Caressing รอเวลารัก

10.0

เขียนโดย TKda

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 19.32 น.

  17 ตอน
  152 วิจารณ์
  25.43K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2561 15.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) 11.เช้าวันใหม่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่11 เช้าวันใหม่

 

 

 

 

แสงอาทิตย์สอดส่องจากข้างนอกเข้ามาสะท้อนเปลือกตาโทโมะ โทโมะค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความมึนงง โทโมะหันมองคนตัวเล็กที่เขากอดไว้ทั้งคืนนั้น ร่างสงค่อยๆ เอี้ยวตัวลงมาจูบที่หน้าผากร่างเล็ก

 

 

“พี่ขอโทษที่ทำรุนแรง”โทโมะค่อยขยับตัวให้คนตัวเล็กนอนท่าที่สบายๆ ก่อนที่เขาจะลุกออกไปอาบน้ำ

 

 

“วันนี้ไม่ต้องปลุกเธอ แล้วก็ไปเช็คเวลาเรียนให้เธอด้วย ถ้าเธอตื่นแล้วอาบน้ำด้วยตัวเองได้ พาเธอไปหาชั้นที่บ้านของเธอ” หลังจากที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย พร้อมที่จะไปทำงาน เอ่ยสั่งบอดี้การ์ดที่รีบมายืนเฝ้าหน้าห้องเขาตั้งแต่เช้า

 

 

“ครับ!”บอดี้การ์ดสี่คนยืนเรียงกันเรียบร้อยพร้อมเอ่ยตอบรับคำสั่งเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ”แก้วจะพลิกหัวอีกฝั่งแต่ความเจ็บช่วงล่างทำให้เธอต้องนอนหงายท่าเดิมใบหน้าสวยบ่งบอกได้ว่าเธอเจ็บมากแก้วมองไปรอบห้องก็ไม่เจอใครเลย แก้วกัดฟันด้วยความเจ็บปวดก่อนจะมองหาโทรศัพท์ก็พบว่าถูกวางไว้เรียบร้อยที่ลิ้นชักข้างหัวเตียง ไม่รอช้าแก้วรีบหยิบโทรศัพท์มาดเวลาทันที

 

 

“เชี่ย จะเที่ยงแล้ว ไปเรียนไม่ทันแน่เลย”แก้วสบถก่อนจะเลื่อนไลน์ดู เห็นข้อความของป๊อปปี้สิบกว่าข้อความ

 

 

‘เธออยู่ไหนเนี่ย’

 

‘ไม่เรียนหรอวันนี้’

 

‘จะไม่มีเรียนเธอก็บอกกันหน่อยดิ นี่ชั้นรออยู่นะ’

 

‘ยัง ยังไม่ตอบอีก’

 

 

“โอ้ย”แก้วกดอ่านแต่ยังไม่ได้ตอบข้อความอะไรไป พยายามจะพยุงตัวเองเพื่อที่จะไปอาบน้ำ แต่ความเจ็บที่โทโมะทำไว้เมื่อคืนมันเกินจะเยียวยา

 

 

คราบเลือดเลอะผ้าปูที่นอนสีขาวแก้วมองก็เจ็บใจที่เมื่อคืนเธอขัดขืนอะไรเขาไม่ได้เลย รอยช้ำที่ข้อมือที่ถูกรัดด้วยเข็มขัดยังคงไม่เลือนหายไป แก้วก้มมองร่างกายของตัวเองก็เจอกับรอยขบเม้มที่โทโมะทำเอาไว้เต็มไปหมด

 

 

“ไอ้พี่บ้าเอ้ย แม่ง!” แก้วสบถก่อนที่จะพยุงตัวเองขึ้นมาแล้วเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำชำระร่างกายตัวเอง

 

 

“อรุณสวัสดิ์ครับคุณหนู”ทันทีที่แก้วเปิดประตูออกมาจากห้องก็เจอบอดี้การ์ดสี่คนยืนพร้อมคำนับและพูดทักทายด้วยคำเดียวกันอย่างพร้อมเพียง

 

 

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”แก้วยิ้มตอบก่อนจะพยายามยืนนิ่งๆ ไม่ให้สังเกตได้ว่าเธออ่อนแอ

 

 

“พร้อมหรือยังครับ”

 

 

“หือ?”อยู่ๆบอดี้การ์ดคนนึงก็เอ่ยถามเธอขึ้นมาดื้อๆ

 

 

“นายท่านสั่งให้พวกผม พาคุณหนูไปหาครับ”

 

 

“ไม่อะ ไม่ไป”แก้วรีบปฏิเสธทันที

 

 

“ไม่ได้นะครับ นี่คือคำสั่งของนายท่าน”

 

 

“ไม่เอาค่ะ แก้วไม่อยากไป”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยแก้วววว แก้วไม่ลงงงงงง”แก้วเกาะประตูแน่นไม่ยอมลงจากรถ

 

 

“จะลงมาเองดีๆ หรือจะให้พี่อุ้ม”เสียงทุ้มของโทโมะดังขึ้นพร้อมยืนมองแก้วที่กำลังดื้อเป็นเด็ก บอดี้การ์ดต่างยืนหลบให้โทโมะ

 

 

“ไม่!”

 

 

“งั้นแสดงว่าจะให้อุ้มสินะ”ไม่พดเปล่าโทโมะสาวเท้ายาวเข้ามาแล้วช้อนตัวแก้วที่นั่งอยู่ในรถออกมา

 

 

“ปล่อยยย แก้วแก้วววว”แก้วดิ้นเล็กน้อยเพราะเหมือนยิ่งดิ้นมันก็ก็ยิ่งทำให้เจ็บแผล

 

 

“อย่าดิ้นมากสิ เดี๋ยวพี่ปล่อยนะ”

 

 

“ก็ปล่อยสิ!”โทโมะได้ยินอย่างนั้นก็จะปล่อยแก้วแกล้ง แก้วรีบกอดคอโทโมะด้วยความกลัว

 

 

“หึ ไหนว่าให้ปล่อยไง”โทโมะหันมามองก่อนจะขโมยหอมเสียงดังฟอด

 

 

“เห้ยพี่!”แก้วทบหน้าอกกว้างโทโมะความหวามเขินอาย

 

 

“กินข้าวซะ เดี๋ยวก็ไม่มีแรงพอดี”โทโมะวางแก้วลงที่เก้าอีกแก้วมองโต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยอาหารสีจืดๆ

 

 

“ไม่กิน ไม่หิว”แก้วหันหนี

 

 

“ถ้าไม่กินด้วยช้อนดีๆ พี่จะใช้ปากป้อนนะ”

 

 

“...”

 

 

“ไม่ตอบแสดงว่าอยากให้ใช้ปากป้อน ได้”โทโมะกำลังจะตักข้างเข้าปากแต่แก้วรีบดึงช้อนออกมาจากมือแล้วงับข้าวทันที

 

 

“กินเอง”แก้วตอบก่อนจะตักกับข้าวตามไป

 

 

“กินเยอะๆ เมื่อคืนเสียงพลังงานไปเยอะ :) ”

 

 

“ไอ้พี่บ้า!”

 

 

“หึ อาหารนี่บำรุงสุขภาพ กินเยอะๆ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ว่างเเล้วววววววววววววววววววววววว

ช่วงนี้ว่างยาวด้วย ยังไงก็อย่าทิ้งเรื่องนี้น้าาาา ติดตามกันเยอะๆนะคะ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายฟิคชั่นเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา