รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงห้องแล้วก็รีบนอนนะคะ เพราะพวกนี้พวกคุณต้องตื่นแต่เช้า”แก้วที่เดินมาส่งน้องปี1ผู้หญิงพร้อม

กับเพื่อนปี3และน้องปี2คนอื่นๆเมื่อมาถึงที่หน้าห้องพักก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“พี่คะ มือถือพวกเราหายไปค่ะ”ฟางที่กลับไปถึงเตียงตัวเองก่อนแล้วรู้สึกได้ว่ามือถือหายไปก็รีบวิ่ง

กลับมาบอกรุ่นพี่

 

 

 

 

 

 

“ถ้าจะหามือถือล่ะก็ เอาไว้วันพรุ่งนี้ลงทะเบียนรายงานตัวเสร็จทางเราจะคืนให้นะคะ เพราะการที่มี

มือถือไว้กับตัวเองเนี่ยทำให้พวกคุณไม่นอนกันไวๆแน่ ไม่ต้องถามนะคะ อ้อ แล้วก็สบายใจได้

เพราะพวกเราไม่ได้มือถือคุณไปขายแน่นอน รีบนอนได้แล้วค่ะ”แก้วอธิยายก่อนที่จะดุน้องปี1แล้ว

ปิดไฟเพื่อให้ทุกคนได้นอน ก่อนที่ตัวเองจะเดินออกไปบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ร้อนจัง ต้องหลับตั้งแต่เช้าแบบนี้นอนไม่หลับแฮะ”ฟางที่นอนดิ้นไปมาแล้วลุกขึ้นพลางพึมพำเบาๆ

ก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นและแอบย่องออกมาข้างนอกเพื่อเดินเล่น

 

 

 

 

 

 

“คิดหรอว่าเราจะมีมือถือแค่เครื่องเดียว โทรหาแม่ดีกว่า/ฟางมาทำอะไรตรงนี้น่ะ”ฟางยิ้มออกมา

ก่อนที่จะแอบเอามือถือเครื่องเล็กๆของตัวเองอีกเครื่องออกมาจากที่ซ่อนพลางกดหมายจะโทรหา

แม่ แต่โทโมะที่กำลังจะเดินกลับหอนอนกับปลื้มเห็นฟางเข้าก็รีบทัก

 

 

 

 

 

 

“นอนไม่หลับน่ะ เลยว่าจะออกมาโทรคุยกับแม่ที่อยู่เชียงใหม่แล้วนี่ปลื้มกับพี่โทโมะมาทำอะไร

คะ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ /พวกเราโดนพี่ปี3ผู้ชายเรียกซ่อมน่ะ ปวดระบมไปหมดเลยเนี่ย”โทโมะอึกอักก่อนที่ปลื้มจะ

พูดแทน

 

 

 

 

 

 

“หาซ่อม ซ่อมทำไมกัน พวกเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนิ ทำไมเพื่อนผู้ชายต้องโดนซ่อมด้วย ไม่

ยุติธรรมเลย สมัยนี้มันไม่มีแล้วนะที่เรียกไปทำร้ายร่างกายน่ะ”ฟางตกใจและเข้าใจว่าปลื้มถูกทำร้าย

ร่างกายก็โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“รับน้องคณะนี้ไม่มีใครถูกทำร้ายร่างกายอย่างที่คุณเข้าใจหรอกนะ ที่ผมเรียกพวกเพื่อนผู้ชายไป

ซ่อมก็เพราะว่าต้องการฝึกความอดทนและต้องการให้พวกเค้าละลายพฤติกรรมกันเท่านั้น ว่าแต่คุณ

ดึกดื่นขนาดนี้แล้วทำไมถึงออกมาจากห้องพักผู้หญิง รึว่าไมอยากนอนได้ ปั้นจั่น ไปบอกแก้ว ว่าไม่

ต้องให้ผู้หญิงนอนแล้ว เรียกรวมที่สนามบาสภายในเวลา15นาที เร็ว”ป๊อปปี้เดินมาได้ยินฟางก็พูด

ขึ้นก่อนที่จะหันไปสั่งเพื่อนปี3

 

