รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

“เอาแล้วเพื่อน งานนี้ทำใจลำบากแน่”ปั้นจั่นเห็นป๊อปปี้ที่จ้องมองจินนี่เงียบๆไม่เฮฮาแบบเมื่อกี้ก็

กระซิบบอกเพื่อน

 

 

 

 

 

“งานนี้พิมว่าพี่ป๊อปเค้าโอเคน่าพี่ปั้น เค้ามีน้องฟางแล้วทั้งคนนะ”พิมพูดอีกแรง

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นมีฟางไปแล้วทำไมจะต้องสนใจจินนี่ด้วยล่ะก็แค่แฟนเก่าน่า”ป๊อปปี้ได้ยินคำที่พิมพูดแล้ว

มองไปยังฟางก็รีบพูดก่อนที่ตัวเองจะปรับตัวเองเป็นปกติไม่สนใจจินนี่พูดอีก

 

 

 

 

 

 

“ดีแล้วล่ะป๊อปที่คิดได้แล้วรู้ว่ายัยนั่นทำอะไรไว้ให้”แก้วที่เงียบมานานแต่อยากคุยกับป๊อปปี้ก็พูด

เตือนสติชายหนุ่มด้วยความห่วงเพื่อน

 

 

 

 

 

 

“ชั้นน่ะเจ็บแล้วจำทำอะไรแล้วรู้ตัวดีตลอดว่าตอนนี้มีใครสำคัญที่ต้องแคร์ไม่เหมือนใครบางคนแถว

นี้ที่ทำร้ายความรู้สึกคนอื่นแบบนั้น ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นไปข้างนอกก่อนนะ ถึงเวลาเราไปคุยกับ

ปี1แกออกมาเรียกชั้นนะปั้น”ป๊อปปี้ที่โกรธแก้วเรื่องโทโมะอยู่ก็รีบว่ากลับก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดิน

หนีแก้วไป

 

 

 

 

 

“นี่พวกแกทะเลาะอะไรกันรึเปล่าวะแก้ว”ปั้นจั่นเห็นเพื่อนในกลุ่มไม่คุยกันก็แปลกใจก่อนที่จะรีบ

ถามแก้ว แก้วไม่ตอบอะไรแล้วรีบขอตัวไปเข้าห้องน้ำทันที“มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวล่ะป๊อป ไม่

เข้าไปข้างในกับเพื่อนล่ะ”ป๊อปปี้ที่หลบมานั่งสูบบุหรี่อยู่นั้นหันไปมองตามเสียงเห็นจินนี่เดินเข้ามา

หาแล้วนั่งลงข้างๆแล้วถามอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

 

“มานั่งตรงนี้ทำไมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้เหล่มองจินนี่ก่อนจะขยี้มวนบุหรี่นั่นทิ้ง

 

 

 

 

 

“ดีใจจังที่ป๊อปยังจำได้ว่าจินนี่ไม่ชอบ”จินนี่ยิ้มออกมาพลางปรายตามองไปยังก้นบุหรี่ที่ถูกบี้แล้ว

พูด เธอจำได้ว่าเวลาเธออยู่กับป๊อปปี้ทุกครั้ง เขามักจะบี้ก้นบุหรี่ทุกครั้งและไม่สูบบุหรี่เวลาอยู่กับ

เธอ

 

 

 

 

 

 

“สบายดีมั้ย”ป๊อปปี้นิ่งเงียบไม่ตอบอะไรก่อนที่จะถามไถ่เป็นมารยาท

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถามซะเหินห่างกันจัง ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราเคยสนิทกันมากแค่ไหนป๊อปลืมไปแล้วหรอ”จินนี่

พูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอนอ้อนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ลืม ลืมไปแล้วตั้งแต่ที่จินนี่ทิ้งให้ป๊อปต้องเสียใจเหมือนคนตายทั้งเป็นตอนนั้นไปแล้วล่ะ”ป๊อปปี้

หันกลับมามองจินนี่แล้วตอบนิ่งๆ ในใจเขายังไม่ลืมว่าเขาเจ็บมากแค่ไหนที่ถูกจินนี่ทิ้งไปแบบนั้น

สภาพเหมือนศพไม่เอาอะไรเลย ครั้งนั้นมันเจ็บเจียนตายแค่ไหน

 

 

 

 

 

 

“ตอนนั้นจินนี่จำเป็นจริงๆ เพื่ออนาคตตัวเอง ป๊อปต้องเข้าใจจินนี่สิ”จินนี่มองป๊อปปี้ก็เข้าใจว่าเธอ

ทำร้ายเขามาให้เจ็บมากแค่ไหน จนเธอไม่กล้าจะติดต่อเขากลับไปอีก จินนี่เลื่อนมือบางไปกุมมือ

ของป๊อปปี้เอาไว้พร้อมสบตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป”ฟางที่เดินออกมาเข้าห้องน้ำกับมีนเห็บป๊อปปี้และจินนี่นั่งข้างกันแล้วจินนี่จับมือแฟนตัวเอง

อยู่ก็รีบเรียก ทำให้ป๊อปปี้หันไปเห็นแฟนสาวก็รีบผละห่างจากจินนี่ทันที จินนี่หันไปมองฟางช้าๆ

แล้วปรายตามองก่อนที่จะยิ้มแล้วเดินไปจากตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

“แอบมาสูบบุหรี่ใช่มั้ยคะเนี่ย กลิ่นฉุยเชียว ฟางพกหมากฝรั่งมาพอดี”ป๊อปปี้ที่เดินมาหาฟางแล้ว

ฟางได้กลิ่นบุหรี่ติดตามตัวก็พูดทักก่อนที่จะยื่นหมากฝรั่งเอาให้ชายหนุ่ม ป๊อปปี้มองหมากฝรั่งที่

ฟางบื่นให้แล้วนิ่งเมื่อเทียบกับจินนี่ที่ชอบห้ามตัวเองไม่ชอบกลิ่นบหรี่ แต่กับฟางไม่เคยบอกว่าไม่

ชอบ แต่ก็คอยเอาหมากฝรั่งมาให้เขากินเพื่อดับกลิ่นเสมอๆ

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะยัยตัวเล็ก พี่รักฟางนะ”ป๊อปปี้มองฟางแล้วลูบผมด้วยความเอ็นดูพลางขอบคุณก่อนที่จะ

บอกรักคนตัวเล็กทำให้ฟางหน้าแดงจัดเมื่อได้ยินป๊อปปี้บอกรักเธอต่อหน้าเพื่อนสาว เมื่อป๊อปปี้

เดินเข้าไปหาเพื่อนในห้อง ฟางหน้าแดงบิดด้วยความเขินไปมาเมื่อถูกมีนแซวระหว่างเดินไป

ห้องน้ำด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“ไม่น่าเชื่อว่าป๊อปจะเป็นแฟนคนอย่างนี้ได้”จินนี่ออกมาจากที่ซ่อนแล้วพูดขึ้นหลังจากเห็น

เหตุการณ์ทุกอย่างก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสร็จยังอ่ะพี่ป๊อป ฟางเมื่อยแล้วน้า อยากกินข้าวแล้วๆ”หลังจากที่แยกย้ายกันเสร็จแล้ว ฟางที่ยัง

คงรอกลับหอกับป๊อปปี้ที่รอชายหนุ่มนานแล้วจนเพื่อนๆของเธอกลับไปหมด เธอก็รีบเดินไปหา

ป๊อปปี้ที่ห้องสตูดิโอ3 ที่เป็นที่ประจำเวลาที่ป๊อปปี้กับเพื่อนๆทำงานกัน

 

 

 

 

 

 

“ขออีกแปปนึงนะ ตานี้จะชนะปั้นจั่นแล้ว”ป๊อปปี้หันไปบอกแฟนสาวก่อนที่จะหันกลับไปเล่นเกมส์

เพลย์กับปั้นจั่นโดยมีเคนตะกับเพื่อนปี3ผู้ชายอีก2คนช่วยกันเชียร์

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันเนี่ย หลังจากปล่อยพวกฟางแล้วตัวเองเป็นคนบอกว่าจะขึ้นมาปั่นงานไม่เกิน10นาทีแล้ว

จะลงไป ปั่นงานตรงไหนเนี่ยพี่ป๊อป นี่มันเล่นเกมส์ชัดๆเลยนะ”ฟางรีบบ่นแฟนหนุ่มแล้วหันไปเห็น

ชีทรายงานของป๊อปปี้ที่กระจัดกระจายพลางเดินเข้าไปเก็บใส่กระเป๋าให้

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ปั้นมันเอาเกมส์ที่พี่อยากเล่นด้วยมานี่นา พี่ขออีกตานะฟาง โอ๊ะ ไอ้ปั้น โห แพ้เลยฟางอ่ะ เดี๋ยว

