fic knb... เมื่อความรักมาทักทาย

" เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ โมโมอิซัง อาโอมิเนะคุง"คำบอกเล่าจากซากุระอิทำเอาทั้งโรงยิมเงียบไปพักหนึ่ง"สรุปแล้ว พวกเราเจอเด็กนี่เล่นบาสอยู่ในนี้ตั้งแแต่เช้า แจ้งตำรวจก็บอกว่าไม่มีเด็กหาย พวกเราก็เลยไม่รู้จะทำไง"ทุกสายตามองไปที่เด็กผมน้ำเงินหน้าตาน่ารักกวนๆที่นั่งเล่นอยู่บนตักสาวผมชมพูอาโอมิเนะเพิ่งฟื้นแต่ก็ยังช็อคอยู่ มองเด็กชายข้างๆอย่างกล้าๆกลัวๆดูมันจะนัวเนียกับซัทสึกิมากไปแล้ว ดูสิ พิงหน้าอกเธอด้วย!"หม่าม้า ผมหิวแล้วอ่ะ""อ่า เหรอจ๊ะ ทานขนมก่อนมั้ย""ผมอยากกินอาหารฝีมือหม่าม้า"ไอ้เด็กนี่วอนหาเรื่องตายซะแล้ว"นี่ๆไดสุเกะคุง พี่เรนะมีข้าวกล่องมาด้วยน้า"สาวน้อยเรนะเสนอกล่องข้าวแสนสวย สมาชิกทุกคนเริ่มอิจฉาตาร้อนแล้วไอ้เด็กน้อยนี่ทำไมมันโชคดีจังวะ ได้กินข้างกล่องของนางฟ้าของพวกเขาด้วย! ฮึ่ย!"เห ป้าเป็นใครอ่ะ""หา!" O[  ]O!!!o[____O!!!!!!+++ ปะ ป้าเหรออออออออออออออ!!!!!"อย่ามารังแกหม่าม้าของผมนะยัยป้าใจร้าย"เปรี๊ยะ~...เสียงบางอย่างกำลังแตกระแหงป้า....ไอ้เด็กน่าหมั่นไส้บังอาจมาเรียกสาวน้อยน่ารักว่าป้าเหรอออออออออออออ!!!!!ทุกอย่างเงียบกริบ กระทั่งอาโอมิเนะยังพูดไม่ออก ตาสีเข้มล่อกแล่กมองเด็กชายทีมองเรนะที"หม่าม้าไม่ต้องกลัวนะฮะ ผมจะปกป้องหม่าม้าแทนคุณพ่อเอง""ดะ ไดสุเกะคุง"แม้แต่โมโมอิก็พูดไม่ออก เด็กชายหันตัวมากอดเธอเอาไว้เหมือนจะปกป้องอย่างปากว่าจริงๆสมาชิกทุกคนรู้สึกถึงบรรยากาศมาคุเต็มๆ นางฟ้าของพวกเขาตอนนี้กำลังมีไฟอาฆาตลุกพรึ่บพรั่บ ถ้าไม่เอาไอ้เด็กปากจัดนี่ไปห่างๆละก็....จะว่าไปพวกตรูเองละจะซวย อยากมุดดินหนีไปจากที่นี่จริงเว้ย!"เฮ้อ~ มานี่สิ เดี๋ยวพาไปร้านค้า"เป็นอาโอมิเนะที่ถอนหายใจแบบปลงๆและเข้ามาหิ้วเจ้าเด็กตัวจ้อยขึ้นขี่คอเดินออกไปเอง"ซัทสึกิก็มาด้วยสิ ฉันลืมเป๋าตังอ่ะ""เดี๋ยวสิไดจัง ไดจัง!"สาวผมชมพูลุกเดินกึ่งวิ่งออกไปด้วย แต่บรรยากาศในโรงยิมยังอึมครึม สมาชิกแต่ละคนเริ่มถอย ถอยแล้วถอยก่อนที่จะถูกไฟพิโรธคลอกเป็นตอตะโกนางฟ้าเวลาโกรธก็น่ากลัวกว่าซาตานอีกไม่อยู่แล้วเว้ย"จะไปไหนคะทุกคน"เสียงเย็นๆลอยมาเหมือนมนตรืสะกดทำเอาทุกคนในที่แห่งนั้นตัวแข็งก้าวขาค้างกลางอากาศก็มีกึกๆๆๆเสียงกระดูกคอมันลั่นฟังชัดเวลาจะหันมามองสาวน้อยผู้เต็มไปด้วยจิตอาฆาต"มะ มีอะไรเหรอ ครับ ระ เรนะจัง" ^__^"""ฮึๆๆๆ~"เสียงหัวเราะแบบนี้มันทะแม่งๆนะ"ทุกคนคะ ช่วยกลับเข้ามาในโรงยิมและฝึกตามโปรแกรมที่ฉันคิดขึ้นมาใหม่ด้วยนะคะ~ เดี๋ยวนี้! ปฏิบัติค่ะ!!!""ครับผม!!!!!"นะ น่ากลัว โคตะระน่ากลัววววววววววววววว!!!!!!~~~~~O[____]O~~นี่มันโรงยิมหรือว่าสถานเลี้ยงเด็กอนุบาลวะ!เธอเป็นผู้จัดการหรือว่าครูพี่เลี้ยงสุดโหดกันแน่เนี่ย!สุดท้ายก็ต้องมาจบอยู่ที่ร้านเบอเกอร์"เห กินเบอเกอร์ไก่เทอริยากิด้วยงั้นเหรอ""ครับ"เจ้าหนูไดสุเกะยิ้มแก้มปริเคี้ยวเบอเกอร์ตุ้ยๆ"เลอะหมดแล้ว"อาโอมิเนะนั่งข้างๆคอยเช็ดปากเปื้อนซอสนั่นให้ ตอนนี้ทุกคนในร้านมองมาที่นี่กันหมดทำไมฉันต้องมาทำแบบนี้ด้วยฟระ =*="แล้วนี่จะเอาไง จำไม่ได้จริงๆเหรอว่ามาจากไหน""ไดจังอย่าถามเด็กที่กำลังกินสิ เดี๋ยวเขาก็สำลักหรอก""ชิ ยุ่งชะมัด""ไดสุเกะคุง เดี๋ยวกินเสร็จแล้วเรากลับบ้านกันนะจ๊ะ""ผมจะกลับไปพร้อมกับหม่าม้า""ไม่เอาน่า เธอต้องกลับไปหาครอบครัวขอเธอนะ""ครอบครัวของผมก็อยู่นี่แล้วไงครับ" ^___^ยิ้มแก้มปริ มันก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่เหนื่อยใจชะมัดเลย เนื่อยกับสายตาที่มองมา นี่พวกเขากลายเป็นครอบครัวสุขสันต์ไปแล้วเหรอเนี่ยโมโมอิเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสนิทที่รู้สึกว่าจะมองเธออยู่ก่อนแล้ว พอเห็นอย่างนั้นคำที่เตรียมจะพูดมันก็หายไปหมดเลยสุดท้ายก็ได้แต่ก้มหน้าถอนหายใจปลงกับตัวเอง"เอาเถอะ งั้นวันนี้ไปเที่ยวสวนสนุกกัน"อาโอมิเนะพูดออกมาเด็กชายตาโตเป็นประกาย แต่โมโมอิ"ไดจัง ทำอย่างนั้นไม่ได้นะ!""น่า นานๆทีก็ไปเที่ยวเป็นครอบครัวก็ดี""ใครเป็นครอบครัวใครยะ!""ตอนนี้ฉันกับเธอก็เป็นพ่อแม่เจ้าเด็กนี่อยู่ไม่ใช่รึไง"=[]=!"แล้วเรื่องฝึกซ้อมกับทีมล่ะ""ปล่อยไปเถอะ ฉันขอเดาว่าพวกนั้นคงอยากมุดดินหนีเต็มทีแล้วล่ะ ไม่มีประโยชน์ที่จะกลับไปตอนนี้หรอก"มีเหตุผล.....เถียงไม่ออก ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดีแล้วแต่ก็ เป็นห่วงจัง ป่านนี้พวกโทโอจะเป็นยังไงบ้างนะก็....กำลังสำรอกเอาของเขาออกมายังไงล่ะ =___=โรงยิมโทโอโอ๊กกกกกกกกกกกกก!!!!อ๊วกกกกกกกกกก!!!!สมาชิกทีมโทโอแต่ละคนต่างก็มีสภาพที่ไม่ต่างไปจากผ่านสงครามมาใหม่ๆบ้างก็นอนแอ้งแม้งหมดท่าอยู่กลางสนามไม่มีแรงจะลากสังขารออกมาที่พวกเขาต้องเป็นขนาดนี้เพราะการฝึกโหดของแม่สาวเรนะที่ฉุนกับเด็กแล้วมาลงกับพวกเขาแทนคิดแล้วมันน่าเจ็บใจ"เจ้าอาโอมิเนะ หายหัวไม่กลับมาเลย""ป่านนี้คงไปสวีทวี่หวานแหววกับครอบครัวมันมั้ง!"สมาชิกทีมคนหนึ่งพูดออกมาอย่างหัวเสีย แต่ถูกเพื่อนอีกคนรีบเอามือปิดปากเอาไว้ซะก่อน "เงียบๆน่า เดี๋ยวเจ้าหล่อนก็เริ่มโปรแกรมฝึกอีกหรอก"ทุกสายตามองไปยังร่างบางสูงโปร่งที่ยังยืนถือชาร์ตตารางฝึกของทีม สีหน้าของเธอตอนนี้ บอกได้เลยว่า สยอง!"อาโอมิเนะ ไดกิ ...ไม่สิ....อาโอมิเนะ ไดสุเกะ เจ้าเด็กบ้า~"ความแค้นเก็บไม่มิดและแสดงออกมาทั้งทางสีหน้าและร่างกายทุกส่วน มือเรียวยาวขยับกึกกักและกร๊อบ!=[___]=!!!ปากกา....หักครึ่ง!สมาชิกทีมบาสโทโอขนลุกไปตามๆกันนี่มันไม่ใช่นางฟ้าแล้ว เธอมันยมบาลชัดๆโอ้! แม่สาวหัวชมพูของพวกเขาอยู่ที่หนายยยยยยยยยยยยยย!!!!ได้โปรดมาช่วยเด็กน้อยตาดำๆที่อยู่ตรงนี้ที!พวกเรายอมกินเลมอนมหาปะลัยของเธอดีกว่าจะถูกแม่สาวน่ารักคนนี้หักคอ อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!~~~...............................................................................