 

 

 

 

 

“พี่คะ อย่าทำแบบนี้สิคะ เพื่อนหนูกำลังนอนอยู่นะคะ”ฟางตกใจรีบร้องห้ามไม่ให้ปั้นจั่นเดินไป แต่

กลับถูกรุ่นพี่อีกคนขวาง

 

 

 

 

 

 

 

“กฎบอกว่าพวกผู้หญิงต้องอยู่หอนอนตอน3ทุ่ม แต่ตอนนี้เวลา4ทุ่ม20กลับมีปี1ผู้หญิงมาเดิน

เพ่นพ่านในที่เปลี่ยวๆแบบนี้ ถ้าผมปล่อยไปกฎมันก็จะไม่เป็นกฎ ต้องมีการลงโทษ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ พี่อย่าทำแบบนี้ พี่ใจร้าย”ฟางตกใจเมื่อได้ยินเสียงพี่ปี3สั่งให้ปี1ผู้หญิงคนที่นอนอยู่ต้องลง

มาเพราะตัวเองก็รีบว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ใจร้ายงั้นหรอ ใครกันแน่ที่ใจร้ายเดี๋ยวก็รู้”ป๊อปปี้หันมามองฟางช้าๆแล้วพูดขึ้นนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า จัดแถวสิจะงัวเงียง่วงนอนทำไม ก็ในเมื่อผมให้พวกคุณนอนแล้วมีเพื่อนของพวกคุณคนนึงเค้า

ไม่อยากนอน ก็ไม่ต้องนอนกันมันแล้ว คืนนี้”ป๊อปปี้สั่งจัดแถวปี1ก่อนที่จะพูดเสียงดังทำให้สายตา

เพื่อนผู้หญิงทุกคนหันไปมองฟางเป็นตาเดียว

 

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่คะผิดแค่คนเดียวก็คงโทษแค่คนเดียวไปสิคะ”ซีแนนยกมือขึ้นแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ผิดแค่คนเดียว แล้วที่ยืนหัวโด่อยู่นี่มันไม่ใช่เพื่อนในคณะด้วยกันงั้นหรอห้ะ คุณคิดว่าพวกผม

จัดการรับน้องพวกนี้มาเพื่ออะไรกัน ถ้าไม่ใช่อยากให้พวกคุณสามัคคีกัน เป็นเพื่อนกัน แล้วจะเอา

ตัวเองเป็นหลักเป็นที่ตั้งแบบนี้ จะอยู่ในสังคมระบบหมู่แบบนี้ได้ยังไง กอดคอลุกนั่ง40ครั้ง”ป๊อปปี้

เอ็ดใส่ปี1ทุกคนพร้อมสั่ง

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่ะ ครั้งนี้ฟางเป็นคนผิดทำให้เพื่อนต้องถูกลงโทษฟางขอทำเองคนเดียว40ครั้งค่ะ”ฟางรีบ

ยกมือพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง อยากออกรับแทนงั้นหรอ มาสำนึกผิดอะไรตอนนี้ เพราะคุณทำให้เพื่อนของคุณที่นอนไม่รู้

เรื่องต้องเดือดร้อน งั้นก็ยืนดูเพื่อนคุณทั้งรุ่นลงโทษไป ไม่ต้องทำ”ป๊อปปี้หันไปว่าฟางก่อนที่จะสั่ง

น้องปี1ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ดูเอาไว้ซะ ว่าผลจากการที่คุณทำอะไรอยู่นอกกฎมันจะเป็นยังไง คงจะสบายตัวล่ะสิที่ให้คนอื่น

ต้องมารับผิดแทนแบบนี้ อ๊ะ จะทำอะไรหยุดเดี๋ยวนี้นะ”แก้วเดินไปว่าฟางแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นฟาง

เอามือประสานท้ายทอยตัวเองแล้วลุกนั่งพร้อมกับเพื่อนๆ

 

 

 

 

 

 

 

“คุณจะทำอะไร ผมไม่ได้สั่งให้คุณทำ หยุดเดี๋ยวนี้นะ/ไม่หยุดค่ะ ในเมื่อความผิดครั้งนี้มันเกิดจาก

