Caressing รอเวลารัก

 
 
 
 
ตอนที่4 โรงเรียนใหม่
 
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
“เสร็จหรือยัง”เสียงทุ้มเอ่ยหลังจากเคาะประตูห้องน้
 
 
ำ “โอ้ย จะรีบไปไหนเนี้ย ผูกเนคไทอยู่”แก้วตะโกนโต้ตอบคนตัวสูง ก่อนจะหันมาสนใจเนคไทที่คอตนเองต่อ
 
 
“โอ้ยย ทำยังไงวะเนี้ย”แก้วพันไปมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วยังไงมันก็ไม่เป็นรูปทรงสักที นี่ถ้ามีโทรศัพท์ก็หาเปิดเน็ตดูไปแล้ว แต่ดันลืมโทรศัพท์ไว้ข้างนอกอีก โอ้ย แล้วทำไมจะต้องมาใส่ชุดอะไรที่มันน่าเบื่อน่ารำคาญแบบนี้ด้วยเนี้ย แขนก็ยาว ไม่คิดจะคิดชุดที่มันเหมาะกับประเทศไทยบ้างรึไง
 
 
“นี่ ทำอะไรอยู่นานแล้วนะ จะไปมั้ยโรงเรียน”โทโมะตะโกนรอบที่สอง
 
 
“โอ้ยยย นี่ก็รีบจังเลยเว้ย ออกก็ได้”แก้วรำคาญเสียงคนตัวสูงที่เอาแต่บ่นๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกมา ไม่เข้าใจจริงๆว่านี่เรียกห้องส่วนตัวรึเปล่า ทำไมถึงได้เข้าออกตามใจชอบแบบรนี้ นี่ถ้าเกิดเราโป๊อยู่จะทำยังไง น่าเบื่อจริงๆเลย
 
 
“แล้วนี่ทำไมไม่ใส่เนคไท”โทโมะเดินเข้ามาหาแล้วมองเนคไทในมือ
 
 
“ใส่ได้ก็ดีดิ ไปดิรีบไม่ใช่หรอ”
 
 
“เดี๋ยว มานี่”โทโมะจับข้อมือแก้วก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ สายตาของทั้งคู่จ้องมองกันด้วยความเงียบของห้อง นอกจากเสียงลมหายใจแล้ว ความนิ่งเงียบทำให้ได้ยินเสียงของหัวใจดังขึ้น ดังขึ้น โทโมะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้แก้วช้าๆ ก่อนจะดึงเนคไทที่มืออกมา
 
 
“ทำไรอะ”
 
 
“เดี๋ยวผูกให้”แก้วมองหน้าโทโมะที่กำลังผกเนคไทให้เธอไม่วางตา มุมปากสวยกระตุกยิ้มน้อยๆ ด้วยความพึงพอใจ
 
 
“ขอบคุณค่ะ”แก้วเอ่ยขอบคุณเมื่อคนตัวสูงผู้เสร็จแล้ว
 
 
“ไม่เป็นไรครับ ไปได้แล้วเราน่ะ วันแรกก็จะไปสายเลยรึไง”โทโมะพุดก่อนจะจูงมือแก้วแต่แก้วสะบัดออก
 
 
“พี่ไม่ต้องมามือปลาหมึก แก้วเดินเองได้”แก้วพดก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามโทโมะไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โรงเรียน...
 
 
 
 
 
“เชิญครับ”เสียงคนขับรถพูดหลังจากเปิดประตูให้แก้ว แก้วมองหน้าก่อนจะหันมาหาโทโมะ แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไรสักอย่างเขาก็ลงจากรถไปก่อนแล้ว
 
 
“ทำไมต้องขับเข้ามาข้างในด้วยเนี้ย”แก้วถามเมื่อตัวเองลงมาจากรถแล้ว ไม่ช้ารถก็ขับออกจากบริเวณหน้าตึกหน้า
 
 
“ก็มาส่งไง”
 
 
“คนมองเยอะแยะแล้วเนี้ย”แก้วกระซิบ
 
 
“อายทำไม”โทโมะพูดก่อนจะเดินนำแก้วไป แต่แก้วยืนเฉยๆ ได้แต่มองตาม
 
 
“เอ้า เดินตามมาสิ”โทโมะหันไปดุแก้ว
 
 
“รู้แล้วน่า”แก้วพดก่อนจะรีบเดินตามโทโมะ
 
 
“สวัสดีค่ะผอ.”
 
 
“วันนี้ผอ.ใส่ชุดเท่จังเลยนะคะ”
 
 
“ครับ”
 
 
“กรี๊ดดดดดดด”
 
 
เสียงผู้หญิงในโรงเรียนที่คลั่งไคล้คนตัวสูงดังขึ้นมาเรื่อยๆ ตลอดเวลาที่เขาเดินผ่าน มีคำทักทายมากมาย แก้วได้แต่เดินตามแบบงง โทโมะเปิดเข้าไปในห้องผู้บริการ แก้วเองก็เดินตามไปติดๆ
 
 
“พี่เป็นผอ.โรงเรียนนี้หรอ”ยังไม่ทันที่โทโมะจะนั่งเก้าอี้ตัวโปรด แก้วก็เอ่ยถามด้วยความอยากรู้
 
 
“ใช่”
 
 
“แล้วทำไมแก้วจะต้องมาเรียนที่นี่”
 
 
“พี่จะได้ดูแลเธอทั่วถึงไง อีกอย่างเธอจะไม่มีทางหนีพี่ได้ เพราะรอบโรงเรียนมีคนของพี่ทั่วไปหมด”โทโมะยิ้มกริ่มอย่างผู้ชนะ
 
 
“ชิ แล้วแก้วต้องเรียนห้องไหน”
 
 
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง”พูดจบโทโมะก็เดินนำแกวออกมาจากห้อง
 
 
“ผมฝากดแลเด็กคนนี้เป็นพิเศษเลยนะครับ ถ้ามีปัญหาอะไรแจ้งผมโดยตรง ผมจะเป็นคนลงโทษเอง”โทโมะเอ่ยสั่งครูที่ปรึกษาที่แก้วที่จะต้องเรียนห้องนี้จนจบม.6
 
 
“ได้ค่ะผอ.”ครูสาวสวยเอ่ยก่อนจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วมองโทโมะไม่วางตา
 
 
“แล้วที่นี่เข้าเรียนกี่โมง”แก้วเอ่ยขึ้นมาขัดจังหวะที่โทโมะกับครูสาวที่กำลังจ้องตากันอยู่
 
 
“แปดโมงครึ่งจ่ะ ถ้าหิวก็ทานอาหารเช้าที่โรงอาหารได้เลยนะจ้ะ”ครูหับมาตอบแก้วแล้วยิ้มๆ ก่อนจะหันไปสนใจโทโมะต่อ
 
 
“จริงสิ เรายังไม่ได้ทานข้าวเช้ามาเลยนี่ หิวรึเปล่า”โทโมะหันไปคุยกับแก้ว แก้วมองหน้าก่อนจะเบะปาก เพราะครูนั่นยังมองโทโมะไม่วางตา
 
 
“ไม่หิว จะเข้าห้องแล้ว ไปทางไหน”แก้วพูดก่อนจะมองครูสาว
 
 
“เดินออกจากห้องนี้ก็ซ้ายมือ เดินไปจนเจอห้อง 6/1 เลยจ่ะ”ครุเอ่ยตอบ
 
 
“ขอบคุณค่ะ”
 
 
“เดี๋ยว ไปกินข้าวก่อน อาหารเช้าเป็นอาหารที่สำคัญ ไม่กินข้าวเดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่อง”ไม่พูดปล่าโทโมะจับข้อมือแก้วก่อนจะพาไปที่โรงอหารของโรงเรียน
 
 
“บ้าปะเนี้ย โรงอาหารจะติดแอร์ทำไม เหม็นตายเลย”แก้วบ่นเมื่อเข้ามาในโรงอาหาร
 
 
“รอบข้างโดนตึกบังทิศทางลมหมดเลย ติดพัดลมก็ไม่เย็น เลยติดแอร์ดีกว่า ไม่ต้องห่วง มันปรับอากาศตลอดเวลา ไม่เหม็นหรอก”
 
 
“แล้วนี่ปล่อยมือได้แต่ คนอื่นมองเยอะแยะ อยากให้แก้วโดนตบหรือไง”แก้วตะตุกมือกลับมาก่อนจะเดินตามไป โทโมะไม่พูดอะไรได้แต่ดินนำไป
 
 
“สวัสดีค่ะผอ.”
 
 
“ไม่ต้องไหว้หรอกครับ ผมเด็กกว่าป้าเยอะ”โทโมะยิ้มก่อนจะสั่งอาหารแล้วไปนั่งรอ
 
 
“เป็นถึงผอ.มากินข้าวกับนักเรียนเนี้ยนะ ไม่กลัวคนอื่นมองเป็นเฒ่าหัวงูรึไง”
 
 
“ไม่ได้แก่จนขนาดต้องเป็นเฒ่าหรอกนะครับ”
 
 
“ปกติมากินในโรงอาหารหรอ”
 
 
“เปล่าครับ ปกติกินที่ห้องทำงาน แต่ห้องทำงานพี่มีแค่อาหารเช้าสำหรับพี่คนเดียว พี่เลยมากินกับเราที่นี่ เดี๋ยวเราจะเหงาเอา”โทโมะพูดแล้วยิ้มน้อยๆ แก้วมองหน้าโทโมะก่อนจะเมินหนี
 
 
ไม่นานอาหารที่โทโมะสั่งไว้ก็มาส่งสองจาน ป้าเจ้าของร้านบริการดีทุกอย่าง อาการก็ทำใหม่สดๆ ร้อนๆ น้ำก็เตรียมมาให้อย่างดีพร้อมกับแก้ว แต่แค่ใบเดียว ส่วนน้ำของแก้วก็ใส่ขวดน้ำธรรมดา
 
 
“แล้วแก้วอีกใบล่ะครับ”โทเมะเอ่ยท้วง
 
 
“เอ่อคือ..”ป้าอ้ำอึ้งก่อนจะมองแก้วสลับกับโทโมะ
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แก้วกินในขวดได้”แก้วพูดแล้วยิ้มให้ป้า
 
 
“งั้นเอาแก้วคืนไปครับ แก้วผมดื่มในขวด”โทโมะพดป้ามองหน้าก่อนจะรีบหยิบแก้วน้ำไป
 
 
“จะมาทำตามทำไม”
 
 
“จะได้เหมือนกันไง”โทโมะยิ้มก่อนจะทานอาหาร
 
 
”ทานสิ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนั่นเป็นใครน่ะ มีสิทธิ์อะไรมากินข้าวพร้อมผอ.ของเรา”
 
 
“เห็นว่าเป็นเด็กใหม่ ย้ายมาจากโรงเรียนธรรมดาๆ”
 
 
“หรือว่าจะเป็นเด็กของผอ.”
 
 
“บ้าหรอแก ผอ.เขาไม่มีทางชอบยัยนั่นหรอก หน้าจืดๆแบบนั้น”
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
ตอนที่4มาเเล้วจ้าาาาาาา ใครที่รออ่านอยู่ ไม่ต้องปูเสื่อรอแล้วนะ เก็บเสื่อเเล้วมาอ่านกันดีกส่าาาา
มารอดูกันต่อไปน้าาา ว่าจะเป็นยังไง ขอบคุณทุกๆคอมเม้นเลยนะคะ เเล้วจะรีบมาอัพให้อ่านอีกนะคะ เม้นกันเยอะๆน้าาาาา