Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

 

 

 

 

 

                      " เอ่อ.. เปล่า "

 

 

 

                  เธอกดเลื่อนรูปไปยังรูปอื่นทันที เเล้วหันมาเผชิญหน้ากับเเก้ว ตอนนี้เธอเเต่งชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนเส็ดเเล้ว ฟางยิ้มน้อยๆให้เเก้วเพื่อไม่ให้เเก้วสงสัยอะไรในตัวเธอ 

 

 

 

 

                 " ดูอะไรอยู่หรอ ? " เเก้วค่อยๆเอื้อมมือไปจับโทรศัพท์ที่มือของฟาง อย่างสงสัย

 

 

 

                 " อย่าให้รู้ว่ามีคนอื่นนะ " เเก้วค้นโทรศัพท์ฟางอย่างรีบร้น เเต่เมื่อเธอเปิดมาก็มีเเต่รูปต่างๆที่บุคคลในไอจีที่ฟางติดตามขึ้นมาเติมไปหมด เเต่เธอก็เลือกที่จะเลื่อนลงมาดูเรื่อยๆ

 

 

 

 

                  " ฟางไม่ได้นิสัยเหมือนเเก้วนะ อย่าเอาตัวเองเป็นหลักสิ "

 

 

 

 

                 เเก้ตัวไปก็เท่านั้นโดนสงสัยอยู่ดี ฟางจึงเลือกที่จะช่วนทะเลาะดีกว่าเพราะยังไงเเก้วก็เเพ้เธออยู่เเล้ว เเก้วคืนโทรศัพท์ให้ฟางเเต่โดยดี เเล้วก้มใส่นาฬิกาเรือนสีดำสุดเท่ห์ราคาหลายหมื่นบาท ดูเหมือนว่าเครื่องนี้จะเป็นเครื่องล่าสุดที่เธอได้มา

 

 

 

 

 

               " จะเเปดโมงเเล้วฟาง ไปกันเถอะเเก้วต้องส่งงานก่อนเเปดโมงครึ่งนะ "

 

 

 

 

 

              เธอเดินมาหยิบกระเป๋านักเรียนตราโรงเรียน เเล้วมีชายกลุ่มหนึ่ง 4 คน ยืนเรียงรายกันอยู่ ดูเหมือนว่าเเก้วจะเรียกบริกาดที่บ้านตนมาถืองานที่ 2 คนเเบกลงไปไม่ไหว ชายกลุ่มนั้นขนงานมาที่รถของเเก้ว ตามมาด้วยเเก้วกับฟางที่เดินจับมือกันอย่างออกหน้าออกตา

 

 

 

 

 

               เมื่อขนของขึ้นรถเส็ดชายพวกนั้นก็โค้งคำนับหนึ่งครั้งก่อนจะเดินออกไป หลายๆคนมองว่าเธอรวยล้นฟ้า งานการไม่ยอมทำ เเต่ไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาหล่าวนั้นกล่าวหาเลยเเม้เเต่น้อย งานที่จะส่งครูทำงานเธอต้องเป็นคนทำเอาทั้งหมด ก็ครอบครัวเธอสอนมาเช่นนั้น เธอเคยบังคับให้พี่เลี้ยงทำการบ้านให้ตอนช่วงประถม พอพ่อจับได้โดนตีไปหลายทีเลย พร้อมกับให้เธอทำงานอย่างกับคนรับใช้ พอบอกว่าทุกคนมีหน้าที่ของตนไม่ควรไปทำหน้าที่ของคนอื่น ตั้งเเต่นั้นมาเเก้วก็ไม่เคยใช้ให้ใครมาทำงานให้อีกเลย ไม่ว่าจะเป็นงานทำความสะอากห้อง ซักผ้า เเละอื่นๆเธอจะเรียกใช้คนของเธอในยามจำเป็นเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

                เมื่อเราสองคนถึงโรงเรียน ตอนนี้นักเรียนทุกคนเหมือนกับว่าว่างกันทั้งนั้น เพราะวันนี้เป็นวันเคลียงานต้องส่งทุกอย่างภายในวันนี้เท่านั้น อีกสองวันข้างหน้าก็จะเป็นวันสอบปลายภาคเทอมสุดท้ายของพวกเธอเเล้ว เเละผลคะเเนนทุกอย่างว่าพวกเธอติดในมหาวิทยาลัยไหนก็จะออกในวันต่อมา เเหม่ ครูเลือกวันสอบได้ดีเลยใช่มั้ยล่ะ

 

 

 

 

 

 

               วันนนี้ดูเหมือนว่าใครจะเข้าโรงเรียนตอนไหนก็ได้ ออกไปตอนไหนก็ได้เเต่ต้องระมัดระวังเรื่องความปลอดภัย ชั้ลจอดรถหน้าอาคารหนึ่งเพื่อส่งงานชิ้นใหญ่ โมเดลของเธอนั้นเอง จอดตรงนี้คงไม่มีใครว่าอะไรเธอหรอกมั้ง

 

 

 

 

 

 

 

                  " เเก้ว ฟางขอไปพรีเซนงานกลุ่มก่ะเพื่อนนะ เพื่อนโทรตามล่ะอะ " ฟางพูดพร้อมกับชูโทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้า 

 

 

 

 

 

                  " โอเคไปเถอะ ตั้งใจพรีเซนน่ะ เค้าเชื่อว่าฟางทำได้ จุ้บ "

 

 

 

 

 

                 เธอจุ้บเบาๆไปที่เเก้มของฟาง ฟางก็โบกมือบ๊ายบายอย่างน่ารักเดินลงจากรถไปทันที เธอจึงค่อยๆขนงานเธอขึ้นไปส่งทีล่ะชิ้นสองชิ้นจนครบทุกงาน เมื่อเธอขึ้นไปส่งหล่าวบันดาอาจาร์ก็ด่าเธอใหญ่เนื่องจากส่งวันสุดท้ายเเบบนี้ เเล้วไงส่งทันป่ะว่ะ เย้ เส็ดสักที

 

 

 

 

 

                  เธอสพายกระเป๋าเป้ขึ้นมาในลิฟ ตอนนี้เธออยู่ชั้นสูงสุดของอาคารนี้ ดังนั้นลิฟนี้จะลงไปเป็นขั้นๆคนส่วนมากใช้ลิฟในการขึ้นลงอาคารอยู่เเล้ว ลิฟที่นี้ก็หลายตัวเเต่คนก็หลายคนใช้ยังไงให้พอล่ะ ลิฟตัวนี้จอดทุกชั้นที่มีคนกด เอาง่ายๆตั้งเเต่ชั้ล 11 ลงมาถึง 1 เเวะทุกชั้น 

 

 

 

 

 

               เมื่อลิฟเลื่อนมาถึงชั้นที่ 10 ลิฟก็ถูกเปิดออกพร้อมมีเด็กมอต้นน่ารักๆใส่เเว่นสองคน มันจุกสองคนตัวเล็กๆเดินเข้ามาในลิฟ สองคนนั้นส่งยิ้มหวานให้กับเเก้วใจพร้อมเดินเข้ามาอย่างอายๆเขิลๆ

 

 

 

 

 

              มันก็ต้องเป็นเเบบนั้นอยู่เเล้ว ในเมื่อเธอหน่ะฮอตยังกว่าอะไร เป็นที่รู้จักของคนในสังคมไปทั่วไม่ติดว่าเธอเป็นผู้หญิงป่านนี้เธอคงได้ไปยืนอยู่ในตำเเหน่งเดือนโรงเรียนเเทนเขาเเล้วว ไม่อยากจะโม้ เธอก็ส่งยิ้มเจ้าชู้ไปสองคนนั้นไปทันที ส่งมาส่งกลับครับ ไม่โกงง 

 

 

 

 

            สองคนนั้นก็เขิลยิ่งขึ้นไปอีก พวกเธอก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ต่อไปพร้อมเม้าท์มอยกันใหมญ่ 

 

 

 

 

 

            " นิสามึงว่าใครว่ะ " เด็กมอต้นที่ใส่เเว่นตัวอ้วนหน่อยๆยื่นโทรศัพท์ของเธอให้เพื่อนดูอะไรบ้างอย่าง

 

 

             " มันก็ชัดเจนอยู่เเล้วว่าเป็นกู อร้ายย เมื่อวานพี่เขาอึดเป็นบ้าเลยว่ะยาวไปถึงตีสามเลยเเหล่ะ วันนี้ว่าจะไม่มีโรงเรียนเเล้ว อ่อนละทวยย " หญิงอีกคนที่ตัวผอมๆพูดไปเขิลไปหยอกล้อกับเพื่อน

 

 

 

 

               "อิดอก ไหนรอยสักให้กูดูเด่ รอยสักนั้นอะกูอยากเห็นเเม่งเซกซี่เป็นบ้า " เด็กตัวอ้วนพูดพร้อมกระชากชายเสื้อเด็กที่ตัวผอมกว่าอย่างไม่เกรงใจคนที่อยู่ในลิฟด้วยเลย

 

 

 

              " อุ้ย พี่เเก้วขอโทษคะ "

 

 

 

             น้านไง สุดท้ายก็หยอกล้อกันจนมาชนเธอ เธอไม่ได้ว่าอะไรหรอก เด็กวัยกำลังโตเข้าใจ ว่าเเต่พวกเธอเม้าเรื่องอะไรกันนะ รอยสักหรอ ?

 

 

 

 

 

 

             เเล้วลิฟตัวนั้นที่พวกเธออยู่ก็มาถึงชั้น 9 เห้อกระดึบ กระดึบไปทีล่ะชั้น เด็กสองคนนั้นลงชั้นนี้ พร้อมโบกมือบ๊ายบายเเก้ว เเก้วใจก็บ๊ายบายตอบทันที เธอหน่ะเฟลลี่ใครๆก็รู้ววว  

 

 

 

 

               เเล้วก็มาถึงชั้น 8 มีเด็กมอปลายกลุ่มใหญ่อยู่ประมาณมอสี่ 5-6 คน เดินเข้ามาพร้อมสวัสดีเเก้วใจอย่างมีมารยาท ดีเเล้วน้องอ่ะไหว้พี่ มันเป็นวิสัยทัดของโรงเรียนนี้ 

 

 

 

 

 

 

              " ผิดโครตขาวว เอวเเละต้นขาเนี้ยเนียนไปไหน "

 

 

 

 

               " ช่ายๆบวกกับรอยสักเเล้วเซกซี่เป็นบ้าเลย " รอยสัก ? รอยสักอีกเเล้ว อะไรนักหนากับรอยสักว่ะ 

 

 

 

 

                " พวกน้องพูดเรื่องอะไรกันอยู่หรอ ? " สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจถามออกไปเพราะกลุ่มนี้เธอน่าจะรู้จักที่สุดเเล้ว

 

 

 

 

 

                  " โห้ยพี่เเก้ว ตกข่าวหรอคะ ก็พี่โทโมะคู่อริพี่เเก้วอะดิเมื่อวานตอนตีสองตีสามเนี้ยเเหล่ะ อัพรูปรอยสักด้วยเเหล่ะ "

 

 

 

 

                 " เเค่เนี้ย ? " 

 

 

 

 

                " ไม่ใช่เเค่นั้นหรอกพี่เเก้ว รอยสักนั้นมันอยู่ตรงระหว่าเอวกับต้นขอด้วยอะดิ "

 

 

 

 

               " เเล้ว ? "

 

 

 

 

 

               " ก็ไม่เเล้วไงหรอก พี่โทโมะจะถ่ายรอยสักของผู้หญิงคนนั้นมาได้ยังไงถ้าไม่เเก้ผ้ากัน พี่เนี้ยก็ถามเเปลก พวกหนูยังลุ้นอยู่เลยว่าใครกันนะผู้หญิงคนนั้น เเต่ขาวมากๆเลยอะพี่เเก้ว อร้ายย เห็นเเล้วฟิน "

 

 

 

                เเก้วอึ้งไปทันนที นี้เขาทำอะไรลงไป ? เธอพาวะนาอยู่นานว่าคนคนนั้นไม่ใช่เธอ ผู้หญิงทั่วไปอาจสักที่เดียวกันกับเธอก็ได้ใครจะไปรู้ 

 

 

 

 

 

               ตอนนี้ชั้ลอยากจะให้ลิฟถึงชั้นหนึ่งสักที ตอนนี้เลื่อนมาหลายชั้นเเล้ว มีทั้งคนเข้ามาทั้งออกไปเเต่ล่ะนต่างพูดเรื่องผู้หญิงที่มีรอยสักในไอจีโทโมะทั้งนั้น นี้นายฮอตขนานนี้เลยหรอ? 

 

 

 

 

 

 

             " ลายผีเสื้อด้วยอะเเกร ชั้ลว่าชั้ลต้องไปหาร้านทำลายเเบบนี้ล่ะเเหล่ะ คนจะได้คิดว่าผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นเป็นกู อร้าย  "

 

 

 

 

 

 

           " ฝันไปเถอะย่ะ ชั้ลตื่นเช้ามาหาทั้งกรุงเทพล่ะยังไม่มีร้านไหนรับทำเลย ผู้หญิงคนนั้นเขาไปสักลายนี้ที่ไหนว่ะ "

 

 

 

 

 

              คำพูดของรุ่นน้องพวกนั้นทำให้เธอมีเหงื่อผลุดตามร่างกายของเธอด้วยความร้อนใจ ยิ่งพวกนั้นพูดเท่าไหร่มันก็ตอกย้ำขึ้นมาทุกทีว่าผู้หญิงคนนั้น คือเเก้วใจคนนี้.. 

 

 

 

 

 

 

              เธอไม่ฟังคำที่เธอพวกนั้นพูดอีกต่อไปเเล้ว เธอล่วงกระเป่ากระโปร่งพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมา เธอรีบเเเสกนลายนิ้วมือเพื่อปลดล็อก เเล้วกดเข้าไปที่เเอพพิเคชั่นอินทราเเกรมอย่ามือสั่นๆ นี้เขาทำอะไรบ้าๆลงไป ?

 

 

 

 

 

                เธอพิมไอจีโทโมะอย่างรีบเร่ง รูปที่เธอเห็นเขาอัพล่างสุดเป็นอย่างรุ่นน้องว่าจริงๆด้วย เเละเธอจำได้ดีว่ารอยนั้น เป็นรอยสักรูปผีเสื้อสีน้ำเงินฟ้าประกายสีชมพู ยอดไลค์สูงถึงเเสนเเล้ว ให้ตายสิอัพไม่กี่ชั่วโมงนี้เองยอดไลค์พุงกระฉุดขนานนี้ดังเเน่นอน 

 

 

 

 

 

                เธอค้นทุกเเอพไม่ว่าจะเป็นเฟสบุ๊ค ไลน์ ทวิต ทุกคนในโซเชียลบ้างก็อิจฉาคนในภาพบ้าง บ้างก็มโนตัวเองว่าคือเธอผู้นั้น บ้างก็ด่าเธอว่าอย่างนั้นออย่างนี้ เธออ่าคำพวกนั้น อ่านไปจุกไป ทำไมเป็นเเบบนี้ 

 

 

 

 

 

                 สุดท้ายเธอก็มาถึงชั้นล่างสุดสักที เธอเดินออกมาอย่างอายๆให้ตายสิ ทำไมต้องอายด้วยในเมื่อไม่มีใครรู้สักหน่อยว่ารอยนั้นเป็นรอยของเธอ.. 

 

 

 

 

 

                ตอนนี้ใบปลิว ปลิวว่อนเรื่องข่าวฉาวเเบบนี้ ดูเหมือนทุกคนให้ความสำคัญก่ะข่าวเรื่องนี้มาก จับกลุ่มคุยเม้าท์มอยผู้หญิงในรูปอย่างสนุกปาก ล้วนเเต่เป็นคำด่าคำเเช่งทั้งนั้น

 

 

 

 

 

 

                 " ขอให้นายวิศว ไทยยานนท์ ขึ้นมาที่ห้องกิจการนักเรียนเดียวนี้ด้วยคะ "

 

 

 

 

               หึ สมน้ำหน้า เสียงตามสายเรียกเขาเขาไปพบ ขอให้โดนไล่ออกไปเลยย ลงรูปบ้าๆเเบบนี้ได้ยังไง 

 

 

 

 

 

              เธอเดินไปเข้าห้องน้ำหลังอาคาร 3 อาคารนี้คนผ่านไม่มากนักส่วนมากจะมีเเต่พวกสูบบุรี่หรือมีอะไรกันเขาก็จะมาที่ตรงนี้ ที่เธอเลือกเดินมาทางนี้ก็อาจเปนเพราะต้องการความเงียบสงบระงับอารมณ์ตอนนี้ของเธอเท่านั้น บ้าเหอะ อย่าให้ใครรู้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นคือเธอ

 

 

 

 

 

 

               พรึ่กกก หึ่บบบ 

 

 

 

 

 

          อยู่ๆก็มีคนดึงชั้ลเข้าไปในห้องน้ำ นี้พึ่งออกมาต้องเข้าไปอีกเเล้วหรอ ว่าเเต่เป็นใครเหอะส่วนมากเธอก็โดนเเบบนี้บ่อย ก็ตรงนี้เป็นที่ไม่มีคนผ่านเลยมันทำให้ผู้หญิงที่หลงรักในตัวเธอรู้ว่าเธอชอบมาอยู่ที่นี้เเล้วให้เธอสนองความต้องการให้พวกเธอหล่าวนั้น 

 

 

 

 

 

            " ใครเนี้ย ปล่อยก่อน " 

