fic kuroko no basket แฟนธ่อมตัวที่หก

"ซัทสึกิ!!!!""ไดจางงงงงงงงงงง!!!!"เด็กสาวผมชมพูวิ่งเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มผิวแทนที่เพิ่งเดินขึ้นจากชั้นล่างมาสมทบ"ไม่เป็นไรใช่มั้ย พวกบ้านั่นมันทำอะไรเธอรึเปล่า!!"อาโอมิเนะถามเพื่อนสาวเป็นชุด โมโมอิส่ายหน้าก่อนจะมองไปที่ด้านหลังของอาโอมิเนะที่คนคนหนึ่งพาดอยู่"คีจัง!""อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกนะ แค่สลบไปน่ะ""ค่อยยังชั่ว""นี่พวกนาย เอาไว้โล่งใจตอนที่หนี่รอดจากที่นี่ก่อนดีมั้ย พวกมันแห่กันมาทั้งเรือเลยเว้ย!"เสียงฮิวงะดังมาก่อนตัว พวกปาฏิหาริย์กับเซย์รินเกือบครบทีมวิ่งเข้ามาสมทบ และคากามิก็พุ่งตรงเข้ามาหาอาโอมิเนะก่อนใคร"คุโรโกะล่ะ หมอนั่นอยู่ที่ไหน!""ถูกจับไป อาคาชิให้ฉันล่วงหน้ามาก่อน หมอนั่นกำลังตามไป""ไอ้สารเลวนั่น ฉันจะไปฆ่ามัน!""ใจเย็น คางามิ สองคนนั่นไม่เป็นไรหรอก"มิโดริมะพูดสวนกลับมา"นั่นแหละที่ฉันห่วง อย่าลืมนะว่าไอ้บ้านั่นมันอยากได้สองคนนั้นจะตายไป""อาคาจินไม่กระจอกหรอก เดี๋ยวก็พาคุโรจินมาเองแหละ""ใช่แล้วล่ะ ฉันโทรบอกป๊ะป๋าแล้วให้แจ้งตำรวจแล้ว เดี๋ยวก็คงมาถึงกัน เราต้องไม่ให้พวกมันเจอเราก่อนนะ โอเคป่ะ""งั้นก็ไปที่เรือกันเถอะ ยังไงก็ไปจากที่นี่ก่อนจะเป็นข่าวดีที่สุด""เห็นด้วยเลย ถ้าพวกนักข่าวเห็นเราบนเรือกาสิโนนี่ละก็เป็นเรื่องแน่""ทางนี้ ฉันจำได้ว่าเรือเล็กอยู่ไหน"ตอนที่วิ่งหนีพวกมันเมื่อวานฮิวงะที่ดูจะเป็นผู้เป็นคนที่สุดพูดพร้อมกับนำกลุ่มไปคนแรก....................>>>>>>>>>>><<<<<........"รู้สึกว่าจะมีคนแจ้งตำรวจมาแล้วล่ะครับ อาคาชิคุง...อาคาชิคุง?""อืม...""เป็นอะไรมากมั้ยครับ"คุโรโกะถามคนผมแดงที่นั่งพิงกำแพงอยู่ข้างๆ ตอนนี้พวกเขาสองคนนั่งพักอยู่ที่ห้องเก็บเรือเล็ก รอพวกที่เหลือที่มั่นใจว่าต้องพากันมาที่นี่แน่ๆ(เป็นความรอบคอบเกินคนของอาคาชิน่ะ)อาคาชิยกมือขึ้นในระดับสายตา มองเลือดสีแดงที่เปื้อนมือ ไม่ใช่เลือดของใครแต่มันเป็นเลือดของเขาที่กำลังไหลริน จำไม่ได้เลยว่าเคยเป็นแผลครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ หลงลืมไปแม้กระทั่งความเจ็บปวดตอนที่ได้มันมา จนถึงตอนนี้ เพิ่งจะนึกออกว่ามันเจ็บสุดๆไปเลย"อาคาชิคุง""หือ""ทำไมถึงช่วยผมละครับ"".......""ทั้งการแข่งเดิมพันอะไรนั่น แล้วก็ เมื่อกี็นี้ด้วย ทำไมถึงตามผมไปล่ะครับ""นายไม่รู้เรื่องอะไรด้วยนี่นา พวกเราตั้งใจจะไม่ดึงนายเข้ามายุ่งด้วยแท้ๆ แต่แล้วมันก็...""ยังไงผมก็ยังเป็นเงาอยู่ดีสินะครับ""ก็แล้วแต่จะคิด ถ้าเป็นเงาแล้วมันสนุกกับคนอื่นได้ก็เป็นไปเถอะ ""....!!""คงรู้สึกแล้วสิ ว่าพวกเราที่เป็นแสงเจิดจ้าเกินไปน่ะ มันเป็นยังไง"โดดเดี่ยว..."พวกเรา หลงลืมไปกระทั่งสิ่งสำคัญ รังเกียจที่มีคนมาเรียกว่าปาฏิหาริย์ เพราะแบบนั้นพวกเราก็เลยตั้งใจว่าจะแข่งกันเองจนเหลือแค่คนสุดท้าย ผู้ชนะจะถูกบันทึกในประวัติศาสตร์แล้วผู้แพ้ก็จะถูกลบทิ้งไป มันเป็นอย่างนั้นแหละ"".....""เราชอบบาสกันทุกคนแต่ไม่มีใครที่จะสนุกกับมันได้ เพราะอะไรล่ะ เท็ตสึยะ นายคงจะรู้ดีสินะ"เพราะคู่แข่งกระจอกเกินไป...คุโรโกะได้คำตอบในที่สุด มันคงจะเป็นอย่างนั้นแหละ ตอนที่แข่งกับไฮซากิถึงได้รู้สึกว่ามันยังไม่พอ ไม่ว่าจะได้มาซักกี่แต้ม ไม่ว่าเสียงคนจะโห่เชียร์แค่ไหนก็ไม่เคยรู้สึกว่าพอใจ"ผม...ไม่รู้อะไรเลยจริงๆนะ"น่าสมเพชที่จ้องแต่จะหาแสงมาอยู่เคียงข้างปั่บ!มือหนาตบลงบนศีรษะ ลูบเรือนผมสีฟ้าของร่างเล็กที่กำลังหดหู่"พวกนั้นมากันแล้ว""เอ๊ะ!"พลัวะ!"อ๊ะ! คุโรโกะ!""เท็ตสึ!""คางามิคุง อาโอมิเนะคุง ทุกคน""ดีล่ะ มากันครบแล้วสินะ เราต้องออกไปจากเรือนี่ก่อนเถอะ ตำรวจมาถึงแล้วนะคงไม่อยากเป็นข่าวหน้าหนึ่งหรอกใช่มั้ย""เอาล่ะ มาช่วยกันหน่อย"ทั้งคิโยชิ มุราซากิบาระ ยกเรือกันแค่สองคนก็เหลือเฟือ เรือถูกดันลงทะเล อาโอมิเนะกระโดดลงไปก่อนใครเพื่อนรอรับทุกคนลงมาทีละคน แล้วก็ถึงคราวของคุโรโกะ แต่มารผจญมันก็ดั๊นมาจองเวรจองกรรมอีกจนได้ปัง!กระสุนปืน!เคร้ง!"หมอบลง!""คุโรโกะ!"คางามิยื่นมือมาหา แต่ก่อนที่ร่างบางจะได้ยื่นไปจับ ใครบางคนก็กระชากกลับไปที่ด้านหลังหมับ!วืดดดดดดด!!!"ได้ตัวแล้ว คุโรโกะคุง"คิเคียวยะ! (โหย ไอ้บ้านี่มัน......เว้ย!)"เอาล่ะ บอกลาเพื่อนเป็นครั้งสุดท้ายแล้วใช่มั้ย คุโรโกะคุง เรือของเราพร้อมที่จะออกแล้วละนะ""อึก~"ร่างเล็กถูกล็อกคอลากกลับเข้ามาไกลจากเรือเล็กที่ถูกคิเคียวยะถีบให้ลอยออกไปแล้ว"แก!!!! ปล่อยคุโรโกะนะเฟ้ย!""คางามิคุง อย่านะ! ถ้าขืนโดดลงไปมันยิงเธอจมทะเลแน่!""โธ่เว้ย! แล้วจะให้ทำยังไงเล่า!""นี่ อาคาชิหายไปไหน"จู่ๆมิโดริมะก็พูดขึ้น ทุกคนจึงหันกลับมามองแทบจะพร้อมกันอาคาชิ ใช่แล้ว ยังเหลืออาคาชิอีกคนที่ยังไม่ได้ลงเรือมา แล้วเขาไปไหน"เฮ้ ดูนั่น"คิโยชิชี้กลับไปที่เรือใหญ่ ทุกสายตามองเห็นคนที่มีเส้นผมสีแดง กำลังเดินออกมาจากเงาด้านหลังของคิเคียวยะ และทุกอย่างที่แสนจะโหดเหี้ยมก็ประจักษ์ต่อสายตาของพวกเขา"เอาล่ะ ไปกันเถอะ""ปล่อยผม""พูดง่ายจังนะ""แล้วคุณจะเสียใจ""....!!!!"ฉึกกกกกก!!!กรรไกรด้ามสีแดงปักเข้าที่แขนคิเคียวยะก่อนจะกรีดลากขึ้นไปถึงหัวไหล่เป็นแผลยาวจนเลือดสาดครืดด!!!!"อ๊ากกกกกกก!!!!"ร่างสูงสะบัดคนตัวเล็กออกไปและล้มลงกุมแขนตัวเองร้องโหยหวน แผลยาวเหวอะหวะอาบด้วยเลือดสีแดง คนที่ทำมันก็ได้ยืนอยู่ตรงหน้านี้แล้วด้วย"อะ...อาคา...ชิ!!!!""เห...."รอยยิ้มซาตานน่าสยดสยอง ไม่เคยปรากฏที่ไหนให้ใครได้เห็น แต่ว่าตอนนี้มันตรึงตาคิเคียวยะจนลบไม่ออกอาคาชิถือกรรไกรโชกเลือดยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าคิเคียวยะที่ล้มหอบหายใจอย่างเจ็บปวด"อะ อาคาชิ คุง"ไม่เคยเห็น...ไม่เคยเห็นความน่ากลัวของคนคนนี้ขนาดนี้มาก่อนเลยอาคาชิได้ยินเสียงเรียกก็หันมาเดินเข้ามาใกล้ร่างบางที่ยืนนิ่ง ยกมือข้างที่เป็นแผลรั้งศีรษะของร่างบางให้ซบลงบนบ่าไม่อยากให้มอง ความโหดเหี้ยมของเขาซักเท่าไหร่หรอกแต่ความสงบมันก็ไม่ได้อยู่รอให้หายใจทั่วท้อง"พวกแก ทำอะไรคุณคิเคียวยะวะ!"ปัง!กระสุนปืนถากเอาเส้นผมสีแดงของจอมจักรพรรรดิไปสองสามเส้น ตาสองสีตวัดขึ้นไปมองกลุ่มคนที่มาใหม่ มันมีปืน และคงไม่คิดจะปล่อยพวกเขาเอาไว้แน่"เท็ตสึยะ!"อาคาชิลากคุโรโกะออกมาให้พ้นกระสุนปืนที่รัวลงมา เสียงฝีเท้านับจำนวนไม่ถูกกำลังไล่ตามเข้ามา มีแค่ทางที่วิ่งขึ้นไปชั้นบนสุดของเรือเท่านั้นสองหนุ่มร่างเล็กไล่เลี่ยกันกำลังวิ่งหนีกระสุนปืนโดยที่ไม่ได้ตอบโต้ ฝีเท้าระดับนักบาสเก็ตบอลไม่มีทางจะอ่อนแรงลงง่ายๆหรอกถ้าพวกเขาสมบูรณ์ดีละก็นะ"แฮ่กๆๆ...""แฮ่กๆๆๆๆ....."สองหนุ่มหยุดพักหายใจอยูบนดาดฟ้าตรงหัวเรือ ไม่มีทางหนีแล้ว พวกมันเยอะเกินไป แถมยังตีวงล้อมเข้ามาเรื่อยๆ"หมดทางหนีแล้วสิ ยอมซะดีๆเถอะ"ถึงจะมีเนตรราชันย์กับสมองอันปราดเปรื่องแต่ก็ใช่ว่าจะใช้มันหยุดกระสุนได้หรอกนะ/นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ!!!!