รุ่นพี่(ที่รัก)

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 22.49 น.

  51 ตอน
  410 วิจารณ์
  88.45K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

37) 37ไม่มีใครยอมใคร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

“อะไรของพี่เนี่ยพี่ป๊อป ลุกขึ้นเลยนะ อายเค้า”ฟางตกใจเมื่อจู่ๆเธอเดินลงหอมากับเฟย์พบว่า

ป๊อปปี้ที่อยู่กับเขื่อนปรี่เอาดอกบัวสีขาวที่จัดช่อคล้ายช่อดอกกุหลาบคุกเข่าขอโทษฟาง

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็ให้ดอกกุหลายเมื่อ2วันก่อนเราไม่รับนิ เลยคิดว่าดอกบัวนี่ล่ะฟางอาจจะรับ/จะบ้าหรอพี่

ป๊อปใช้อะไรคิดเนี่ย ฟางไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์เอาดอกบัวมาไหว้พระรึไง”ป๊อปปี้พูดไปตามตรงจนฟาง

ต้องร้องโวยวายหนักกว่าเดิม ไม่รู้ว่าเธอคิดผิดรึถูกที่แกล้งงอนป๊อปปี้ต่อไปอีก2-3วันจนเจอป๊อปปี้

เล่นอะไรแผลงๆแบบนี้กลับมา

 

 

 

 

 

“เอาน่าน้องฟาง รับๆไปเถอะ นี่ไอ้ป๊อปมันอุตส่าห์ไปต่อราคากับแม่ค้าหน้าวัดมาเชียวนะ/หา อะไร

นะ ดอกไม้เอามาจากหน้าวัด พี่ป๊อป นี่นรกก็กินหัวฟางแย่สิ คนบ้า นี่แน่ะๆๆๆ”เขื่อนส่ายหน้าขำกับ

ฟางและป๊อปปี้ก่อนที่จะพูดต่อทำให้ฟางเหวอแล้วรีบเอาช่อดอกไม้ฟาดแฟนหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็พี่ไม่รู้จะหาดอกไม้ที่ไหนมาให้ฟางนี่นา เราชอบดอกไม้แต่ไม่รับดอกไม้จากพี่ พี่เลยลอง

เอาดอกบัวให้ไง นรกไม่กินหัวฟางหรอก เพราะพี่คิดไว้แล้วว่าถ้าเรารับดอกบัวนะ เราจะไปทำบุญ

ที่วัดกันต่อไง”ป๊อปปี้รีบแก้ตัว

 

 

 

 

 

“แหมๆพี่ป๊อป แก้ตัวใหญ่เลยนะ เอ รึว่านี่จะเป็นการทำบุญร่วมชาติแบบชาติหน้าจะได้เกิดมาเป็นคู่

กันใช่มั้ยคะ”เฟย์ยิ้มและแซวทั้งคู่จนป๊อปปี้ฟางหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

“แล้วเราไปยุ่งอะไรกับเค้าล่ะยัยมึน/แล้วพี่จะยุ่งอะไรกับเฟย์ล่ะ ไม่ไปหาพี่หวายหรอคะ วันก่อน

เห็นอยู่ที่ผับแถวทองหล่อด้วยกันไม่ใช่หรอ”เขื่อนรีบพูดแทรกเฟย์ก่อนที่เฟย์จะหันขวับไปว่าเขื่อน

พลานึกถึงวันก่อนที่เธอกับนักแสดงฝึกหัดไปกินเลี้ยงกับเต๋อผู้กำกับหนุ่มแล้วเจอเขื่อนเต้นอยู่กับ

หวายที่ผับชื่อดังร้านเดียวกันก่อนที่เขื่อนจะเข้าไปหาเรื่องเธอกับเต๋อแล้วถูกเธอสาดน้ำใส่กลับมา

 

 

 

 

 

“ทำไม ใช่สิพี่ไม่ใช่พี่เต๋อนิจะทำอะไรก็ดีในสายตาเราไปหมด ระวังจะถูกหลอกฟัน/พี่เขื่อน”เขื่อน

และเฟย์โวยวายและเริ่มทะเลาะกันทำให้ป๊อปปี้ฟางเหวอก่อนะรีบห้ามทั้งคู่ทันที

 

 

 

 

 

“พอก่อนค่าทั้งคู่ เดี๋ยวเราไปทำบุญอย่างที่พี่ป๊อปว่ากันดีกว่านะคะไม่ทะเลาะกันๆ”ฟางรีบพูดก่อน

ที่ทั้งหมดจะออกไปทำบุญด้วยกัน2คู่ที่วัดที่ไม่ไกลจากตัวหอมากนักโดยที่จินนี่และหวายนั่งมอง

อยู่บนรถด้วยความไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงมั่งฟาง เรากับเพื่อนในรุ่นติดต่อโทโมะได้รึยัง”ต่อมารุ่นของฟางถูกเรียกตัวมาที่คณะในช่วง

เย็นเนื่องจากโทโมะหายตัวปากคณะไม่ไปเรียน หายตัวไปไม่มีใครติดต่อได้ ทำให้ป๊อปปี้ต้อง

เรียกรวมรุ่นอีกครั้ง ก่อนที่จะไปถามแฟนสาวที่นั่งโทรหาโทโมะอยู่กับปลื้ม

 

 

 

 

 

 

“ยังติดต่อไม่ได้เลยค่ะพี่ป๊อป โทรไปที่บ้านแม่บ้านบอกว่าพ่อแม่โทโมะบินไปญี่ปุ่นยังไม่กลับมา

เลย”ฟางตอบป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“โอ้ย นี่ยังตามตัวโทโมะไม่เจอกันอีกหรอ นี่หายตัวปากคณะตั้ง3วันแล้ว ไม่มาเรียน ไม่กลับไป

นอนหอ หายไปจากซ้อมละคร นี่ตกลงละครเวทีเดือนหน้าของชั้นจะได้ทำมั้ยเนี่ย”เสียงโวยวาย

ของโยชิปี4ผู้กำกับละครเวทีเดินเข้ามาพร้อมทีมสตาฟปี4และตามด้วยจินนี่ จินนี่เหล่ไปทางป๊อปปี้

ที่ยืนอยู่ข้างฟางก็เบ้ปากหมั่นไส้แต่ต้องเก็บอาการไว้ไม่โวยวายออกมา

 

 

 

 

 

“รอดมั้ยเนี่ยปี1รุ่นนี้ ครั้งที่แล้วก็ดาวมหาลัย อีกรอบก็เป็นเดือนมหาลัย เอ๊ะ รึว่าพวกเค้าคิดว่าได้

รับสิทธิพิเศษเลยจะทำอะไรก็ได้ เข้าๆออกซ้อมละครแบบนี้คะพี่โยชิ”จินนี่รีบยุโยชิ

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าปี1รุ่นนี้มันมีปัญหาแสดงว่าปีปกครองมันไม่ดีไงจะซ่อมก็ต้องซ่อมปี3นั่นล่ะ/พี่พายุ!”เสียง

เด็ดขาดของพายุดังขึ้นทำให้ทั้งหมดหันไปมองที่ประตู พายุรุ่นพี่ปี5ที่พึ่งจบไปเดินเข้ามาพร้อมกับ

เพื่อนอีก2-3คน

 

 

 

 

 

 

“มีปัญหามากใช่มั้ย ถึงได้ทำเรื่องเล็กๆแค่นี้ให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ ไหนปีปกครองเด็กปี1รุ่น

นี้มันอยู่ไหนกันหมด”พายุเดินเข้ามากลางตรงกลางของลานลีลาวดีที่เป็นที่ประชุมอยู่พร้อมกับสั่ง

ก่อนที่ป๊อปปี้และเพื่อนๆปีปกครองจะเดินเข้ามาเรียงแถวต่อหน้าพายุทำให้ฟางนึกหวั่นใจเมื่อเห็น

