ทำไมต้องรักเธอ

 
 
       
 
 
 
 
                              เช้าวันต่อมา
 
 
 
 
 
 
 
พอล: แก้วเป็นไงบ้าง 
 
 
 
 
 
แก้ว: ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ 
 
 
 
 
 
พอล: พี่ป๊อบไปไหนล่ะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ออกไปซื้อของ
 
 
 
 
 
 
พอล: ออกไปนั่งรถเล่นกันมั้ย 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ก็ดีเหมือนกันนะ อยู่แต่ในห้อง
 
 
 
 
 
พอล: งั้นเดี๋ยวเราไปเอารถเข็นก่อนนะ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อืม 
 
 
 
 
 
 
 
 
                               พอลพาแก้วไปที่สวนของโรงพยาบาล เพราะอยากให้แก้วเปิดหูเปิดตา พอลจอดรถเข็นแล้วนั่งคุยกับแก้ว 
 
 
 
 
 
 
 
พอล: เรื่องนี้ใช่มั้ยที่เป็นเหตุผลของแก้ว
 
 
 
 
 
 
แก้ว: พอล 
 
 
 
 
 
 
พอล: เมื่อวานตอนหมอบอกว่าแก้วท้อง ทุกคนตกใจมากเลยนะ ทำไมแก้วไม่ยอมบอกใครล่ะ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วหนิ 
 
 
 
 
 
 
พอล: แล้วคุยกับผู้ชายคนนั้นรึยัง 
 
 
 
 
 
แก้ว: คุยแล้ว 
 
 
 
 
 
พอล: เค้าเป็นห่วงแก้วมากเลยนะ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อย่าพูดเรื่องของเค้าอีกได้มั้ยเราขอร้อง 
 
 
 
 
 
พอล: แก้วถ้าจะกลับมาคบกันอีกครั้ง 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทั้งๆที่ตอนนี้แก้วท้องเนี้ยนะ 
 
 
 
 
 
พอล: ใช่ ในเมื่อแก้วไม่เปิดโอกาสให้ผู้ชายคนนั้น แก้วก็ให้โอกาสเราได้มั้ย เรารับได้นะถึงแม้ว่าเด็กจะไม่ใช่ลูกเรา แต่เราก็ยินดีจะดูแลแก้วกับลูกตลอดไปนะ 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ขอบคุณนะพอล 
 
 
 
 
 
 
 
 
                           แก้วกับพอลกอดกันโทโมะที่แอบมองอยู่ก็รู้สึกเศร้าและทนดูต่อไปไม่ได้ โทโมะเลยออกไปที่อื่น 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แต่แก้วทำแบบนั้นไม่ได้หรอก พอลไม่ควรมาเสียเวลากับเรานะ พอลควรเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนที่ดีกว่าเรา เราเชื่อนะว่าผู้หญิงคนนั้นก็ยังรอคอยพอลเหมือนกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
พอล: ไม่ว่ายังไงเราก็คงเปลี่ยนใจแก้วไม่ได้ซินะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เริ่มต้นใหม่นะพอล 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                        ป๊อบปี้กำลังจะกลับไปที่ห้องแก้วแต่ระหว่างทางก็หันไปเห็นโทโมะที่เดินหน้าตาซึมๆอยู่คนเดียว 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ้าวพอล มานานแล้วเหรอ
 
 
 
 
 
พอล: ก็สักพักแล้วครับ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: หลับเหรอ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ครับเมื่อกี้ผมพานั่งรถเข็นไปที่สวนมานะครับ สงสัยคงง่วงกลับมาก็เลยหลับเลย 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: หมอเค้าบอกว่าช่วงนี้เหนื่อยง่ายหน่อยต้องพักผ่อนเยอะๆหน่อย แล้วหิวรึปล่าพี่ซื้อของมาเต็มเลยกินมั้ย 
 
 
 
 
 
 
พอล: ไม่เป็นไรครับ ถ้างั้นผมกลับก่อนนะพี่ แก้วจะได้พักผ่อน
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม ขับรถดีๆไอน้อง 
 
 
 
 
 
 
 
 
พอล: ครับพี่ ผมไปนะ