รุ่นพี่(ที่รัก)

 
 
 
 
 
 
 
“ข้างในจะเหล่อะไร ยุกยิกอยากรู้จักมากงั้นหรอ นิ่งไปดิ”เสียงผู้หญิงอีกคนตะโกนว่ามาจากด้านข้าง
ทำให้ฟางเผลอหันไปมองแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นผู้หญิงแว่นในวันปฐมนิเทศที่ว่าเธอกำลังเท้าสะเอว
ดุเพื่อนๆปี1เธออยู่ ซึ่งต่างจากมาดเด็กแว่นที่เคยเจอ มาในมาดสาวมั่นสวมกางเกงรองเท้าผ้าใบ
แต่งหน้าโทนดุเข้มกำลังดุรุ่นน้องที่เข้าแถวอยู่
 
 
 
 
 
“ใครอนุญาตให้คุณหันไปมองไม่ทราบ อยากรู้จักเพื่อนผมรึไง”ป๊อปปี้เห็นฟางยุกยิกก็รีบตะโกน
เสียงดังจนฟางสะดุ้ง
 
 
 
 
 
“ไม่อยากค่ะ/ไม่อยากก็มองตรงไปดิ ยุกยิกอะไร”ฟางตอบก่อนที่ป๊อปปี้จะเอ็ดใส่ฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“พวกคุณทำตัวไม่มีระเบียบ เฉื่อยชา ตอนเช้าพี่เค้านัด7โมงก็ยังมาสายอีก นี่น่ะหรอคนที่จะมาเข้า
ปี1คณะสถาปัตย์ นี่น่ะหรอ จะมาเป็นน้องของผม”เสียงของรุ่นพี่ปี3อีกคนที่ยืนข้างป๊อปปี้ตะโกน
เสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
“พี่คะ คือว่า พวกเรา/ว่าอะไร ผมอนุญาตให้คุณพูดหรอ แล้วนี่ใครพี่คุณ ผมไม่มีวันรับเป็นน้อง พวก
ไม่มีระเบียบ อะไรก็ไม่รู้”ขณะที่ทุกคนกำลังโดนว่าอยู่มีเพื่อนปี1อีกคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนที่จะถูก
ป๊อปปี้เอ็ดใส่จนสะดุ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“จัดแถว ผู้หญิงอยู่ข้างหน้า ผู้ชายอยู่ข้างหลัง เร็วๆ ให้เวลา20วิ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนที่จะเดินมาอีก
มุมแล้วสั่ง
 
 
 
 
 
 
 
“ช้าอีก เก้าอี้ลมไปเดียวนี้ เร็วๆ”ป๊อปปี้หงุดหงิดเมื่อเห็นทุกคนช้าก็ออกคำสั่งก่อนที่ทุกคนจะเก้าอี้
ลมลงไป
 
 
 
 
 
 
“พี่คะ ไม่ไหวแล้วค่ะ/สำออย เพื่อนเค้ายังไหวก็ไหวสิ”ฟางไม่ไหวรีบลุกขึ้นก่อนที่จะถูกแก้วเอ็ดใส่
แก้วอีกที
 
 
 
 
 
 
 
“อะไร แค่นี้ยังไม่ไหวเป็นลูกแหง่ไปหน่อยมั้ง หมอบลงไปเดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้ส่ายหน้าอีกครั้งก่อนที่จะ
สั่งก่อนที่ที่ทุกคนจะรีบหมอบลงไป ฟางตกใจทำอะไรไม่ได้แต่ก็ต้องยอมจำนนทำตามคำสั่งกลุ่มรุ่น
พี่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนๆวันนี้คุณก็มาค่ายแล้ว พวกผมก็ไม่ใช่พวกคนใจร้ายกันเกินไป เอาล่ะ พวกผมมีข้าวให้พวก
คุณกิน แล้วเราค่อยมาฝึกระเบียบวินัยกันต่อ”ป๊อปปี้พุดก่อนที่เพื่อนปี3ของตัวเอง2คนจะเดินเอา
ข้าวกล่องมาให้
 
 
 
 
 
 
“หวังว่าข้าวหมูทอดของผมคงจะกินได้ แล้วไม่มีใครแอบหนีกันไปกินข้าวที่โรงอาหารอีกนะ”ป๊อปปี้
เหล่มองฟางที่ยืนหน้าตัวเองแล้วว่าทำให้ฟางสะอึกที่ถูกป๊อปปี้เหน็บใส่ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายไป
กินข้าวกันข้างนอก
 
 
 
 
 
 
“อะไรเนี่ย ทำไมรับน้องคณะนี้ต้องมาเจอรุ่นพี่โหดแบบนี้เนี่ย ถ้ารู้ไม่มาดีกว่า”ปลื้มบ่นอุบเมื่อมานั่ง
กินข้าวกับฟางและโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ใช่ รุ่นพี่บ้าอำนาจไม่มีเหตุผลดีแต่ทำหน้าดุเสียงดังใส่แบบนี้ ไม่ไหวนะ”ฟางพูดพลางเขี่ยข้าว
กล่องที่เย็นชืดของตัวเองแล้วบ่นออกมาบ้าง
 
 
 
 
 
“เอาน่าปลื้ม ฟาง ถือว่าเค้าฝึกให้เราอดทนนะ คณะนี้เค้ารับน้องแค่แปปเดียว สั้นกว่าคณะของพี่อีก
อดทนไว้ แล้วเราจะได้อะไรอีกตั้งเยอะนะ”โทโมะยิ้มให้กำลังใจปลื้มและฟางก่อนที่จะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“นี่แสดงว่าพี่รู้มาก่อนแล้วหรอคะว่าคณะนี้รับน้องโหด พี่โทโมะอ่ะ ทำไมไม่บอกพวกเราก่อน
คะ”ฟางนิ่วหน้าแล้วพูดตัดพ้อโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“โถ่ ฟาง ปลื้ม เข้ามาเป็นปี1ต้องลองรับน้องซักตั้ง ดีกว่าพวกไม่รับน้องอีกนะ ไม่ทั้งเพื่อน รู้จักทั้งพี่
มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน และพี่ว่ามันครั้งเดียวเองนะการรับน้อง มันแค่ครั้งเดียวเองกับการเป็นปี1 ไม่
ลองก็ไม่เสียหายหรอก”โทโมะพูดให้กำลังใจน้องๆแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร
 
 
 
 
“แต่พี่ก็เป็นปี1มา2ครั้งละนะคะ555/แซวพี่นะฟางๆ”ฟางแซวโทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบแล้ว
หัวเราะเสียงดังและเล่นกันเพื่อให้หายเครียด
 
 
 
 
 
 
“พอ กินข้าวแล้วเสียงดังก็ไม่ต้องกิน ไม่มีมารยาท มาเข้าแถว”เสียงของป๊อปปี้ตะโกนเสียงดังทำให้
ปี1ทุกคนรีบวิ่งกลับมาข้าวแถว ทั้งๆที่ยังกินข้าวไม่เสร็จ
 
 
 
 
 
“กินข้าวก็ยังจะเลือกกิน ยังจะบ่น นินทารุ่นพี่แบบนี้ ไม่มีมารยาท”แก้วตะโกนว่าเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
“ให้เวลาไปกินข้าวไม่ใช่ไปพูดคุยกันเสียงดัง นี่แสดงว่าคงจะมีแรงกันแล้วล่ะสิ ดี เข้าแถวตอน
เรียง2เดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้ออกคำสั่งอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่คะ พวกเรายังกินข้าวไม่เสร็จเลยนะคะ/ไม่เสร็จก็ไม่ต้องกิน เสียงดังเองทำไมล่ะ เอ๊ะ รึว่า
เวลาที่ผมให้คุณกินข้าวมันไม่พอที่จะออกไปซื้อข้าวข้างนอกกินล่ะห้ะ”ฟางยกมือแล้วแย้ง ก่อนที่
ป๊อปปี้จะพูดเสียงดังแล้วจิกกัดถึงเรื่องที่พวกฟางไปกินข้าวเมื่อวันก่อน
 
 
 
 
 
 
“ข้าวพวกนี้มันเป็นเงินของพี่ปี2ปี3 ยังจะมีหน้ามาทิ้ง ไม่เห็นความสำคัญ ไม่เห็นหัวพี่หมดแล้ว ปีน
เกลียวกันสนุกเลยแบบนี้ก็ไม่ต้องกิน”แก้วว่าเสียงดัง สมทบป๊อปปี้อีกที
 
 
 
 
 
 
“ไม่อยากกินข้าวแต่พูดคุยกันเสียงดัง เล่นกัน งั้นแสดงว่ามีแรงแล้วก็ไปสิ ไปเข้าแถว”เสียงพี่ปี3คน
อื่นตะโกนทำให้พวกฟางและปี1ทุกคนต้องรีบกรูกันไปจัดแถวก่อนที่ทุกคนจะถูกผ้าปิดตามัดที่ตา
แล้วเดินจับเชือกจากคนแรกจับกันต่อๆมา
 
 
 
 
 
 
“ว้าย/ ร้องเสียงดังอะไรอีก อีแค่เดินเงียบๆแค่นี้เดินไม่เป็นรึไง”ฟางที่เดินๆอยู่สะดุดก็ร้องออกมา
ก่อนที่จะถูกป๊อปปี้ที่เดินประกบแถวรุ่นน้องอยู่ตะโกนว่าทำให้ฟางสะอึกก่อนที่ทุกคนจะถูกเดินมา
เรื่อยๆ และฟางเริ่มรู้สึกว่ารอบๆที่เธอเดินเป็นพื้นใบไม้แห้งและมีกิ่งไม้อยู่รอบๆ
 
 
 
 
 
 
“นี่มันที่ไหนกันคะพี่/เงียบไปเลยคุณน่ะ พูดมากอีกทีผมจะให้คุณแยกไปแทงปลาไหลเดี่ยวกลาง
แดด50ทีเดี๋ยวนี้ล่ะ”ฟางที่เริ่มรู้สึกถึงพื้นดินและหล้าก็ถามต่อ ก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบว่าทำให้ฟางต้อง
เรียบเงียบลงทันที
 
 
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
ตึง ตึง ตึง ตึง
 
 
 
 
 
ตอนนั้นเองฟางที่ถูกจับแยกออกไปจากกลุ่มแล้วถูกจับให้คลาน ให้มุด สักพักก็มีเสียงสั่งให้ฟาง
กลิ้ง เธอรีบทำตามเพราะความกลัวก่อนที่จะตัวเองจะตกลงไปในสิ่งที่คล้ายกับแอ่งน้ำตื้น ก่อนที่จะ
มีเสียงกลอง ตอนนั้นเองเธอรู้สึกกลัวขึ้นมา ก็รีบถอดผ้าปิดตาออกแล้วพบว่าเธอกลิ้งลงมาจากเนิน
เตี้ยที่มีรุ่นพี่ปี2-3คนอื่นๆทำฐานกิจกรรมและด้านหน้าก็เป็นการลอดซุ้มเข้าไปในลานที่พี่
สันทนาการกำลังร้องเพลงอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ใครใช้ให้คุณแกะผ้าปิดตาออกห้ะ”จังหวะนั้นเองป๊อปปี้รีบวิ่งแล้วสไลด์ตัวลงมาที่เนินเตี้ยมาหาฟาง
ที่ลื่นลงแอ่งน้ำอยู่ไม่สนใจว่าตัวเองจะเลอะโคลนรึเปล่าก็รีบดุ
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษค่ะ/ไม่ต้องขอโทษ ไม่ต้องเข้าฐานอะไรอีกแล้ว คุณนี่ชอบทำเสียเรื่องหมดทุกครั้งเลย ไป
เข้าแถวกับพี่สันไป๊”ฟางพูดเสียงอ่อยก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญแล้วไล่ฟางด้วยความ
หงุดหงิดที่ฟางมักทำเสียเรื่อง ฟางนิ่วหน้าก่อนที่จะเดินกลับไปข้าแถวแล้วทำกิจกรรม จากนั้นมีการ
ทานข้าวใหม่แล้วแยกย้ายไปเข้าห้องพักที่จะต้องค้างคืน1คืน
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวน้องไปอาบน้ำกันนะคะแล้วไปเอาชุดนักศึกษาที่ฝากพวกพี่เมื่อเช้ามาไว้ที่ห้องเพื่อที่จะได้ใส่
วันพรุ่งนี้นะคะ”เสียงหวานใสของพิมรุ่นพี่ปี2เดินมาบอกกับรุ่นน้องก่อนที่จะให้ทุกคนไปอาบน้ำล้าง
เนื้อล้างตัวจากกิจกรรม
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ซีแนนเราเราขอยืมแชมพูหน่อยได้มั้ย เราไม่ได้เอามา”ฟางพูดกับเพื่อนที่นอนห้องเดียวกัน
ก่อนที่จะเดินออกมาอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำที่อยู่นอกตึกอีกที
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยแค่วันแรกก็โดนซะอ่วมแบบนี้ วันต่อๆไปพวกเราต้องตายแน่ๆเลย พี่ปี3ก็โหดซะแบบนี้”ซีแนน
เปิดประเด็นพูดขึ้นขณะเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำเสร็จ
 
 
 
 
 
