Caressing รอเวลารัก

 

 

 

 

 

 

 

ชั้นยืนประจันหน้ากับคนที่ทั้งโรงเรียนเรียกเขาว่า "ผอ." เหอะ ถ้าว่าด้วยความเป็นจริงเเล้ว คำว่าผอ.เนี่ยมันก็ควรมีจรรยาบรรณกับนักเรียนสิแต่สิ่งที่เขาทำกับชั้นมาตลอดมันไม่ใช่ นี่ชั้นแจ้งตำรวจได้มั้ยเนี่ย! แต่ถ้าพูดว่าในฐานะของลกหนี้ ก็จริงที่เค้าจะทำอะไรกับชั้นก็ได้ เพราะพ่อ...พ่อนะพ่อ

 

 

"จะยืนมองหน้าอีกนานมั้ย นั่งสิ"เขาเงยหน้ามองฉันด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยดั่งเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

 

ก๊อกๆ

 

 

ฉันหันไปมองที่ประตเเล้วหันมองกลับมาที่หน้าเขา เขาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าชั้นก่อนจะกดปุ่มเเล้วพูดใส่ไมค์ว่าเข้ามา ชั้นมองหน้าเขาเเล้วถลึงา บ้าหรอ ถ้าเป็นอาจารย์เข้ามาตอนนี้จะทำยังไง มันดูไม่ดีเลยที่ชั้นไม่มาโรงเรียนเเต่มาอยู่ที่นี่ 

 

 

"ผอ.คะ...อยู่นี่พอดีเลยจริญญา"ที่ปรึกษา-0-!

 

 

"คืออย่างนี้ค่ะผอ.เรื่องที่ดิชั้นจะมาพูดวันนี้ก็คือรายงานพฤติกรรมของนางสาวจริญญา พักนี้นักเรียนไม่ค่อยมาเรียน โรงเรียนบ่อย มีสอบย่อยหลายวิชาแต่เธอไม่ได้เข้าสอบเลย ทำให้ตอนนี้คะแนนยังติดศูนย์อยู่ทุกวิชา เเละหลังจากนี้ก็คือการสอบปลายภาค ถ้าจริญญายังคงประพฤติแบบนี้ ดิชั้นเกรงว่าจะปล่อยให้จบม.6ไปไม่ได้ค่ะ"ที่ปรึกษาบรรยายพฤติกรรมชั้นยาวเยียด เหอะ มันเพราะใครทำอนาคตชั้นพังขนาดนี้ 

 

 

"เเล้วมีสอนพิเศษรึเปล่า"เขาวางปากกา ละมือจากทุกสิ่งที่กำลังทำอยู่เเล้วเงยหน้าสอบถามที่ปรึกษาของฉันอยากตั้งใจ

 

 

"ถ้าเป็นวิชาของดิชั้นกิชั้นยินดีจะสอนพิเศษค่ะ"เธอพูดเเล้วยิ้มเเย้ม หน๋อยยยยยยยยยยย มองขนาดนี้เขมือบเลยเถอะจ้าาาา

 

 

"คะแนนที่ผ่านๆมา เขาทำได้ไม่ดีเลยหรอ"อื้อหือ พูดอะไรออกมาคะคู๊ณณณ ชั้นน่ะทำเต็มทุกอย่างจ่ะ

 

 

"ที่จริงก็เป็นเด็กที่มีพัฒนาการที่ดีนะคะ ทำคะแนนออกมาถือว่าดีมากเลยค่ะ แต่พักหลังนี้อย่างที่ดิชั้นได้บอกไปก็คือพฤติกรรมแย่ลงมากค่ะ"

 

 

"มีสอบย้อนหลังมั้ย"เขาถามอย่างต่อเนื่อง ชั้นอนั่งเฉยเงียบฟังการแก้ปัญหาที่เขาเป็นคนก่อหน่อยเเล้วกัน เป็นถึงผอ.แท้ๆ

 

 

"มีค่ะ เเต่หมดเวลาการขอสอบย่อยของหลายวิชาไปแล้ว"

 

 

"บอกเขาดี ขอให้เด็กคนนี้สอบแก้ย่อยเเละทำงานเพิ่มเติมตามที่เพื่อนๆได้ทำไปแล้ว"

 

 

"แต่ผอ.คะ ดิชั้นเกรงว่ามันจะไม่เป็นธรรมกับเด็กคนอื่นนะคะ"ที่ปรึกษามองหน้าชั้นอย่างไม่ยอม โกรธแค้นอะไรกั๊นนน

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นเรียนซ้ำชั้นก็ได้"ชั้นพดออกมา แหงสิ อย่างนี้ก็เหมือนว่าชั้นเป็นเด็กสั้น เข้ามาเพราะเส้น จะจบไปได้ก็เพราะเส้น คนอื่นจะมองชั้นเป็นคนยังไง

 

 

"มันเสียเวลา"เขามองหน้าชั้นด้วยสายตาที่ดดัน

 

 

"ดิชั้นคิดว่าก็ควรจะให้เธอเรียนเพิ่มค่ะ"ที่ปรึกษาเสริมทันที ทำไมยะ อยากเจอชั้นบ่อยๆหรือไง

 

 

"ให้เขาทำตามที่ผมบอกแล้วถ้าคะแนนยังตามไม่ทัน ค่อยมารายงานผมอีกที ให้ทำงานเพิ่มเลย ทกรายวิชาที่คะแนนขาดหาย"เขาสั่งเด็ดขาด

 

 

"แต่.."

 

 

"ไม่มีแต่ทั้งนั้น ถ้าคุณจัดการไม่ได้คณก็ออก น่าจะมีหลายคนที่สามารถดำเนินงานเรื่องนี้ให้ผมได้"เขาพดเเล้วหยิบปากกามาเซ็นต่อโดยที่ไม่สนใจคนที่กำลังยืนทำคิ้วขมวดอยู่

 

 

"ค่ะ ดิชั้นจะจัดการให้ค่ะ"ที่ปรึกษาชั้นตอบอย่างจำยอม "ถ้างั้นดิชั้นขอตัวไปทำตามที่ผู้อำนวยการต้องการนะคะ"เธอพดด้วยความประชดประชั้นก่อนจะหันหนังเชิดใส่

 

 

"เดี๋ยว"เขาเอ่ยเรียกก่อนจะลุกเเล้วเดินไปหาที่ปรึกษาชั้น

 

 

"ผมร้ว่ามันอาจจะทำให้คุณลำบากใจที่จะทำเรื่องนี้ แต่ก็ถือว่าได้ช่วยเด็กคนนึงที่เขามีภาระหน้าที่ที่ต้องทำ หวังว่าเรื่องนี้จะไม่เผยแพร่ออกไปส่หูของใครๆนะครับ ที่ปรึกษาคนสวย"เขาพดเเล้วยิ้มมมปากให้ ที่ปรึกษาชั้นนี่ตาเยิ้มเลยจ้าาา โอ้ยยยยยยยยย ทำไมชั้นจะต้องอย่ใรฉากน่าหงดหงิด น่ารำคาญ น่าเบื่อออออ เอาชั้นออกไปปปปป

 

 

"ค่ะ จะทำให้ดีที่สดเลยค่ะผอ."เธอพูดเเล้วยืนบิดไปมา แหยะ 

 

 

"เชิญครับ"เขาเดินไปเปิดประตูให้เธอเเล้วเธอก็ยืนยิ้มเดินบิดไปบิดมาอย่างกับสาวมีความรัก

 

 

 

 

 

 

 

"ไปได้ยัง จะให้อยู่ทำไม น่าเบื่อ"ชั้นพูดแล้วเบ้ปาก

 

 

"ทำไม หึงหรอ"เขาพูดเเล้วท้าวเเขนบนโต๊ะก่อนจะหันมามองหน้าชั้น

 

 

"น่ารำคาญมากกว่า อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย"ชั้นูดเเล้วเชิ่ดใส่ก่อนจะลุกขึ้นเเต่เขากดตัวให้นั่งลง

 

 

"ชั้นไม่อยากได้ยินคำพด ชั้นอยากได้ยินเสียงครางมากกว่า"

 

 

"อื้อออ"เขาเชยคางชั้นเเล้วกดจบอย่างอ่อนโยนโดยที่ชั้นไม่ตั้งตัว ชั้นดิ้นไปมาเเต่เขายังคงบรรจงจบอย่างต่อเนื่องชั้ยกลัวจนหลับตานิ่งตัวเเข็งทื่อ อีกแล้วหรอ ที่นี่โรงเรียนแท้ๆ...

 

 

"ใช่ มากกว่านี้ ครางมากกว่านี้"เขาพูดเเล้วปลดกระดูเสื้อชั้นออกทีละเม็ด ละม็ด...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ไม่ได้เจอกันนานเลยยยยยย อย่าพึ่งลืมเรื่องนี้เนาะ เจอเรืองนี้กันยาวๆไปเลยตลอดปีใหม่นี้ อย่าพึ่งทิ้งกันน้าาาาา