ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

                             แก้วกำลังเก็บเสื้อผ้าอยู่ๆก็มีข้อควาจากโทโมะส่งมา แก้วหยุดเก็บของแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่าน โทโมะบอกว่า "ชั้นสมัคอร์สเกี่ยวกับคุณแม่ตั้งครรภ์ไว้ให้นะ ไว้พรุ่งนี้ชั้นไปรับนะ" แก้วอ่านแต่ก็ไม่ได้ตอบกลับไป แก้ววางโทรศัพท์แล้วนั่งคิดเรื่องลูก ก่อนจะเก็บของต่อ จนเสร็จ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                              เช้าวันรุ่งขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วไปก่อนนะค่ะ ฝากป้านุ่นดูแลพ่อด้วยนะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป้านุ่น: ค่ะ คุณหนูรีบกลับมานะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วไม่อยู่พ่อต้องดูแลสุขภาพดีๆนะค่ะ อย่านอนดึก กินผักผลไม้เยอะๆนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พูดเหมือนจะไปไหนไกล ไปแค่ภูเก็ตเองนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อแก้ว: นั่นซิ ไปแค่ไม่กี่วันเอง สั่งพ่อเหมือนจะไปไหนเป็นเดือนเป็นปี 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วก็แค่อยากให้พ่อดูแลตัวเองดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไปคนเดียวระวังๆด้วยล่ะ จะเดินจะทำอะไรก็ช้าๆหน่อยนะ กำลังท้องอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อืม แก้วไปก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                            แก้วให้รถที่บ้านมาส่งที่สนามบินสุวรรณภูมิ ระหว่างทางแก้วก็นึกถึงโทโมะตลอดเวลา เมื่อถึงสนามบิน โทโมะก็โทรเข้ามาหาแก้ว แก้วจ้องโทรศัพท์อยู่นานว่าจะรับดีรึเปล่า แก้วตัดสินใจรับสายก่อนจะไม่ได้เจอกันอีก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ชั้นกำลังจะไปรับนะ  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นตอบนายไปรึเปล่า ว่าไป หรือ ไม่ไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 โทโมะ: ถึงเธอไม่ตอบยังไง เธอก็ต้องไปอยู่ดี 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นายไม่ต้องมารับชั้นหรอก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่เรื่องนี้มันสำคัญสำหรับเธอกับลูกมากนะ ไปเถอะชั้นขอร้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เดี๋ยวชั้นไปเอง ไม่ต้องมารับหรอก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เอาอย่างงั้นก็ได้ ชั้นจะรอที่โรงพยาบาลนะ

 

 

 

 

                   

 

 

 

                                    ความรู้สึกของโทโมะที่มีแต่ความสุขกับรอยยยิ้มที่จะได้เจอแก้วมันต่างจากแก้วที่กำลังจะไปจากโทโมะ แก้วตัดสินใจเข้าไปเช็คอิน และก่อนจะเดินเข้าเกท แก้วก็ก้มลงมองที่หน้าท้องแล้วลูบเบาๆก่อนจะเดินเข้าไป และไม่นานก็ขึ้นเครื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                     โทโมะมานั่งรอแก้วสักพัก ก็ไม่เห็นว่าแก้วจะมาจนกระทั่งพยาบาลเริ่มเรียกให้ทุกคนเข้าไป โทโมะทั้งโทรทั้งส่งข้อความไปหาแก้วแต่แก้วก็ไม่อ่าน ไม่รับสาย โทโมะนั่งรอแก้วจนทุกคนที่เข้าไปออกมา ก็ไม่เห็นว่าแก้วจะมา