แฟนหนุ่มถูกเรียกไป

 

 

 

 

 

 

“ไหนสัญญากับพี่แล้วไงป๊อปว่าจะดูแลน้องให้ดีเป็นพี่ปกครองที่น่าเคารพและเชื่อถือ นี่อะไรทำให้

เด็กรุ่นนี้มีปัญหาไม่เว้นแต่ละครั้ง ถึงพวกพี่จะจบไปแล้ว แต่นี่อยู่กันแบบระบบพี่ระบบน้อง ถ้าน้อง

มันไม่ดีแสดงว่าปีปกครองมันห่วย”พายุตะคอกใส่หน้าป๊อปปี้ทำให้ฟางตกใจตามและเข้าใจทันที

ว่าสิ่งที่ป๊อปปี้ทำมานั้นไม่ใช่เพราะแกล้งพวกเธอเพื่อความสะใจแต่มันคือการดูแลรุ่นน้องให้อยู่ใน

ลู่ทางที่ดี

 

 

 

 

 

 

“พี่ว่าปี3เค้าคงคิดถึงโดนลงโทษแล้วล่ะมั้ง อะไรกันไหนว่าจะล้างระบบรับน้องเก่าๆมาให้เบาลง

และใช้เหตุผล แต่สุดท้ายมันก็เหยาะแหยะไม่เป็นท่าใช้ไม่ได้ ปีหน้าตัวเองจะไปฝึกงานแล้วแท้ๆ

กลับยังดูแลน้องไม่ได้แบบนี้เห็นทีจะต้องเคาะสนิทบทลงโทษซะแล้วล่ะมั้ง”ขนมจีน1ในพี่

ปกครองของรุ่นป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ได้ยินจากมาก่อนมาว่ารุ่นพี่ที่ปกครองรุ่นพี่ป๊อปน่ะเป็นสายโหดใช่ย่อย ลงโทษทีเคยทำพี่แก้วโรค

หอบกำเริบชักมาแล้วจนพี่ป๊อปกับเพื่อนนี่ล่ะที่ล้างระบบแล้วใช้การรับน้องที่เบาลงและสั้นลงด้วย

เหมือนได้ยินว่าพี่ป๊อปต้องแลกกับการลงโทษแบบเก่ามาก่นทุกอย่างก่อนที่จะมารับน้องพวกเรา

ต้องเปิดเทอมที่ผ่านมาอ่ะ”ซีแนนกระซิบเล่าเรื่องที่ฟังมาจากมาก่อนแฟนหนุ่มทำให้ฟางอึ้งมอง

แฟนหนุ่มด้วยความเป็นห่วงแล้วตกใจเมื่อเห็นทั้งหมดกอดลุกนั่งเหมือนลงโทษพวกปี1ครั้งก่อนๆ

ไม่มีผิด แต่หนักกว่าคือพวกป๊อปปี้ต้องลุกนั่งตามเลขรุ่นของรุ่นปี1และคูณ3เข้าไป ฟางและปลื้มที่

เป็นห่วงรีบลุกขึ้นแต่พิมและเพื่อนปี2รีบเข้ามาขวางไม่ให้ไปก่อนที่เพื่อนๆในรุ่นปี3ทั้งหมดของ

ป๊อปปี้จะเข้ามาช่วยกลุ่มพี่ปกครองการรับน้องข้างหน้าจนครบ

 

 

 

 

 

“พี่รู้ว่าพวกเรารักกันและอยากช่วยเพื่อน แต่ในเมื่อเพื่อนเราดูแลน้องไม่ดี พี่ก็ต้องลงโทษ ปี1ที่

นั่งดูอยู่ไม่ต้องร้องไห้ ไม่สะใจหรอพวกที่ลงโทษ พวกที่ว้ากพวกคุณเค้าถูกลงโทษแทนพวกคุณ

