ทำไมต้องรักเธอ

 

 

       

 

 

 

 

                              เช้าวันต่อมา

 

 

 

 

 

 

 

พอล: แก้วเป็นไงบ้าง 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ 

 

 

 

 

 

พอล: พี่ป๊อบไปไหนล่ะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ออกไปซื้อของ

 

 

 

 

 

 

พอล: ออกไปนั่งรถเล่นกันมั้ย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็ดีเหมือนกันนะ อยู่แต่ในห้อง

 

 

 

 

 

พอล: งั้นเดี๋ยวเราไปเอารถเข็นก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

 

                               พอลพาแก้วไปที่สวนของโรงพยาบาล เพราะอยากให้แก้วเปิดหูเปิดตา พอลจอดรถเข็นแล้วนั่งคุยกับแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

พอล: เรื่องนี้ใช่มั้ยที่เป็นเหตุผลของแก้ว

 

 

 

 

 

 

แก้ว: พอล 

 

 

 

 

 

 

พอล: เมื่อวานตอนหมอบอกว่าแก้วท้อง ทุกคนตกใจมากเลยนะ ทำไมแก้วไม่ยอมบอกใครล่ะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วหนิ 

 

 

 

 

 

 

พอล: แล้วคุยกับผู้ชายคนนั้นรึยัง 

 

 

 

 

 

แก้ว: คุยแล้ว 

 

 

 

 

 

พอล: เค้าเป็นห่วงแก้วมากเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อย่าพูดเรื่องของเค้าอีกได้มั้ยเราขอร้อง 

 

 

 

 

 

พอล: แก้วถ้าจะกลับมาคบกันอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

แก้ว: ทั้งๆที่ตอนนี้แก้วท้องเนี้ยนะ 

 

 

 

 

 

พอล: ใช่ ในเมื่อแก้วไม่เปิดโอกาสให้ผู้ชายคนนั้น แก้วก็ให้โอกาสเราได้มั้ย เรารับได้นะถึงแม้ว่าเด็กจะไม่ใช่ลูกเรา แต่เราก็ยินดีจะดูแลแก้วกับลูกตลอดไปนะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ขอบคุณนะพอล 

 

 

 

 

 

 

 

 

                           แก้วกับพอลกอดกันโทโมะที่แอบมองอยู่ก็รู้สึกเศร้าและทนดูต่อไปไม่ได้ โทโมะเลยออกไปที่อื่น 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แต่แก้วทำแบบนั้นไม่ได้หรอก พอลไม่ควรมาเสียเวลากับเรานะ พอลควรเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนที่ดีกว่าเรา เราเชื่อนะว่าผู้หญิงคนนั้นก็ยังรอคอยพอลเหมือนกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พอล: ไม่ว่ายังไงเราก็คงเปลี่ยนใจแก้วไม่ได้ซินะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เริ่มต้นใหม่นะพอล 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                        ป๊อบปี้กำลังจะกลับไปที่ห้องแก้วแต่ระหว่างทางก็หันไปเห็นโทโมะที่เดินหน้าตาซึมๆอยู่คนเดียว 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ้าวพอล มานานแล้วเหรอ

 

 

 

 

 

พอล: ก็สักพักแล้วครับ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หลับเหรอ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ครับเมื่อกี้ผมพานั่งรถเข็นไปที่สวนมานะครับ สงสัยคงง่วงกลับมาก็เลยหลับเลย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หมอเค้าบอกว่าช่วงนี้เหนื่อยง่ายหน่อยต้องพักผ่อนเยอะๆหน่อย แล้วหิวรึปล่าพี่ซื้อของมาเต็มเลยกินมั้ย 

 

 

 

 

 

 

พอล: ไม่เป็นไรครับ ถ้างั้นผมกลับก่อนนะพี่ แก้วจะได้พักผ่อน

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อืม ขับรถดีๆไอน้อง 

 

 

 

 

 

 

 

 

พอล: ครับพี่ ผมไปนะ