 

 

 

 

            เธอดิ้นอยู่สักพักเพื่อให้อีกคนปล่อย บ้าเหอะจะทำอะไรก็ขอร้องกันดีๆก็ได้มั้ยย 

 

 

 

 

 

 

              " เงียบ "

 

 

 

 

              " โทโมะ ! " 

 

 

 

 

            ดีเลย อยากเจออยูพอดี จะฟาดให้มาสอบไม่ได้ให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยวันนี้ กล้าดียังไงลงรูปอุบาดเเบบนั้นลงไปได้ จับคอเสื้อพร้อมชกเข้าไปที่ใบหน้าของเขาทันที 

 

 

 

 

 

            " โอ้ย เจ็บนะ "

 

 

 

           เขาพูดพร้อมลูบไปบริเวรเเก้มใสๆของเขาที่ตอนนี้เเดงด้วยน้ำมือของเธอ 

 

 

 

 

 

           " เจ็บก็ดี ตายซะเถอะอย่าอยู่เลย  " 

 

 

 

 

 

            เธอพูดพร้อมชัดมีดเล็กๆที่อยู่ในกระเป่ากระโปร่งออกมา บอกเเล้วไงงถ้าเธอไม่ชอบใครเธอฆ่าทิ้งเลย ไม่ต้องไตรตร่องอะไรให้มากความ ฆ่าคือฆ่า ค่อยเรียกบอดี้กาดมาเก็บศพพ

 

 

 

 

 

            เขาเเละเธอเเย่งมีดกันอยู่นาน สุดท้ายก็เจ้าของมีดนั้นเเหล่ะที่โดนไป มีดกรีดเข้าที่บริเวรข้อเเขนเป็นทางยาว ทำให้เลือดไหลออกมาไม่หยุด 

 

 

 

 

 

 

            " เห้ย " ด้วยสัญชาตยานเข้ารีบล่วงผ้าเช็ดหน้าของเขาออกมาพร้อมกับมัดที่ต้นเเขนเพื่อห้ามเลือด 

 

 

 

 

             " โอ้ยเจ็บบ ทำบ้าไรมากรีดเเขนชั้ลทำไมม ฮื่ออออ "

 

 

 

 

 

            เธอโวยวายเป็นเด็กเลยเเหล่ะ ก่อนที่ผมจะดันตัวเธออกมาจากตรงนั้้น พร้อมส่งห้องพยาบาล 

 

 

 

 

            " ชั้ลจะเอานายออกให้ได้ นายจะฆ่าชั้ลล "

 

 

 

 

          ในขนานี่เดินไปห้องพยาบาล คนอวดดีก็พูดอย่างดูหมิ่นเข้า เอาเส่ เธอมีปาก ผมก็มีปากก

 

 

 

           " ก็เอาสิ พอเธอฟ้องชั้ล ชั้ลก็จะฟ้องเธอว่าเธอชักมีดมาขูฆ่าชั้ลก่อน "

 

 

 

 

 

            " ยังไงครูก็ต้องเชื่อคำชั้ลล เพราะชั้ลเป็นผู้หญิง นายเตรียมตัวหาที่เรียนมอหกใหม่เลยไป๊ "

 

 

 

 

             " กฎนี้เขามีไว้ใช้กับผู้หญิง ไม่ใช่ทอมอย่างเธอ " 

 

 

 

 

 

 

            " ทอมก็ผู้หญิงมั้ยยว่ะ "

 

 

 

 

 

 

           " ช่าย ผู้หญฺิง บางทีเร้าใจกว่าผู้หญิงอีกนะ " 

 

 

 

 

 

          เขาพูดมีเลดนัยก่อนที่จะส่งเธอเข้าห้องพยาบาลต่อไปก็เป็นหน้าที่ของพยาบาลประจำห้แงทำเเผลให้เธอ ดีหน่อยที่เเผลของเธอเเค่ลากยาวเเต่ไม่ลึกเท่าไหร่ เด่วสักอาทิตคงจะตกสเก็ด

 

 

 

 

 

 

 

             สุดท้ายเราสองคนก็เข้ามาอยู่ในห้องกิจการนักเรียนเพราะทะเลาะวิวาทกันนเหมือนครั้งที่ผ่านมา ก็ไม่รุ้ครู้จะพูดอะไรให้ยืดยาวว พูดไปก็เข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวาพวกเราอยู่ดี 

 

 

 

 

 

