fic knb... เมื่อความรักมาทักทาย

ที่นี่....ที่ไหนอีกล่ะเนี่ย
อ่า...มันคุ้นๆ
ต้นไม้ แป้นบาส..........

"ไดจางงงงงงง~ อยู่ไหนลูก"

เสียงผู้หญิง คุ้นหูยังไงไม่รู้แฮะ
เสียงเหมือน......ยัยซัทสึกิ
ซัทสึกิเหรอ...เห้ยๆๆไม่ใช่มั้ง เมื่อกี้มันเสียงแม่กำลังเรียกหาลูกอยู่ไม่ใช่เหรอ ยัยซัทสึกิจะมาเรียกหาลูกได้ไง
แต่เมื่อกี้
"ไดจัง ไดจัง!"
ชื่อของเรา หรือว่จะเป็นแม่ ไม่ๆๆๆ แม่ไม่เคยเรียกแบบนี้
แล้วใครกันฟะ 
แซ่ก...
โอ๊ะ! เดินมานั่นแล้ว
"ไดจัง"
มาแล้ว ...แต่ว่านะ
"เจอตัวซะที ไดจัง"
นี่มัน ....อะไร! คนที่อยู่ตรงหน้าเราตอนนี้
"ซัทสึ...กิ!"
ถึงจะดูเป็นผู้ใหญ่ไปหน่อย แต่ต้องใช่แน่ๆ สีผมกับสีตาราวกับลูกท้อนั่น กลิ่นหอมของเธอด้วย
"แม่ฮะ"
เสียงเด็กคนหนึ่งดังมาจากด้านหลัง และยังไม่ทันหันไปหาเด็กคนนั้นก็วิ่งทะลุตัวอาโอมิเนะไปหาหญิงสาวที่รอรับอยู่เบื้องหน้า
ไอ้เด็กนั่นมันเป็นใคร ตัวกะเปี๊ยก ผมสีน้ำเงิน หน้าออกทะเล้นหน่อยๆ ผิวขาวเหมือนยัยซัทสึกิเลย แต่จะว่าอย่างนั้นมันก็ไม่ถูก ถ้าไม่นับว่าผิวขาว นั่นมันตัวอาโอมิเนะตอนแเด็กชัดๆ!
อะไรเนี่ย อะไร!
ที่นี่มันที่ไหน
"ไดจัง"
"คึ~"
"ไดจัง! ไดจัง!!!!!"
เสียงมันดังก้องหูไปหมด ทนไม่ไหวแล้วเว้ย!
"อาโอมิเนะ ไดกิ!!!!!!!!"
เฮือกกกกกกกกกกกก!!!!!!!
พรึ่บ!
โครมมมมมมมมม!!!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!"
ผลั๊วะ!!!!
"แอ่ก!"
....
.......
อยากรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น
เริ่มแรก อาโอมิเนะ ไดกิกำลังกระสับกระส่ายเหมือนฝันร้าย จากนั้นก็ตกใจตื่นขึ้นมาและไม่รู้ว่าเส้นมันกระตุกหรือว่าละเมอ
เขาตกเตียง เอิ่ม...ใช่ ตกเตียง
แล้วมันก็เป็นมุมเหมาะเหมงที่หัวเขาดันไปซ้นใต้กระโปรงสาวผมชมพูที่ยืนปลุกเขาอยู่ชิดขอบเตียง  ผลก็คือ เธอวี้ดว้ายและเตะเขาติดฝาทันทีทันใด

