fic kuroko no basket แฟนธ่อมตัวที่หก

"มะ ไม่นะ ปล่อยฉันนะ!"
"พวกแกจะทำอะไร ปล่อยนะยะ!!!!!!!!!!!"
 
เสียงเอะอะโวยวายอะไรกัน
คุโรโกะขมวดคิ้วตื่นขึ้นมาและก็ทันได้เห็นประตูห้องที่ถูกปิดเสียงดัง
ปึง!
เสียงเมื่อกี้รู้สึกจะคุ้นๆ
"หรือว่า!"
คุโรโกะลุกพรวดไปจากอาคาชิที่หนุนตัวเองอยู่ จนอีกคนต้องสะดุ้งตื่นเหมือนกัน
"เท็ตสึยะ..."
มองเห็นหลังไวๆตรงไปที่ประตู และก็รู้ได้ทันทีว่าร่างบอบบางนั้นเป็นอะไร ภายในห้องไม่มีโมโมอิ ไม่มีริโกะ สภาพเหมือนมีการต่อสู้ขัดขืน และเสียงโวยวายที่ดังมาแผ่วๆนั่นก็ด้วย พวกมันเอาตัวสองคนนั่นไป!
 
"โค้ช คุณโมโมอิ!"
"คุโรโกะคุง"
"เท็ตสึคุง!"
เป็นสองคนนี้จริงๆด้วย ที่นี่ที่ไหน แล้วคนพวกนี้เป็นใครกัน
คุโรโกะพุ่งตัวเข้ามาปัดมือหนาๆหยาบกร้านที่จับตัวสองสาวนั้นออก แต่ก็ถูกเงาทมึนร่างหนึ่งทาบทับอยู่ด้านหลัง
"คุโรโกะคุง ข้างหลัง!"
"เกะกะ ไอ้หนู"
"iiiiiyaaaaaaaaa!!!!"
ผัวะ!
เพล้งงงงงงงง!!!!~
ทุกอย่างเกิดขึ้นชั่วพริบตา สิ่งที่ร่วงตุ้บอยู่แทบเท้าคุโรโกะตอนนี้คือร่างสูงทมึนที่ตั้งใจจะฟาดเขาให้สลบ มันถูกจัดการด้วยแจกันหน้าห้องที่ใครบางคนคว้ามาฟาดเข้าเต็มๆแรง
"อาคาชิคุง"
ตาสองสีตวัดฉับไปที่คนตัวใหญ่ที่จับทั้งโมโมอิกับริโกะเอาไว้ ขณะที่แขนแกร่งกันคุโรโกะเอาไว้ด้านหลัง เพียงแค่สายตาก็ทำให้พวกมันเสียวไส้เหมือนถูกกระซวกแล้ว
 
น่ากลัว~
 
แต่ทันใดนั้นเอง....
แปะๆๆ...
"ยอดเยี่ยม นี่น่ะเหรอเนตรราชันย์ มองเห็นอะไรได้ทะลุปรุโปร่งจริงๆเลยนะ เซย์จูโร่คุง ชักอยากจะเห็นการแข่งเร็วๆแล้วสิ"
คิเคียวยะเดินตบมือเข้ามาหยุดอยู่ข้างลูกน้องที่จับตัวประกันเอาไว้
สายตาหื่นกระหายอย่างเห็นได้ชัดมองมาที่คุโรโกะอย่างไม่คิดจะแอบแฝงใดๆ
"คุโรโกะคุง ว้าว ยิ่งได้เห็นเธอแบบนี้ใจฉันก็ยิ่งเต้นแรงเข้าไปใหญ่"
"คุณเป็นใครครับ"
"หืม....นั่นสินะเป็นใครดีล่ะ ฉันคงจะเป็น......เจ้าของร่างกายเธอในอนาคตอันใกล้นี้ละมั้ง เนอะ"
"!!!!!!!" คนที่จับพวกเขามา เหรอ
ไอ้บ้าหื่นนี่มันจะมากไปแล้ว!
อาคาชินึกอยากฆ่ามันเต็มที แขนแกร่งป้องกันคุโรโกะไว้ด้านหลัง ถึงตัวจะเท่ากันแต่ก็ยังบังคนข้างหลังเอาไว้ บอกให้มันรู้ว่ามันจะไม่ได้คนคนนี้ไปเด็ดขาด!
"ปล่อยสองคนนั่นซะ คิเคียวยะ"
"อะไรกัน อาคาชิคุง บอกแล้วไงว่าเธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่สั่งฉันได้น่ะ อุตส่าห์นึกแทบตายว่าจะจัดการกับคนฉลาดล้ำแสนพยศอย่างเธอยังไง ในที่สุดก็คิดออก"
"หึ เป็นวิธีสกปรกที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลยล่ะ"
"อย่าพูดอย่างนั้นสิ ยังไงการแข่งก็จะเกิดขึ้น ฉันได้เตรียมคู่แข่งแสนพิเศษเอาไว้ให้พวกเธอแล้ว ส่วนสองคนนี้ก็แค่จะเอาไปเป็นตัวกระตุ้นให้เกมมันสนุกขึ้นเท่านั้นเอง ไม่คิดจะเอาไปย่ำยีอะไรหรอก เพราะคนที่ฉันสนใจก็คือคุโรโกะคุงต่างหาก"
"แก"
"เธอฉลาดอาคาชิคุง แต่ก็อย่าลืมนะว่าเธอยังเป็นแค่เด็กม.ปลาย"
 
คิเคียวยะยิ้มย่องอย่างคนเหนือกว่า การจะทำให้ราชาแสนหยิ่งอย่างอาคาชิ เซย์จูโร่ถึงทางตัน มันก็ต้องใช้สิ่งที่สำคัญนั่นมาป่วนความสามารถของเนตรราชันย์อันไร้เทียมทานนั่นซะ และมันก็ได้ผลที่สิ่งนั้นมันก็คือเพื่อนพ้องที่สุดแสนจะสำคัญ คุโรโกะ เท็ตสึยะคนนี้
"เอาตัวไป"
"ไม่นะ!!!"
"โค้ช! คุณโมโมอิ!"
คุโรโกะเอี้ยวตัวหลบแขนอาคาชิวิ่งตาม แต่ก็ถูกคิเคียวยะที่หาจังหวะมาตลอดรวบเข้าไปหา
ฟึ่บ!
"อย่าใจร้อนนักซี่ ฉันไม่ทำอะไรเด็กพวกนั้นหรอก"
เสียงกระซิบข้างหูกับลมปากที่เป่ารดต้นคอทำเอาคุโรโกะรู้สึกขยะแขยง
"ปล่อยผมครับ"
"หืม....."
 
ชึบ!
เศษแจกันแหลมๆเข้ามาทาบลงบนคอของคิเคียวยะอย่างเงียบเชียบ ด้านหลังของคุโรโกะตอนนี้คือเจ้าของดวงตาสองสีที่ฉายแววอำมหิตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
มันเอาจริง ไม่มีอะไรที่หมอนี่จะต้องลังเล ถ้าขืนยังทำเป็นเล่นมีหวังถูกมันเชือดแน่
คิดอย่างนั้นคนที่เอาตัวรอดเป็นปลาไหลอย่างคิเคียวยะก็จำต้องปล่อยมือจากร่างบางแข็งแกร่งน่าหลงใหลของคุโรโกะ
"หึ เอาไว้ตัดสินในการแข่งเถอะ อาคาชิคุง ฉันไม่ใจร้อนกับพวกเธอตอนนี้หรอก เพราะฉันมีเวลาถมเถที่จะเล่นสนุกกับพวกเธออีกเยอะ......แล้วไปเจอกันที่สนามนะ เด็กๆผู้น่ารักของฉัน"
 
............
.........
.....
......
"อาคาชิคุง..."
"โทษที เท็ตสึยะ แต่เราต้องแข่งกับมัน"
อาคาชิพูดพลางเปลี่ยนผ้าพันแผลรอบศีรษะคุโรโกะซะใหม่ ในห้องที่ตอนนี้เหลือกันอยู่แค่สองคน
"คงไม่ปวดนะ"
"นิดหน่อยครับ"
"ดีแล้ว"
"ต้องชนะเท่านั้นสินะครับ ผมไม่ชอบการเดิมพันแบบนี้เลย"
"........."
ปึก!
ใบหน้าคนที่อยู่ด้านหลังเอนเอียงเข้ามาซบไหล่คุโรโกะพร้อมกับวงแขนที่เกี่ยวกอดคอเขา
"อาคาชิคุง?"
"นายอยากเล่นยังไงก็เล่นให้มันสุดๆไปไม่ต้องยั้ง ฉันจะไม่ห้ามนายเหมือนตอนที่แข่งกับไฮซากิ"
อยู่กับนายฉันก็แทบจะเป็นแค่คนธรรมดาเลยล่ะ ชอบแบบนี้ แต่มันก็ไม่ดีเหมือนกัน
 
"อย่างนั้นเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะชนะ.......ไม่ว่าฝ่ายนั้นจะเป็นใคร ผมก็จะชนะ"
 
ชัยชนะๆๆๆๆ!!!! มันเรียกหาเขาอีกแล้ว อยากได้ อยากได้มันมาไว้ในมือ!
 
แต่นายจะชนะคนพวกนั้นได้จริงเหรอ....เท็ตสึยะ
 
เพราะคนพวกนั้นน่ะ......
 
...........
......
.......
มันก็เป็นสัตว์ประหลาดเหมือนกันกับนายนั่นแหละ!
 
"นี่มัน...."
"อ่า...ไม่คิดว่าจะมาเจอกันแบบนี้นะ คุโรโกจจิ"
"คิเสะคุง...อาโอมิเนะคุง"
คนที่เขาจะต้องแข่งด้วยคือสมาชิกของทีมปาฏิหาริย์งั้นเหรอ
"ถูกจับมาเหมือนกันเหรอครับ"
"ก็...ไม่เชิง แค่ตามมาแล้วก็โดนจับได้น่ะ"
"นายเถอะ เป็นยังไง"
"ผมไม่เป็นไรครับ"
"ให้ตายสิ ไม่คิดว่าจะได้แข่งกับนายเข้าจริงๆนะเนี่ย เท็ตสึ"
"ทำไมมาแข่งล่ะครับ"
"ก็ดูนั่นซะสิ!" อาโอมิเนะหน้าเครียดชี้ไปที่นั่งคนดูชั้นสูงสุดโดยไม่หันไปมอง คุโรโกะหันไปมองตามทิศที่ชี้ไปก็เจอกับคำตอบ
"อย่างนั้นเองเหรอครับ"
บนนั้นมีโมโมอิ แน่นอนว่าเป็นตัวประกันบังคับอาโอมิเนะได้ดีเลย ส่วนฝ่ายเขาก็คือริโกะแล้วยังมีอีกคน
"คางามิคุง!"
ถูกคุมตัวซะแน่นหนา ปืนสองกระบอกจ่อขมับทั้งสองข้าง
 
"ไอ้พวกเวรตะไล มันไม่คิดจะเล่นไปตามเกมตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"
"คนอื่นๆที่แยกย้ายกันไปหวังว่าคงไม่ถูกพวกมันจับหรอกนะ ยังไงก็เล่นๆไปก่อนเหอะ แล้วค่อยหาโอกาสทีหลัง"
คิเสะพึมพำขึ้นมาบ้าง แสดงว่ามาครบทีมเลยสินะ
"แต่ยังไงผมก็ชนะพวกคุณครับ"
"เท็ตสึ..."
"มาตัดสินกัน อาโอมิเนะคุง คิเสะคุง"
 
ความบ้าถ้าได้ตื่นขึ้นมาแล้วมันสงบลงไม่ได้ง่ายๆหรอก ยิ่งคู่แข่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ความตื่นเต้นหิวกระหายก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่าพันเท่า
 
ปีศาจที่กระหายชัยชนะกำลังจะออกมาอาละวาดแล้ว เตรียมตัวรับมือมันให้ดีล่ะ ไดกิ เรียวตะ...
 
อาคาชิที่เงียบมาตลอดนิ่งคิดอยู่ลำพัง มันก็ไม่ได้เกินความคาดหมายของเขาเท่าไหร่หรอก ใช่แล้ว เขารู้อยู่แล้วล่ะ
 
______________________________________________________________-