ฟาง ฟางก็ต้องถูกลงโทษสิคะไม่ใช่เพื่อนๆ”ป๊อปปี้รีบห้ามแต่ฟางดื้อไม่ฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“อยากลองดีกับผมงั้นหรอห้ะ ผมเป็นประธานปกครองของคุณ ดี ในเมื่อไม่ฟังกัน ในแถวทำเพิ่ม

อีก10 20 30 ในแถวทำไป80ครั้งไม่ต้องหยุด”ป๊อปปี้หงุดหงิดที่ฟางไม่ฟังหันไปสั่งในแถวทันที

ก่อนที่จะให้ปี3ผู้หญิงคนอื่นมาห้ามไม่ให้ฟางลุกนั่ง

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ยว่าเพื่อนเป็นลมไปแล้ว ดูซะให้เต็มตา ทำตัวมีปัญหาตั้งแต่วันแรกที่รับน้อง คิดว่าวิธีนี้จะ

ทำให้เพื่อนไม่ลำบากบอกเลยว่าเป็นความคิดที่โง่มาก กลับจะเป็นตัวถ่วงเพื่อนมากกว่าล่ะสิไม่ว่า”มี

เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งเป็นลมหลุดมาจากแถวจนโทโมะต้องรีบอุ้มขึ้นไปหาพี่ปี2 ก่อนที่แก้วจะเดินมา

ว่าในความดื้อรั้นของฟาง ฟางชะงักหยุดต่อต้านรุ่นพี่และลุกขึ้นมองเพื่อนของเธอที่เป็นลมไปแล้วก็

อึ้งแล้วนิ่งเงียบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าคุณหยุดทำอะไรโง่ๆดีกว่า ถ้าคุณอยากได้บทลงโทษจากพวกผม นี่ไง คุณได้รับแล้ว คือการ

ยืนมองเพื่อนโดนลงโทษแทนคุณยังไงล่ะ”ปั้นจั่นเดินมาพูดกับฟางนิ่งๆทำให้ฟางน้ำตาไหลออกมา

ด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

 

 

“จะร้องไห้ทำไม น้ำตาของคุณไม่ได้ช่วยให้มันดีขึ้นหรอกนะ ที่คุณกล่าวหาว่าผมใจร้ายน่ะ ทีนี้รู้แล้ว

สินะว่าใครใจร้ายกว่ากัน คุณมาอยู่ที่นี่ก็ต้องยอมรับระบบรับน้องที่นี่ให้ได้ ในเมื่อทำผิดกฎก็ต้องถูก

ลงโทษจำเอาไว้ แล้วที่พวกคุณถูกลงโทษไม่ใช่ว่าเพราะเพื่อนคุณคนนี้ แต่เพราะพวกคุณเองที่ไม่รู้

จักดูแลเพื่อนให้ดี เมื่อเพื่อนทำผิดก็ต้องคอยเตือนกันไม่ให้ทำผิดไม่ใช่เพิกเฉยกันแบบนี้ จำเอาไว้

ว่าคนที่กอดคอคุณตรงนี้ เค้าจะเป็นเพื่อนที่คอยช่วยเหลือคุณไม่ว่าเรื่องเรียนหรือชีวิตในมหาลัย

เพราะเค้าคือเพื่อน เพื่อนจะต้องไม่ทิ้งเพื่อน และเพื่อนก็จะไม่ทำให้เพื่อนต้องเดือดร้อน เข้าใจ

มั้ย”ป๊อปปี้เห็นฟางร้องไห้ก็รีบว่าก่อนที่จะหันกลับไปพูดกับน้องปี1ที่กำลังถูกลงโทษแล้วหันกลับไป

มองฟางที่ยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้นก่อนที่จะสั่งให้ปี1ทุกคนหยุดและนั่งลงแล้วตัวเองก็เดินนำเพื่อน

ปี3คนอื่นออกไปจากตรงนั้นแล้วให้ปี2เข้ามาดูน้องๆปี1ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ มีน ฟางขอโทษนะ ฟางไม่ได้ตั้งใจทำให้เพื่อนทุกคนต้องโดนลงโทษ”ฟางรีบวิ่งไปหามีนที่

