ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
          ใช่ว่าพิชชี่จะมองแค่แก้วคนเดียวพิชชี่แอบมองพนักงานไว้เหมือนกันตลอดสองวันพิชชี่ก็ไม่ค่อยเห็นแก้ว ก็เลยโปรยเสน่ห์ใส่พนักงานของโรงแรมเหมือนกัน จนกระทั่งคืนนี้พิชชี่นัดกับพนักงานคนนั้นมาแถวๆสุดๆชายหาดๆที่ลับๆแล้วแอบมามีอะไรกัน
 
 
 
 
 
             แก้วลงมาเดินแถวชายหาดพอดี ก็ได้ยินเหมือนเสียงอะไรแปลกๆเลยเดินไปดูก็เห็นเหมือนผู้หญิงกับผู้ชายเหมือนมีอะไรกันอยู่ แก้วเอามือปิดปากอย่างไม่อยากจะเชื่อ แก้วรีบส่งเสียงทำเป็นถามออกไปทันที ทำให้พิชชี่และผู้หญิงคนนั้นหยุดแล้วผู้หญิงก็หลบไปก่อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ใครอ่ะ ชั้นถามว่าใคร ! 
 
 
 
 
 
 
 
พิชชี่: คุณแก้ว !!!
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: คุณ !!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
              แก้วเห็นพิชชี่ในสภาพที่เสื้อไม่ติดกระดุม ก็ตกใจมาก รีบเดินออกมาจากตรงนั้นพิชชี่รีบตามออกมาจะอธิบาย แต่ก็เจอเกลกับโทโมะพอดี ภาพที่เห็นตรงหน้ามันเหมือนว่าคนทั้งสองคนเพิ่งผ่านเรื่องอย่างว่ามาด้วยกัน เกลไม่รอช้า รีบพุ่งเข้าไปกระชากตัวแก้วแล้วตบทันที
 
 
 
 
   
 
 
           เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ 
 
 
 
 
 
 
เกล: แก แกอีหน้าด้าน เลว อีชั่ว แก 
 
 
 
 
 
 
           โทโมะรีบเข้ามาดึงเกลออกส่วนพิชชี่ก็ช่วยประคองแก้วขึ้นมายิ่งทำให้เกลโมโห เกลสะบัดแล้วพุ่งเข้าไปหาพิชชี่กับแก้ว 
 
 
 
 
 
 
 
เกล: ทำไม ทำแบบนี้ไอผัวเลว ทำไมแกทำแบบนี้ พิชชี่ อร๊ายยยย 
 
 
 
 
 
 
พิชชี่: เกลฟังก่อนซิ 
 
 
 
 
 
 
เกล: ไม่ฟัง ชั้นไม่ฟัง นิสัยแกเป็นยังไง มันก็ไม่หายซินะ อร๊ายย ส่วนแก อีหน้าด้าน แก 
 
 
 
 
 
 
 แก้ว: หยุดนะ (แก้วผลักเกลล้มลงเพราะเกลกำลังจะมาทำร้ายแก้ว) 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เกล !!! 
 
 
 
 
 
แก้ว: ชั้นกับสามีของคุณไม่ได้มีอะไรกัน อย่ามาทำร้ายชั้นอีก ชั้นไม่ยอมคุณแน่ 
 
 
 
 
 
เกล: แกคิดว่าชั้นจะเชื่อแกเหรอ ห้ะ !!!! ออกมาสภาพแบบนั้นทั้งคู่ แกสองคนมันเลว ไอพวกชั่ว อร๊ายยยยยยยย 
 
 
 
 
 
 
 
 
            เกลกรี๊ดจนสลบไป โทโมะเลยให้พิชชี่รีบพาเกลไปที่โรงพยาบาลก่อน ส่วนแก้วหันมองหน้าโทโมะก่อนจะเดินออกไป แต่โทโมะคว้ามือแก้วไว้ก่อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: จะไปไหน !!!! 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ปล่อย!!! 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เธอกล้ามากนะ !!!! 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: กล้าบ้าอะไร ชั้นไม่ได้มีอะไรกับน้องของนาย คนที่มี อื้ออออ อื้อออ
 
 
 
 
 
 
                 โทโมะดึงแก้วมาจูบอย่างป่าเถื่อนเป็นเวลาที่แสนเนิ่นนาน แก้วผลักโทโมะออกแล้วตบหน้าเตือนสติโทโมะไป แต่โทโมะก็จับแก้วมาจูบอีก พอถอนจูบออก โทโมะก็ลากแก้วไปที่ห้องพักของตัวเอง แล้วพาแก้วมาในห้องน้ำ ก่อนจะใช้ฝักบัวราดบนตัวแก้ว จนเปียก
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทำบ้าอะไรของนายอ่ะ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ล้างความคาวของเธอไง ล้างความสกปรกของเธอไง !!!!! 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ไอบ้า ปล่อยนะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ !! 
 
 
 
 
 
 
        แก้วลุกขึ้นแล้วตบหน้าโทโมะโทโมะโมโหเลยเขวี้ยงฝักบัวแล้วจูบแก้ว จากนั้นก็พยายามจะไซ้คอแก้ว แก้วผลักโทโมะออกแล้ววิ่งออกมาจากห้องน้ำ โทโมะตามมาจับตัวแก้วแล้วโยนลงบนเตียง
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: นายอย่าทำแบบนี้เลยนะชั้นขอนะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อะไรนะ !! ต้องการให้ทำแบบเมื่อกี้ใช่มั้ย ได้ ชั้นจัดให้
 
 
 
 
แก้ว: อย่านะ โทโมะ นายอย่าทำแบบนี้เลยนะ ชั้นไม่ต้องการอย่าทำอะไรชั้นเลยนะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ทำไมพอใจถึงใจแล้วเหรอ !! ชั้นกับพิชชี่มาดูกันดีกว่าว่าใครมันจะดีกว่ากัน 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อื้อออออออ ฮึกกกกก อือออออ ปล่อย ฮืออออออ ปล่อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                          ตลอดทั้งคืนแก้วหลับตาไม่ลงเลยเพราะนอนร้องไห้ตลอดทั้งคืน ในช่วงที่โทโมะหมดแรงและหลับสนิทแก้วก็เก็บเสื้อผ้าที่เปียกๆแล้วรีบใส่ออกไปจากห้องทันที  แก้วเดินไปร้องไห้ไปนึกถึงสิ่งที่โทโมะทำกับเค้าเมื่อกี้ แก้วเค้ามาในห้องตัวเองแล้วเข้าไปเปิดฝักบัวในห้องน้ำแล้วทรุดลงร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ แก้วเอามือถูตัวไปมาจนแดงไปหมด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อึก อึก ฮืออออออออทำไมทำไมต้องเป็นแบบนี้. ทำมายยยยยยยยย อื้ออออออ