รุ่นพี่(ที่รัก)

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 22.49 น.

  51 ตอน
  410 วิจารณ์
  89.29K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

36) 36 หายโกรธกันแล้วใช่มั้ย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

“งานนี้แม่นายสวดพวกเรายับแน่ๆ ดูสิเย็บไปตั้ง20เข็มแบบนี้ ตายๆ”เมื่อพาป๊อปปี้ไปทำแผลที่โรง

พยาบาลเสร็จเขื่อนประคองป๊อปปี้ออกมาก็อดที่จะบ่นไม่ได้ที่เห็นความใจร้อนไปหาเรื่องคนอื่น

ก่อนของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็โทโมะถูกรังแกเราก็ต้องช่วยสิ/มันน่านักมั้ยล่ะ มีวิธีตั้งเยอะตั้งแยะมันไม่ใช่จะต้อง

แสดงออกด้วยการใช้กำลังแบบนี้ตลอดไปนะ”ป๊อปปี้เถียงญาติหนุ่มไม่เลิกจนฟางที่นั่งกับเฟย์ลุก

ขึ้นมาโวยวายบ้าง

 

 

 

 

“ฟางไม่เข้าใจพวกนักเลงแลลนั้นต้องจัดการด้วยกำปั้น จะใจเย็นพูดนะ พวกมันได้ใจพอดี”ป๊อปปี้

รีบเถียงแฟนสาว

 

 

 

 

 

“แก้ไขแบบสันติวิธีน่ะมีตั้งเยอะ ปากพวกเรามีก็แงตำรวจสิคะไม่ใช่ไปใช้กำลังแบบนั้น ถ้าแขนขาด

ไปจะว่ายังไง”ฟางเดินไปหยิกแขนแฟนหนุ่มแล้วดุใส่เสียงดังจนป๊อปปี้ต้องหงอย

 

 

 

 

“ถ้าพี่เป็นแฟนฟางแล้วแขนด้วนฟางไม่ทิ้งพี่หรอก/ทิ้ง ใครว่าไม่ทิ้งล่ะ แฟนปากเสีย หัวร้อนแขน

ด้วนแบบนี้ไม่เอาหรอก”ป๊อปปี้รีบอ้อนแฟนสาวก่อนจะโดนฟางดุอีกครั้งพร้อมกับดึงมือเฟย์เดินหนี

ป๊อปปี้ออกไปทันที

 

 

 

 

 

“สมน้ำหน้าว่ป๊อป งานนี้แกต้องง้อแฟนแกยาวไปเลย”เขื่อนขำกับท่าทางแง่งอนของฟางจริงๆแล้

วอดแซวญาติหนุ่มออกมาไม่ได้ ก่อนที่ทุกคนจะมาส่งป๊อปปี้ ฟางและเฟย์ที่หอพักและเขื่อนก็

ขอตัวกลับไปเคลียร์กับพ่อแม่ที่โทรมาหาตนเองเพื่อถามเรื่องป๊อปปี้โดนฟันทันที

 

 

 

 

 

“อ๊ะ จะเข้ามาทำไมพี่ป๊อป ห้องตัวเองอยู่โน่นนี่ห้องฟางนะ”ฟางตกใจเมื่อไขกุญแจห้องไปแล้วจู่ๆ

ป๊อปปี้ก็รีบเบียดแรกตัวเองเข้าไปในห้องพร้อมกับเฟย์ ฟาง

 

 

 

 

“เอ้า พี่เจ็บแขนอยู่นะ แฟนคนนี้จะใจดำทิ้งกันได้ลงคอหรอ”ป๊อปปี้รีบอ้อน

 

 

 

 

 

“ทิ้งได้สิ เพราะทีพี่ป๊อปยังชอบทิ้งฟางไปหาพี่จินนี่บ่อยๆยังทำมาแล้วเลย ไปค่ะกลับห้องไปซะ นี่

ดึกแล้ว ฟางง่วงนอน”ฟางว่าก่อนที่จะผลักอกป๊อปปี้เบาๆออกจากห้องตัวเองไปแล้วปิดประตูใส่

หน้าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“ง้อบ่อยๆเดี๋ยวก็หายงอนเองค่ะรายนี้ ส่วนประตูห้องเฟย์ไม่ล้อคนะคะ”เฟย์แอบแง้มประตูมากระ

ซิบบอกป๊อปปี้เพื่อให้กำลังแล้วรีบปิดประตูทันทีเมื่อได้ยินเสียงฟางเรียกก่อนที่ป๊อปปี้จะยิ้มออกมา

เมื่อนึกถึงแผนการง้อฟางขึ้นมาในหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่แก้วกลับไปนอนก็ได้นะครับเดี๋ยวคืนนี้ผมดูแลพี่โทโมะเอง”ทางด้านแก้ว โทโมะและปลื้ม

