Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

 
 
 
 
 
 
                     " นี้หยุดเด่วนี้นะ "
 
 
 
 
 
                   เขารีบสาวก้าวเท้าตามมาติดๆในขนานที่เธอเดินหนีเขาออกมาจากห้องนั้้น เขาบีบข้อมือของคนตรงหน้าอย่างรุนเเรง หน้าที่เเดงไปทั่วทั้งใบหน้า เขาโกรธเหลือเกิน โกรธที่เธอบอกว่าเขาเเพ้ โกรธที่เธอย้อนเขา เธอกล้าดีมากจากไหน
 
 
 
 
 
                 " นี้ชั้ลเจ็บนะ ปล่อยย ก็บอกให้ปล่อยไงว่ะ "
 
 
 
 
 
                ชั้ลชักจะหมดความอดทนกับไอ้หมอนี้เเล้วนะ ชอบรังเเกชั้ลอยู๋เรื่อยเป็นบ้าอะไรของเขาอีก มือเล็กๆค่อยๆดิ้นให้หลุดพ้นจากมือหนาๆที่กุมรัดกุมบีบข้อมือเธออยู่ ก่อนที่สติจะวูบลง.. 
 
 
 
 
 
 
              พรึ่บบบ 
 
 
 
 
 
           ร่างของเธอเอนไปตามเเรงโน้มถ่วของโลก บวกกับเเรงที่เขากระชากเธออย่างไม่ใยดี ส่งผลให้เธอล้มลงเซไปทางเขา 
 
 
 
 
 
 
            " เห่ย เเก้ว เเก้ว เเก้ว ๆ "
 
 
 
 
 
             จู่ๆก็สลบไปซะงั้น เขาก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะเนี้ย เขาค่อยๆเขย่าให้เธอได้สติเเต่เธอก็ไม่ตื่น ใบหน้าขาวๆของเธอซีดอย่างเห็นได้ชัด 'หึ ทำเป็นเก่ง ' 
 
 
 
 
 
 
 
              เขาค่อยๆสาวตัวเธอขึ้นให้อยู่ในอ้อมกอดของเขา พร้อมๆกับอุ้มเธอขึ้นมาเเล้วพาเธอไปที่เตียงของเธอ ก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำอีกรอบ 
 
 
 
 
 
 
 
             เมื่อเขาอาบน้ำเส็ด มือของเขาถือภาชนะใสๆที่บรรจุน้ำเพียงเล็กน้อย พร้อมกับผ้าสองผืนสีขาวๆ เขานั่งลงบนเตียงของเธอ ที่มีร่างเล็กๆนอนไม่ได้สติอยู่บนนั้น จากนั้นเขาก็นำผ้าจุมน้ำ บิดหมาดๆขึ้นเช็ดที่ใบหน้าของเธอ จากใบหน้าเป็นลำคอ จากลำคอก็ตำลงมาเรื่อยๆ 
 
 
 
 
 
 
             เขาเช็ดไปเอวของเธอ ที่รอยสักรูปผีเสื้อตัวน้อยๆของเธอ เขาวนเวียนอยู่ตรงน้นอยู่นาน พล่างๆคิดอะไรไปเรื่อย 'เคยเห็นที่ไหนว่ะ'
 
 
 
 
 
            เขาเช็ดร่างที่อยู่ตรงหน้าจนสะอาดไปหมด ไม่มีคราบสิ่งสกปรกหลงงเหลืออยู่ เขาเป็นอีกคนที่รักความสอาด เขาทนไม่ได้หรอกนะที่จะนอนร่วมกันกับคนไม่อาบน้ำ ทำใจไม่ได้ - - 
 
 
 
 
 
 
 
              เขาพยุงร่างบางให้นอนในท่าสบายๆพร้อมห่มร่างอันเปลื่อยเปล่านั้นไว้ในผ้าห่มผืนหนา จากนั้นเขาก็มาเลือกดูชุดที่จะใส่ให้กับเธอ เขาเลื่อนประตูตู้เสื้อผ้าเธอออกดูเหมือนเขาจะหาชุดนอนให้เธอได้ง่ายมากๆเลย เพราะเธอจัดเป็นหมวดหมู่ว่าชุดไหนอยู้ส่วนไหนอย่างเป็นระเบียบไปหมด 
 
 
 
 
 
 
               สายตาของเขามองผ่านเห็นบราผู้หญิงดูเหมือนว่าเธอจะไม่ค่อยได้ใส่มันเลย เพราะเธอใส่เเต่สเตรัดหน้าอก เเต่ก็เเปลกทำไมอกของเธอไม่เเบนเลนล่ะ -//-
 
 
 
 
 
              " ตอนนอนคงไม่ต้องใส่หรอกมั้ง อึดอัดเเย่ "
 
 
 
 
 
              เขาเลือกที่จะไม่ใส่บราหรือสเตรัดหน้าอกให้กับเธอ เขาเลือกเสื้อที่เป็นเเขนยาวๆมีกระดุมติดตั้งเเต่ที่ต้นคอไปถึงขาอ่อน พร้อมกางเกงขาสั้นไนท์กี้สุดเท่ขาบานๆมันเป็นชุดนอนสั้นๆที่ใส่ง่ายๆเหมาะกับการเปลี่ยนชุดให้อีกคนที่ไม่มีสติอยู่บนเตียง เขาไม่ได้เลือกชุดที่ใส่เเล้วเข้ากัน เขาเจาะจงเอาความสบายของเขาล้วนๆ 
 
 
 
 
 
 
             เมื่อเเต่งตัวให้เธอเส็ด เขาก็ถือวิสานอนกอดอีกคน มือของผมอ้อมไปโอบกอดจากด้านหลัง จัดท่าให้มือเราผสานกัน ไม่เเปลกใจเลยที่เห็นเธอนอนไม่ได้สตินานสองนานขนานนี้ก็คงเป็นเพราะเธอเหนื่อยเต็มที่เเล้ว ไม่เหนื่อยก็ให้มันรู้ไปสิก่อนจะเจอกันก็ไม่รู้ว่าไปมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนมา พอเห็นหน้าก็ชกต๋อยกันจนเกิดเรื่อง... พักไปเเปปเด่วก็มาทำงานค้างของเธอ เเถมผมยังไปกวนเธออีกครั้ง นี้ก็ตีสามจะตีสี่เเล้ว ผมจะมีเเรงไปโรงเรียนไหม นั้นก็เป็นเรื่องของอนาคตต... 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               เช้า 
 
 
 
 
 
 
 
          ตึง ตึง ตึ้ง ตึ่ง ตึ้ง ตื่อ ดื้อ ตื้อ ตึง 
 
 
 
 
 
 
           เเสงเเดดส่องผ่านกระจกหน้าต่างลงมาสู่เตียง เสียงโทรศัพท์ของเธอดั่งก้องไปทั่วห้องเธอจึงงั่วเงียตื่นขึ้นมา เธอค่อยๆขยับร่างกายที่มีเเรงเพียงเล็กน้อย 
 
 
 
 
 
 
          " เห้ย "
 
 
 
 
 
            เธออุทานออกมาเบาๆ เหมือนเสียงจะไม่มีด้วยล่ะมั้ง คอมันเจ็บไปหมดเเถบจะไม่อยากพูดอะไรอีกต่อไปเเล้ว เเต่เธออุทานลั่นเมื่อกี่เสียงยังออกมาเพีนงนิดเดียว เเต่เจ็บไปถึงคอหอยเลยก็ว่าได้ TT '
 
 
 
 
            เธอตกใจเนื่องจากเธอพลิกจะบิดขี้เกียจ ก็ทำให้เธอรู้ตัวว่าเธอนั้นไม่ได้นอนอยู่คนเดียว 'บ้าเหอะ เรื่องเมื่อวานมันเป็นเเค่ความฝัน ' เธอมองมือที่ตอนนี้ผสานงานกับมือของเข้า ใบหน้าของเราใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจของอีกคนที่กำลังหลับไม่รู้ตัวอยู่ 
 
 
 
 
 
              เธอค่อยๆดันร่างขึ้นลุกขึ้นนั่ง มองร่างกายตัวเองที่ถูกเเต่งตัวเเปลก ๆ เธอก้มลงมองด้านในร่างกายของเธอทันที ตาเธอเปิดกว้างทันที ให้ตายเหอะมันไม่จริงใช่มั้ยยยย 
 
 
 
 
 
            เสียงโทรศัพท์ยังดังอย่างต่อเนื่อง ทำให้เธอหลุดจากพะวงตรงนั้นไปสนใจที่โทรศัพท์ที่อยู่หน้าทีวีเครื่องใหญ่ 'ฟาง ' 28 สายไม่ได้รับ
 
 
 
 
 
 
 
 
            " เหี้ยยเเล้วววว "
 
 
 
 
 
 
          เธอรีบกดสเเกนลายนิ้วมือบนหน้าจอโทรศัพท์ของเธอทันที พร้อมกดเบอร์ไปยังเบอร์ของคนที่เธอรัก ตื้ดดด ตื้ดดดด
 
 
 
 
 
 
             เธอรอสัญญาณตอบรับอย่างกระวนกระวาย จะให้เธอนั่งนิ่งได้อย่างไรในเมื่อจิตใจเธอร้อนเป็นไฟ กลัวเหลือเกิน กลัวฟางจะงอลเธอ 
 
 
 
 
 
              ความรู้สึกเมื่อวานขอให้มันเป็นเเค่ความรู้สึกชั่ววูบ ถือว่าทั้งหมดเป็นวันไนท์เเสตนไปล่ะกัน ตอนนี้เธอรู้สึกได้กับเเค่คนเดียวก็คือเเฟนของเธอ รับสิฟาง รับสิ 
 
 
 
 
 
            ( ฮัลโหลเเก้ว ฟางโทรไปตั้งหลายสายทำไมไม่รับ รู้ไหมคนเขาเป็นห่วง ) 
 
 
 
 
             เสียงใสๆของเธอบงบอกถึงอาการน้อยใจเป็นอย่างมากที่เธอโทรหาเขาเเต่เขาไม่รับสาย เห้ออ คนอะไรน่ารักชะมัด
 
 
 
 
             " เค้าขอโทษน่าค้าบ เค้าทำงานดึกไปหน่อยพึ่งฟื้นเอง "
 
 
 
 
 
             เธอพยายามเปล่งเสียงออกมาให้ฟางได้ยินมากที่สุด เสียงเธอเเหบไปหมด พูดเเต่ละคำออกไปเจ็บเหลือเกิน 
 
 
 
 
 
 
             ( เเก้วไม่สบายหรอ ทำไมเสียงเป็นอย่างนั้น )
 
 
 
 
 
            " นิดหน่อยอะ  "
 
 
 
 
            ( ลุกมาเปิดประตูให้ฟางหน่อยเเก้ว ฟางยืนรอนานเเล้ว ) 
 
 
 
 
 
 
            " ฮะ! ? "