ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

                  หวายเดินเข้าไปในงานกับโทโมะ ส่วนแก้วเฟย์เดินตามหลังมา ทั้งคู่ปะทะหน้ากันตอนถ่ายรูปหน้างาน 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอ !!! 

 

 

 

 

แก้ว: ซวยจริงๆ !!! 

 

 

 

 

 

เฟย์: ซวยอะไรเหรอ ? 

 

 

 

 

 

แก้ว: ดูดิ เจอมันอีกจนได้ 

 

 

 

 

เฟย์: อ่อ นึกว่าใคร ว่าแต่มันควงคู่กรณีแกหนิ 

 

 

 

 

 

นัท: ยัยเฟย์ 

 

 

 

 

เฟย์: คะพี่นัท

 

 

 

 

นัท: มาถ่ายรูปเร็ว

 

 

 

 

 

เฟย์: คะ ไปแกไปถ่ายรูป 

 

 

 

 

 

นัท: ผมขอภาพรวมกับคุณโทโมะ และก็หวายด้วย ได้มั้ยครับ 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ได้คะ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ครับ 

 

 

 

 

หนึ่ง: โทโมะ เป็นไรรึเปล่า 

 

 

 

 

โทโมะ: เปล่า เออหนึ่งแล้วคุณอาไปไหนละ 

 

 

 

 

หนึ่ง:  อ่อพ่ออยู่ในงาน 

 

 

 

 

 

นัท: แก้วพี่ไม่เจอเรานานมากเลย สบายดีนะ 

 

 

 

 

แก้ว: สบายดีคะ 

 

 

 

 

นัท: พี่อยากได้ภาพแบบรวมรุ่นน้องอะ พวกแก้วหวายเฟย์ก็เพื่อนกลุ่มเดียวกันถ่ายรูปรวมหน่อยนะ แต่แถมเจ้าของโรงแรมด้วยคนนึงนะ 555

 

 

 

 

 

               แก้วกับโทโมะยืนจ้องหน้ากันส่วนหวายก็มองทั้งคู่ รู้สึกสงสัยว่าทั้งคู่รู้จักกันได้ยังไง พอถ่ายรูปเสร็จทั้งสี่คนก็กำลังจะเข้างานพร้อมกัน เฟย์แอบเอาขากันไว้ทำให้หวายล้มแต่คนที่ซวยคือแก้วเพราะทั้งหวายทั้งโทโมะ ต่างก็คิดว่าแก้วทำ 

 

 

 

 

 

 

หวาย: แก แก้ว ทำไมทำแบบนี้หล่ะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ??? 

 

 

 

 

 

โทโมะ: คุณหวายค่อยๆลุกนะครับ (โทโมะช่วยหวายสลับกับมองหน้าแก้ว) 

 

 

 

 

แก้ว:  ชั้นไม่ได้ทำไม่ต้องมามอง

 

 

 

 

 

           พูดจบก็เดินเข้างานไป งานเริ่มไปได้สักพัก แก้วก็ออกมาเข้าห้องน้ำ โทโมะเห็นเลยแอบตามออกมา โทโมะแอบเห็นแก้วยืนอยู่หน้ากระจก เลยเดินเข้าไปเพราะไม่เห็นใครนอกจากแก้วแล้วปิดประตูห้องน้ำพร้อมกับล็อคประตู

 

 

 

 

 

แก้ว: นายเข้ามาได้ไง ออกไปนะ 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมจะเข้ามาไม่ได้ ที่นี้มันโรงแรมชั้น ชั้นจะทำอะไรก็ได้ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไอบ้า ไอโรคจิต ทุเรศ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอทำแบบนั้นกับเพื่อนเธอได้ไงห้ะ 

 

 

 

 

แก้ว: นาย !! จะให้ชั้นพูด บอก อธิบาย ยังไงห้ะ !!! ชั้นไม่ได้ทำ !! ชั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันล้มลงไปได้ไง 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอนี้มัน ร้ายจริงๆทำได้แม้กระทั่งเพื่อนของตัวเอง 

 

 

 

 

แก้ว: มันไม่ใช่เพื่อนชั้น อ่อ ใช่คนที่นายช่วยตอนล้มคือคนที่ขับรถชนแฟนของนาย รู้เอาไว้ซะ !!!

 

 

 

 

โทโมะ: หึ เธอมันร้ายไม่พอ ยังเลวอีกนะ โยนความผิดให้คนอื่นหน้าตาเฉย หน้าด้าน

 

 

 

 

 

   เพี๊ยะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: มันจะมากไปแล้วนะ 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่มากหรอกสำหรับคนแบบเธอ

 

 

 

 

      แก้วยกมือจะตบอีกครั้งแต่โทโมะจับมือไว้ทัน แล้วรวบตัวแก้วมาชิดก่อนจะจูบอย่างป่าเถื่อน

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอไม่มีสิทธิ์มาตบชั้น ถ้าเธอตบชั้นจะจูบ จำเอาไว้ !!!

 

 

 

 

 

แก้ว: .......