            " วิศว จริญญา ถ้าพวกเธอไม่ฟังที่ครูพูด ครูจะคิดซะว่าภาพที่วิศวลงไอจีที่ดังไปทั่วโรงเรียนเป็นรูปของเธอนะจริญญา ครูจะได้คิดซะว่าผัวเมียทะเลาะกันเรื่องนี่จะได้ไม่เป็นเรื่องใหญ่ ไม่ต้องเชิญู้ปกครอง "

 

 

 

 

 

                ครูร่ายยาวเหยียดด เธอถึงกับตาโตขึ้นทันทีเมื่อครูพูดเเบบนั้นออกมา ผิดจากอีกคนที่นั่งยิ้มเเก้มจะเเตกออกมาอยู่เเล้ว ยิ้มกวนเธอไปงั้นเเหล่ะ เห็นเธอโมโหเเล้วมีความสุขดี ฮ่าา

 

 

 

 

            " ไม่ใช่นะครู หนูไม่ชอบผู้ชายย ครูก็รู้ว่าหนูเป็นทอม อย่าพูดให้หนูเสียหายเเบบนี้ "

 

 

 

 

           " ครูก็ไม่ได้บอกว่าเธอทำนิจริญญา อย่ากินปูนร้อนท้อง ถ้ามีการชกต๋อยกันอีกรอบ ครูจะคิดอย่างนั้นก็เป็นได้ "

 

 

 

 

 

             เธอกัดปากตัวเองไว้เเน่น ไม่ให้อาการร้อนตัวของเธอหลุดออกไปให้ใครสงสัเป็นอันขาด อีกคนก็นั่งยิ้มเเละหัวเราะเบาๆกับการกระทำของเธออย่างชอบใจ เเต่อีกคนกลับโกรธเป็นฟื้นเป็นไฟ จนครูอนุญาติให้เราออกจากห้องนั้นได้ 

 

 

 

 

 

 

 

             " ขำเราะอะไรฮะะ มันมีอะไรน่าขำ "

 

 

 

 

           เธอจับคอเสื้ออีกคนกระชากเข้าข้างกำเเพงทันทีเมื่อหลุดพ้นจากห้องนั้น 

 

 

 

 

 

 

 

            " อย่ากินปูนร้อนท้องสิ จริญญาาา ฮ่าาาา " 

 

 

 

 

 

 

             มือของเธอกำลังจะยกขึ้นเพื่อชกเขาเเรงๆอีกครั้ง เเต่เขาจับไว้ได้ทัน

 

 

 

 

            " ถ้าเธอต่อย เท่ากับว่าเธอยอมรับนะ ว่าเธอคือผู้หญิงในรูปป "

 

 

 

 

            เธอจึงเดินออกไปด้วยความโมโห นี้เธอทำอะไรเขาไม่ได้เลยหรืออ ไม่เป็นไร อีกสองวันสอบบ อีกสองวันสอบบ สอบเส็ดกเเยกย้ายเข้ามหาลัยเเล้ว ใจเยย็นจริญ ใจเย็นน 

 

 

 

 

 

            อยู่ๆภาพเมื่อตอนเช้าก็ฉายขึ้นมาในหัวสมองเธออีกครั้ง ฟางเล่นไอจี.. ฟางเห็นรูปนั้นน.. ฟางเห็นผ้าปูที่นอนของเธอ.. ฟางสงสัยเธอ.. 

 

 

 

             เหงื่อของเธอไหลเต็มใบหน้าขาวๆของเธอไปหมด กลัวเหลือเกิน กลัวเธอจับได้.. 

 

 

 

 

 

 

            " ฟางง อยู่นี้เองตามหาตั้งนาน "

 

 

 

 

 

          เธออเดินไปที่ม้าหินอ่อน ที่มีร่มไม้ตรงนั้น ตรงนี้เป็นที่ประจำของเรา หน้าตาเธอดูไม่สดชื่นเลยเหมือนกับเธอกำลังระเเวงเเก้วอยู่ เธอพยายามคิดว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เเก้ว เเก้วไม่มีทางหักหลังเธอเเบบบนี้ 

 

 

 

 

          ขออย่าให้ฟางคิดเรื่องนั้นอีกเลย กลัวเหลือเกิน กลัวเธอจะจับได้.. กลัวเสียเธอไป.. กลัวเธอโกรธเขา เกลียดเขา เเก้เเค้นเขา จะเอาไงต่อไปดีนะ หรือมันถึงเวลาที่ต้องสารภาพความผิดกับเธอเพื่อเเลกเธอคืนมา..