Caressing รอเวลารัก

 
 
 
 
 
 
ตอนที่5 ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ตั้งใจเรียนนะเรา เย็นนี้เรียนเสร็จแล้วไปหาพี่ที่ห้อง เดี๋ยวพี่พาไปซื้อของใช้”
 
 
“โทรศัพท์แก้วล่ะ”
 
 
“เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่วันนี้ ไม่มีโทรศัพท์ใช้วันเดียวไม่ทำให้เธอตายหรอกมั้ง”หื้มมม! ปากหนอปากกกก อะไรทำให้พี่ปากจัดขึ้นขนาดนี้เนี่ย บ้าจริงๆเลยวุ้ย อย่าให้มีเงินนะ จะไม่ง้อเลย!
 
 
“ไม่เอา จะเอาเครื่องเดิม ซิมเดิม”
 
 
“ไม่”คำเดียวที่พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินหันหลังกลับไป แก้วได้แต่ยืนหน้ามุ่ยก่อนจะเข้าไปห้องเรียน
 
 
“วันนี้เรามีนักเรียนใหม่มานะคะ ออกมาแนะนำตัวหน่อยสิจ่ะ”ที่ปรึกษาเรียกแก้วที่นั่งอยู่คนเดียวท้ายห้องออกมาแนะนำตัว
 
 
“สวัสดี เราแก้วนะ”แก้วพูดสั้นๆก่อนจะเดินกลับแต่ถูกครูเอ่ยท้วงขึ้นมาก่อน
 
 
“แค่นี้หรอลูก ไหนบอกเพื่อนสิที่ย้ายมาเพราะอะไร”
 
 
“โดนบังคับค่ะ”แก้วตอบสั้นๆ ทำให้เพื่อนๆทั้งห้องมองด้วยความเงียบงัน
 
 
“ใครอะ ใครบังคับหรอ”เหมือนทุกคนตั้งสติได้เสียงแซดคำถามขึ้นมาทันที
 
 
“มาเรียนในโรงเรียนหรูแบบนี้น่าจะดีใจนะเธอ”เสียงของเพื่อนๆในห้องถามให้วุ่นวาย
 
 
“เอาล่ะนักเรียน เงียบๆหน่อย ไหนแล้วทำไมถึงถกบังคับให้ย้ายมาที่นี่ล่ะจ่ะ”
 
 
“ต้องละเอียดขนาดนี้เลยหรอคะครู รู้แค่ว่าหนูต้องย้ายมาเรียนที่นี่ก็พอค่ะ”แก้วพูดจบก่อนจะเดิน ไปนั่งที่ครูได้แต่มองแล้วยิ้มเจือนๆ ในห้องต่างซุบซิบนินทา
 
 
“ถ้าใครไม่พอใจก็ด่ามา อย่ามานินทา มันได้ยินไม่ค่อยชัด”เสียงแก้วทำให้คนในห้องต่างมองหน้ากันก่อนจะเงียบ แล้วหันไปสนใจครู
 
 
“พูดจากับเพื่อนให้ไพเราะกว่านี้หน่อยสิ”ครูเอ่ยดุ
 
 
“ทำไมคะ”
 
 
“ถ้ายังทำตัวมีปัญหาครูคงต้องรายงานผอ.”
 
 
“ตามใจครูเถอะค่ะ เอาที่สบายใจ”น่าเบื่อจริงๆ เอะอะก็ฟ้องๆ 
 
 
“นี่เธอ!”ครูเริ่มมีน้ำโหกับเด็กแบบนี้ เด็กอะไรมาไม่ถึงชั่วโมงก็สร้างปัญหาซะแล้ว
 
 
“เฮ้เธอ สุดยอดเลยวะ”เสียงเพื่อนผู้ชายที่นั่งข้างๆเอ่ยชมก่อนจะยิ้มทะเล้น
 
 
“อะไรของนาย”
 
 
“พูดแบบนี้กับครูไม่กลัวเข้าห้องปกครองหรอ”
 
 
“เย็นดี”แก้วตอบกวนๆ
 
 
“เออเธอ แล้วทำไมเธอถึงถกบังคับมาที่นี่”
 
 
“มันเรื่องที่นายต้องรู้หรอ—“
 
 
“เห้ย เราเพื่อนกับปะวะ เรื่องแค่นี้เอง”
 
 
“ป๊อปนายจะไปคุยกับเธอทำไม ปากจัดแบบนี้เดี๋ยวก็โดนด่าหรอก”เสียงเพื่อนผู้หญิงเอ่ยเตือนป๊อปปี้
 
 
“ว่าใครปากจัด”แก้วหันไปมองหน้าอย่างเอาเรื่อง
 
 
“เห้ยเธอใจเย็น เพื่อนกันทั้งนั้นแหละ อย่าคิดมากเลย”ป๊อปปี้เอ่ยห้าม
 
 
“ถ้าเธอไม่สะดวกเล่าตรงนี้ เที่ยงนี้ไปกินข้าวกันนะ โอเคปะ เรารู้เธอไม่มีเพื่อนกินข้าวหรอกมาวันแรกนี่”
 
 
“เรากินคนเดียวได้"
 
 
“หยิ่งซะด้วย”ป๊อปปี้พูดเเล้วเบะปาก
 
 
“พูดเยอะจังเลยนายเนี่ย”เออ เริ่มรำคาญเเล้วเว้ย
 
 
“เราป๊อปปี้นะ”
 
 
“อือ”แก้วตอบสั้นๆ ไม่นานครูผู้สอนก็เข้ามาสอน
 
 
 
 
 
 
 
 
กริ่งงงง
 
 
 
“เย้ เสียงสวรรค์”ป๊อปปี้พดก่อนจะรีบเก็บของใส่กระเป๋าก่อนจะลุกขึ้น
 
 
“ไปดิ ไปกินข้าวกัน” ป๊อปปี้หันมาชวนแก้ว
 
 
“แป๊ป”แก้วพดก่อนจะเก็บของเข้ากระเป๋า
 
 
“ปะ วันนี้กินไรดีอะ”ระหว่างทางแก้วเดินไปกับป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็ชวนคยน่นนี่ แต่ก็มีบอดีการ์ดร่างสูงเดินตามมาห่างๆ
 
 
“นายว่าผู้ชายคนนั้นตามเรามารึเปล่าอะ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”แก้วกระซิบเบาๆ
 
 
“อย่าบอกว่าตามเรา เขาตามเธอ-.-“
 
 
“เออนั่นแหละ”
 
 
“ที่ถูกบังคับมาเพราะเจ้าหนี้ตามทวงหนี้ปะเนี้ย”
 
 
“หนี้บ้าอะไรล่ะ”แก้วรีบปฏิเสธก่อนจะเดินเข้าโรงอาหาร
 
 
“ไหนเธอเล่าดิ ทำไมเธอย้ายมา”ป๊อปปี้ถามหลังจากที่เขาสองคนนั่งที่โต๊ะแล้ว
 
 
“นายจะอยากรู้ทำไมเนี้ย”
 
 
“เพื่อนกัน ย้ายมาก็อยากรู้”
 
 
“วุ่นวายจริงๆ”
 
 
“ถ้ารำคาญก็รีบๆเล่ามา ถ้าเธอไม่เล่าชั้นก็ถามอยู่แบบนี้แหละ”
 
 
“ไม่เล่าที่นี่ คนเยอะ”ป๊อปปี้มองหน้าแก้วก่อนจะยกจานของแก้ว
 
 
“เห้ย ทำอะไรเนี้ย จะกินข้าว”
 
 
“ไปกินที่ลับกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยักคิ้ว
 
 
“แต่เธอต้องเดินตามหลังชั้นนะ มีทางออกหลังโรงอาหาร พี่คนนั้นเขาไม่ได้เข้ามาในนี้ ไม่รู้หรอกว่าเราไปทางไหน”ป๊อปปี้พุดก่อนจะเดินนำไป
 
 
 
 
 
 
 
ดาดฟ้า..
 
 
“นี่ที่ลับ-.- “ปวดหัวจริงๆกับที่ลับ บนดาบฟ้าเนี่ยนะ -_- ให้ตายเถอะ
 
 
“ใช่ดิ ทำไมอะ”
 
 
“มันดูโล่งๆนะ—“โล่งมากเลยแหละ รอบทิศทางนี่ถ้าซุ่มแอบอยู่โดนโจมตีตายค่ะ 
 
 
“ที่นี่ไม่ค่อยมีคนขึ้นมา จริงๆมันเป็นเขตห่วงห้าม ห้ามนักเรียนเข้ามา แต่ชั้นแอบขึ้นมาบ่อยๆ มาๆ กินข้าวแล้วเล่าด้วยนะ พามาในที่ที่ไม่มีคนแล้ว”
 
 
“อ่าๆ ก็ได้”จริงๆเรื่องของชั้นมันก็ไม่น่าใช้ความลับอะไรมากซักหน่อย แล้วอีกอย่างเค้าเองก็ดูไม่น่าจะมีพิษสงอะไร เล่าๆไปจะได้จบๆ ไม่ต้องมาดื้อให้รำคาญใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
มาเเล้นนนนนนนนนนนนนนนน ตอน5 5 5 5 5
ไม่ต้องห่งเรื่องความฟิน อยากได้ทำไมเราจะจัดให้ไม่ได้ 555555
ติดตามกันต่อเด้ออออออ