ที่แยกกันมาจากกลุ่มป๊อปปี้พาโทโมะที่หมดสภาพมาส่งที่หอนอกของเขาเอง

 

 

 

 

“ถ้าอย่างงั้นฝากหน่อยนะคืนนี้ เดี๋ยวผีไปหาน้ำอุ่นมาให้เราเช็ดตัวโทโมะแล้วก็ยาให้ทำแผล

นะ”แก้วพูดก่อนที่จะอาสาหากล่องปฐมพยาบาลและผ้าชุบน้ำอุ่นให้โทโมะโดยที่ปลื้มแยกออกไป

คุยโทรศัพท์ข้างนอกห้อง

 

 

 

 

“เอ่อ พี่แก้ว ขอโทษนะครับ พอดีผมนอนกับพี่โทโมะที่นี่ไม่ได้แล้ว พอดียัยซีแนนโทรมาบอกว่า

เพื่อนในรุ่นอีกคนโดนรถชนผมต้องไปบริจาคเลือดให้มันก่อนอ่ะพี่ อาการเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่

ชัวร์ด้วย ผมฝากพี่โทโมะกับพี่นะ แล้วพรุ่งนี้เช้าผมจะรีบมาดูพี่เค้าทันทีเลย”ปลื้มที่รับโทรศัพท์

เสร็จรีบกุลีกุจอมาบอกแก้วที่ออกมาจากห้องน้ำพอดีแล้วขอลากลับไปเลยทิ้งให้แก้วอยู่ในห้องกับ

โทโมะ2ต่อ2

 

 

 

 

 

“อื้ออ แก้ว ทำไมกัน”โทโมะร้องครางออกมาทำให้แก้วชะงักก่อนที่จะนั่งลงข้างๆโทโมะมองชาย

หนุ่มด้วยความสงสาร

 

 

 

 

“ทุกอย่างมันเป็นเพราะแก้วเองสินะ แก้วขอโทษนะโทโมะ ขอโทษจริงๆ”แก้วพูดก่อนที่จะเอื้อม

มือไปแตะที่แก้มของชายหนุ่มอย่างเบามือและสงสารคนเคยรักเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

แต่ขณะที่แก้วเอาผ้าชุบน้ำเช็ดตามเนื้อตัวและใบหน้าให้โทโมะ ชายหนุ่มลืมตาและคว้าข้อมือเรียว

เอาไว้ ทั้งคู่สบตากันนิ่ง แก้วชะงักเมื่อสบสายตาคม

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่รักกันแล้วมาทำดีทำไม ทำไมไม่ปล่อยให้ตายที่ร้านเหล้าไปเลยล่ะ ทำไมต้องมาหลอกให้

รัก ถ้ายังตัดใจจากไอ้กวินมันไม่ได้ ทำไมล่ะทำไม”โทโมะตัดพ้อเขย่าตัวแก้ว

 

 

 

 

“โทโมะ แก้วขอโทษ แก้วไม่ได้ตั้งใจทำร้ายโทโมะแบบนี้ แก้ว/แก้ว แก้วทำไม จะมาสร้างเรื่อง

อะไรหลอกกันอีกล่ะแก้ว ตอนนี้โทโมะก็ตายไปกับคำโกหกของแก้วแล้ว ฆ่ากันเลยสิ ฆ่ากันให้

ตายเลยดีกว่า”แก้วอึกอัก พยายามจะพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิดแต่โทโมะชักมือของแก้วเข้ามา

แล้วหมายจะให้แก้วบีบคอตัวเองให้ตาย ทำให้แก้วขืนตัวเองหนีโทโมะก่อนที่จะเซล้มไปนอนบน

อกกว้างของอีดตแฟนหนุ่มทันที

 

 

 

 

“ตลอดเวลาที่เป็นแฟนกันบอกหน่อยได้มั้ยว่าแก้วรักเราบ้างรึเปล่า/เอ่อ คือแก้วรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

นะถึงได้ตกลงคบกับโทโมะ”โทโมะถามแก้วอีกครั้งก่อนที่แก้วจะหลบสายตาแล้วตอบชายหนุ่ม

ทำให้โทโมะที่ฟังคำตอบของแก้วจบพลิกตัวให้แก้วมานอนอยู่ใต้ร่าง

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ปฏิเสธมันแสดงว่าแก้วรู้สึกแบบเดียวกับโทโมะแล้วกันนะ”โทโมะพูดจบก็บรรจงจูบแก้วด้วย

ความอ่อนโยนพลางสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากสวย ก่อนมือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามตัว แก้วเอง

