Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

 
 
 
 
 
                 รุ่นน้องคนนั้นเข้ามากระชากชายเสื้อออกจากกระโป่ง เเก้วดิ้นไปดิ้นมาให้หลุดจากการกุมรัดของทั้งสองคน เเต่มีเเค่หนึ่งจะไปสู้สามได้ยังไง ? เมื่อเธอดิ้นรุ่นน้องคนนั้นก็ตบ ตบจนรู้สึกลิ้นได้รับรสชาตของกลิ่นเลือดฟุงในปาก
 
 
 
 
 
                 " น้องทำอะไรเเฟนพี่ ! "
 
 
 
 
               มีเสียงเสียงหนึ่งดังออกมาจากด้านหลังคนที่มาชุมนุมดูการกระทำของเด็กสาม ไม่ใช่ใครที่ไหน ฟางนั้นเอง! เเก้วก็ไม่คุยกับเธอเลย.. พวกเราก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกเลย เธอพยายามเข้าไปคุยหลายครั้งเเต่เเก้วกลับนิ่ง เงียบ เธอได้ยินมีคนลือว่าเเฟนของเธอโดนรุ่นน้องรุมตี ตอนเเรกๆเธอไม่ได้คิดไรมากหรอกเพราะเเก้วมีเรืองชกต่อยเป็นธรรมดาอยู่เเล้ว เเต่ที่เเปลกคืือครั้งนี้เธอโดนผู้หญิงรุม ซึ่งมันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่น่าจะเกิดกับเเก้วใจของเธอได้
 
 
 
 
 
              มือของเธอสาวเอาผมของเด็กตัวใหญ่หน่อยออกมาจากการทำร้ายร่างกายของคนที่ชื่อว่าเเฟนเธอ เธอจิกหัวของผู้หญิงคนนั้นล้มลง พร้อมตบเข้าที่ใบหน้าของน้องคนนั้นเข้าเต็มๆ
 
 
 
 
            " เเฟนกู ใครอย่าเเตะ! "
 
 
 
 
 
           ใช่ว่าเเก้วจะเป็นนักเลงมีเรื่องชกต่อยกับนักเรียนหนุ่มไปทั่วฝ่ายเดียว เธอเองก็ไม่ต่างจากเเก้วหรอกใครหาเรื่องเธอเธอพร้อมตบทั้งนั้น.. ยิ่งกิ๊กของเเก้วเเต่ล่ะคนถ้าเธอจับได้ เธอตบ เธอตีเรียงรายคนทั้งนั้น ! หึกล้าดียังไงมาทำกับเเก้วเเบบนี้
 
 
 
 
           " ฟาง พอเเล้ว  " อีกคนก็ดิ้นไม่หยุดสองคนที่จับเเขนเเก้วไว้ก็ไม่ปล่อยสักที ฟางมือหนึ่งก็ดึงผม อีกมือก็ตบไม่ยั่ง เธอคงโมโหมากจริงๆรุ่นน้องคนที่ทำเก่งใส่เเก้วเมื่อกี้
 
 
 
            เมื่อให้อีกคนนิ่งไปเเล้ว รุ่นน้องคนนั้นสลบไปเเล้ว มีรอยเล็บเเละเลือดตามใบหน้าของรุ่นน้องคนนั้น ผมที่ยุงเหยงไปเป็นทรงนอนนาบกับพื้น
 
 
 
 
          " ถ้าไม่ปล่อยเเฟนกู พวกมึงเจอเหมือนอินี้เเน่ " เธอลุกขึ้นมาจากตรงนั้น พร้อมชี้หน้าสองคนนั้นที่ไม่ยอมปล่อยมือเเก้ว เมื่อเธอพูดเช่นนั้นจบ พวกเธอก็รีบปล่อยพร้อมมาเก็บเพื่อนอีกคนที่นอนสลบอยู่บนพื้น คนที่มุงร้อมรอบก็จางหายลงเมื่อฟางสงสายตาให้ออกไป ! 
 
 
 
 
 
            " เเก้วเป็นอะไรหรือป่าวว เจ็บตรงไหนมั้ย เเละมันเกิดอะไรขึ้น " เสียงเธอต่างระดับจากตอนนั้นที่เธอตบรุ่นน้องคนนั้นมาก เสียงเเห่งความโมโหเคียดเเค้นมันหมดไป เหลือเเต่เสียงเเห่งความอ่อนโยน
 
 
 
 
              " ขอบคุณนะ " เเก้วไม่ตอบคำถามฟาง เพียงเเต่เช็ดเลือดที่อยู่มุมปากเเละจะเดินออกไป ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากคุยกับฟางหรอกนะ เเค่เธอไม่พร้อมจะุยกับฟางเท่านั้นเอง
 
 
 
 
 
               " เเก้วไม่ต้องตอบคำถามฟางก็ได้นะ เเต่คุยกับฟางหน่อยได้ไหม มะนเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน.. "
 
 
 
 
               เธอเข้าไปกอดเเก้วจากด้านหลัง เเก้วสะอื้นอย่างต่อเนื่อง เมื่อเธอเห็นเเก้ว้องไห้เธอก็อดร้องไห้ตามไม่ได้ เเก้วคงไม่พร้อมจะคุยกับเธอจริงๆเเก้วคงไม่พร้อมจะตอบคำถามอะไรทั้งนั้น เธอจึงพลิกตัวเเก้วให้หันหน้าเข้าหาเธอ เธอโอบกอดเเก้วอย่างอ่อนโยนเชิงโอ๋ให้เธอหยุดร้องไห้
 
 
 
 
 
 
              " ไม่เป็นไรนะเเก้ว กลับห้องเนอะ " 
 
 
 
 
             เธอพาเเก้วเดินมายังรถบีเอ็มดับเบิลยูคันสวยมีเเดงสดของเธอ เเก้วนั่งเงียบตลอดทาง เธอคงขวัญเสียมากกับการโดนเเบบนั้น เธอรู้ว่าเขาเคยตีเเต่กับผู้ชายเพราะเเก้วไม่เคยทำร้ายผู้หญฺิง
 
 
 
 
 
             ความรู้สึกของเเก้วตอนนี้เธอกลัวไปหมดซะทุกอย่าง เธอกลัวฟางเห็นรูปในไอจีโทโมะเหลือเกิน เเต่ก็ไม่กลัวเท่าการที่พ่อของเธอ หรือทางมหาลัยที่เธอติด อาจไม่รับเธอเรียนต่อ เเละถ้าพ่อเธอเห็นเธอคงจะโดนตัดออกจากนามสกุลไปเลยก็ได้ 
 
 
 
             " เเก้วอยู่กับฟางก่อนน่ะ "
 
 
              ไม่นานฟางก็พาเเก้วมาที่ห้องของเธอ ห้องเธอเเก้วไม่ได้มาบ่อยนักเธออยากให้เเก้วเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างงเผื่ออะไรมันจะดีขึ้น 
 
 
 
 
               เเก้วเลือกที่จะไม่พูดอะไรเเล้วตามเธอเข้ามาในห้อง เเก้วมุ่งเข้าสู่เตียงลักษณะลงกลมของเจ้าของห้อง พร้อมทิ้งตัวลงมองภาพที่อยู่บนฝาผนังที่มีเเต่รูปเธอเเละฟางติดอยู่เต็มไปหมด เธอชักจะสับสนเเล้วสิว่าฟางรักเธอหรือป๊อปปี้กันเเน่ ทำตัวอยู่กับเธอก็เหมือนรักเธอ เเต่พ่ออยู่กับป๊อปปี้ก็ทำเหมือนรักป๊อปปี้ อะไรของเธอกันเเน่..
 
