รุ่นพี่(ที่รัก)

 
 
 
 
 
 
 
“โอ้ย อีก5วันจะเปิดเทอมแล้วเมื่อไหร่จะกลับมาสักที พี่กลับมาที่หอแล้วนะฟาง”ป๊อปปี้ที่วีดีโอคอ
ลกับแฟนสาวบ่นอุบที่ฟางยังไม่ยอมกลับมาสักที
 
 
 
 
 
“โอ๋ๆ ไม่งอแงนะคะพี่ป๊อป เนี่ยฟางไปส่งแม่เดินสายทำบุญมาไงล่ะคะ เดี๋ยวอีก2วันก็กลับแล้ว
เดี๋ยวฟางเอาแกงฮังเลฝีมือฟางไปให้ชิมน้า แม่ฟางเองก็ฝากแคบหมูมาให้พี่กินด้วย”ฟางขำแฟน
หนุ่มแล้วรีบพูดให้ชายหนุ่มเลิกงอแง
 
 
 
 
 
 
“เอาของกินมาล่อพี่ตลอด อย่าลืมเอาไส้อั่วมาด้วยนะฟาง แล้วก็รีบกลับล่ะ มาก่อนเปิดเทอมก็
ดี”ป๊อปปี้พูดจบและคุยกับฟางอีกสักพักก่อนจะวางสายไปเพราะนัดเตะฟุตบอลกับพวกปั้นจั่น
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะกลับมาจากญี่ปุ่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไปเตะบอลกันมั้ย/เอ่อ เอาสิครับ”ป๊อปปี้ที่ขี่รถผ่านเห็นโท
โมะข้างทางก็ชวนโทโมะเข้าไปเตะฟุตบอลที่สนามฟุตบอลที่คณะ
 
 
 
 
 
 
“นี่โทโมะ ได้คุยกับแก้วบ้างรึเปล่าช่วงที่กลับญี่ปุ่น”ป๊อปปี้เห็นท่าทางโทโมะเงียบไปก็ลองถาม
เรื่องแก้ว
 
 
 
 
 
“ไม่ครับ แก้วบอกว่าสัญญาณไม่ค่อยมี คุยกันทีก็คุยแปปเดียวเลยว่าไม่คุยกันดีกว่าเพราะผมต้อง
ไปต่างเมืองแล้วไม่ค่อยมีสัญญาณ แล้วนี่แก้วไม่มากับพวกป๊อปปี้หรอครับ”โทโมะตอบก่อนสายตา
จะมองหาแฟนสาวทำเอาป๊อปปี้อดสงสารไม่ได้และไม่กล้าพูดว่าเขาเห็นแก้วกับกวิน
 
 
 
 
 
 
“แต่ตอนที่เราห่างกัน ไกลกันคนละประเทศแบบนั้นมันทำให้ผมคิดว่า แก้วอาจไม่ได้รักผมแล้ว
ก็ได้”โทโมะนิ่งเงียบสักพักก่อนที่พูดขึ้นต่อ
 
 
 
 
 
“ไม่หรอก ผมว่ายัยนั่นรักอยู่ล่ะไม่งั้นก็ไม่ยอมเปิดใจคบกับโทโมะหรอก”ป๊อปปี้พยายามพูดไม่ให้
โทโมะคิดมาก
 
 
 
 
 
“เพราะบางทีสิ่งที่ผมทุ่มให้มันก็เหมือนผมทุ่มให้แก้วแค่ฝ่ายเดียว”โทโมะที่ในใจยังคงคิดมาก
เรื่องแก้วก็เริ่มพูดปรับทุกข์กับป๊อปปี้ต่อ
 
 
 
 
 
 
“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะโทโมะ ก็ดูๆแก้วกับโทโมะก็รักกันดีนี่”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ผิวเผินเหมือนจะรักกัน แต่แก้วเหมือนเค้ากั๊กอะไรไว้อยู่น่ะสิ ผมน่ะรักใครผมทุ่มให้ทั้งใจนะ แล้ว
ก็รักใครมาก แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเหมือนกับผมรักแก้วแค่ฝ่ายเดียวมากกว่า ช่างเถอะครับ
บางทีผมอาจแค่คิดมากไปก็ได้ ไปเตะบอลกันเถอะครับ ยังไงซะแก้วเค้าก็กลับบ้านที่จันทบุรีกว่า
จะกลับก็วันพรุ่งนี้ผมว่างแล้วล่ะวันนี้”โทโมะตัดพ้อความรู้สึกทั้งหมดให้ป๊อปปี้ฟังก่อนที่จะฝืนยิ้ม
ออกมาแล้วพูดอย่างมองโลกในแง่ดีตามแบบฉบับของโทโมะแล้วลุกขึ้นชวนป๊อปปี้ไปเตะฟุตบอล
กันต่อ ป๊อปปี้มองภาพที่โทโมะฝืนยิ้มกับสิ่งที่โทโมะพูดกับเค้าก็สงสารโทโมะจับใจก่อนที่จะเตะ
ฟุตบอลกับเพื่อนสักพักแล้วขอตัวปลีกตัวออกมาจากคณะแล้วขี่รถไปหมายจะไปคุยกับแก้วให้รู้
เรื่องว่าจะเอายังไงกันแน่เพราะตลอดช่วงที่ปิดเทอม เขาพยายามโทรหาแก้วตลอด แต่แก้วตัด
สายไม่ยอมรับสายเขาหรือเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มเลย พอไปหาที่บ้านเช่าหมูหวานกับส้มส้มก็บอกว่า
แก้วกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ชายหนุ่มพลางคิดก่อนจะตัดสินใจเปลี่ยนที่หมายไปที่คอนโดของกวิน
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสร็จรึยังกวิน จะได้กลับไปส่งแก้วที่บ้านเช่านะ ป่านนี้หมูหวานกับส้มส้มคงกลับมาจากบ้านแล้ว
ล่ะ”แก้วนั่งรอกวินที่มัวแต่แต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากชายหนุ่มอาสามารับเธอที่บ้านยายที่
จันทบุรีแต่เจ้าตัวขอตัวกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดตัวเองก่อน
 
 
 
 
 
 
“แหมใจร้อนไปได้ ช้านิดๆหน่อยๆเอง ทำอย่างกับซ่อนหนุ่มๆไว้ที่บ้านเช่าอย่างงั้นล่ะ”กวินยิ้มร่า
พร้อมกับพูดแซวแก้วระหว่างเดินออกมาจากห้องแล้วลงลิฟท์ไปด้วยกัน ทำให้แก้วสะอึกคิดถึงโท
โมะคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอตอนนี้ แต่ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา เธอเลือกไม่ไปญี่ปุ่นกับโทโมะ
ไม่รับสายเค้า อ้างตลอดเพื่อที่จะลองให้โอกาสกวินแก้ตัวกับเธอ นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่
 
 
 
 
 
 
“บ้าหรอกวิน แก้วยังไม่มีใครสักหน่อย”แก้วรีบพูดออกมาก่อนที่ประตูลิพท์จะเปิดแล้วป๊อบปี้ได้ยิน
หมดทุกอย่างชายหนุ่มไม่รอช้ารีบกระชากตัวเพื่อนสาวให้มากับตัวเองทันที
 
 
 
 
 
“เห้ย ปล่อยแก้วนะ บอกให้ปล่อยยังไงวะ/กวิน อย่านะ”กวินโวยวายเมื่อป๊อปปี้กระชากแก้วไปกับ
ตนก่อนที่จะกระชากป๊อปปี้มาชกจนล้มคว่ำลงไปจนแก้วร้องหวีดสั่งให้หยุด
 
 
 
 
“หึ กลับบ้านต่างจังหวัดแต่มาขลุกอยู่กับมันที่คอนโด นี่แกกำลังทำอะไรอยู่วะแก้ว แกไม่คิดถึงใจ
ไอ้โทโมะมันเลยรึไง”ป๊อปปี้เดือดจัดโพล่งออกมาทำให้แก้วตกใจรีบดึงป๊อปปี้ออกไปคุยกันในที่
ลับตากวินทันที
 
 
 
 
 
 
“แกจะพูดเสียงดังไปทำไมวะ/ทำไมกลัวไอ้กวินของแกมันรู้หรอว่าตอนนี้แกมีแฟนแล้วเป็นโทโมะ
กลัวงั้นหรอที่มันจะรู้ว่าแกกำลังคบซ้อน แก้วทำไมแกทำตัวแบบนี้วะ”แก้วพยายามปรามไม่ให้
ป๊อปปี้โวยวายแต่ป๊อปปี้ที่โกรธจัดไม่สนใจอะไรก็ยิ่งโวยวายไปตามประสาคนอารมณ์ร้อนจนแก้ว
เผลอตบหน้าเพื่อนรักจนหัน ชายหนุ่มนิ่งแล้วหันขวับไปมองแก้วด้วยสายตาผิดหวังในตัวเพื่อนสาว
ถึงที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นแค่เป็นห่วงแก ชั้นแค่สงสารโทโมะที่แกทำกับเค้าแบบนั้น ถ้าแกเลือกกลับไปหามันแกก็บอก
โทโมะไปดีๆไม่ใช่ปล่อยให้คาราคาซังแบบนี้ รึว่าแกลืมไปแล้วว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนแกตอนนี้
ชื่อโทโมะถ้าไม่รักกันก็ปล่อยมือไป สงสารโทโมะบ้างเถอะ”ป๊อปปี้ว่าแก้วด้วยความโกรธปนผิดหวัง
ก่อนที่จะเดินจากแก้วไปทิ้งให้แก้วมองตามแผ่นหลังเพื่อนชายตัวเองด้วยความสับสนกับเรื่องของ
ตัวเองโดยไม่รู้เลยว่ากวินได้ยินเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก่อนเปิดเทอม2มา2วันแบบนี้แล้วพวกเราถูกนัดรวมรุ่นปี1ที่คณะอดคิดถึงตอนที่เรารับน้องไม่ได้
เนอะ”ปลื้มพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนในรุ่นและฟางที่ถูกป๊อปปี้สั่งให้กลับมาด่วน
 
 
 
 
 
“ดีตรงไหน ตอนรับน้องต้องมาเจอพวกพี่ปี3หน้าโหดคุมวินัยพวกเราแบบนั้นอึดอัดจะตายทำไรก็มี
แต่คนจ้อง”ฟางบ่นอุบเมื่อคืดถึงตอนรับน้อง
 
 
 
 
 
“แต่คนแถวนี้ก็ได้เป็นแฟนประธานปกครองเองซะได้นี่นา”โทโมะหันไปพูดกับฟางทำให้ฟางยิ้ม
หน้าแดงด้วยความเขินทันที
 
 
 
 
 
“แหมๆ แล้วทีตัวเองล่ะก็เป็นแฟนแก๊งค์พี่ว้ากไม่ใช่หรอ”ฟางได้ทีเผลอแซวเรื่องแก้วกลับไปทำให้
โทโมะชะงักเมื่อคิดถึงแก้ว ปัง ตอนนั้นเองประตูห้องได้ถูกเปิดออกมาอย่างแรงก่อนที่พวกป๊อปปี้
จะเดินเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
 
“เงียบ”เมื่อป๊อปปี้เข้ามาเห็นน้องปี1เอาแต่คุยกันไม่สนใจก็สั่งให้เงียบเสียงดังจนทุกคนที่นั่งใน
แถวตกใจก่อนที่จะเงียบลงแล้วนั่งเป็นแถวโดยอัตโนมัติ
 
 
 
 
 
 
“ที่พวกพี่เรียกน้องปี1มากันในวันนี้คงจะทราบกันมาบ้างแล้วสินะครับว่ากิจกรรมตอนเทอม2ของ
เราที่จะมีนี้ มันเป็นงานใหญ่ที่คณะของเรามีกันมาทุกปี และทุกปีเราสร้างความประทับใจให้กับทุก
คนที่มาเข้าชมอย่างมาก รู้มั้ยครับว่าคืออะไร”ปั้นจั่นถามรุ่นน้องปี1ที่ยังตกใจกับการมาของพี่
ปี3เหมือนกับตอนรับน้องไม่มีผิด
 
 
 
 
 
 
“ถามไม่ได้ยินรึไง ลืมกันไปหมดแล้วหรอห้ะ หมอบ เดี๋ยวนี้ ชักช้ากอดคอกลุกนั่ง”ป๊อปปี้นิ่งอยู่
นานสั่งเสียงดังทำให้รุ่นน้องทุกคนเริ่มตื่นตัว
 
 
 
 
 
 
“ละคอนถาปัดครับ”โทโมะพูดขึ้นสายตาหันไปมองแก้วที่ยืนคุมอยู่ด้านหลังที่เมื่อสบตากันแก้ว
กลับมองไปทางอื่นจนชายหนุ่มแอบหวั่นใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ละคอนถาปัด เป็นละครเวทีที่พวกเราต้องทำในปี2และพี่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าทำละครเวที
เรื่องนึงมันไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นถ้าพวกน้องเหลาะแหละขึ้นมาเมิ่อไหร่ พวกน้องได้เจอพวกพี่อีก
ครั้งแน่ เอ้า นั่งเงียบทำไม ลุกขึ้นสิ”ป๊อปปี้สั่งก่อนที่จะตะโกนสั่งรุ่นน้องเสียงดังให้รีบลุกขึ้นแล้วสั่ง
ให้วิ่งออกไปข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรเนี่ยฟางทำไมแฟนเธอต้องมาบทโหดกับพวกเราด้วย/ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน”ซีแนนที่
วิ่งอยู่ข้างๆฟางถามร่างบางก่อนที่ฟางจะตอบด้วยความไม่เข้าใจเช่นกัน
 
 
 
 
 
“คุยอะไรกัน วิ่งไป”ป๊อปปี้ที่วิ่งมาใกล้ฟางแล้วสั่งเสียงดังจน2สาวสะดุ้งแล้วรีบวิ่งหนีไปทันที
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ เมื่อเข้าไปในห้องนี้จะมีพี่ปี4และอาจารย์ที่ดูแลงานละเครเวทีอยู่ข้างใน ต่อไปจะเป็นการ
แคสบทละครว่าใครจะได้มาแสดงเป็นพระเอกนางเอกและตัวละครต่างๆ พี่ขอให้น้องๆทุกคนทำมัน
ให้เต็มทมี่สุดความสามารถตัวเองนะคะ เพราะแคสได้แค่ครั้งเดียว และหลังจากแคสบทเสร็จจะมี
การประกาศผลวันพรุ่งนี้หลังที่น้องๆเลิกเรียนวิชาดรออิ้งที่สตูดิโอ และตอน6โมงเย็นน้องๆต้องมา
ประชุมที่คณะเพื่อแจกแจงงานละคร พี่ขอให้น้องๆทุกคนโชคดี”เมื่อเหล่าปี1ถูกพามาที่หน้าสตูดิ
โอ4ซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของตึก แก้วที่เป็นตัวแทนแจกแจงงานต่างๆเดินมาบอกน้องๆก่อนที่จะให้พิม
และปี2คนอื่นพาน้องๆที่แบ่งกลุ่มละ4คนเข้าไปห้องสตูดิโอ4เพื่อแคสการแสดง ฟางที่นั่งหอบอยู่
ด้านหลังหันหน้าไปทางระเบียงทางเดินเพื่อรับลมจากที่ถูกจับวิ่งอย่างไม่ทันตั้งตัวเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
“อ่ะ น้ำ”ป๊อปปี้เดินมาพร้อมกับขวดน้ำดื่มยื่นให้กับฟาง ฟางหันขวับไปมองแฟนหนุ่มด้วยสายงา
งอนๆแล้วลุกหนี ป๊อปปี้ตกใจไม่รอช้า รีบวิ่งไปตามแฟนสาวตัวเองทันที
 
 
 
 
“ปล่อยฟางเลยนะคนบ้า ให้เรารีบกลับมาเพราะว่าจะแกล้งกันแบบนี้งั้นหรอ”ป๊อปปี้วิ่งตามมาจนถึ
งบันไดรั้งข้อมือบางฟางเอาไว้ก่อนที่ฟางจะสะบัดออกแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
“มันเป็นบทบาทที่พี่ต้องทำนะฟาง ไม่ได้แกล้งสักหน่อยอย่างอนสิ สมัยปี1พี่ก็โดนแบบนี้มาก่อน
น่า”ป๊อปปี้พยายามพูดง้อ
 
 
 
 
 
 
“แต่ยังไงก็บอกฟางก่อนก็ได้นิ ฟางไม่ชอบแบบนี้พี่ก็รู้”ฟางหน้างอไม่หายป๊อปปี้ส่ายหน้าแล้วยิ้ม
นิดนึงเพราะเมื่อกี้เขาแกล้งไปตะโกนใส่แฟนสาวจริงๆ ชายหนุ่มไม่รอช้าดึงฟางมากอดแน่นแล้ว
พลางลูบผมอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“ไม่งอนนะที่รีบให้มาก่อนไม่ใช่แค่เรื่องละครหรอก แต่เพราะคิดถึง อยากให้กลับมาเร็วๆต่างหาก
ล่ะ”ป๊อปปี้พูดกลางกระชับกอดทำให้ฟางใจเต้นรัวหน้าแดงจัดกอดตอบแฟนหนุ่ม โดยไม่รู้เลยว่ามี
ใครคนหนึ่งยืนมองจากอีกฝั่งของตึกเรียนอยู่
 
 
 
 
จะมีกิจกรรมถ้าปล่อยปี1ทำกันเองไม่มีพี่โหดแบบปี3มา งานก็ไม่สมบูรณ์แน่นอน
 
 
แต่งานนี้กวินรู้แล้วว่าแก้วมีโทโมะ แล้วกวินจะหยุดมั้ยนะ
 
 
แล้วใครกันที่แอบดูป๊อปฟางจากอีกฝั่งของตัวตึก 
 
 
ต้องติดตามมมมมมมม