ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

 

              แก้วกลับมาดูโรงแรมที่ภูเก็ต เพราะไม่อยากนึกถึงเรื่องที่กรุงเทพ ส่วนเกลก็ชวนโทโมะกับฟางไปเที่ยวเพราะอยากเปิดหูเปิดตา ฟางบอกมีงานแต่งงานของเพื่อนๆติดๆกันเลยไม่ขอไป ส่วนโทโมะก็ปฏิเสธเกลไม่ได้ ก็เลยมาด้วย เกลดันไปจ้องโรงแรมของแก้วไว้ เมื่อมาถึงโทโมะก็ไม่คิดว่าจะเจอแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่ว่าย้ายโรงแรมดีกว่า 

 

 

 

 

 

เกล: ย้าย ? ย้ายทำไมพี่โทโมะ ที่นี้ดีออกเป็นส่วนตัวดีอ่ะ เกลชอบ

 

 

 

 

 

 

 

                   แก้วที่เดินตรวจดูรอบๆก็สังเกตุเห็นเหมือนโทโมะ แก้วคิดในใจว่าไม่น่าจะใช่ แต่พอทั้งสามคนกำลังเดินมาก็ตกใจเล็กน้อย แต่ที่น่าตกใจไปมากกว่านั้นคือผู้ชายอีกคนที่เคยเจอที่ห้าง 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เกลกับพิชไปห้องพักก่อนนะ เดี๋ยวพี่ตามไป

 

 

 

 

 

 

                โทโมะสังเกตุเห็นสายตาพิชชี่จ้องแก้วนานเกินไปส่วนแก้วก็มองโทโมะอยู่แต่สักพักก็กำลังจะเดินหนีแต่โทโมะดึงแก้วออกไปคุยที่ชายหาด 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เป็นบ้าอะไรเนี้ย !!! 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอเห็นคนที่มากับชั้นใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ใช่ ทำไม อ่อผู้ชายคนนั้นนะเหรอ ทำไม ! 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอเห็นสายตาพิชชี่ใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เห็น 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ตลอดเวลาที่ชั้นกับน้องของชั้นมาอยู่ที่นี้ เธออย่ามาวุ่นวายกับพิชชี่เด็ดขาด 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แล้วถ้าชั้นจะยุ่งล่ะ ดูท่าทางเค้าก็อยากยุ่งกับชั้นอยู่นะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อย่ามายั่วโมโหได้ม่ะ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นไม่ได้ยั่ว ก็ชั้นพูดความจริง คนเราอ่ะถ้ามันจะเลว มันก็ต้องเลวให้สุดๆดิ นายบอกเองหนิว่าชั้นมันเลว 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ชั้นถือว่าชั้นเตือนเธอแล้วนะ จริญญา !!! 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: งั้นนายก็ระวังคนของนายไว้ล่ะกัน วิศวะ !!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: ที่รักเดี๋ยวพิชไปตามพี่โทโมะก่อนนะ ไม่รู้ไปไหนของเค้า

 

 

 

 

 

 

เกล: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

 

                ที่จริงพิชชี่อยากเดินมาหาแก้วมากกว่าเลยหาข้ออ้างแก้วเดินไปเจอกับพิชชี่พอดีพิชชี่ก็เลยทักทาย ตอนแรกแก้วทำท่าจะเดินหนีแต่หันไปเห็นโทโมะพอดีเลยแกล้งทำเป็นยั่วโมโหโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: คุณพิชชี่พักห้องไหนค่ะ

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: หะ ห้อง อ่อผมพักห้อง 222 ครับ ว่าแต่คุณล่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วพักแถวๆนี้ล่ะค่ะ เออจริงซิ ชั้นชื่อแก้วนะค่ะ พิชชี่

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: คุณยังจำชื่อผมได้เหรอเนี้ย คุณแก้ว คุณ

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พิชชี่ !!! 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: อ้าวพี่ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไว้เจอกันนะค่ะ พิชชี่ บาย (พูดจบก็เดินออกไปแถมส่งสายตายั่วๆให้พิชชี่) 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ชั้นเคยบอกนายแล้วนะพิชชี่ 

 

 

 

 

 

พิชชี่: โธ่พี่ไม่มีไรหรอกคิดมาก ผมว่าเรารีบไปที่ห้องดีกว่า