 
“ใช่ๆ เราเจ็บใจที่สุดก็พี่เนียนที่ชื่อแก้วนั่นล่ะ อุตส่าห์คุยกันว่าจะอยู่หอในด้วยกันแล้วแท้ๆเล่นเป็นพี่
ปี3แบบนี้จะอยู่กับใครล่ะ”เพื่อนอีกคนพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“นี่ เปลี่ยนเสื้อผ้าก็รีบเปลี่ยนไม่ใช่มานินทากันแบบนี้ นินทารุ่นพี่อย่าคิดนะว่าเค้าไม่ได้ยินน่ะ”เสียง
แก้วตะโกนดังขึ้นมาจากนอกห้องก่อนที่รุ่นน้องปี1คนอื่นๆจะรีบแต่งตัวทันที
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวน้องๆไปเอาน้ำเต้าหู้ตรงนั้นนะคะ แล้วก็จะได้เข้านอน พรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้าเพื่อกลับมา
รายงานตัวเป็นนักศึกษาที่ในมอนะคะ”พิมพูดก่อนที่ทุกคนจะต่อแถวเพื่อรับของว่างตอนกลางคืน
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นี้ยังดีนะที่เค้าไม่พาเราไปลงโทษโหดแบบค่าย รด.ไม่งั้นผมนี่คงนอนร้องโอดโอยปวดตัวทั้ง
คืนแน่ๆ”เมื่อออกมาทานของว่างตอนกลางคืน ปลื้มและโทโมะรีบเดินมาหาฟางที่เดินแยกมาจากซี
แนนทันที
 
 
 
 
 
“อย่าทำหน้างอสิฟาง ถือซะว่ามีพี่ปี3มาคอยจัดระเบียบให้พวกเราเป็นระเบียบมากขึ้นนะ/จะดีกว่านี้
ถ้าไม่มายุ่งวุ่นวายกัน น่ากลัวจะตาย แถมชอบมาตวาดใส่เราเสียงดังอีก”โทโมะยิ้มขำที่เห็นรุ่นน้อง
ทั้ง2คนของตัวเองบ่นและงอแงเป็นเด็ก แต่ฟางไม่ตลกรีบพูดพลางคิดถึงป๊อปปี้ที่มาตวาดใส่เธอ
แทนที่จะช่วยเธอตอนอยู่ในแอ่งน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ จะยืนจับกลุ่มคุยอะไรกันเยอะแยะ เห็นมั้ยเนี่ยว่าเพื่อนเค้ารอกันอยู่ อยากโดนลงโทษรึไง”เสียง
เข้มของพี่ปี3ผู้ชายคนอื่นรีบพูดเมื่อเห็นพวกฟางจับกลุ่มคุยกันไม่ยอมมาเข้าแถว ฟางหน้าหงิกแต่
ทำอะไรไม่ได้ ก่อนที่จะเดินไปหยิบแก้วเพื่อมารอตักน้ำเต้าหู้และของว่าง
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ น้ำเต้าหู้หม้อนี้พี่ปี2เค้าอุตส่าห์ช่วยกันต้มให้น้องด้วยสิ จะมีพวกลูกคุณหนูกินไม่ได้แล้วแอบ
ไปเททิ้งเหมือนกับที่ทิ้งข้าวกล่องมั้ยนะ แล้วออกไปหาอะไรดีๆกินข้างนอกกัน โดยไม่สนใจว่า
เพื่อนเค้าก็ได้ของมาเหมือนๆกัน เอ้า มองหน้าผมทำไม ผมพูดขึ้นมาลอยๆไม่ได้เอ่ยชื่อใคร รึว่า
อยากรู้จักผมหรอ ไม่พอใจอะไรก็โทรไปฟ้องพ่อฟ้องแม่ก็ได้นะ พวกลูกคุณหนู”ป๊อปปี้พูดเสียงดัง
กระทบฟางแล้วทำหน้ากวนใส่เธอทำให้ฟางนิ้วหน้ามองชายหนุ่มอย่างไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้
ได้แต่เดินหน้าหงิกกลับไปนั่งในกลุ่มเพื่อนคนอื่นตามเดิมโดยที่ป๊อปปี้มองฟางที่นั่งหน้างอแล้วส่าย
หน้าเบาๆ
 
 
 
บอกเลยพี่ปี3คณะนี้เค้าโหด เค้าดุ เค้าเข้ม แล้วแบบนี้ฟางจะไหวมั้ยเนี่ย
 
 
 
รับรอง ต่อไปฟางถึงขั้นเสียน้ำตาแน่นอน
 
 
อย่าลืมติดตามกันนะจ้ะ