รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

“เจ้าชายจากดาวเสาร์จะรอเจ้าหญิงจากดาวพฤหัสที่ทางช้างเผือกในคืนที่พระจันทร์เต็มดวงและจะ

รอแม้กระทั่งแสงอาทิตย์ขึ้นวันใหม่”

 

 

 

 

 

 

 

“คิดอะไรอยู่หรอแก้ว รึว่าแก้วคิดถึงที่ไอ้ป๊อปมันเจอพวกเราเมื่อกี้นี้”กวินเหล่มองแก้วที่นั่งเหม่อ

ออกไปข้างนอกกระจกรถไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

“เปล่าๆ ขับรถต่อไปเถอะกวยิน แก้วอยากนอน”แก้วพูดก่อนที่จะปรับเบาะแล้วเอนหลังลงไปก่อน

ที่จะหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวโทโมะกลับเลยก็ได้นะ พอดีแก้วปวดหัวอยากนอนแล้ว โทโมะจะได้อ่านหนังสือต่อด้วย

ไง”แก้วพุดเมื่อโทโมะมาส่งเธอที่บ้านเช่า

 

 

 

 

 

“อื้อ จริงสิ เมื่อกี้ตอนเราอยู่หอป๊อปปี้ฟางฝนตกนี่เนาะ แก้วคงจะปวดหัวอย่าลืมกินยาแล้วพักผ่อน

เยอะๆนะ”โทโมะเอามืออังที่หน้าผากแฟนสาวด้วยความเป็นห่วงก่อนที่จะพูดต่อแล้วขี่รถออกไป

แก้วมองแฟนหนุ่มไปจนลับตาแล้วตัดสินใจเดินไปสตาร์ทรถเวสป้าคู่ใจของตัวเองขี่รถไปที่คณะ

วิศวะทันที

 

 

 

 

 

“นี่ตี3กว่าแล้วยังจะนั่งอยู่ตรงนี้อีกหรอ”แก้วที่แอบย่องขึ้นไปตรงดาดฟ้าของคณะแล้วอึ้งเมื่อเห็น

กวินนั่งอยู่กลางกอดตัวเองเพื่อไล่อากาศที่เย็นหลังจากฝนตกแล้วคิดถึงสมัยที่เธอยังคบกับกวิน

โค้ดลับที่กวินบอกเธอที่โรงพยาบาล มันคือโค้ดลับที่เธอกับกวินตั้งไว้ให้รู้กัน2คนเจ้าชายจากดาว

เสาร์คือกวิน เจ้าหญิงจากดาวพฤหัสคือเธอ มานัดพบกันที่ทางช้างเผือกก็คือดาดฟ้าคณะวิศวะเพื่อ

ดูดาวด้วยกันเสมอๆ แก้วแอบมองกวินที่นั่งมองดูวิวอยู่หลายนาทีไม่มีท่าทีจะลุกขึ้น ก่อนที่ชาย

หนุ่มจะจามเพราะเขาอยู่ข้างบนนี้ตอนฝนตกเมื่อกี้

 

 

 

 

 

“ทำแบบนี้ทำไม ทำไมไม่ไปพัก”แก้วมองกวินสักพักก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปหากวิน

 

 

 

 

“อย่าน้อยวันนี้เธอก็มา”กวินยิ้มนิดนึงก่อนที่จะเดินเอามือไปจับมือแก้ว แต่แก้วชะงักชักมือกลับ

ทันที

 

 

 

 

 

“นี่นายเป็นบ้าอะไรของนายน่ะกวิน มาทำแบบนี้ทำไม เราเลิกกันแล้วนะ และนายก็เป็นคนบอกเลิก

ชั้นเอง ทิ้งชั้นเอง แล้วนายทำแบบนี้เพื่ออะไรกัน”แก้วมองหน้าอดีตคนเคยรักอย่างกวินด้วยความ

ไม่เข้าใจ สับสน ก่อนที่จะตรงเข้าไปทุบอกกว้างรัวแล้วตัดพ้อว่าชายหนุ่ม จนกวินที่พยายามปัด

ป้องกำมือเล็กๆของแก้วนั้นรวบข้อมือไว้แล้วดึงแก้วไปกอดก่อนที่จะบดจูบแฟนเก่าทันที

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้อีก”แก้วได้สติรีบผละชายหนุ่มออกมาพร้อมกับตบหน้าก่อนที่จะว่ากวิน

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ว่าชั้นเคยทำร้ายเธอ ทำให้เธอผิดหวัง เสียใจทั้งที่เธอรักชั้นมากขนาดนั้นแต่ชั้นก็ยังไม่รุ้จัก

พอ ชั้นมันโง่เองที่ปล่อยเพชรทิ้งไป ชั้นเห็นเธอเข้มแข็งไม่ยอมชั้นอีกมันทำให้ชั้นอยากได้เธอ

กลับมา กลับมาได้มั้ยแก้ว ให้โอกาสชั้นได้เริ่มต้นใหม่กับเธออีกครั้ง ชั้นสัญญาชั้นจะดีกับเธอไม่

ทำให้เธอเสียใจ แก้วอย่าไป”กวินพูดสารภาพความในใจออกมาแล้วตกใจเมื่อแก้วหันหลังจะเดิน

หนีก็ไม่รอช้ารีบดึงแก้วไปกอดแน่นจากด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

“เธออาจโกรธชั้นเกลียดชั้นแล้ว แต่ชั้นขอโอกาสได้มั้ยให้โอกาสคนอย่างชั้นได้แก้ตัวทำดีกับเธอ

ถ้าสุดท้ายเธอหมดรักชั้นไปจริงๆจากใจ ชั้นก็จะไปจากเธอเอง”กวินพูดขอร้องแก้วอีกครั้งทำให้

แก้วร้องไห้จนตัวสั่น เพราะทั้งใจนั้นเธอรักกวินมากถึงแม้โทโมะจะดีกับเธอเท่าไหร่ แต่เธอยังไม่

ลืมเขา แล้วมันก็ไม่ผิดใช่มั้ยที่เธอจะให้โอกาสคนรักเก่าแบบกวิน

 

 

 

 

 

“ได้ ชั้นจะลองให้โอกาสนายอีกครั้ง”แก้วค่อยๆหันมาแล้วพูดขึ้น ทำให้กวินยิ้มออกมาด้วยความ

ดีใจก่อนที่จะดึงแก้วไปกอดแทนคำขอบคุณ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเครื่องลงถึงเชียงใหม่แล้วโทรหาพี่ทันทีเลยนะฟาง”ป๊อปปี้ที่มาส่งแฟนสาวกำชับร่างบางให้

โทรหาเขา

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอพี่ป๊อป เครื่องถึงเชียงใหม่ฟางก็ต้องโทรหาแม่ก่อนสิ เดี๋ยวก็กลับบ้านไม่ได้พอดี”ฟางทุบ

แขนแฟนหนุ่มเบาๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ โทรหาแม่ก่อนก็ได้ แต่หลังจากโทรหาแม่โทรหาพี่ด้วยนะอยู่กันตั้งหลายร้อยโล คนเป็น

ห่วง”ป๊อปปี้ยิ้มพลางลูบผมแฟนสาวอย่างอ่อนโยนจนฟางที่ฟังชายหนุ่มแล้วยิ้มออกมาด้วยความ

ดีใจ

 

 

 

 

 

“แหม ปากหวาน แล้วพรุ่งนี้เช้าอย่าลืมไปรับคุณแม่เร็วๆนะคะ อย่ากินเหล้าจนนอนตื่นสาย แล้วที่

ฟางไม่อยู่น่ะ เก็บเสื้อผ้า เก็บห้องด้วยนะ”ฟางพูดแกมสั่งแฟนหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ครับผม สั่งกันขนาดนี้เทอม2เราย้ายมาอยู่ด้วยกันเลยมั้ยล่ะ/บ้าหรอพี่ป๊อป เดี๋ยวแม่ว่า”ป๊อปปี้พูด

แล้วแซวแฟนสาวก่อนที่แฟนสาวจะทุบชายหนุ่มแล้วตอบไปเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“แต่ยังไงซะ ช่วงที่ฟางกลับบ้านไป พี่ต้องไปเคลียร์กับเพื่อนพี่ให้ได้นะคะ ว่าเรื่องเมื่อคืนที่พวก

เราเห็นมันคืออะไรกันแน่”ฟางคุยกับป๊อปปี้แล้วอดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ที่เธอกับเขาเห็นก็รีบ

เตือนแฟนหนุ่มให้ไปบอก

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน พี่จะไม่ปล่อยให้มันคาราคาซัง พี่ต้องรู้ให้ได้ว่าแก้วมันคิดอะไรอยู่ทำไมถึงกลับไปกับ

กวิน”ป๊อปปี้พูดแล้วคิดถึงเพื่อนสาวความไม่เข้าใจในสิ่งที่เห็น

 

 

 

 

 

“นี่มาส่งฟางหรอครับ ดีจังพี่รหัสมาดูแลแบบนี้ แม่เราจะได้อุ่นใจ”กั้งที่มาถึงหน้าเกทขาเข้าเห็น

ป๊อปปี้มาส่งฟางก็ร้องทัก

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเราไม่บอกพี่ห้ะว่าเราจะขึ้นเครื่องไปกับพี่กั้งขาของเราล่ะ/พี่ป๊อปอย่าคิดเป็นเรื่องใหญ่สิ ก็

แม่ฟางกับแม่พี่กั้งรู้จักกันจะกลับพร้อมกันก็ไม่แปลก อย่าทำหน้ามุ่ยแบบนี้สิ”ป๊อปปี้เห็นกั้งก็ตกใจ

ก่อนที่จะกอดคอฟางหันหลังแล้วกระซิบถามแฟนสาวอย่างไม่พอใจก่อนที่ฟางจะรีบฟรามอารมณ์

ร้อนของแฟนหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

“แน่นอนครับ แม่ฟางต้องอุ่นใจแน่ๆที่มีผมคอยดูแลในฐานะแฟน/พี่ป๊อป”ป๊อปปี้รีบหันกลับไปมอง

กั้งก่อนที่จะรีบพูดแล้วแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการโอบไหล่ฟางจนฟางหน้าแดงพลางทุบไหล่

ป๊อปปี้เบาๆ

 

 

 

 

 

“หา อะไรนะ แฟนงั้นหรอ นี่ฟางเป็นแฟนกับพี่รหัสตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมพี่ไม่รู้เรื่องมาก่อน

ล่ะ”กั้งเหวอก่อนที่จะหันไปถามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เราพึ่งคบกันครับพึ่งเปิดตัวว่าแฟนกัน จริงๆแล้วเราก็คุยๆกันมานานแล้ว ดังนั้นไม่ต้องห่วงนะครับ

เพราะจากนี้ ฟางเป็นแฟนผม ผมจะดูแลฟางเอง”ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบตอบแทนฟางพร้อมกับกระชับวง

แขนที่โอบกอดฟางอยู่นั้นให้แน่น

 

 

 

 

 

 

“พี่ดีใจด้วยนะที่เรามีแฟนสักที งานนี้ต้องบอกแม่เราแล้วล่ะ งั้นต่อไปนี้ผมฝากดูแลฟางด้วยนะครับ

ป่ะเลยเวลาเช้คอินแล้วฟางไปกันเถอะขอตัวก่อนนะครับ”กั้งพูดก่อนที่จะชวนฟางเดินเข้าเกทแต่

ป๊อปปี้ก็ไม่วายเขม่นกั้งที่เดินใกล้ฟางอยู่ดีทำให้ฟางอดขำในความขี้หวงของแฟนหนุ่ม

 

 

 

 

เอาแล้วไง แก้วเลือกให้โอกาสกวินแล้วโทโมะล่ะ จะทำไงดี

 

 

แล้วเส้นทางความรักของป๊อปฟางจะสดใสรึว่ามีอุปสรรค ต้องติดตามๆ