หลับตาพริ้มรับสัมผัสนั้นก่อนที่จะเอา2แขนโอบรอบลำคอชายหนุ่มเพื่อยึดร่างไว้ ก่อนที่ชายหนุ่ม

จะซุกไซร้ตามตัวผลัดกันถอดเส้อผ้าของตนเองและร่างบางออกจนทั้งคู่เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า

 

 

 

 

“อื้ออ โทโมะ”แก้วร้องครางออกมาเมื่อชายหนุ่มสัมผัสไปยังร่องกุหลาบของตนเอง ชายหนุ่มฉก

ชิมน้ำหวานที่ออกมาจากร่างกายของแก้วจนแก้วดิ้นพล่านไปความความสุขปนเสียวจนขนลุกก่อน

ที่ชายหนุ่มจะเห็นว่าร่างกายของเขาและเธอพร้อมแล้วจึงค่อยๆเลื่อนตัวมาสอดใส่แกนกลางเข้าไป

ในลำตัวของแก้ว

 

 

 

 

 

“อื้ออโทโมะ จะ เจ็บ”แก้วผวากอดร่างสูงที่สอดแทรกตัวตนเข้ามาในร่างกายของเธอก่อนที่จะ

เผลอเอาเล็บจิกเกร็งแผ่นหลังของโทโมะและหวีดร้องออกมาจนทำให้ชายหนุ่มนิ่งสักพักแล้ว

ค่อยๆขยับสะโพกเมื่อสัมผัสได้ว่าร่างกายของแก้วเริ่มรับร่างกายเขาได้ ก่อนที่ร่างกายของแก้วจะ

บีบรัดตัวตนของเขา และภายในห้องะมีแต่เสียงครวญครางและหอบหายใจของโทโมะและแก้วที่

บรรเลงเพลงรักไปตามพายุอารมณ์และความต้องการจากภายในหัวใจของคนทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

“อาบน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวเอาพวกอุปกรณ์ทำแผลไปให้พี่ป๊อปทีนะเฟย์ ฟางจะอาบน้ำ/นั่แน่ เป็นห่วง

เค้าแล้วทำไมไม่ไปทำหน้าที่แฟนที่ดีดูแลพี่เค้าล่ะฟาง”ทางด้านเฟย์ฟางเมื่อเฟย์อาบน้ำเสร็จฟาง

ที่ทำงานเสก็ตเสร็จก็พูดขึ้นแล้วชี้ไปทางกล่องปฐมพยาบาล โจ๊ก1ถุงและนมถั่วเหลือง1กล่องที่

ฟางเตรียมเอาไว้จนเฟย์อดที่จะร้องแซวเพื่อนสาวไม่ได้

 

 

 

 

 

“ดูแลอะไรล่ะ เค้าคงจะอยากให้พิ่จินนี่ดูแลแทนฟางจนตัวสั่น นี่เพราะเห็นว่าเราอยู่ห้องติดกัน

หรอกน่า ฟางจะอาบน้ำแล้วไม่รู้ล่ะเอาไปให้ด้วยละกัน”ฟางรีบว่าก่อนที่จะวิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำ

ทันทีทำให้เฟย์ยิ้มออกมาก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่ห้องของป๊อปปี้แล้วรายงานเรื่องราวให้ป๊อปปี้ฟังหมด

ทันที

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจมากนะเฟย์ที่ส่งข่าวให้พี่/ไม่เป็นไรหรอกค่า เรื่องทำให้คนรักกันนี่เฟย์ถนัด นี่กุญแจห้อง

ของยัยฟาง เคลียร์กันดีๆห้ามทำให้เพื่อนเฟย์บอบช้ำนะคะพี่ป๊อป”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาเมื่อรับของจาก

เฟย์ที่รู้ว่าฟางฝากมาก่อนที่ตัวเองจะรีทานข้าวแล้วนั่งทำแผลในห้องกับเฟย์แล้วจัดการเข้าไปใน

ห้องของฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ปิดไฟนอนไวจัง แต่ก็ดีละเฟย์ ฟางก็ง่วงแล้วเหมือนกัน’เมื่อฟางอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออก

มานอกห้องน้ำก็แปลกใจเมื่อเห็นไฟดับแล้วและเห็นร่างนอนบนเตียงก็เข้าในว่าเป็นเฟย์จังจัดการ

ไดร์ผมในความมืดและเมื่อเสร็จแล้วร่างบางจึงค่อยๆขยับตัวลงไปนอนข้างๆร่างสูงของป๊อปปี้ที่

คลุมโปงและแอบอมยิ้มที่ฝากไม่สงสัย

 

 

 

 

 

“เฟย์หลับแล้วจริงดิ ฟางไม่กวนแล้วก็ได้ นี่ต้องลดน้ำหนักอย่างที่พี่เขื่อนว่าแล้วนะ ดูสิ จับแขน