เป็นลมแล้วร้องไห้โฮออกมาด้วยความรู้สึกผิด

 

 

 

 

 

 

“ร้องไห้ไปมันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอก/นี่เธอ เงียบไปเลยนะเพื่อนเสียใจอยู่แล้วจะซ้ำเติม

เพื่อนอีกทำไม”ซีแนนที่เข้ามาหามีนเหมือนกันก็รีบว่าก่อนที่ปลื้มจะว่ากลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร มีนไม่โกรธฟางหรอกนะ ฟางทำไปเพราะฟางไม่รู้ และที่พี่ปี3เค้าพูดมันก็จริงเพื่อนมี

อะไรก็ต้องช่วยกันสิเนาะ อย่าร้องเลย”มีนฟื้นขึ้นมาแล้วยิ้มก่อนที่จะพูดปลอบฟาง

 

 

 

 

“พวกเราทุกคนไม่มีใครโทษฟางหรอกนะ ละที่พี่ปี3ผู้ชายเรียกพวกพี่ไปซ่อมกันน่ะ เพราะเค้า

ต้องการให้พวกเราสามัคคีกันเพื่อจะได้ช่วยดูแลเพื่อนผู้หญิงไงล่ะ ส่วนเมื่อกี้พวกเราก็จะไม่โทษ

ฟางนะ อย่าคิดมากเลย พรุ่งนี้จะเป็นน้องเฟรชชี่ปี1แล้วนะ ยิ้มหน่อยสิฟาง หน้างอแบบนี้เดี๋ยวเราไม่

สวยเอานะ”โทโมะก็ช่วยพูดปลอบฟางอีกแรงและคะยั้นคะยอให้ฟางยิ้มออกมา ก่อนที่เพื่อนๆปี1คน

อื่นจะมาโอ๋ฟางไม่ให้ร้องไห้อีก ทำให้ฟางรู้สึกดีขึ้นมาได้บ้างก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายกลับไปที่

ห้องพักเพื่อพักผ่อนและต้องเตรียมตัวรายงานตัวเป็นนักศึกษาในวันพรุ่งนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เล่นบทพี่ว้ากจอมโหดแบบนี้ ระวังคะแนนความฮอตจะตกนะครับเพื่อนป๊อป”หลังจากทีน้องปี1แยก

ย้ายกันไปนอนพักผ่อนแล้ว กลุ่มพี่ปี3ที่นอนกันที่เต็นท์ด้านหลังหอนอนก็ออกมาประชุมก่อนที่

ปั้นจั่นจะพูดแซว

 

 

 

 

 

 

“คะแนนตกอะไรวะ เราทำตามหน้าที่ จะเป็นพี่โอ๋ตามใจน้องแบบปี2ไม่ได้ดิเสียการปกครอง

หมด”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“แต่กับน้องฟางคนสวยที่แกชอบว่าชอบดุเค้าเนี่ยก็แอบน่าสงสารเหมือนกันนะ เมื่อกี้ตอนร้องไห้

หน้าแถวนะชั้นกับไอ้เคนตะนี่แทบอยากจะวิ่งไปกอดปลอบเลยว่ะ”ปั้นจั่นพูดพลางพยักหน้ากับเคน

ตะที่นั่งข้างๆ

 

 

 

 

 

“เลิกคิดจะจีบกับน้องปี1ได้ละ เดี๋ยวก็เสียการปกครองแย่ดิไปเลยรีบนอนเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าต้องพาน้อง

ไปรายงานตัว”ป๊อปปี้ไล่เพื่อนๆตัวเองไปนอนก่อนที่จะไปนอนตามแต่ก็อดคิดถึงฟางที่ร้องไห้เมื่อกี้

ไม่ได้อยู่ดี

 

 

 

 

พี่เค้าโหดเพราะพี่เค้าเป็นหัวหน้าพี่ว้ากนะ ต้องรักษาวินัย เดี๋ยวเสียระบบ

 

 

แล้วเป็นแบบนี้ฟางจะทนได้มั้ยต้องติดตามต่อนะจ้ะๆๆๆ