Caressing รอเวลารัก

10.0

เขียนโดย TKda

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 19.32 น.

  17 ตอน
  152 วิจารณ์
  25.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2561 15.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) 14.ข้อตกลง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ไม่! แก้วไม่ทำ ทำไมคุณจะต้องบังคับให้แก้วทำให้สิ่งที่แก้วไม่อยากทำด้วย”แก้วปฏิเสธทันทีที่โทโมะยื่นข้อเสนอ

 

 

“คุณงั้นหรอ?”

 

 

“ทำไมคะ หรือว่ามันสนิทเกินไป จะให้เรียกว่านายก็ได้คะ ถ้าคุณพอใจ”สายตาของเธอไม่เหมือนก่อนอีกต่อไปแล้ว สายตาที่ไร้เดียงสาตอนนี้ได้หายไปแล้ว

 

 

“นี่เธอ!”โทโมะกระชากแขนแก้วเข้ามาใกล้จนแก้วเซแนบชิดตัวเขา

 

 

“ปล่อยนะ อย่ามาแตะต้องตัวแก้ว”แก้วพยายามผักดันตัวโทโมะออกแต่ความเจ็บและจุกที่ท้องทำให้เธอออกแรงได้ไม่เต็มที่

 

 

“พี่ชักจะทนเธอไม่ไหวแล้วนะ ทำไมถึงได้ดื้อแบบนี้!”โทโมะใช้แรงบีบแขนแก้วให้แรงขึ้นเพื่อให้แก้วหยุดพยศ

 

 

“ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทน ปล่อยแก้วเดี๋ยวนี้!”แก้วยังคงไม่ยอมหยุดพยศพยามดิ้น โทโมะถอดหายใจออกด้วยความเหลืออด โยนแก้วลงบนเตียงก่อนจะโถมตัวทับ

 

 

“เธอจะดิ้นทำไมนักหนา เดี๋ยวก็ไม่ปล่อยให้ไปหามันดีๆหรอก!”โทโมะขึ้นเสียงความหงุดหงิดใจ อะไรจะดื้อดึงขนาดนี้ ตอนเด็กๆก็เห็นจะเชื่อฟังเขาจะตาย

 

 

“อะไรนะ ?”

 

 

“ก็ตามที่เราตกลงกัน ถ้าเธอยอมจูบพี่ พี่จะให้เธอไปหามัน”รอยยิ้มเลศนัยทำให้แก้วกัดปากล่างด้วยความขัดใจ ถึงตอนนี้แล้วเขาคงไม่ยอมให้เธอออกไปหาป๊อปปี้แต่โดยดีแน่ๆ

 

 

“ทำไมพี่ต้องหื่นกามตลอดเวลาด้วย!”หมดคำพูดที่จะด่าทอเขา ทำไมเขาถึงได้เป็นคนหื่นกามแบบนี้ไปได้

 

 

“จะรับข้อตกลงหรือไม่รับครับเด็กน้อย”โทโมะก้มหน้าลงมาใกล้แก้ว ใช้ปลายจมูกเลื่อนไปตามผิวแก้มสูดดมความหอมของกลิ่นตัวอย่างหลงใหล

 

 

“อี๋ ออกไปนะ ก็ได้ ตกลง ออกไปสิ!”แก้วรับยอมรับข้อเสนอโทโมะทันที โทโมะยิ้มขำอย่างผู้ชนะ ก่อนจะยอมลกออกจากตัวแก้ว

 

 

“อ้อ จริงๆ ข้อเสนอพี่ก็คือ ต้องจูบพี่จนกว่าพี่จะพอใจแล้วเธอถึงจะไปหามันได้ และต้องจบทุกครั้งที่เธอจะไปหามัน ถ้าเธอแอบไปเจอมัน ก็เท่ากับว่าคืนวันนั้น เธอเสร็จพี่แน่”

 

 

“ไม่! เราไม่ได้ตกลงกันแบบนี้”แก้วรีบดีดตัวขึ้นมาเถียงทันที

 

 

“แต่เธอตกลงแล้ว แล้วก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องเจอมัน”

 

 

“พี่เล่นตุกติกกับแก้วทำไม แค่นี้พี่ยังไม่พอใจอีกหรือไง”

 

 

“เอ้า จะไปมั้ยตกลง”โทโมะพูดแล้วเดินออกไปนั่งลงที่โซฟานุ่มห้องรับแขก

 

 

“โอ้ย พี่บ้าเอ้ย หื่นชะมัด!”แก้วบ่นพึมพำ

 

 

“บ่นอะไร รีบๆมาจูบพี่สิ”โทโมะหันมาพูดแล้วยักคิ้วให้

 

 

“รู้แล้ว จะเร่งทำไมเล่า!”แก้วพูดก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดออกมา “กรี๊ด อื้อ!”

 

 

“เสียงดังทำไม”พูดจบโทโมะก็รั้งท้ายทอยแก้วเข้ามาจูบปาก

 

 

“พี่จูบแก้วทำไม!”แก้วจับปากก่อนจะมองดุมาหาโทโมะ

 

 

“พี่จะจูบเธอ หรือเธอจะจูบพี่ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ยังไงเราก็ต้องเอาปากมาเราสองคนมาจูบกันอยู่ดี”

 

 

“พี่!”

 

 

“อะ เร็วๆ ถ้าพี่ไม่พอใจเธอก็ไม่ได้ไปนะ”

 

 

“หลับตาสิ!”

 

 

“ก็ได้ๆ”โทโมะน้อมรับปากก่อนจะหลับตาลงแต่มือยังคงกอดเอวแก้วไม่ยอมปล่อย แก้วที่นั่งอยู่ในตักโทโมะ ด้วยพื้นที่ที่คับแคบ แก้วมองหน้าโทโมะแล้วค่อยๆยกมือสองข้างมาประคองหน้าโทโมะไว้ ก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าใกล้ แล้วประกบปากกับโทโมะ ใบหน้าสวยหลับตาปี๋ มันเป็นการจูบที่จูบจริงๆ ก็แค่ปากแตะปาก

 

 

“แบบนี้เค้าไม่เรียกจูบหรอกนะ หึ J”

 

 

“จะเอา...อื้อ!”โทโมะจับสองหน้าแก้วแล้วดึงเข้ามาจบอย่างดูดดื่ม เนิ่นนานเกือบนาทีโทโมะยังโหยหาความหวานจากปากแก้วไม่ยอมปล่อย ลิ้นร้อนหวานหาความหวานในโพรงปากแก้วไม่ยอมหยด แก้วได้แต่หายใจด้วยความหอบเหนื่อย เขาแถบไม่มีพื้นที่ให้เธอหายใจเลย ทับหน้าอกโทโมะเพื่อบอกว่าเธอเริ่มจะขาดอากาศหายใจเต็มทีแล้ว โทโมะจึงยอมผละออก

 

 

“หวาน...ต้องแบบนี้สิ ถึงจะเรียกว่าพอใจ”โทโมะมองหน้าแก้วแล้วยิ้มกริ่มด้วยความพึงพอใจ

 

 

“คนบ้า! พอใจก็ปล่อยแก้วได้แล้ว แก้วจะไปหาป๊อปปี้”แก้วพูดแล้วดันอกโทโมะ แต่เขายังคงไม่ยอมปล่อยให้แก้วห่วง มือยังคงประสานกันหลังแก้ว

 

 

“แล้วจะไปหามันที่ไหน”

 

 

“หัวหินไง พี่ปล่อยเค้าไว้ที่นั่นนี่!”แก้วกระแทกเสียงด้วยความขุ่นเคือง

 

 

“ป่านนี้มันก็อยู่บ้านแล้ว”

 

 

“อ่าว ทำไมป๊อปปี้ถึงอยู่ที่บ้าน”

 

 

“ช่างมันเถอะ เดี๋ยวพี่จะให้พอบี้การ์ดขับรถไปส่ง พี่ให้เวลาถึงแค่บ่ายสามเท่านั้นแล้วรีบกลับ พี่จะพาไปทานข้าวเย็นนอกบ้าน”

 

 

“นี่มันบ่ายหนึ่งแล้วนะ ให้เวลาแก้วแค่นี้ได้ไง ไหนจะเวลาการเดินทาง”แก้วโวยวาย

 

 

“ถ้าไม่ตกลงก็ไม่ต้องไป”

 

 

“โอ้ย อไรของพี่เนี้ย รู้แล้วปล่อยได้แล้ว จะไปอาบน้ำ”แก้วพูดแล้วผลักอกโทโมะ

 

 

“ครับๆ”ที่จริงเรื่องที่แก้วจะขอไปเจอป๊อปปี้ไม่ว่าจะตอนไหนก็ตามที่ปล่อยให้ไปเจอและเสนอข้อตกลงจูบไป เขาเองรู้อย่แล้วว่าใจแก้วคงไม่ใช่ของใครนอกจากเขา และถ้าการที่ได้เจอป๊อปปี้มันคือความสุขอย่างหนึ่งของเธอ เขาก็ยินดีที่จะทำมัน ถ้าความสัมพันธ์ของเขาสองคนมากกว่าเพื่อนเมื่อไหร่...ไม่ปล่อยไว้แบบนี้แน่นอน หึ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บ้านป๊อปปี้...

 

 

“แม่สวัสดีค่ะ หนูแก้วนะคะเพื่อนป๊อปปี้”แก้วที่กดออดหน้าบ้านก็พบกับแม่ของป๊อปปี้ที่เดินออกมาเปิดประตู

 

 

“จ้ะ แม่จำได้ เข้ามาก่อนสิ” แม่พดแล้วหลีกทางให้แก้วเดิน แก้วเดินเข้ามาแม่ป๊อปปี้ปิดประตูก่อนจะยิ้มแล้วเดินเข้าบ้านพร้อมๆกัน “มาเยี่ยมป๊อปปี้หรอจ้ะลูก”

 

 

“ค่ะ เป็นยังไงบ้างหรอคะ”

 

 

“ก็ดีขึ้นแล้วนะลูก แต่ก็ยังมีรอยฟกช้ำเต็มตัวเลยจ่ะ”

 

 

“แล้วนี่คุณแม่กำลังจะเช็ดตัวหรอคะ ให้หนช่วยนะคะ คุณแม่คงจะเหนื่อยแล้ว”

 

 

“ขอบใจมากนะหนูแก้ว นี่แม่ไม่ได้ทำความสะอาดบ้านมาสองวันแล้ว มัวแต่สนใจตาป๊อป กลัวว่าจะเจ็บแผล ถ้างั้นแม่ฝากทางนี้ด้วยนะลูก”

 

 

“ได้ค่ะ”แก้วยิ้มรับก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของป๊อปปี้ แก้วหยิบผ้าขาวมาปิดน้ำหมาดๆ เช็ดตัวให้กับป๊อปปี้ที่นอนหลับอยู่

 

 

“แม่ครับ เย็น..”ป๊อปปี้ยกมือขึ้นมาจับข้อมือแก้ว ก่อนจะค่อยลืมตาขึ้นมา “แก้ว อะ โอ้ย ทำไมมาที่นี่”ป๊อปปี้พยายามจะพยุงตัวเองลุกขึ้นแต่ความเจ็บที่แผลทำให้ออกเรี่ยวแรงได้ไม่มากเท่าที่ควร

 

 

“อย่าซ่าน่า เดี๋ยวช่วย”แก้วพดแล้วช่อยพยุงป๊อปปี้ให้ลุงขึ้นแล้วเอนหลังที่หัวเตียงโดนใช้หมอนสองใบหนุนหลังป๊อปปี้ไว้ไม่ให้ปวดเมื่อย

 

 

“ทำไมเธอมาที่นี่ได้ แล้วแผลล่ะยังเจ็บอยู่มั้ย”

 

 

“ห่วงแต่คนอื่น ไม่ห่วงตัวเองเลย ชั้นไม่เป็นไรหรอก นายนั่นแหละช้ำไปทั้งตัวเลยเนี้ยเห็นมั้ย”

 

 

“ชั้นไม่เป็นไรหรอก แผลแค่นี้เอง”

 

 

“พูดเยอะจังเลย มาเดี๋ยวจะเช็ดตัวให้ มีไข้ด้วยใช่มั้ยเนี้ย ตัวร้อนแบบเนี้ย เช็ดเสร็จแล้วกินข้าวกินยาค่อยนอนเข้าใจมั้ย”แก้วพดแล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อป๊อปปี้ แล้วใช้ผ้าที่บิดน้ำหมาดๆ มาเช็ดตัวให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองแล้วยิ้ม

 

 

“ขอบคุณนะ”

 

 

“ไม่เป็นไร นายทำหั้นเยอะกว่าที่ชั้นทำให้นายอีก แค่นี้มันยังน้อยไป”แก้วพดแล้วยิ้มตอบป๊อปปี้

 

 

“แต่จะเช็ดให้ทั้งทีก็เช็ดให้มันหมดๆนะ อย่าลืมเช็ดข้างล่างล่ะ”

 

 

“ทะลึ่ง!”แก้วตีหน้าอกป๊อปปี้ด้วยความหมั่นไส้ เจ็บตัวแล้วยังจะซ่า

 

 

“โอ้ย นี่เจ็บอยู่นะเนี่ย”

 

 

“ลามกจริงๆเลยเนี่ย”    

 

 

 

 

 

 

 

มาเเล้วจ้าาาาาา จะมาอัพให้รัวๆ อ่านยั่วๆกันไปเลยช่วงนี้ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายฟิคชั่นเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา