รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้ขอไปส่งนะแก้ว จะได้ไปกินข้าวกัน”เมื่อเลิกประชุมเรื่องละครแล้วโทโมะรีบเดินมาหา

แก้วที่กำลังจะกลับแล้วชวนแฟนสาว

 

 

 

 

 

 

“ไว้พรุ่งนี้ได้มั้ยอ่ะโทโมะ พอดีหมูหวานมันไม่สบายเดี๋ยวแก้วต้องไปดูแลด้วย ไว้พรุ่งนี้นะ เดี๋ยว

แก้วจะไปทำไก่ทอดคาราเกะให้กินนะ พ่อมดของแก้ว”แก้วรีบปฏิเสธเพราะมีนัดกับกวินแล้วก่อนที่

จะเดินไปปลอบไม่ให้โทโมะคิดมากพลางจับแก้มแฟนหนุ่ม แล้วเขย่งตัวหอมแก้ม1ทีแทนการ

เอาใจ

 

 

 

 

 

 

“งั้นบอกหมูหวานด้วยนะว่าหายไวไวงั้นเดี๋ยวโทโมะไปหาเพื่อนก่อนนะวันนี้มีนัดกินข้าวกัน”โทโมะ

ยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะบอกแฟนสาวว่าไม่เป็นไรก่อนที่จะเดินกลับไป แก้วมองโทโมะที่เดิน

กลับไปก็สงสารก่อนที่จะรีบไปตามนัดของกวินทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลทีเจ เออ กินข้าวหรอ เอาดิวะ ไปร้านเลยเนี่ยจะตามไปละ”โทโมะเก็บของเสร็จรับสาย

เพื่อนจากคณะวิศวะจะชวนไปกินข้าวด้วยกัน พลันสายตาเขาหันไปเห็นใครคนหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“อ้าว หมูหวานหายดีแล้วหรอ ถึงออกมาเดินข้างนอกกับส้มส้มได้”โทโมะเดินไปทักหมูหวานและ

ส้มส้มรูมเมทที่บ้านเช่าของแก้วทำให้2สาวแปลกใจเมื่อโทโมะพูดแบบนั้น

 

 

 

 

 

“เราก็ไม่ได้เป็นอะไรนิ นี่ก็ออกมากินหมูกระทะกับส้มส้มมันหลังส่งงานเสร็จ กำลังคุยกันว่าจะโทร

หาแก้วพอดี แก้วไม่มาด้วยหรอนึกว่าอยู่กับโทโมะซะอีก/นี่แก้วไม่ได้อยู่กับเรานะ”หมูหวานกับส้ม

ส้มบอกไปตามตรงทำให้โทโมะรู้ทันทีว่าแก้วโกหกตัวเอง แล้วแก้วไปไหนล่ะทำไมถึงมีความลับ

ไม่บอกเพื่อนตัวเองกับเขาแบบนี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรไปหรอแก้วไม่อร่อยหรอ เห็นบ่นว่าอยากกินอาหารเกาหลีทำไมมัวแต่เขี่ยไปมางั้น

ล่ะ”ด้านของแก้วที่มาทานข้าวกับกวิน ในใจก็ยังคงคิดถึงเรื่องของโทโมะที่เธอพึ่งโกหกมาจนกวิน

จับสังเกตได้ว่าแก้วเอาแต่เขี่ยข้าวไม่สนใจที่เขาพูดและอาหารเกาหลีที่พามากินเลย

 

 

 

 

 

 

 

“อ่อ เปล่านะ พอดีช่วงนี้มัวแต่ปั่นงานส่งอาจารย์น่ะ เลยไม่ค่อยได้พักผ่อน แล้วมันก็มึนๆหัวยังไง

ไม่รู้เหมือนกัน”แก้วได้สติรีบบอกกวินกลับไป

 

 

 

 

 

 

“อ่อ เราก็นึกว่าแก้วมัวแต่คิดถึงโทโมะซะอีก/กวิน ทำไมถึงรู้”กวินเงียบสักพักก่อนจะพูดต่อทำให้

แก้วอึ้ง ไม่คิดว่ากวินจะรู้เรื่องของเธอกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยสินะว่ากวินรู้เรื่องได้ไง เอาเป็นว่ากวินรู้แล้วกัน แต่กวินก็มั่นใจนะว่าคนที่อยู่ในใจของแก้ว

มันไม่ใช่โทโมะหรอก แต่เป็นกวิน ไม่อย่างงั้นแก้วคงไม่ออกมากวินบ่อยๆแล้วโกหกไอ้โทโมะ

หรอกใช่มั้ย”กวินพูดไปตามตรงทำให้แก้วสะอึก แต่ภาพของเธอกับโทโมะก็ลอยเข้ามาในหัว โท

โมะมาทำให้เธอลืมผู้ชายใจร้ายแบบกวินได้ และเธอยอมเปิดใจลองคบกับกวิน แต่สุดท้ายเธอก็

กลับลืมกวินไม่ได้เลย ทั้งๆที่เธอเองก็สงสารโทโมะเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

“กวิน คือว่า”แก้วอึกอักก่อนจะชะงักเมื่อเห็นมือถือตัวเองปลายสายเป็นโทโมะโทรเข้ามาก็อึ้ง

ก่อนที่จะตัดสินใจเดินปลีกออกไปรับสาย

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลโทโมะมีอะไรรึเปล่าโทรมาทำไม”แก้วถามแฟนหนุ่มทันทีเมื่อรับสาย

 

 

 

 

 

 

“แก้วยุ่งอยู่หรอ นี่โทโมะโทรมากวนแก้วรึเปล่าทำไมทำเสียงนอยๆแบบนั้นล่ะ”โทโมะนิ่งสักพัก

ก่อนที่ถามแก้วต่อ

 

 

 

 

 

 

“เปล่า แต่แค่ตกใจน่ะ เอ่อ พอดีเมื่อกี้แก้วกำลังดูแลยัยหมูหวานอยู่น่ะสิ แล้วต้องรีบมารับสายโท

โมะแบบนี้ โทโมะมีอะไรหรอ”แก้วอึกอักก่อนที่จะรีบโกหกต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“อ่อ แล้วนี่หมูหวานเป็นไงมั่งอาการดีขึ้นรึยัง”โทโมะเงียบสักพักแล้วถามต่อ

 

 

 

 

 

 

“อ่อ ยังไม่ดีขึ้นเลยอ่ะ สงสัยคืนนี้ถ้าไม่ดีขึ้นคงจะพาหมูหวานไปโรงพยาบาลแล้วล่ะ เอ่อ โทโมะ

ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แก้วขอตัวก่อนนะ รักโทโมะนะ”แก้วพยายามตอบชายหนุ่มปัดๆก่อนที่จะขอตัว

วางสายโทโมะไปแล้วรีบกลับมานั่งกับกวินต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฝนตกพอดีเลย ดีนะที่เราเอารถยนต์มากัน ไม่งั้นลำบากแย่เลย ทานข้าวต่อเถอะแก้ว อาหารเย็น

หมดแล้วนะ”กวินพูดเมื่อแก้วกลับมานั่งที่เดิมก่อนที่กวินจะตักอาหารให้กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะกวินที่กลับมาคบกับแก้วกลับมาเลือกแก้ว”แก้วมองกวินนิ่งแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แก้วไม่ต้องขอบคุณกวินหรอก เพราะกวินต่างหากที่ต้องขอบคุณแก้วมากกว่า ที่ให้โอกาสกวิน

แบบนี้ ส่วนเรื่องไอ้โทโมะเท่านี้กวินก็มั่นใจแล้วล่ะงว่าแก้วเลือกกวินไม่ใช่มัน หึ เป็นถึงเดือนมหา

ลัย เก่งเพอเฟ้คตั้งแต่ตอนอยู่วิศวะ แต่สุดท้ายก็มาตายเพราะเรื่องความรัก”กวินพูดก่อนที่จะยิ้ม

เยาะว่าถึงโทโมะทำให้แก้วนิ่งเงียบไปกว่าเดิม นึกถึงเมื่อกี้ที่คุยโทรศัพท์กันที่โกหกเขาเมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะกวิน ตอนนี้เราอยู่กันแค่2คนไม่จำเป็นจะต้องพูดเรื่องคนอื่นอีก กินข้าวเถอะ แก้วจะได้

รีบกลับบ้านไปหาเพื่อนๆ”แก้วที่ถึงแม้จะโกหกโทโมะ แต่เมื่อกวินว่าโทโมะแบบนั้นก็อดไม่ได้ก่อน

ที่จะพูดปัดๆแล้วทั้งคู่ก็นั่งทานข้าวต่อ ก่อนที่โทโมะจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่นแล้วอมยิ้มออกมาก่อน

ที่จะปิดเครื่องแล้วเลื่อนมือมาจับมือแก้วเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ กวิน นี่มัน”แก้วอึ้งเมื่อกวินเอาสร้อยคอเพชรรูปปีกนางฟ้าให้กับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“กวินเอาให้แก้วนะ แทนคำขอบคุณที่แก้วเลือกกวิน มา เดี๋ยวกวินใส่สร้อยให้แก้วนะ”กวินพูดก่อน

ที่จะลุกขึ้นไปใส่สร้อยให้แก้วอย่างอ่อนโยน แก้วมองการกระทำของกวินแล้วเผลอยิ้มออกมา

โดยที่ไม่รู้เลยว่าข้างนอกร้านอาหารเกาหลีที่พวกเขามากินกันนั้น มีคนคู่หนึ่งยืนมองอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะโทโมะ เท่านี้ก็ชัดเจนแล้วนะว่าแฟนแกมันยังรักไอ้กวินอยู่ เราจะเสียเวลาแบบนี้ทำไม

เลิกเถอะ”ทีเจพูดอย่างหงุดหงิดเพราะเมื่อกี้นี้ กวินเป็นคนโทรให้เขาพาโทโมะมาที่ร้านนี้แล้วดู

เหตุการณ์ทั้งหมดทุกอย่างก่อนที่โทโมะจะขอโทรหาแก้ว แล้วพูดคุยกันสักพักโดยที่เขายืนมอง

แก้วที่ปลีกตัวมาคุยกับเขานอกร้านด้วยความเจ็บปวดก่อนที่กวินจะโทรเข้ามือถือของทีเจแล้วทำ

เป็นพูดคุยสวีทหวานกับแก้วให้โทโมะกับทีเจได้ยิน โทโมะหน้าเศร้าลงไปแล้วเดินลงมาจากรถ

และตากฝฝนอยู่อย่างนั้นมองแก้วที่ยิ้มและหัวเราะกับกวินแฟนเก่า ที่เคยทำให้เธอเจ็บ แต่เธอก็

กลับเลือกเขาและโกหกเขาทั้งเรื่องของหมูหวาน เรื่องต่างๆ โทโมะมองภาพนั้นด้วยความปวดใจ

ก่อนที่จะเดินตากฝนไปเรื่อยๆไม่ยอมขึ้นรถทีเจที่ขับตามเขาไปด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องโกหกกันด้วยแก้ว ทำไม”โทโมะตะโกนออกมาอีกครั้งกลางสายฝนก่อนที่จะทรุดลงไป

กับพื้นร้องไห้อย่างไม่อาย

 

 

 

 

โทโมะรู้เรื่องแล้ววว งานนี้ช้อคไปตามระเบียบ

 

 

ทั้งฟางทั้งโทโมะจะทำยังไงดีกับคนรักตัวเอง

 

 

อย่าลืมติดตามกันนะ

 

 

กลับมาแล้วๆๆๆ อัพรวดเลย2ตอน อย่าพึ่งหายกันไปนะๆๆๆ