พี่ขออีกตาละกัน เพราะฟางเลยทำพี่แก้”ป๊อปปี้หันไปคุยกับแฟนก่อนที่จะรีบหันมาเมื่อเห็นปั้นจั่น

ตีตื้นทำเกมส์ชนะก็แอบบ่น ทำให้ฟางหน้าหงิก

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย โทษฟางอีกแล้ว งั้นก็เล่นเกมส์ไปเลย ฟางกลับหอเองก็ได้”ฟางหน้างองอนป๊อปปี้แล้วทุบที่

ไหล่แฟนหนุ่ม1ทีก่อนที่จะเดินฮึดฮัดออกมาข้างนอกแล้วชะงักเมื่อเห็นเชอรีน หวายที่เดินขนาบ

ข้างมากับจินนี่ที่กำลังถือของมาก่อนที่จินนี่จะยิ้มให้ฟางแล้วเดินเข้าไปในห้อง

 

 

 

 

 

 

“อ้าว จะไปไหนล่ะคะน้องฟาง ดาวมหาลัย ไม่มีเพื่อนคบชอบคบแต่เพื่อนผู้ชาย”เชอรีนที่ปล่อยให้

จินนี่เข้าไปก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“พี่หมายความว่าไง/ก็เห็นยังไงก็ว่าไปตามที่คิดนั่นล่ะค่ะ ไม่พอใจเพราะว่าถูกจี้ใจดำงั้นสิ”ฟางรีบ

ถามเชอรีนก่อนที่เชอรีนจะแขวะ

 

 

 

 

 

“แหมเชอรีน แกอย่าว่าน้องเค้าสิ น้องเค้าก็แค่เป็นเด็กมาจากต่างจังหวัดใสใสไม่รู้หรอกว่าการเส

แสร้งใส่หน้ากากเป็นยังไง เค้าเลยเป็นที่รักที่เอ็นดูของบรรดารุ่นพี่ผู้ชาย อยากให้ผู้ชายมารุม

เอาใจ”หวายพูดเยาะเย้ยว่าฟางต่อเชอรีน

 

 

 

 

“นี่พวกพี่เป็นอะไรคะทำไมต้องว่าฟางด้วย/อะไรคะน้องฟาง ไม่ต้องมาแอ๊บแถวนี้ เพราะที่นี่ไม่มี

กั้งแฟนพี่หรือว่าเขื่อนนะ”เชอรีนว่าหลังจากเห็นฟางไม่มีทางสู้

 

 

 

 

 

 

“อ้อ แล้วอีกอย่างนะจ้ะน้องฟาง ถ้าคิดว่าตัวเองจะคบป๊อปปี้ล่ะก็ ต้องพิจารณาตัวเองดีๆก่อนแล้ว

กันว่าสำคัญพอให้ป๊อปเค้าแคร์เท่าแฟนเก่ารึเปล่า เพราะเมื่อก่อนป๊อปเค้ารักจินนี่มากขนาดไหน

เด็กน้อยอย่างเธอจะไปรู้อะไร”หวายยิ้มเยาะเมื่อเห็นฟางสู้พวกตัวเองไม่ได้ก็รีบว่าต่อทำให้ฟางอึ้ง

สร้อยป๊อปปี้ที่จินนี่ใส่ตลอดคือป๊อปปี้คนเดียวกับแฟนเธอ ภาพที่เพื่อนๆป๊อปปี้พูดถึงป๊อปปี้ว่ารักจิน

นี่มากแค่ไหนก็คิดมากก่อนที่จะรีบเดินกลับไปที่หน้าห้องที่ตัวเองทิ้งป๊อปปี้มา แล้วอึ้งเมื่อเห็นภาพ

ที่จินนี่คุยกับเพื่อนๆป๊อปปี้อย่างถูกคอแล้วทำให้ป๊อปปี้หัวเราะได้ มันทำให้เธอหวั่นใจรู้สึกกลัว

อย่างแปลกๆเหลือเกิน

 

 

 

 

 

งานนี้จินนี่เค้ามีเพื่อนแท้กทีมกันมาบล้อกฟางห่างจากป๊อปปี้ แล้วฟางจะสู้มั้ยน้อ

 

 

ตอนต่อไปโทโมะแก้วนะจ้ะ