ที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ เอ้า ทดสอบหน่อยซิว่าเป็นพี่ปี3แล้วแรงมันจะดีเหมือนปี1อยู่

มั้ย”พายุพูดก่อนที่จะสั่งให้พวกป๊อปปี้วิ่งรอบสนามเหมือนที่ฟางและเพื่อนๆเคยโดนมา ก่อน

ทั้งหมดจะตกใจเมื่อแก้วเป็นลมล้มพับไปก่อนที่ป๊อปปี้และปั้นจั่นจะช่วยกันหามเพื่อนเข้ามาในร่ม

 

 

 

 

 

 

“แค่ผมกลับมาแล้วพวกพี่ปี3ของผมไม่โดนลงโทษทุกอย่างก็จบใช่มั้ยครับ/โทโมะ”แต่ก่อนที่

ปี5จะสั่งลงโทษปี3ต่อนั้นโทโมะเดินเข้ามากลางลานแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

“คิดว่าตัวเองเป็นใครหรอครับถึงได้มาสั่งยุติการลงโทษปี3ครั้งนี้ ทั้งๆที่พวกคุณมันห่วยไม่มี

ประสิทธิภาพลงโทษไปก็เท่านั้นถ้าไม่ลงโทษพวกที่สอนคุณมา/ครับ พวกผมห่วย แต่พี่ของผมที่

พวกพี่ลงโทษอยู่เค้าสอนให้พวกผมมีความรับผิดชอบ รักพี่ รักน้อง รักเพื่อน และผมก็ไม่ยอมถ้าพี่

ของผมต้องถูกลงโทษทั้งๆที่พวกเค้าสั่งสอนพวกผมมาดี ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษที่ผมไม่ดีกว่า

หรอ/ใช่ค่ะ ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษที่พวกเรา พี่ปี3เค้าไม่เกี่ยว”โทโมะเถียงและให้เหตุผลกับพายุ

ก่อนที่ฟางจะลุกขึ้นเห็นด้วยเช่นเดียวกับปี1ที่เหลือที่ลุกขึ้นฮือเพื่อปกป้องรุ่นพี่ปกครองของตนเอง

 

 

 

 

แปะ แปะ แปะ

 

 

 

 

 

ก่อนที่ทั้งหมอจะวิ่งกับปี3กลุ่มปี5ปรบมือเสียงดังก่อนที่ทั้งหมดรวมทั้งปี4และปี2ด้วย

 

 

 

 

 

“พอ ไม่ต้องลงโทษอะไรอีกแล้ว พวกคุณนี่มันบ้าเหมือนพี่ปกครองของพวกคุณจริงๆ กล้าที่จะ

เถียงผม มีเหจุผลดีผมชอบและวันนี้พวกคุณทำให้ผมเห็นแล้วว่าพวกคุณไม่ได้ห่วยอย่างที่ว่า แต่

ผมขอการลงโทษวันนี้ของน้องผมหรือปี3ของพวกคุณเป็นครั้งสุดท้ายของรุ่นพวกคุณ เพราะพวก

คุณต้องทำละครเวทีออกมาให้ดี และพวกผมจะรอดูความสำเร็จของงานนี้”พายุพูดก่อนที่จะสั่งให้

พวกปี3ไปพักและเข้าดูแลแก้วที่นอนซม แก้วตาปรือมองโทโมะที่กลับมาแล้วยิ้มออกมาแต่โท

โมะมองแก้วนิ่งแล้วเบือนหน้าหนีหันกลับไปคุยกับเพื่อนๆที่เข้ามาถาม ก่อนที่ทั้งหมดจะถูกโยชิ

เรียกไปซ้อมละครต่อ ก่อนที่ฟางจะได้รับข่าวดีเมื่อถูกกลับมาเล่นบทเดิมเพราะหลังจากที่โยชิเห็น

งานโฆษณาโฟมล้างหน้าทางทีวีและทำให้โยชิคิดแผนออกดึงฟางกลับมาเป็นจุดสนใจของละคร

เวที ทำให้ฟางเผลอร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจที่ได้รับบทละครคืนสร้างความคับแค้นใจให้จินนี่ที่

หาทางจัดการฟางไม่ได้

 

 

 

 

 

“เมื่อมั้ยคะเดี๋ยวฟางนวดให้นะ/วันนี้พี่หล่อมั้ยฟางออกโรงปกป้องน้องๆแทนเนี่ย”เมื่อเลิกซ้อม

ละครฟางเห็นป๊อปปี้ที่นั่งรอเธอก็รีบเดินไปนวดไหล่ให้แฟนหนุ่มทำให้ป๊อปปี้ยิ้มร่าแล้วถามแกม

หยอกกับฟาง

 

 

 

 

”ค่า หล่อมากเลยนะคะวันนี้ฟางขอโทษน้าที่ทำตัวงี่เง่าไม่เข้าใจเรื่องรับน้องและเรื่องต่างๆฟาง

สัญญานะคะว่าฟางจะเข้าใจและไม่งอแงอีก”ฟางพูดพลางเอื้อมมือมาจับมือของแฟนหนุ่มแล้วยิ้ม

ให้กัน

 

 

 

 

 

“แหมๆดีจริงๆเลยนะที่อยู่ดีๆก็ได้บทกลับมาแบบนี้ หวังว่าคงะรักษาโอกาสครั้งนี้ดีๆล่ะนะคะน้อง

ฟาง”จินนี่เดินเข้ามาพูดกับป๊อปปี้ฟางที่นั่งอยู่ด้วยกันด้วยความหมั่นไส้

 

 

 

 

“ค่ะฟางเก็บโอกาสครั้งนี้ให้ดีไม่ว่าจะบทละครที่ได้กลับมาหรือเรื่องไหนฟางก็ไม่ยอมอีกต่อไปฟาง

รักของฟางแล้วหวังว่าแมวขโมยแถวนี้คงจะรับรู้นะคะว่าเวลาที่จ้องจะขโมยของคนอื่นแล้วถูกเอา

คืนมันจะเป็นยังไง”ฟางพูดแล้วจ้องหน้าจินนี่กลับอย่างไม่กลัว จินนี่ชะงักก่อนที่จะเชิดหน้าไม่

สนใจฟางแล้วเดินเชิดออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะนายหายไปไหนมาน่ะแล้ววันนั้นทำไมถึงรีบออกไป”แก้วที่ฟื้นแล้วรีบตามโทโมะมาที่ลาน

จอดรถแล้วถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

”ก็มีธุระแก้วเองก็คงจะรีบไปหากวินเหมือนทุกครั้งเลยไม่ได้สนใจไง มีอะไรอีกมั้ยถ้าไม่มีขอตัว

ก่อนนะ พอดีแมงมุมเค้ารอนานแล้ว”โทโมะพูดกบแก้วด้วยน้ำเยงเย็นชาก่อนที่จะไม่สนใจแก้วแล้ว

เดินไปหาแมงมุมที่รออยู่ที่เวสป้าของเขาแล้วซ้อนท้ายกันออกไปไม่สนใจแก้วอีกทันที

 

 

 

 

งานนี้แฟนใหม่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน ต้องจัดการพวกที่คิดจะแย่งของเรา

 

ส่วนแก้ว สมควรแล้วล่ะที่ถูกโทโมะเมิน เล่นทำเค้าเสียใจมาซะเยอะแบบนั้น

 

 

ขอโทษน้ามาอัพที่ช้าเลยยยยยย

 

ไม่รู้เหลือคนยังอ่านกันป่าววว TT พอทำเรื่องใสไม่มีดราม่าแล้วมันหัวตันกว่าทำเรื่องแนวดราม่าอ่ะ เลยว่าอาจะลงเรื่องมาเฟียลงควบกับเรื่องนี้เลยเพื่อจะได้แอคทีพพิมฟิคน้าาาา

 

อย่าหายไปน้าา

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา