ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
 
 
                                โทโมะกลับมาบ้านด้วยสีหน้าเศร้าๆ โทโมะเก็บตัวอยู่ในห้องจนถึงค่ำ ฟางไม่เห็นโทโมะลงมากินข้าว ก็เข้าไปดูเห็นโทโมะนอนอยู่ 
 
 
 
 
 
ฟาง: เป็นอะไรไปอีกคร๊าคุณพี่ชาย 
 
 
 
 
โทโมะ: ....
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พี่โทโมะ เป็นอะไรรึเปล่า 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ...
 
 
 
 
 
ฟาง: เออวันนี้พาคุณแก้วไปเข้าคอร์สหนิ เป็นไงมั้ง 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เค้าไม่มา 
 
 
 
 
 
ฟาง: อ้าว 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ดึกแล้วฟางไปนอนเถอะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: หิวรึเปล่า กินอะไรหน่อยมั้ย 
 
 
 
 
 
โทโมะ: พี่ไม่หิว 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: งั้นฟางไปนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  
                        ฟางออกมานอกห้องของโทโมะก็กลับไปห้องตัวเองแล้วโทรหาป๊อบปี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ว่าไงครับ มีอะไรรึเปล่า 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: คือชั้นมีเรื่องจะถาม
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม มีเรื่องไรรึเปล่า 
 
 
 
 
 
ฟาง: วันนี้ทำไมคุณแก้วไม่ไปกับพี่โทโมะล่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไปไหนเหรอ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ก็ไปโรงพยาบาลไง 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: วันนี้แก้วไปภูเก็ตนะ พี่คุณไม่รู้เหรอ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อ้าว แล้วทำไมคุณแก้วไม่บอกพี่โทโมะล่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ให้พี่คุณตามแก้วไปภูเก็ตซิ จะได้ลองปรับความเข้าใจกันอีกครั้ง 
 
 
 
 
 
ฟาง: อืมชั้นจะลองดูนะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ว่าแต่ คุณจะคุยกับผมแค่นี้เองเหรอ 
 
 
 
 
 
ฟาง: จะให้คุยอะไรอีกล่ะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ก็คุยเรื่องของเราบ้างไง 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เรื่องของเรา 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: คุณจะนอนรึยัง
 
 
 
 
 
ฟาง: ยัง 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: งั้นคุยกับผมก่อนนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                  เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงตอนนี้แก้วถึงอังกฤษเรียบร้อยแล้ว เฟย์ไปรับแก้วจากสนามบิน มาที่พัก เฟย์รอจนแก้วเก็บของเสร็จแล้วลงมาด้านล่าง 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: ไหน เล่ามา ให้ หมด เดี๋ยวนี้ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: มาถึงก็ถามๆๆๆเลยเหรอ 
 
 
 
 
 
เฟย์: เล่ามาได้ล่ะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ตอนนี้ชั้นกำลังท้อง 
 
 
 
 
 
เฟย์: ทะ...ท้อง !!!!! 
 
 
 
 
 
แก้ว: อืม 
 
 
 
 
 
เฟย์: แล้วทุกคนรู้รึเปล่า ว่าแก 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: รู้ ทุกคนรู้หมดแล้ว 
 
 
 
 
 
เฟย์: แล้วพ่อของเด็กเป็นใคร 
 
 
 
 
 
แก้ว: ชั้นไม่อยากพูดถึงเค้าอ่ะ 
 
 
 
 
 
เฟย์: แกบอกชั้นมาเถอะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: คนที่คิดว่าชั้นฆ่าแฟนเค้าไง 
 
 
 
 
เฟย์: คนที่คิดว่าฆ่าแฟน....ห้ะ !!! แกหมายถึง ! ผู้ชายที่ชื่อโทโมะ !!! 
 
 
 
 
 
แก้ว: อืม 
 
 
 
 
 
เฟย์: มันเกิดอะไรกับแกอ่ะแก้ว ทำไม เค้าถึง 
 
 
 
 
 
                   แก้วเล่าทุกอย่างให้เฟย์ฟัง รวมทั้งเรื่องของหวาย เฟย์เมื่อได้ยินทุกอย่างก็รู้สึกสงสารแก้วมาก เฟย์กอดปลอบแก้วแล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
เฟย์: ชั้นไม่น่าปล่อยให้แกอยู่คนเดียวเลย 
 
 
 
 
 
แก้ว: แกจะร้องไห้ทำไมเนี้ย 
 
 
 
 
 
เฟย์: แกต้องเจอแต่เรื่องแย่ๆอ่ะ อึก ทุกอย่างมันเป็นเพราะหวายคนเดียว แกถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้ แต่ก็ถือว่ายังโชคดีนะ ที่แกรอดมาได้ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ชั่งมันเถอะ เรื่องมันก็ผ่านมาหมดแล้ว 
 
 
 
 
 
เฟย์: แล้วแกจะอยู่ที่นี้จนคลอดเลยเหรอ 
 
 
 
 
 
แก้ว: อืม ชั้นคิดว่าอย่างงั้น 
 
 
 
 
 
เฟย์: แก้ว จากที่ชั้นฟังแกเล่ามาอ่ะ เค้าก็ดูเป็นห่วงแกนะ เค้าเสี่ยงชีวิตไปช่วยแกด้วยนะ ใจคอแกจะไม่บอกเค้าหน่อยเหรอ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เฟย์ชั้นขอร้องนะ ต่อไปเราจะไม่พูดถึงเค้าอีก แกสัญญากับชั้นได้มั้ย 
 
 
 
 
 
เฟย์: เอ่อ.....เออๆก็ได้