ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
                   
 
 
                   เมื่อฟางรู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่ภูเก็ตก็รีบมาหาป๊อบปี้ที่ห้องทำงานทันที
 
 
 
 
 
ฟาง: มันเกิดอะไรขึ้น เล่ามาเดี๋ยวนี้ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เล่าอะไร 
 
 
 
 
 
ฟาง: พี่โทโมะ เรื่องที่ภูเก็ต ที่แขกของเราไปพักที่โรงแรมที่ พี่พาไปอะ มันเกิดอะไรขึ้น 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่มีอะไร ไปทำงานไปฟาง 
 
 
 
 
ฟาง: แต่ฟางว่ามันต้อง มีอะไรแน่ๆ ฟางรู้นะว่าโรงแรมที่พี่ไป เป็นของคุณแก้ว
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่ต้องให้เกียรติเรียกยัยนั้นว่าคุณได้มั้ย พี่ไม่ชอบ 
 
 
 
 
 
ฟาง: เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นแผนของพี่โทโมะ ใช่มั้ย 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แผนอะไรฟาง เหลวไหล 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางรู้ว่าพี่เจ็บ พี่โกรธ พี่แค้น คุณแก้วเค้า....แต่เค้าไม่ได้ตั้งใจทุกอย่างมันเป็นอุบัติเหตุ อีกอย่างพี่ควรเริ่มต้นใหม่ได้แล้วนะ จะจมอยู่กับความแค้นไปทำไมพี่โทโมะ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: พอ ! เลิกพูด ! ออกไปพี่จะทำงาน ! !  แล้วฟางก็ไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องนี้ !!!! 
 
 
 
 
 
ฟาง: !!!! ได้ ฟางจะไม่ยุ่งแล้ว !!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                     โทโมะรู้สึกผิดที่พูดกับน้องสาวไปแบบนั้นแต่เพราะความโมโห เลยไปให้ฟางไปก่อน วันนี้ช่วงเย็นภายในโรงแรมดูมีคนเยอะเป็นพิเศษเพราะมีงานแต่งงานจัดขึ้น เป็นงานแต่งงานลูกสาวของเพื่อนพ่อแม่โทโมะและฟาง ที่รู้จักกันมานาน 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เห็นคุณฟางมั้ย 
 
 
 
 
....: ไม่เห็นคะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: โทรศัพท์ก็ไม่ยอมรับ ฟางนะฟาง 
 
 
 
 
 
 
               โทโมะกำลังมองหาฟางอยู่ แล้วก็มีคนเดินมาชน
 
 
 
 
 
หวาย: !!!!! 
 
 
 
 
โทโมะ: ขอโทษครับ ! เป็นอะไรรึเปล่าครับ 
 
 
 
 
(ตอนแรกก็อยากจะด่า แต่เพราะหล่อมากกกกกเลยทำให้หวายไม่แสดงออกไปแบบนั้น) 
 
 
 
 
 
หวาย: ไม่เป็นไรคะ เอ่อ แล้วคุณเป็นอะไรมั้ยคะ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่เป็นไรครับ 
 
 
 
 
 
หวาย: เอ่อชั้น หวายนะคะ คุณ...
 
 
 
 
 
โทโมะ: อ่อ ผมโทโมะครับ 
 
 
 
 
 
หวาย: ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณโทโมะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ครับ
 
 
 
 
 
หวาย: ว่าแต่คุณมางานแต่งเหรอคะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ใช่ครับ 
 
 
 
 
 
หวาย: หวายก็มางานแต่งคะ งานเดียวกันรึเปล่าคะ (ยื่นการ์ดให้ดู) 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ใช่ครับ งานเดียวกัน 
 
 
 
 
 
หวาย: เอ่อคือหวายไม่รู้ทางไปอะคะงั้น หวายขอไปกับคุณโทโมะได้มั้ยคะ
 
 
 
 
 
โทโมะ: เอ่อ...ครับ