/เสียงประกาศก้องดังมทำเอาพวกบอดี้การ์ดบนเรือที่กำลังตีวงล้อมเข้ามาถึงกับหยุดชะงักหันวอกแวกจังหวะนี้แหละ!อาคาชิและคุโรโกะคิดตรงกันวิ่งสวนเข้าไปในกลุ่มเจ้าพวกที่มันตีวงล้อมเข้ามา ในระดับความเร็วที่ไม่มีใครมองทัน แต่ว่า...ครืนนนนน!!!!ความพลาดพลั้งจากเหตุไม่คาดคิดมันก็เกิดขึ้นได้เสมอเรือสั่นสะเทือนเหมือนมีอะไรระเบิดอยู่ด้านล่าง และมันก็ทำให้คนที่กำลังวิ่งอยู่ที่ริมสุดที่มีเพียงราวกันเสียหลักพลัดตกลงทะเลอย่างง่ายดาย"อ๊ะ!""อาคาชิคุง!"หมับ!คุโรโกะกระโดดเข้ามาคว้าอาคาชิไว้ได้ก่อนที่จะตกจากเรือ แต่ว่าตูมมมมม!!!!ระเบิดก็เกิดขึ้นอีกลูกเพิ่มความสะเทือนขึ้นมาอีกระลอก"เฮือก!!!"สองร่างพลัดตกลงมาจากชั้นดาดฟ้าของเรือลงสู่ทะเลต่อหน้าต่อตาพวกที่อยู่บนเรือใหญ่ ต่อหน้าต่อตาตำรวจกับเจ้าหน้าที่ที่มาถึง และ..ต่อหน้าต่อตาพวกทีมปาฏิหาริย์ที่อยู่บนเรือเล็ก"สองคนนั่น!!!"!!!!!Yaaaaaaaaaaa!!!!""เท็ตสึ!!!!!!""อาคาจินนนนนนนนนนนนน!!!!!!""คุโรโกะ...คุ....คุโรโกะ!!!!!!!!!!!!!!!!!"เสียงสะท้อนไปทั่วผืนทะเล ในขณะที่เรือเล็กที่พวกเขานั่งได้ค่อยๆเคลื่อนเข้าหาฝั่ง"อะ โมโมจจิ"คิเสะฟื้นขึ้นมาแต่ร่ายกายระบมจนขยับไม่ได้เลยต้องนอนพิงกาบเรืออยู่อย่างนั้นทุกคนสีหน้าเศร้ามีทั้งน้ำตาคลอเบ้า เกิดอะไรขึ้นน่ะ"โมโมจจิ เป็นอะไรไป อาโอมิเนจจิ ...ทุกคน เกิดอะไรขึ้นน่ะ แล้ว...."คิเสะหันซ้ายแลขวาไม่จริงใช่มั้ย หรือว่าที่พวกนี้ร้องไห้กันอยู่เพราะ"อาคาจินนนนนนนนนนน~~~~~ อาคาจินนนนนนนน!!!!"แล้วมุราซากิบาระก็ร้องออกมาอย่างไม่เกรงใจชัดเจน มันชัดเจนที่ว่าทำไมเขาไม่เห็นอาคาชิกับคุโรโกะอยู่ที่นี่"ไม่จริง....ใช่มั้ย"ดวงตาสีหญ้าแห้งเบิกกว้างสุดชีวิต สั่นระริกมองหาคนสองคนที่ไม่รู้ว่าอยู่ไหน"อาคาชิจจิ! คุโรโกจจิ!"ไม่จริงใช่มั้ย ไม่จริงใช่มั้ย บอกสิว่ามันไม่จริง!"คีจังใจเย็น"โมโมอิสวมกอดคนหัวเหลืองที่กำลังสั่นเป็นเจ้าเข้า"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!".............../...รายงงานสดการจับกุมเรือลอกลอบเปิดการพนันมีเด็กซึ่งคาดว่าถูกลักพาตัวมาตกทะเลไปสองคนยังไม่ทราบชะตากรรม../เสียงรายงานที่ดังมาจากเฮลิคอปเตอร์ที่บินตรวจตรารอบๆบริเวณเรือดังมาเป็นระยะๆ แต่สำหรับคนที่นั่งอยู่ในเรือเล็กที่กำลังเคลื่อนเข้าหาฝั่งเรื่อยๆ ไม่มีเสียงอะไรเข้าไปในโสตประสาทของพวกเขาได้เลย นอกจากเสียงลมจากทะเลหนาวชะมัด เจ็บมือ...แสบร้อนที่ในอกเหมือนถูกน้ำร้อนลวกอาคาชิคุง...เสียงนี้ เรียกมากี่ครั้งแล้วเนี่ยอาคาชิคุงอา...จำได้แล้ว เสียงเท็ตสึยะสินะ แล้วเรียกทำไมกัน"อาคาชิคุง อาคาชิคุง!"รำคาญ...เมื่อลืมตาขึ้นมาก็สัมผัสกับหยดน้ำหยดหนึ่งที่ตกกระทบแก้ม ใบหน้ารางๆของใครบางคนอยู่ใกล้ๆ ตาสีฟ้าใส ผมสีฟ้า ไม่ผิดแน่"เท็ตสึ...ยะ""อาคาชิคุง เป็นยังไงบ้างครับ"คุโรโกะถามทั้งที่ใบหน้ายังไม่เปลี่ยนไปจากเดิม สภาพเปียกปอน น้ำไหลมาตามไรผมหยดใส่หน้าเขาหยดแล้วหยดเล่า มันแค่จริงน้ำจริงเหรอ ไม่ใช่ นี่มันน้ำตา"หึ...ร้องไห้เหรอ"คนถูกท้วงไม่พูดอะไรได้แต่ยกมือขึ้นถูกตาตัวเองไปมาเหมือนเด็ก ทิ้งรอยแดงประจานตัวเองมากกว่าเดิมพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆเขาสองคนตกลงมาจากเรือ ตอนนั้นไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะรอด"เป็นอะไรที่บ้าระห่ำดีนะครับ""นี่เป็นครั้งแรก ""เอ๊ะ?""ครั้งแรกที่ฉันต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ และคงเป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาเจอกับนายในสภาพแบบนี้นะ คุโรโกะ""!!!!!!!"สรรพนามแบบนี้..."อาคาชิคุง ตาของคุณ"สีเดียวกัน"อ๋อ ฉันคนนั้นคงจะเหนื่อยละมั้ง...แต่ก็ ดีใจที่ได้มาเจอกันนะ"อ่อนโยนจริงๆ คิดถึงคนคนนี้จริงนะ ถ้าทุกคนมาเห็นก็คงจะดีแต่ว่า...มันคงจะเป็นไปไม่ได้หรอก""คุโรโกะ การเล่นบาสของนายยอดเยี่ยมมากเลยล่ะ""อ๊ะ!""ฉันอยากสู้กับนายคนนั้น ในสนาม"
ต่อสู้กับคุโรโกะ เท็ตสึยะ ตัวตนที่กระหายชัยชนะนั่นนะเหรอ"เฮ้อ...อยากจะเจอทุกคนในร่างนี้เหมือนกัน แต่ก็นะ เจอนายก็พอแล้วล่ะ ถึงจะเป็นแค่ช่วงสั้นๆ แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่ดีนะ ว่ามั้ย""นั่นสิ...ครับ"ไม่มีประโยชน์ที่จะรั้งตัวตนอ่อนแอของตัวเองให้อยู่ภายนอก คนอย่างอาคาชิ เซย์จูโร่มีแค่ชัยชนะเท่านั้น"ไม่ว่าอาคาชิคุงจะเป็นคนไหน อาคาชิคุง ก็คืออาคาชิคุงอยู่วันยังค่ำนั่นแหละครับ"ซ่า......."หึ งั้นเหรอ เท็ตสึยะ"กลับมาแล้วสินะ เป็นช่วงเวลาที่สั้นจริงๆ"กลับกันเถอะครับ""ฉันตอนนี้เดินไม่ไหวหรอก""ถ้าไม่ไปเดี๋ยวได้แข็งตายพอดีเลยครับ เดี๋ยวผมจะแบกคุณไปเอง""หืม...เอาจริงเหรอ นายตัวเล็กกว่าฉันนะ เท็ตสึยะ""ผมเคยแบกคางามิคุงมาแล้วนะครับ""ว้าว แข็งแรงขนาดนั้นเลยเหรอ""ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ถ้าหนักนักก็ปล่อยลงตรงนั้นเลย"ง่ายเนอะ =___='''แล้วฉันล่ะเท็ตสึยะ ฉันจะถูกนายปล่อยลงตรงนี้รึเปล่าอาคาชิกอดคอคนที่แบกเอาไว้พอหลวมคุโรโกะแบกอาคาชิขึ้นหลังเดินไปบนหาดทราย ตอนนี้เวลาเย็นย่ำแล้ว เสื้อผ้าเปียกหนาวจนจะก้าวขาไม่ออก ไม่มีใครอยู่แถวนี้เลยรึไงนะ"อ๊ะ! พวกเราดูนั่น""หา!!! ไม่จริงน่า""คุโรโกะ!""อาคาชิ! เท็ตสึ!!!!"พวกปาฏิหาริย์ โชคดีเหลือเกินที่เจอพวกเขา"อาคาจิน"มุราซากิบาระวิ่งออกไปก่อนเพื่อน"อาคาชิจจิ! คุโรโกจจี่!!!!!!!"แม้แต่คิเสะที่เจ็บจนต้องเดินกเผลกก็ยังลืมตัว แต่ว่านะ ความเจ็บมันไม่เข้าใครออกใครหรอก"อ๊ะ!"ก้าวไปได้แต่สองก้าวก็เหมือนถูกไฟช็อตล้มเอนไปข้างหน้า และก็บังเอิญว่ามือสองข้างก็ดันเข้าไปผลักคนตัวสูงที่ออกหน้าไปก่อนอย่างมุราซากิบาระเข้าปึก!"อ่ะเระ?...."ถูกผลักแถมยังวิ่งบนทรายทำให้ร่างสูงกว่าสองเมตรเสียหลักเอาอย่างง่ายดาย สะดุดขาตัวเองซ้ำอีกเอนไปข้างหน้า ไปหาร่างเล็กทั้งสองที่เข้ามาในระยะพอดิบพอดี"แว้กกกกก!!!คุโรโกจจิ!""เท็ตสึ! หลบซีเฟ้ย!""ไม่ทัน..."ตึงงงงงงง!!!!เสียงเหมือนบางอย่างฟาดกับทรายเข้าเต็มๆสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าตอนนี้ก็คือร่างของคนตัวสูงผมม่วงนอนคว่ำหน้า มีแค่แขนขาของคนตัวเล็กที่โผล่ออกมาเหมือนขาแมงมุมทับคุโรโกะคนเดียวยังพอว่า แต่นี่คนที่ถูกทับจนจมลงบนทรายไปเกือบมิดก็คืออาคาชิต่างหาก!ว้ากกกกกกกกกกก!!!!O[]O!!!!!เอาขึ้นมา! รีบเอาขึ้นม๊าาาาาาาา!!!!!"คุโรโกะ!!!!!!!""คิเสะ แก๊!!!!!!!!!!""แหะๆๆ โทษทีนะ ลืมตัวไปน่ะว่าขาเจ็บ" ^^'"มุราซากิบาระลุกซีโว้ยยยยยยยย!!!!!""ง่า........ลุกไม่ได้ ช่วยหน่อย" T^T"อาคาชิ! อาคาชินิ่งไปแล้ว หมอๆ รถพยาบาล เรียกรถพยาบาลเร็ว!!!!!!!!""เฮ้อ~ นี่น่ะเหรอพวกปาฏิหาริย์ ฉันว่าพวกไม่เต็มบาทมากกว่า" /ริโกะ"แหะๆ นั่นสิ" /โมโมอิ__________________________________________