 
 
 
 
             " อิ๊ อื้อออ " อยู่ๆฟางก็วื่งเข้าห้องน้ำของเธอ พร้อมอาเจียนออกมาอย่างต่อเนื่อง อาการของเธอน่าเป็นห่วง จนเธอต้องลุกไปดูอาการ
 
 
 
 
             " ฟางเป็นอะไรหรือป่าว ? " เธอถามพร้อมลูบหลังเพื่อบรรเทาอากาศของอีกคน พร้อมถือน้ำเตรียมให้เธอบ้วนปาก
 
 
 
 
            " ไม่รู้เหมือนกันอาเจียนบ่อยมากช่วงนี้ คงจจะเป็นไข้เเหล่ะเพราะปวดหัวด้วย " เมื่อเธอพูดจบเธอก็รับน้ำจากเเก้วมาบ้วนปากทันที 
 
 
 
 
            " เเต่ตัวก็ไม่ร้อนนิ มีน้ำมูกหรือเสมหะด้วยป่าว "
 
 
 
 
           เเก้วพูดพร้อมเเตะตัวฟางอย่างเป็นห่วง ฟางที่มองดูการกระทำของเเก้วก็ยิ้มออกมาทันที เธอชอบเวลาที่เเก้วเป็นห่วง เเก้วเหมือนหมอประจำตัวเธอเลย เจ็บไข้ได้ป่วยก็มีเเก้วนี้เเหล่ะที่ดูเเลเธอ รักจ๊างงง
 
 
 
 
             " ไม่มีนะ มีเเค่ปวดหัว คลื่นไส้ อาเจียน เปรี้ยวปากอยากกินของดองอยู่ตลอด "
 
 
 
 
                " นี้เเหน่ะ ! พูดเหมือนคนท้องไปได้ตลกเเหล่ะ " เเก้วพูดเเล้วเขกหัวฟางเบาๆก็ดูเธอพูดสิ อาการคนท้องชัดๆเธอศึกษาโรคต่างๆากมายเเค่บอกอาการก็รู้หมดล่ะ พูดเป็นเล่นไปได้น่ะฟาง..
 
 
 
 
              " ฮะ ? "
 
 
 
 
            เมื่อฟงได้ยินคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเเก้วเธอก็อึ้งทันที
 
 
 
 
 
           " มันจะเป็นไปได้ไงฟางง เเก้วพูดเล่นเฉยๆ ฟางอาจอ่านหนังสืออดหลับอดนอนในการสอบมากมั้ง ช่วงเเรกๆเเก้วก็เป็นงี้เเหล่ะหลังๆมาเริ่มชิน "
 
 
 
 
            " อ่อออออ "
 
 
 
 
          ปากของเธออยู่ๆก็พูดน้อยซะงั้น มันพูดไม่ออกกไม่รู้ทำไม
 
 
 
 
 
           " ไปตรวจหน่อยก็ดีนะฟางง เผื่อเเก้วมีน้ำยาไงจะได้เอาไปโม้ให้เพื่อนอิจจ "
 
 
 
 
           เธอยังคงพูดเล่นต่อไปเพื่อให้อีกคนสบายใจ เเต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลย อีกคนยังนิ่งจนเธอสงสัย
 
 
 
 
             " เป็นไรหรือป่าวฟาง " เธอถามเเล้วจ้องหน้าด้วยความเป็นหวง
 
 
 
 
 
            " ป่าว ฟา ฟางปวดหัวอะ นอนเถอะอยากกอด คิดถึง " เธอพูดพร้อมมเข้ามากอดเเก้ว เเก้วดึงผ้าห่มมาห่มให้สองเราเเล้วค่อยๆลูบศีษะฟางอย่างกล่อมเด็กนอน
 
 
 
 
 
              อีกคนหลับไปเเล้ว เมื่อเธอเห็นโทรศัพท์ของฟางที่อยู่ข้างๆฟาง สงสัยฟางทำหล่นตอนหลับ เธอรีบเเสกนลายนิ้วมือของตัวเองลงในโทรศัพท์เครื่องของฟาง ไม่เเปลกที่คนเป็นเเฟนกันจะมีลายนิ้วมือของเเฟนอยู่ใน โทรศัพท์ใช่มั้ยล่ะ
 
 
 
 
 
             เเก้วรีบเข้าไปในไอจีโทโมะ พร้อมกดเเสปมภาพล่าสุดที่เขาลงเพื่อให้ฟางไม่ให็รูปนี้ผ่านไอจีฟาง เเก้วกดบล็อกไอจีโทโมะทันที เท่านี้ฟางก็ไม่สามารถมองเห็นไอจีโทโมะได้อีกเเล้วนอกสะจากเธอจะมาปลดบล็อก..  เเต่เธอคงไม่เช็คเครื่องขนานนั้นหรอกนะ
 
 
 
 
 
 
             เมื่อเธอทำหน้าที่ของเธอเส็ดเรียบร้อย เธอก็วางโทรศัพท์ของฟางไว้ที่เดิม เเล้วผลักตัวฟางออกเบาๆให้เธอนอนในท่าสบายๆเเล้วห่มผ้าให้ เธอเดินออกไปจากห้องนอน มาที่ระเบียงห้องนอน เธอหยิบโทรศัพทฺของเธอขึ้นมาเเล้วกดหาใครบางคน
 
 
 
 
             ( ฮั่นโหลครับ )
 
 
 
         " ปิดข่าวเรื่องผู้หญิงในไอจีโทโมะให้เร็วที่สุด ห้ามให้ขาวเเพร่กระจาย สั่งลบภาพเเย่ๆนั้นซะ ห้ามให้พ่อชั้ลรู้เด็ดขาด " 
 
 
 
           เธอโทรไปหาบริกาดคนสนิของเธอ พร้อมกับสั่งเขาให้ปฏิบัติตามคำสั่งของเธออย่างโดยเร็ว เธอมองฟางผ่านประตูเลื่อนกระจกอยู่ตลอดเวลาเพราะกลัวฟางจะตื่นขึ้นมาได้ยินเธอคุยโทรศัพท์
 
 
 
 
            ( ครับ )
 
 
 
           เมื่อพูดจบก็ตัดสายไป เเค่นี้เธอก็โล่งใจเเล้ว เเต่อีกเรื่องที่เธอไม่โล่งคือเเค่รูปยังทำให้เธอเดือดร้อนขนานนี้ เเล้วถ้าเขาลงคลิปละ ?? เธอคงต้องเเซกเเผ่นดินหนีเลยเเหล่ะ ชีวิตเธอเริ่มไม่สงบสุขอีกต่อไปเเล้ว มันระเเวงอยู่ตลอดเวลาไม่รู้วันดีคืนดีเขาจะทำอะไรเธอในเมื่อตอนนี้เธออยู่ในจุดที่ว่าเอาชนะเขาม่ได้สักทางเลย 
 
 
 
 
               เธอยืนคิดสักพักก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำ เธอเหนียวตัวเหลือเกินฟางนอนไปได้ไงไม่รู้คาชุดยูนิฟอร์มโรงเรียน
 
 
 
             เธอหาชุดสบายๆของฟางมาใส่ ดูเหมือนฟางจะไม่มีชุดเท่ห์ๆเอาซะบ้างเลย กางเกงก็มีเเต่ตัวสั้นๆ เธอคงไม่ใส่ชั้นในเ่ก่าหรอกนะ เธอจึงหยิบชั้นในฟางเพื่อเลือกตัวที่จะออกมาใส่มีเเต่สีฉูดฉาดทั้งนั้น เธอจึงหยิบสีขาวออกมาพร้อมกางเกงในเซดของมัน กับเสื้อเชิตเเขนยาวสีขาวความยาวมาถึงเเค่ 30 เซนลงมาจากเอว เเละกางเกงยีนสีขาวเเบนร์มาใส่ สรุปคือเธอเลือกที่จะขาวทั้งชุด ก็มันดูเรียบๆดีนิ 
 
 
 
 
            "   ฮ่าวววว " เมื่อเธออาบน้ำเเต่งตัวเส็ดก็มาเจอฟางที่ตอนนี้ตื่นเเล้ว กำลังงัวเงียตื่นเเหล ไม่ตื่นเเหลอยู่บนเตียง 
 
 
 
         " ทำไมนอนนิดเดียวเอง ปวดหัวไม่ใช่อ่อ ? "
 
 
 
 
          " ไม่รู้เหมือนกันน เหนียวตัวเลยตื่นน " เธอพูดพร้อมเก่าหัว ใบหน้าที่มันวาวกับผมที่ยุงเหย่งเเก้วเห็นก็อดขำไม่ได้
 
 
 
 
          " งั้นไปอาบน้ำ " เเก้วเดินมาฉุดมือฟางให้ลุกไปอาบน้ำ เเต่อีกคนเหมือนจะงอเเง
 
 
 
 
         "ง้อวววว เเก้วเซ็กซี่จัง " เมื่อเธอลืมตาขึ้นเห็นเเก้วใส่ชุดเเบบนี้เธอก็อดที่จะมองขาเรียวๆยาวๆของเเก้วเป็นไม่ได้ 
 
 
 
 
           " นี้หยุดเลยนะ ไปอาบน้ำ " สุดท้ายยเธอก็โดนผลักเข้าห้องน้ำทันที เเก้วนะเเก้ว เเหมา - - นิดหน่อยก็ไม่ได้ 
 
 
 
 
               เมื่อเธออาบน้ำเส็ด เธอนั่งในห้องน้ำเพื่อคิดเรื่องที่เเก้วพูด อาการคนท้องหรอ ? มันเป็นไปไม่ได้เลยสักนิดที่เธอจะอ่านหนังสืออดหลับอดนอน รวมถึงประจำเดือนเธอไม่มาจะสองเดือนเเล้ว ถ้าไม่มาสามเดือนนี้สิ ? เธอถึงจะคิดมาก 
 
 
 
 
             " คงไม่มีไรหรอกมั้ง "
 
 
 
 
 
 
 
            ฟางเดินออกมาก็ห็นเเก้วกินของดอง มีทั้งมะม่วง มะขาม มะยมอยู่บนเตียงนอนของเธอ ดีอยู่ที่เเก้วนำเสื่อเเบบหนังขนานเท่าๆเตียงวางรองตัวเเละจานของกินอยู่เพื่อกันเลอะเทอะ หมอนที่ถูกปกคลุมด้วยหนังถูกวางรองบริเวรหน้าอกของคนที่กำลังเล่นโน๊ตบุ๊คเเบร์นเเอ็บเปิ้ลสีขาวของเธอยู่ 
 
 
 
 
             " ทำไรอะ " 
 
 
 
 
 
             " วันนี้วันผลการสอบออก เลยจะเช็คอะว่าติดคณะไหน " เธอพูดพร้อมพิมพ์ชื่อกรอกข้อมูลเพื่อดูว่าตนติดคณะไหน
 
 
 
 
                 " ถ้าเราไม่ติดคณะเดียวกันล่ะ ? "
 
 
 
               เธอพูดอย่างน้อยใจ ในเมื่อหัวของเธอกับเเก้วมันคนล่ะระดับกัน มันเปลกหรอที่เธอจะเจียมตัว
 
 
 
 
             " ไม่เอาหน่าา ข้อสอบปีนี้ง่ายมากลเยนะ เเก้วติวให้ฟางไปตั้งเยอะนิได้อยู่เเล้ว "
 
 
 
 
             " เเต่ฟางไม่ได้อยากเป็นหมอนะเเก้ว "
 
 
 
        เธอพูดไปตามความจริง ในเมื่อเธอไม่อยากที่จะเป็นหมอ เธอชอบชีวิตอิสระ เธอชอบธรรมชาติ เธออยากเรียนเกษตรเเละบริหารธุระกิจ เธออยากบริหารไร้เเละฟาร์มที่ครอบครัวเธอทำกิจการนี้อยู่ เเต่เเก้วก็บังคับให้เธอจะเรียนหมอเอาให้ได้ ดูเอาสิ..
 
 
 
 
          เมื่อเเก้วกรอกข้อมูลเส็ด เธอคลิกไปดูผลว่าเธอติดที่ไหน คณะอะไร มีสิทธื์เรียนที่ไหนบ้าง ปรากฏว่าเธอสามารถเข้าได้ทุกมหาลัยที่เธอลงทั้ง 5 ตัวเลือก เธออึ้งไปเลยเธอคิดว่าเธอจะติดเเค่ 1 ใน 5 เท่านั้น เเต่นี้เธอติดทั้งหมด เเละเธอต้องกดยืนยันสิทธ์ภายในวันนี้เพื่อให้คนอื่นมีสิทธิ์เข้ามาเรียนในมหาลัยที่เธอสละสิทธิ์
 
 
 
 
 
 
              " โห้วว เเก้วเก่งจังง "
 
 
 
 
 
             " ฟางต้องติดเเน่ๆเเก้วติดทั้งหมดขนานนี้ต้องมีสักอันที่ฟางติดสิ "
 
 
 
 
             " เเล้วเเก้วเลือกลงของมหาลัยไหนอะ เเหม่เลือกคณะเเพทย์ทั้งหมดเลยนิ"
 
 
 
            ช่ายย เธอเลือกคณะเเพทย์ทั้งหมด เธอสามารถเลือกเข้าได้หมดในมหาลัยที่เธอต้องการ
 
 
 
 
 
             " เเก้วเลือกมหิดลล่ะกัน มหาลัยนี้เเก้วใฝ่ฝันอยากเรียนมากๆเพราะเป็นอันดับหนึ่งของประเทศไทย "
 
 
 
             เธอกดรับยืนยันสิทธิ์เข้าที่คึณะเเพทย์ มหาวิทยาลัยมหิดล ทันทีเเล้วสละสิทธิ์ทั้ง 4 มหาลัยที่เธอไม่เลือก
 
 
 
 
 
              " ดูของฟางบ้างดีกว่าเนอะ " เธอกรอกข้อมูลของฟางจนตรบ มีหรือที่เธอจะลืม เธอรู้ทุกอย่างเเหล่ะ เเละจำได้ทุกอย่างเกี่ยวกับฟางด้วย 
 
 
 
 
               ผลปรากฎว่า ฟางติด 3 ใน 5 เท่านั้น เเละที่ทำให้เธอโมโหอีกคือฟางไม่ลงคณะเเพทย์ทั้งหมดเหมือนเธอ ฟางเลือกลงเเพยท์เเค่ 2 อันดับเเรกเท่านั้น ฟางติดในคณะเกษตร บันชี เเละบริหารธุระกิจ ในมหาวิทยาลัยจุฬาลงกร์ณ 
 
 
 
             " ฟางบอกเเก้วเเล้วไงว่าฟางไม่อยากเป็นหมอ เเละฟางก็อยากเข้าเรียนที่จุฬาด้วย "
 
 
 
 
            " เเล้วทำไมฟางไม่บอกเเก้วล่ะ เเก้วจะได้ลงเเพทย์จุฬาอย่างน้อยเราก็เรียนที่เดียวกันนิ "
 
 
 
             เเก้วน้ำตาคลอ มองหน้าฟางอย่างต้องการคำตอบ เธอเสียใจมากๆที่เราไม่ได้อยู่คณะเดียวกัน หรือมหาลัยเดียวกัน เธอคงไม่ใช้วิธีเงินใต้โต๊ะหรอกน่ะ หมาลัยมันไม่เหมือนมัธยม เเก้วคววามยอมรับสิน่ะว่า 'ไม่ชอบคือไม่ชอบ ไม่ใช่ตือไม่ใช่ ' 
 
 
 
 
             เธอควรจะปล่อยฟางไปเรียนในสิ่งที่ฟางชอบได้เเล้ว เธอบังคับกดดันให้ฟางมาอยู่ในห้องเก่งเเต่ฟางก็ไม่สามารถเก่งตามเพื่อนได้เลย มิหน่ำซ้ำกลับสร้างเเรงไม่พอใจให้ฟางทำให้ฟางอยู่กับเพื่อนได้ยากอีกด้วย เธอควรจะปล่อย...