"วันนี้มันวันเสาร์นะ ให้ฉันนอนอยู่บ้านสงบๆหน่อยไม่ได้รึไงซัทสึกิ"
"วันนี้มีซ้อม!"
"จะหาเรื่องทะเลาะกันให้ได้ใช่มะ ก็ขอโทษไปสามสิบกว่าครั้งแล้วไง!"
"ไดจังลามก! ผู้ชายอะไรลามกที่สุด!"
"ก็ขอโทษแล้วไง! ไม่ได้ตั้งใจเข้าใจกันบ้างรึเปล่าเนี่ย! แล้วอีกอย่างนะ เธอเองก้อัดฉันไปหลายทีแล้ว ไม่พอใจรึไง"
"ไม่!!!"
"ชิ! ผู้หญิงนี่เรื่องมากชะมัด ใครได้ซัทสึกิเป็นแฟนคงฝันร้ายไปตลอดชาติ"
"ได้ยินนะ"
ทะเลาะกันมาจนถึงโรงยิม แต่วันนี้รู้สึกว่ามันแปลกๆแฮะ ไม่ได้ยินเสียงซ้อมกันเลย ทุกอย่างเงียบกริบ หรือว่าจะยังไม่มากันนะ
"อ้า! สองคนนั่นมากันแล้ว"
มาแล้วนี่ แต่ทำไมยังไม่เห้นซ้อมกันเลยล่ะ แถมยัง....พวกเขามุงดูอะไรกันอยู่นะ
"มีอะไรเหรอคะ"
"คือว่านะ..."
"ฮ้า!!!!!!! พ่อครับแม่คร้าบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!!"
"เอ๋???????" O____O?
จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายวิ่งออกมาจากวงล้อมพุ่งเข้ามากอดโมโมอิกับอาโอมิเนะไว้ด้วยกัน
"พ่อกับแม่จริงๆด้วย!"
ว่าอะหยังน้าาาาาาา!!!!!!! O[___________]O!!!!!!!!!!!
พ่อแม่เหรออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!
"นะนี่มันอะไรกันเนี่ย เด็กคนนี้...เป็นใคร"
โมโมอิยิ่นนิ่งก้มมองเด็กตัวกระจ้อยที่กอดเธอกับอาโอมิเนะไว้ด้วยกัน
"พะ พวกเราต่างหากที่ต้องถาม ตกลงเด็กนี่เป็นลูกของคุณโมโมอิกับอาโอมิเนะจริงๆเหรอ"
"จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงล่ะคะ!!" >[   ]<!!
แล้วก็หันไปมองอาโอมิเนะที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่ข้างๆ
"เนอะ! อาโอมิเนะคุง...อาโอมิเนะคุง?"
ทุกสายตามองไปที่ร่างสูงผิวเข้มโดดเด่นที่ยืนเงียบเป็นเป่าสาก

นี่มัน....อะไรกันเนี่ย ฝันอยู่อีกเหรอ
เขาต้องฝันอยู่แน่ๆ ก็ไอ้เด็กคนนี้น่ะ เขาเจอในความฝันนี่นา

พอไม่ได้รับคำตอบจากร่างสูงโมโมอิก็หันมาถามเด็กตัวเล็กผมสีน้ำเงินที่ยังกอดเธอกับอาโอมิเนะไม่ปล่อย
"ว่าแต่หนูชื่ออะไรจ๊ะ ทำไมถึงคิดว่าฉันกับตานี่เป็นพ่อแม่ล่ะ"
หนูน้อยเงยหน้าขึ้นมองโมโมอิ ตาสีน้ำเงินเหมือนเส้นผมมองหน้าโมโมอิอย่างไร้เดียงสา
.....แต่จะว่าไปแล้ว เด็กคนนี้ก็เหมือนอาโอมิเนะจังเลย

"ผมชื่อ อาโอมิเนะ ไดสุเกะ  เป็นลูกของพ่อไดกิกับแม่ซัทสึกิไงละฮะ"
O[______________]O!!!! ชัดแจ๋วววววว!!!!!!!
"พะๆๆๆพวกนายสองคนมีลูกด้วยกันแล้วจริงๆสินะ แถมยังโตขนาดนี้แล้วด้วย!"
"ก็บอกว่าไม่ใช่ไงคะ! ปัดโธ่!!!!!!!!!!!" >[_______]<+++
ตะคอกพวกรุ่นพี่จนหน้าหงายแล้วก็หันไปหาอาโอมิเนะที่นิ่งเป็นเป่าสาก
"อาโอมิเนะคุงก็พูดอะไรบ้างสิ! อาโอมิเนะคุง!?"
หนึ่ง...สอง...สาม.......
วืดดดดดดดดดดดดด~.....
โครมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!~~~
"อ๋าาาาาาาาาาาาา!!!!!! ไดจ๊างงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!"
"ป๊ะป๋าาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!"
เป็นลมล้มหน้าทิ่มไปแล้ว
_________________________________________________