Caressing รอเวลารัก

10.0

เขียนโดย TKda

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 19.32 น.

  17 ตอน
  152 วิจารณ์
  25.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2561 15.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) 13.เรียนพิเศษ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

"พี่โทโมะ ?"ชั้นที่เอาแต่นั่งมองเขาทำงานอยู่ตั้งเเต่สี่โมงเย็นจนตอนนี้นี้ก็ทุ่มกว่าเเล้ว เขายังคงจ้องหน้าจอคอมเเละเอกสารกองโตบนโต๊ะ ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรทำไมงานเขาจะเยอะแยะอะไนขนาดนี้ หรือว่าเป็นเพราะวันนั้นเขาไปตามชั้นที่หัวหิน ??

 

 

"หืม ?"ทั้งที่ทำงานเขายังละโสดประสาทเพื่อมาตอบเด็กน้อยที่นั่งโซฟาอย่างน่าเบื่อ

 

 

"เรื่องเรียนพิเศษ แก้วอยากให้ป๊อปปี้เรียนด้วยได้มั้ยคะ"ชั้นพยายามชิงจังหวะที่เขากำลังยุ่งวุ่นวายเพื่อขอเรื่องนี้

 

 

"ไม่ได้!"เขาวาปากกาพลันผละมามองหน้าชั้นอยากกดดัน

 

 

"ทำไม? แก้วกับป๊อปก็ขาดพร้อมกัน ทำไมจะเรียนด้วยกันไม่ได้"ชั้นลุกเเล้วยืนขึ้นมาจ้องเขาตาเขม่ง ไม่อยากเรียนคนเดียวเฟ้ยยย 

 

 

"ทำไมต้องเรียนกับคนอื่น ชั้นจ้างครูมาสอนพิเศษเธอคนเดียว"เขามองหน้าชั้นเเล้วลุกขึ้นมาประจันหน้า "กล้าดีนักหนาลุกขึ้นมามองหน้าชั้นด้วยสายตาแบบนี้" เขาเดินมาใกล้ชั้น ชั้นค่อยๆถอยหลังกรู สายตา ท่าทางแบบนี้อะไรกัน

 

 

"พี่..."

 

 

"หืมมม ทำไม?"

 

 

"อื้อ"เขาเชยคางก่อนจะกดปากจุมพิตจูบอันอ่อนหวานให้กับชั้น ชั้นหลับตาพริ้มยืนตัวเเข็งทื่อ มือไร้เรี่ยวเเรงที่จะผลักดันคนด้านหน้า 

 

 

"วันนั้น ทำไมถึงไปกับมัน"เขาผละจูบออกก่อนจะขยับเขามากระซิบข้างหูด้วยความแผ่วเบา ชั้นใจเต้นตึกตักทำอะไรไม่ถูก

 

 

"..."

 

 

"บอกพี่สิ ว่าวันนั้นมันไม่มีอะไรเกินเลย เธอไม่ได้คิดอะไรกับมัน"เขาดันแก้วจนตัวถลาล้มลงไปที่โซฟาทำให้แก้วได้สติเเล้วหันมองหน้าเขาด้วยความตกใจ

 

 

"แก้วไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย...ก็พี่เอาแต่กดดันแก้ว ว่าแก้วว่าเป็นแค่ลูกหนี้..."ชั้นตอบสิ่งที่คิดภายในใจด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

 

 

"รักชั้นมั้ย รักชั้นบ้างมั้ย"

 

 

"อื้อออ"คำถามน่าอายไม่รอคำตอบจากชั้นเขากดลมมากดจูบชั้นอีกครั้งนึง มือเล็กๆสองข้างของชั้นดันอกเขาให้รู้ว่าชั้นกำลังจะหายใจไม่ออก

 

 

"ว่าไง ? รักชั้นบ้างมั้ย"เขาผละจูบออกเเล้วก้มไปกระซิบข้างหูพร้อมขบเม้มติ่งหูทำเอาชั้นขนลุกซู่

 

 

"บะ บ้า!"ชั้นผลักเขาออกไปก่อนจะวิ่งออกนอกห้อง โทโมะมองตามเเล้วอมยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ชั้นวิ่งออกมาจนสุดทางเอาหลังพิงกำแพง ชั้นยกมือขึ้นมาจับแก้มตัวเองเพราะรู้ซื้อว่าหน้าตอนนี้ชั้นมันกำลังร้อนผาว นี่ชั้น กำลังเขินอยู่หรือเปล่าเนี่ย บ้าเอ้ย ถามอะไรๆบ้าๆแบบนั้นได้ไง ไอ้เจ้าพี่โทโมะบ้าๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

"มาทำอะไรตรงนี้ตอนนี้"เสียงที่คุ้นเคยทำให้ฉันหลุดออกจากผวัง 

 

 

"ป๊อปปี้! นายนั่นแหละ มาทำอะไร"ชั้นหันไปเจอป๊อปปี้ในชุดลำลองก็ตกใจ

 

 

"ชั้นลืมเอาการบ้านไปทำ แต่มันต้องส่งพรุ่งนี้ก็เลยกลับมาเอา"ป๊อปปี้บอกก่อนจะมองหน้าชั้นตั้งเเต่หัวจรดเท้า

 

 

"ยังไม่ได้กลับบ้านหรอ อยู่ทำไม"เขาสำรวจชั้นเสร็จก็เอ่ยถาม

 

 

"อยู่รอ ผอ.น่ะ"

 

 

"เรื่องวันนั้น เกิดอะไรขึ้นบ้าง?"เขาถามชั้นด้วยน้ำเสียงห่วงใย ไม่สิ ไม่อยากจะนึกเลยวันนั้นเกิดอะไรขึ้น จะให้บอกหรอว่าชั้นกลับมา ชั้นก็โดนขืนใจน่ะ บ้าเอ้ยย

 

 

"กะ ก็เปล่านี่ ชั้นก็อธิบายเขาก็เข้าใจ"

 

 

"แน่ใจหรอ แต่วันนั้นเขาดูโกรธมากเลยนะ"ป๊อปปี้พยายามซักถามชั้นให้ได้ นายนี่นะ ต้องการอะไรกันแน่

 

 

"ก็โกรธมั้ง ชั้นเป็นลูกหนี้เขานี่ ชั้นทำอะไร มีสิทธิ์ไปไหนที่ไหน"

 

 

"ชั้นคิดว่ามันน่าจะมากกว่านั้นมากกว่า..."ประโยคนั้นเขาพูดแผ่วเบา

 

 

"อะไรนะ"

 

 

"เปล่าๆ ไปไหนต่อมั้ย ชั้นจะไปส่ง"

 

 

"ไม่เป็นไร ห้องผอ.อยู่แค่นี้เอง"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มานิดๆหน่อยๆให้หายคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ขอบคุณนะคะทุกๆคนที่ยังไม่ลืมกัน ไม่กล้าอัพเห็นว่าคนอ่านเริ่มหายไง งอแงงงง 

เม้นเยอะๆน้าาาา เค้าจะได้รู้ว่ามีคนยังอยากอ่านเรื่องของเค้าอยู่ จะพยายามมาอัพบ่อยๆเลยถ้ามีคนอยากอ่าน ทุกวันเลยดีมั้ยยยย

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายฟิคชั่นเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา