fic kuroko no basket แฟนธ่อมตัวที่หก
เขียนโดย 
zusuran
วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 21.38 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2565 19.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) คู่แข่งที่คาดไม่ถึง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"มะ ไม่นะ ปล่อยฉันนะ!"
"พวกแกจะทำอะไร ปล่อยนะยะ!!!!!!!!!!!"
เสียงเอะอะโวยวายอะไรกัน
คุโรโกะขมวดคิ้วตื่นขึ้นมาและก็ทันได้เห็นประตูห้องที่ถูกปิดเสียงดัง
ปึง!
เสียงเมื่อกี้รู้สึกจะคุ้นๆ
"หรือว่า!"
คุโรโกะลุกพรวดไปจากอาคาชิที่หนุนตัวเองอยู่ จนอีกคนต้องสะดุ้งตื่นเหมือนกัน
"เท็ตสึยะ..."
มองเห็นหลังไวๆตรงไปที่ประตู และก็รู้ได้ทันทีว่าร่างบอบบางนั้นเป็นอะไร ภายในห้องไม่มีโมโมอิ ไม่มีริโกะ สภาพเหมือนมีการต่อสู้ขัดขืน และเสียงโวยวายที่ดังมาแผ่วๆนั่นก็ด้วย พวกมันเอาตัวสองคนนั่นไป!
"โค้ช คุณโมโมอิ!"
"คุโรโกะคุง"
"เท็ตสึคุง!"
เป็นสองคนนี้จริงๆด้วย ที่นี่ที่ไหน แล้วคนพวกนี้เป็นใครกัน
คุโรโกะพุ่งตัวเข้ามาปัดมือหนาๆหยาบกร้านที่จับตัวสองสาวนั้นออก แต่ก็ถูกเงาทมึนร่างหนึ่งทาบทับอยู่ด้านหลัง
"คุโรโกะคุง ข้างหลัง!"
"เกะกะ ไอ้หนู"
"iiiiiyaaaaaaaaa!!!!"
ผัวะ!
เพล้งงงงงงงง!!!!~
ทุกอย่างเกิดขึ้นชั่วพริบตา สิ่งที่ร่วงตุ้บอยู่แทบเท้าคุโรโกะตอนนี้คือร่างสูงทมึนที่ตั้งใจจะฟาดเขาให้สลบ มันถูกจัดการด้วยแจกันหน้าห้องที่ใครบางคนคว้ามาฟาดเข้าเต็มๆแรง
"อาคาชิคุง"
ตาสองสีตวัดฉับไปที่คนตัวใหญ่ที่จับทั้งโมโมอิกับริโกะเอาไว้ ขณะที่แขนแกร่งกันคุโรโกะเอาไว้ด้านหลัง เพียงแค่สายตาก็ทำให้พวกมันเสียวไส้เหมือนถูกกระซวกแล้ว
น่ากลัว~
แต่ทันใดนั้นเอง....
แปะๆๆ...
"ยอดเยี่ยม นี่น่ะเหรอเนตรราชันย์ มองเห็นอะไรได้ทะลุปรุโปร่งจริงๆเลยนะ เซย์จูโร่คุง ชักอยากจะเห็นการแข่งเร็วๆแล้วสิ"
คิเคียวยะเดินตบมือเข้ามาหยุดอยู่ข้างลูกน้องที่จับตัวประกันเอาไว้
สายตาหื่นกระหายอย่างเห็นได้ชัดมองมาที่คุโรโกะอย่างไม่คิดจะแอบแฝงใดๆ
"คุโรโกะคุง ว้าว ยิ่งได้เห็นเธอแบบนี้ใจฉันก็ยิ่งเต้นแรงเข้าไปใหญ่"
"คุณเป็นใครครับ"
"หืม....นั่นสินะเป็นใครดีล่ะ ฉันคงจะเป็น......เจ้าของร่างกายเธอในอนาคตอันใกล้นี้ละมั้ง เนอะ"
"!!!!!!!" คนที่จับพวกเขามา เหรอ
ไอ้บ้าหื่นนี่มันจะมากไปแล้ว!
อาคาชินึกอยากฆ่ามันเต็มที แขนแกร่งป้องกันคุโรโกะไว้ด้านหลัง ถึงตัวจะเท่ากันแต่ก็ยังบังคนข้างหลังเอาไว้ บอกให้มันรู้ว่ามันจะไม่ได้คนคนนี้ไปเด็ดขาด!
"ปล่อยสองคนนั่นซะ คิเคียวยะ"
"อะไรกัน อาคาชิคุง บอกแล้วไงว่าเธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่สั่งฉันได้น่ะ อุตส่าห์นึกแทบตายว่าจะจัดการกับคนฉลาดล้ำแสนพยศอย่างเธอยังไง ในที่สุดก็คิดออก"
"หึ เป็นวิธีสกปรกที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลยล่ะ"
"อย่าพูดอย่างนั้นสิ ยังไงการแข่งก็จะเกิดขึ้น ฉันได้เตรียมคู่แข่งแสนพิเศษเอาไว้ให้พวกเธอแล้ว ส่วนสองคนนี้ก็แค่จะเอาไปเป็นตัวกระตุ้นให้เกมมันสนุกขึ้นเท่านั้นเอง ไม่คิดจะเอาไปย่ำยีอะไรหรอก เพราะคนที่ฉันสนใจก็คือคุโรโกะคุงต่างหาก"
"แก"
"เธอฉลาดอาคาชิคุง แต่ก็อย่าลืมนะว่าเธอยังเป็นแค่เด็กม.ปลาย"
คิเคียวยะยิ้มย่องอย่างคนเหนือกว่า การจะทำให้ราชาแสนหยิ่งอย่างอาคาชิ เซย์จูโร่ถึงทางตัน มันก็ต้องใช้สิ่งที่สำคัญนั่นมาป่วนความสามารถของเนตรราชันย์อันไร้เทียมทานนั่นซะ และมันก็ได้ผลที่สิ่งนั้นมันก็คือเพื่อนพ้องที่สุดแสนจะสำคัญ คุโรโกะ เท็ตสึยะคนนี้
"เอาตัวไป"
"ไม่นะ!!!"
"โค้ช! คุณโมโมอิ!"
คุโรโกะเอี้ยวตัวหลบแขนอาคาชิวิ่งตาม แต่ก็ถูกคิเคียวยะที่หาจังหวะมาตลอดรวบเข้าไปหา
ฟึ่บ!
"อย่าใจร้อนนักซี่ ฉันไม่ทำอะไรเด็กพวกนั้นหรอก"
เสียงกระซิบข้างหูกับลมปากที่เป่ารดต้นคอทำเอาคุโรโกะรู้สึกขยะแขยง
"ปล่อยผมครับ"
"หืม....."
ชึบ!
เศษแจกันแหลมๆเข้ามาทาบลงบนคอของคิเคียวยะอย่างเงียบเชียบ ด้านหลังของคุโรโกะตอนนี้คือเจ้าของดวงตาสองสีที่ฉายแววอำมหิตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
มันเอาจริง ไม่มีอะไรที่หมอนี่จะต้องลังเล ถ้าขืนยังทำเป็นเล่นมีหวังถูกมันเชือดแน่
คิดอย่างนั้นคนที่เอาตัวรอดเป็นปลาไหลอย่างคิเคียวยะก็จำต้องปล่อยมือจากร่างบางแข็งแกร่งน่าหลงใหลของคุโรโกะ
"หึ เอาไว้ตัดสินในการแข่งเถอะ อาคาชิคุง ฉันไม่ใจร้อนกับพวกเธอตอนนี้หรอก เพราะฉันมีเวลาถมเถที่จะเล่นสนุกกับพวกเธออีกเยอะ......แล้วไปเจอกันที่สนามนะ เด็กๆผู้น่ารักของฉัน"
............
.........
.....
......
"อาคาชิคุง..."
"โทษที เท็ตสึยะ แต่เราต้องแข่งกับมัน"
อาคาชิพูดพลางเปลี่ยนผ้าพันแผลรอบศีรษะคุโรโกะซะใหม่ ในห้องที่ตอนนี้เหลือกันอยู่แค่สองคน
"คงไม่ปวดนะ"
"นิดหน่อยครับ"
"ดีแล้ว"
"ต้องชนะเท่านั้นสินะครับ ผมไม่ชอบการเดิมพันแบบนี้เลย"
"........."
ปึก!
ใบหน้าคนที่อยู่ด้านหลังเอนเอียงเข้ามาซบไหล่คุโรโกะพร้อมกับวงแขนที่เกี่ยวกอดคอเขา
"อาคาชิคุง?"
"นายอยากเล่นยังไงก็เล่นให้มันสุดๆไปไม่ต้องยั้ง ฉันจะไม่ห้ามนายเหมือนตอนที่แข่งกับไฮซากิ"
อยู่กับนายฉันก็แทบจะเป็นแค่คนธรรมดาเลยล่ะ ชอบแบบนี้ แต่มันก็ไม่ดีเหมือนกัน
"อย่างนั้นเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะชนะ.......ไม่ว่าฝ่ายนั้นจะเป็นใคร ผมก็จะชนะ"
ชัยชนะๆๆๆๆ!!!! มันเรียกหาเขาอีกแล้ว อยากได้ อยากได้มันมาไว้ในมือ!
แต่นายจะชนะคนพวกนั้นได้จริงเหรอ....เท็ตสึยะ
เพราะคนพวกนั้นน่ะ......
...........
......
.......
มันก็เป็นสัตว์ประหลาดเหมือนกันกับนายนั่นแหละ!
"นี่มัน...."
"อ่า...ไม่คิดว่าจะมาเจอกันแบบนี้นะ คุโรโกจจิ"
"คิเสะคุง...อาโอมิเนะคุง"
คนที่เขาจะต้องแข่งด้วยคือสมาชิกของทีมปาฏิหาริย์งั้นเหรอ
"ถูกจับมาเหมือนกันเหรอครับ"
"ก็...ไม่เชิง แค่ตามมาแล้วก็โดนจับได้น่ะ"
"นายเถอะ เป็นยังไง"
"ผมไม่เป็นไรครับ"
"ให้ตายสิ ไม่คิดว่าจะได้แข่งกับนายเข้าจริงๆนะเนี่ย เท็ตสึ"
"ทำไมมาแข่งล่ะครับ"
"ก็ดูนั่นซะสิ!" อาโอมิเนะหน้าเครียดชี้ไปที่นั่งคนดูชั้นสูงสุดโดยไม่หันไปมอง คุโรโกะหันไปมองตามทิศที่ชี้ไปก็เจอกับคำตอบ
"อย่างนั้นเองเหรอครับ"
บนนั้นมีโมโมอิ แน่นอนว่าเป็นตัวประกันบังคับอาโอมิเนะได้ดีเลย ส่วนฝ่ายเขาก็คือริโกะแล้วยังมีอีกคน
"คางามิคุง!"
ถูกคุมตัวซะแน่นหนา ปืนสองกระบอกจ่อขมับทั้งสองข้าง
"ไอ้พวกเวรตะไล มันไม่คิดจะเล่นไปตามเกมตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"
"คนอื่นๆที่แยกย้ายกันไปหวังว่าคงไม่ถูกพวกมันจับหรอกนะ ยังไงก็เล่นๆไปก่อนเหอะ แล้วค่อยหาโอกาสทีหลัง"
คิเสะพึมพำขึ้นมาบ้าง แสดงว่ามาครบทีมเลยสินะ
"แต่ยังไงผมก็ชนะพวกคุณครับ"
"เท็ตสึ..."
"มาตัดสินกัน อาโอมิเนะคุง คิเสะคุง"
ความบ้าถ้าได้ตื่นขึ้นมาแล้วมันสงบลงไม่ได้ง่ายๆหรอก ยิ่งคู่แข่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ความตื่นเต้นหิวกระหายก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่าพันเท่า
ปีศาจที่กระหายชัยชนะกำลังจะออกมาอาละวาดแล้ว เตรียมตัวรับมือมันให้ดีล่ะ ไดกิ เรียวตะ...
อาคาชิที่เงียบมาตลอดนิ่งคิดอยู่ลำพัง มันก็ไม่ได้เกินความคาดหมายของเขาเท่าไหร่หรอก ใช่แล้ว เขารู้อยู่แล้วล่ะ
______________________________________________________________-
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