เมื่อกี้แขนใหญ่มากเลยนะ เอาล่ะ ฟางไม่กวนละเพราะฟางก็ง่วงแล้ว งั้นเรานอนกันเถอะ”ฟาง

เอื้อมมือไปแตะแขนที่ป๊อปปี้เป็นแผลทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งแต่ต้องเงียบไว้ก่อนที่จะนิ่งฟังฟางพูดจน

จบและมั่นใจว่าฟางหลับสนิทแล้วจึงค่อยๆหันหลังพลิกมามองดูแฟนสาวตัวเองที่หลับตาพริ้มอย่าง

มีความสุขก่อนที่จะหลับตาลงตามฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม โทโมะ อ๊ะ โทโมะอยู่ไหนน่ะ”เช้าวันต่อมาร่างบางของแก้วขยับตัวมาหมายจะกอดคนตัวสูง

ที่นอนข้างๆเธอเมื่อคืนนี้แต่ต้องแปลกใจเมื่อพบแต่ความว่างเปล่าทำให้แก้วต้องรีบลุกขึ้นมาดูแล้ว

ต้องแปลกใจเมื่อโทโมะหายตัวออกไปจากห้องของเขา ร่างบางไม่รอช้ารีบแต่งตัวทันทีก่อนที่จะ

โทรศัพท์ตามหาเขา

 

 

 

 

 

“แปลกจังทำไมปิดเครื่องล่ะ โทโมะหายไปไหนของเขานะ”แก้วพึมพำเมื่อพบว่าตัวเองพยายาม

โทรตามโทโมะแล้วไม่มีคนรับก่อนจะปิดเครื่อง ทำให้แก้วนึกห่วงชายหนุ่มขึ้นมาแก้วนั่งรอซักพัก

นครึ่งค่อนวันไม่มีวี่แววโทโมะจะกลับมาก่อน

 

 

 

 

 

“อ๊ะ นี่มันอะไรกันเนี่ย พี่ป๊อปตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะมานอนกับฟางได้ยังไง”เช้าวันเดียวกันฟางที่พลิกตัว

มาหมายะกอดหมอนข้างตามความเคยชินแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นว่าข้างกายของเธอไม่ใช่หมอ

นข้างรึเฟย์อย่างที่เข้าใจกลับเป็นแฟนหนุ่มที่เธอกำลังงอนอยู่นั่นเอง

 

 

 

 

 

 

“เอ้า เดี๋ยวสิจะไปไหนล่ะ เฟย์เค้าอุตส่าห์เปิดทางให้เราเคลียกันแล้วนะ และพี่ก็แมนพอที่ไม่แอบ

ลักหลับเราด้วย”ป๊อปปี้รีบรั้งแฟนสาวที่จะลุกหนีตนเองไปก่อนที่จะโอบกอดฟางเอาไว้หลวมๆ

 

 

 

 

 

"นี่ร่วมมือกันใช่มั้ยปล่ยฟางเลยนะพวกบ้า ฟางงอนพี่อยู่นะ/รู้ครับว่าฟางงอนพี่อยู่ พี่ขอโทษนะ ขอ

โทษจริงๆต่ไปนี้จะไม่ทำอีกแล้ว พี่ยอมแล้ว อย่างอนแบบนี้สิพี่คิดถึงเราน้า ถ้าเราไม่หายงอนพี่นะ

พี่จะกอดเราแบบนี้ทั้งวัน ไม่ปล่อยแล้วก็จะหอมเราซ้ำแบบนี้ล่ะ นี่แน่ะๆๆๆๆ"ป๊อปปี้พูดแล้วกระชับ

อ้อมกอดตัวเองให้กอดฟางแน่นไม่ยอมปล่อยก่อนที่จะหอมแก้มซ้ำๆจนสุดท้ายฟางเองต้องเป็น

ฝ่ายร้องขอและยอมชายหนุ่มในที่สุด

 

 

 

 

มีNCละนะ มาแบบบนิดๆ ถ้าอยากอ่านNCรอเรื่องหน้าเน้ออออ

ไม่ได้พิมใสใสนาน บางทีมันเลยคิดมุกไม่ออก ถ้าเรื่องหน้าดราม่าสัญญาอัพบ่อยๆ

 

 

------

เค้ามาง้อแฟนแล้วเพื่อนแฟนเปิดทาง ทางเลยสะดวกก

 

 

ส่วนโทโมะแก้ว โทโมะหายตัวไป เกิดอะไรขึ้นกับโทโมะอีกรึเปล่าต้องติดตาม

 

 

โทษน้าาา กว่าะมาอัพ สัญญาไปเที่ยวคราวหน้าจะพกโน้ตบุ้คไปละ ไม่หายไปน้าาา

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา