Caressing รอเวลารัก

10.0

เขียนโดย TKda

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 19.32 น.

  17 ตอน
  152 วิจารณ์
  25.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2561 15.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) 5.ป๊อปปี้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

ตอนที่5 ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ตั้งใจเรียนนะเรา เย็นนี้เรียนเสร็จแล้วไปหาพี่ที่ห้อง เดี๋ยวพี่พาไปซื้อของใช้”

 

 

“โทรศัพท์แก้วล่ะ”

 

 

“เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่วันนี้ ไม่มีโทรศัพท์ใช้วันเดียวไม่ทำให้เธอตายหรอกมั้ง”หื้มมม! ปากหนอปากกกก อะไรทำให้พี่ปากจัดขึ้นขนาดนี้เนี่ย บ้าจริงๆเลยวุ้ย อย่าให้มีเงินนะ จะไม่ง้อเลย!

 

 

“ไม่เอา จะเอาเครื่องเดิม ซิมเดิม”

 

 

“ไม่”คำเดียวที่พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินหันหลังกลับไป แก้วได้แต่ยืนหน้ามุ่ยก่อนจะเข้าไปห้องเรียน

 

 

“วันนี้เรามีนักเรียนใหม่มานะคะ ออกมาแนะนำตัวหน่อยสิจ่ะ”ที่ปรึกษาเรียกแก้วที่นั่งอยู่คนเดียวท้ายห้องออกมาแนะนำตัว

 

 

“สวัสดี เราแก้วนะ”แก้วพูดสั้นๆก่อนจะเดินกลับแต่ถูกครูเอ่ยท้วงขึ้นมาก่อน

 

 

“แค่นี้หรอลูก ไหนบอกเพื่อนสิที่ย้ายมาเพราะอะไร”

 

 

“โดนบังคับค่ะ”แก้วตอบสั้นๆ ทำให้เพื่อนๆทั้งห้องมองด้วยความเงียบงัน

 

 

“ใครอะ ใครบังคับหรอ”เหมือนทุกคนตั้งสติได้เสียงแซดคำถามขึ้นมาทันที

 

 

“มาเรียนในโรงเรียนหรูแบบนี้น่าจะดีใจนะเธอ”เสียงของเพื่อนๆในห้องถามให้วุ่นวาย

 

 

“เอาล่ะนักเรียน เงียบๆหน่อย ไหนแล้วทำไมถึงถกบังคับให้ย้ายมาที่นี่ล่ะจ่ะ”

 

 

“ต้องละเอียดขนาดนี้เลยหรอคะครู รู้แค่ว่าหนูต้องย้ายมาเรียนที่นี่ก็พอค่ะ”แก้วพูดจบก่อนจะเดิน ไปนั่งที่ครูได้แต่มองแล้วยิ้มเจือนๆ ในห้องต่างซุบซิบนินทา

 

 

“ถ้าใครไม่พอใจก็ด่ามา อย่ามานินทา มันได้ยินไม่ค่อยชัด”เสียงแก้วทำให้คนในห้องต่างมองหน้ากันก่อนจะเงียบ แล้วหันไปสนใจครู

 

 

“พูดจากับเพื่อนให้ไพเราะกว่านี้หน่อยสิ”ครูเอ่ยดุ

 

 

“ทำไมคะ”

 

 

“ถ้ายังทำตัวมีปัญหาครูคงต้องรายงานผอ.”

 

 

“ตามใจครูเถอะค่ะ เอาที่สบายใจ”น่าเบื่อจริงๆ เอะอะก็ฟ้องๆ 

 

 

“นี่เธอ!”ครูเริ่มมีน้ำโหกับเด็กแบบนี้ เด็กอะไรมาไม่ถึงชั่วโมงก็สร้างปัญหาซะแล้ว

 

 

“เฮ้เธอ สุดยอดเลยวะ”เสียงเพื่อนผู้ชายที่นั่งข้างๆเอ่ยชมก่อนจะยิ้มทะเล้น

 

 

“อะไรของนาย”

 

 

“พูดแบบนี้กับครูไม่กลัวเข้าห้องปกครองหรอ”

 

 

“เย็นดี”แก้วตอบกวนๆ

 

 

“เออเธอ แล้วทำไมเธอถึงถกบังคับมาที่นี่”

 

 

“มันเรื่องที่นายต้องรู้หรอ—“

 

 

“เห้ย เราเพื่อนกับปะวะ เรื่องแค่นี้เอง”

 

 

“ป๊อปนายจะไปคุยกับเธอทำไม ปากจัดแบบนี้เดี๋ยวก็โดนด่าหรอก”เสียงเพื่อนผู้หญิงเอ่ยเตือนป๊อปปี้

 

 

“ว่าใครปากจัด”แก้วหันไปมองหน้าอย่างเอาเรื่อง

 

 

“เห้ยเธอใจเย็น เพื่อนกันทั้งนั้นแหละ อย่าคิดมากเลย”ป๊อปปี้เอ่ยห้าม

 

 

“ถ้าเธอไม่สะดวกเล่าตรงนี้ เที่ยงนี้ไปกินข้าวกันนะ โอเคปะ เรารู้เธอไม่มีเพื่อนกินข้าวหรอกมาวันแรกนี่”

 

 

“เรากินคนเดียวได้"

 

 

“หยิ่งซะด้วย”ป๊อปปี้พูดเเล้วเบะปาก

 

 

“พูดเยอะจังเลยนายเนี่ย”เออ เริ่มรำคาญเเล้วเว้ย

 

 

“เราป๊อปปี้นะ”

 

 

“อือ”แก้วตอบสั้นๆ ไม่นานครูผู้สอนก็เข้ามาสอน

 

 

 

 

 

 

 

 

กริ่งงงง

 

 

 

“เย้ เสียงสวรรค์”ป๊อปปี้พดก่อนจะรีบเก็บของใส่กระเป๋าก่อนจะลุกขึ้น

 

 

“ไปดิ ไปกินข้าวกัน” ป๊อปปี้หันมาชวนแก้ว

 

 

“แป๊ป”แก้วพดก่อนจะเก็บของเข้ากระเป๋า

 

 

“ปะ วันนี้กินไรดีอะ”ระหว่างทางแก้วเดินไปกับป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็ชวนคยน่นนี่ แต่ก็มีบอดีการ์ดร่างสูงเดินตามมาห่างๆ

 

 

“นายว่าผู้ชายคนนั้นตามเรามารึเปล่าอะ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”แก้วกระซิบเบาๆ

 

 

“อย่าบอกว่าตามเรา เขาตามเธอ-.-“

 

 

“เออนั่นแหละ”

 

 

“ที่ถูกบังคับมาเพราะเจ้าหนี้ตามทวงหนี้ปะเนี้ย”

 

 

“หนี้บ้าอะไรล่ะ”แก้วรีบปฏิเสธก่อนจะเดินเข้าโรงอาหาร

 

 

“ไหนเธอเล่าดิ ทำไมเธอย้ายมา”ป๊อปปี้ถามหลังจากที่เขาสองคนนั่งที่โต๊ะแล้ว

 

 

“นายจะอยากรู้ทำไมเนี้ย”

 

 

“เพื่อนกัน ย้ายมาก็อยากรู้”

 

 

“วุ่นวายจริงๆ”

 

 

“ถ้ารำคาญก็รีบๆเล่ามา ถ้าเธอไม่เล่าชั้นก็ถามอยู่แบบนี้แหละ”

 

 

“ไม่เล่าที่นี่ คนเยอะ”ป๊อปปี้มองหน้าแก้วก่อนจะยกจานของแก้ว

 

 

“เห้ย ทำอะไรเนี้ย จะกินข้าว”

 

 

“ไปกินที่ลับกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยักคิ้ว

 

 

“แต่เธอต้องเดินตามหลังชั้นนะ มีทางออกหลังโรงอาหาร พี่คนนั้นเขาไม่ได้เข้ามาในนี้ ไม่รู้หรอกว่าเราไปทางไหน”ป๊อปปี้พุดก่อนจะเดินนำไป

 

 

 

 

 

 

 

ดาดฟ้า..

 

 

“นี่ที่ลับ-.- “ปวดหัวจริงๆกับที่ลับ บนดาบฟ้าเนี่ยนะ -_- ให้ตายเถอะ

 

 

“ใช่ดิ ทำไมอะ”

 

 

“มันดูโล่งๆนะ—“โล่งมากเลยแหละ รอบทิศทางนี่ถ้าซุ่มแอบอยู่โดนโจมตีตายค่ะ 

 

 

“ที่นี่ไม่ค่อยมีคนขึ้นมา จริงๆมันเป็นเขตห่วงห้าม ห้ามนักเรียนเข้ามา แต่ชั้นแอบขึ้นมาบ่อยๆ มาๆ กินข้าวแล้วเล่าด้วยนะ พามาในที่ที่ไม่มีคนแล้ว”

 

 

“อ่าๆ ก็ได้”จริงๆเรื่องของชั้นมันก็ไม่น่าใช้ความลับอะไรมากซักหน่อย แล้วอีกอย่างเค้าเองก็ดูไม่น่าจะมีพิษสงอะไร เล่าๆไปจะได้จบๆ ไม่ต้องมาดื้อให้รำคาญใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มาเเล้นนนนนนนนนนนนนนนน ตอน5 5 5 5 5

ไม่ต้องห่งเรื่องความฟิน อยากได้ทำไมเราจะจัดให้ไม่ได้ 555555

ติดตามกันต่อเด้ออออออ

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายฟิคชั่นเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา