รุ่นพี่(ที่รัก)

 
 
 
 
 
 
“ฟาง ไหวป้ะเนี่ย เรียกกี่ครั้งก็ไม่ยอมตอบ ไม่สบายหรอ กลับไปนอนหอมั้ย”เฟย์เขย่าตัวฟางที่
เหม่ออยู่จนฟางได้สติก่อนที่จะถาม
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ไม่กลับ ยังไม่อยากกลับตอนนี้ ขออยู่นี่อีกคืนนะเฟย์/หา จะอยู่นี่อีกคืน เดี๋ยวคืนนี้พวกรูมเมท
ชั้นจะกลับมาแล้วน่ะสิ นี่ ถามจริงเถอะเมื่อคืนก็มาปีนขึ้นหอในไม่พอ แล้วไม่ยอมกลับห้องตัวเอง มี
อะไรรึเปล่า บอกชั้นได้นะ”ฟางได้ยินว่าจะต้องกลับห้องก็รีบอ้อนเฟย์ก่อนที่เฟย์จะปฏิเสธแล้วถาม
ฟางทำให้ฟางหน้าแดงคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่ถูกป๊อปปี้จูบก็หน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอ่ะ แล้วก็ไม่อยากจำ ถ้าห้องเธอไม่ว่างชั้นไปนอนห้องพี่โทโมะก็ได้ ขอบใจนะเฟย์ที่ให้นอน
ค้าง”ฟางรีบพูดก่อนที่จะกลับมาที่ห้องพลางมองซ้ายขวาแล้วรีบย่องกลับเข้าห้องตัวเองอย่างลับๆ
ล่อๆเพราะไม่อยากเจอหน้าป๊อปปี้ตอนนี้
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ รอดตัวไป สงสัยไม่อยู่ที่ห้อง”ฟางที่จัดการตัวเองเสร็จก็รีบสะพายเป้เตรียมตัวไปนอนที่ห้อง
ของโทโมะทันทีก่อนที่จะชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้ ปั้นจั่น เขื่อน เคนตะ นั่งกินข้าวอยู่ข้างล่างหอ ร่างบาง
รีบปีนออกตรงหน้าต่างชั้น1และรีบคลานหนีไปทันที
 
 
 
 
 
 
“อ้าวฟาง ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะเล่นซ่อนแอบหรอ”ตอนนั้นเองกั้งที่แวะมาหาฟางพอดีพึ่งจอดรถ
เสร็จทักฟาง
 
 
 
 
 
 
“อ้าว น้องฟางคนสวยไปทำอะไรตรงนี้เนี่ย”ไม่รู้ว่าความบังเอิญหรือความซวยของฟาง ตรงทางที่
ฟางคลานอยู่นั้นตรงกับหน้าต่างห้องอาหารที่เขื่อน ปั้นจั่น เคนตะและป๊อปปี้นั่งอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เก็บเหรียญน่ะค่ะ งั้นไม่มีอะไรแล้วฟางไปก่อนนะคะ ไปค่ะพี่กั้ง”ฟางรีบลุกขึ้นมาแล้วอึกอัก
ก่อนที่จะรีบดึงแขนกั้งไปขึ้นรถโดยที่ไม่ยอมมองหันหลังกลับมาเลย
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยย อาทิตย์หน้าก็จะสอบmid termแล้ว ทำไมแต่ละวิชามันยากขนาดนี้เนี่ย ไหนจะต้องดราฟ
งานส่งอาจารย์อีก”ปลื้มบ่นอุบขณะที่เดินมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนในคณะและหอบงานเข้ามาวางไว้
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ โชคดีจริงๆตอนที่พี่ซิ่วมามันสามารถโอนเกรดวิชานอกมาได้ เลยมีแต่ตัวในคณะที่จะต้อง
อ่าน”โทโมะพูดพลางนั่งอ่านหนังสือและชีทที่แจกตามคาบ
 
 
 
 
 
 
 
“แหม เป็นคนซิ่วมามันโชคดีแบบนี้นิเอง ที่ไม่ต้องเริ่มใหม่หมดแบบพวกเรา ดูสิทั้งดาราศาสตร์ ไหน
จะอิ้งค์ ไหนจะประวัติศาวตร์ศิลป์อีก จะอ่านอันไหนก่อนดี โอ๊ยย ปวดหัว งั้นฟางว่าเราไปดูหนังแก้
เครียดกันเถอะ”ฟางถอนหายใจคิดถึงแต่ละวิชาที่จะสอบก็รีบชวนเพื่อนๆไปดูหนัง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วก่อนจะไปดุหนังนี่ส่งงานอาจารย์แล้วรึไง/เรียบร้อยแล้วค่า ไปกันเถอะนะ ฟางไม่ค่อยอยากอยู่
คณะนานเลยช่วงนี้”โทโมะถามก่อนที่ฟางจะรีบบอก
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรไปล่ะเรา ทำไมถึงๆไม่อยากอยู่นาน”โทโมะถามด้วยความแปลกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ช่างเถอะน่า งั้นเดี๋ยวฟางไปซื้อน้ำก่อนนะ หิวน้ำมากเลย”ฟางพูดก่อนจะรีบวิ่งออกไปเมื่อเห็น
ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกับพวกแก้ว
 
 
 
 
 
 
“อ้าว น้องฟางเค้ารีบไปไหนของเค้าน่ะ/เห็นบอกว่าหิวน้ำน่ะครับแล้วก็วิ่งไปเลย”ปั้นจั่นถามเมื่อเห็น
ฟางรีบวิ่งไปก่อนที่โทโมะจะตอบแทนทำให้ป๊อปปี้ชะงักก่อนที่จะเลี่ยงออกไปตามหาฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไงดี ชวนยัยเฟย์ไปอ่านหนังสือที่ใต้ตึกคณะยัยเฟย์ดีกว่า/คณะตัวเองก็มีให้อ่านทำไมถึงไป
คณะคนอื่นล่ะ”ฟางที่เดินไปมาที่หน้าร้านกาแฟใต้คณะบ่นอุบแล้วต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ย่องมาจาก
ข้างหลังแล้วพูดฟางตกใจรีบถอยหนีจนชิดกำแพง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม เห็นหน้าพี่อย่างกับเห็นผี นี่หมดรับน้องแล้วนะ จะกลัวอะไรอีก”ป๊อปปี้เดินเข้าไปถามแล้ว
พูดแต่ฟางกลับถอยหนีอีก
 
 
 
 
 
“ฟางไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ไง ฟางจะไปอ่านหนังสือ/เดี๋ยวสิจะไปไหน ได้ข่าวว่าจะต้องติว
ประวัติศาสตร์ศิลป์นิ พี่ติวให้มั้ยน้องรหัส”ฟางรีบเดินหนีแต่ป๊อปปี้รั้งแขนเอาไว้ไม่ให้ไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางอ่านเองได้ค่ะ/เป็นอะไร คนมาติวให้ดีจะตาย จะหนีทำไมล่ะ”ฟางรีบว่าก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบถาม
กลับ
 
 
 
 
 
 
“ฟางงานเยอะแล้วก็มีอ่าหนังสือฟางไม่ได้ว่างจะให้ใครติวนะ/ก็ไม่ใช่ใครอื่นซักหน่อยพี่น่ะพี่รหัสเรา
นะ มาเถอะเดี๋ยวติวให้ จะติวให้ได้Aเลย”ฟางยังคงปฏิเสธแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมและคะยั้นคะยอฟาง
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องค่ะ ลำพังมีพี่โทโมะมีปลื้มอยู่แล้ว และฟางก็อ่านเองได้/แต่พี่จะติวให้ พูดดีๆทำไมไม่ยอม
กันล่ะห้ะ พรุ่งนี้บ่ายโมงที่ห้องบรรยาย7มาด้วยล่ะ ไม่อย่างงั้น รูปเราที่พี่ถ่ายไว้จะแปะทั่วหอ
แน่นอน”ฟางรีบพูดแต่สุดท้ายก็ถูกชายหนุ่มบังคับให้ไปติวอยู่ดีก่อนที่จะเดินหนีไป ฟางฮึดฮัดที่สุด
ท้ายหนีพี่รหัสตัวร้ายอย่างป๊อปปี้ไม่พ้น
 
 
 
 
 
“อ้าวมาพอดี เตรียมหนังสือมาแล้วใช่มั้ยเดี๋ยวเข้าไปในห้องกันเลยนะ”จนถึงวันนัด ฟางที่เดินมากับ
ปลื้มและโทโมะเห็นแก้วยืนอยู่แถวหน้าห้องบรรยายก็รีบทักทายก่อนที่แก้วจะพาทุกคนเข้าไปใน
ห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“การติวครั้งนี้เป็นการติวก่อนmid termของวิชาประวัติศาสตร์ศิลป์นะครับ ถึงแม้จะเป็นวิชาของคณะ
ศิลปกรรม แต่คณะของเราจะให้รุ่นพี่ที่ได้ท๊อปคะแนนเต็ม100ในวิชานี้มาติวนะครับ งั้นให้นายภาณุ
นักศึกษาคะแนนท๊อป100เต็มวิชานี้ของคณะมาติวให้เลยแล้วกัน”อาจารย์ประจำวิชาเดินมาอธิบาย
ถึงการติวครั้งนี้ก่อนที่จะให้ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องบรรยายเพื่อติวรุ่นน้องปี1ทุกคนทำให้ฟางอึ้งที่
พึ่งรู้ว่าป๊อปปี้มีคณะท๊อป100เต็มวิชานี้ มิน่าล่ะ หนังสือแล้กเชอร์วิชานี้ถึงได้จดละเอียดมาก
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห พี่รหัสฟางนี่เจ๋งอ่ะ นอกจากเป็นหัวหน้าพี่ปกครองพวกเรานี่ยังคะแนนท๊อปวิชานี้ถึงขั้น
สามารถมาติวน้องทั้งรุ่นได้เลย งานนี้ฟางอยู่หอเดียวกับพี่ป๊อปฟางได้ติวจากพี่เค้าพิเศษแหงๆ”ปลื้ม
ทึ่งให้ความเก่งของป๊อปปี้ก็อดชมไม่ได้
 
 
 
 
 
“เราจะไปพึ่งเค้าทำไมอ่ะปลื้ม เราอ่านของเรา อาศัยที่เค้าติวบ้างนิดๆหน่อยๆก็ได้ ไม่จำเป็นต้องไป
ติวนอกรอบกับเค้าหรอก”ฟางหงุดหงิดแล้วรีบว่าก่อนที่จะหันไปฟังป๊อปปี้ที่กำลังเริ่มติว ในใจก็อดทึ่ง
ไม่ได้ที่เห็นเวลาเรียนป๊อปปี้ก็จริงจังผิดกับตอนปากร้ายและชอบแกล้งเธอครั้งก่อนเลย
 
 
 
 
 
 
“มองตาไม่กระพริบแบบนี้แอบหลงรักพี่รหัสตัวเองแล้วล่ะสิฟาง/บ้า พูดมั่วน่าพี่โทโมะ ฟางน่ะมีคนที่
ชอบอยู่แล้วนะ”โทโมะเห็นฟางมองป๊อปปี้อยู่นานสองนานก็กระซิบข้างๆแซวก่อนที่ฟางจะรีบปฏิเสธ
ชายหนุ่มไป และนั่งฟังที่ป๊อปปี้ติวต่อจนเสร็จแล้วทั้ง3ก็เดินออกมาหมายจะไปหาอะไรกินกัน
 
 
 
 
 
 
“อ้าว พี่แก้วจะไปกินข้าวกันหรอครับ ให้พวกเราไปด้วยสิฮะ/ไม่เอานะ”โทโมะเห็นแก้วกับพวก
ป๊อปปี้จะไปกินข้าวกันก็รีบทักจนฟางร้องห้ามเสียงดัง
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะน้องรหัส ไม่ชอบรึไงที่มีพี่เลี้ยงข้าวปกติกินจุซะขนาดนั้น/ฟาง เอ่อ มีนัดแล้ว ฟางมีนัด
ทานข้าวกับพี่กั้งค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางนิดนึงก่อนที่จะถามต่อก่อนที่ฟางจะอึกอัก
แล้วรีบพูดพลางรีบวิ่งหนีไป
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ สุดท้ายก็ต้องกลับมานอนที่หอตัวเองจนได้สินะ”ตกเย็นฟางถอนหายใจเมื่อเดินมาถึงหอหลัง
จากช่วงบ่ายที่ติวเสร็จเธอโกหกว่าจะไปกินข้าวกับกั้งแต่จริงๆแล้วเธอหลบไปนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟที่เฟย์
ทำงานพิเศษอยู่จนร้านปิด จะไปนอนห้องเฟย์อีกก็ไม่ได้ เพราะรูมเมทเฟย์อยู่ พอจะไปนอนห้องโท
โมะอีกก็ไม่ได้เพราะรูมเมทของโทโมะกลับมาแล้วจึงจำเป็นต้องกลับมาที่ห้องตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะครับพี่ป๊อป ติวให้พวกเรารอบนอกไม่พอยังเลี้ยงสุกี้พวกเราด้วย อ้าวฟาง กลับมา
พอดีเลยกินอะไรรึยังล่ะ/เอ่อ กินแล้วล่ะ ขอตัวก่อนนะ”ปลื้ม โทโมะและเพื่อนชายอีก2-3คนออก
มาจากห้องป๊อปปี้แล้วพลางขอบคุณแล้วเห็นฟางก็รีบทักก่อนที่ฟางที่สบตากับป๊อปปี้รีบพูดแล้วรีบ
เข้าห้องไป
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมพักนี้ฟางทำตัวแปลกๆน่ะ หรือพวกเราไปแกล้งอะไรฟาง/เปล่านะ พวกเราเปล่านะ ถามพี่
รหัสดีกว่าว่าฟางเป็นอะไร เพราะอยู่ข้างห้องกันน่าจะรู้”แก้วหันขวับไปถามรุ่นน้องก่อนที่ปลื้มจะรีบ
บอก ป๊อปปี้ชะงักก่อนที่จะให้ทุกคนกลับไป
 
 
 
 
 
 
“เอ้า เพื่อนเดินไปโน่นแล้วไม่กลับหอรึไง/ก็อยากอยู่เป็นเพื่อนพี่รหัส เหมือนวันนั้นไงฮะ”แก้ว
แปลกใจที่พวกปลื้มเดินไปแต่โทโมะยังยืนรอเธอไปเอารถมา
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นไม่ใช่เด็กแล้วนะที่จะให้ใครมาเฝ้ามาส่งหรอกนะ/แต่คนที่หัวใจอ่อนแอมันต้องมีคนดูแลไม่ใช่
หรอฮะ”แก้วชะงักก่อนจะรีบดุโทโมะโดยที่โทโมะยิ้มและตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
 
 
“ไม่ตลกเลยนะชั้นเป็นพี่รหัสนายนะไม่ต้องมาจีบ/ถ้านับตามอายุเราอายุเท่ากันนะ พี่แก้วอาจจะมอง
ข้ามผมไปเพราะยังทำใจกับเรื่องความรักครั้งเก่าไม่ได้ แต่ผมเชื่อนะว่าชีวิตเราต้องเดินต่อไป ดังนั้น
อย่าไปคิดถึงอดีตเลยนะฮะ เดินหน้าต่อไปแล้วไปหาของอร่อยๆกันดีกว่า ผมได้ยินจากพี่หมูหวานว่า
พี่ชอบกินไก่ทอดเดี๋ยวผมพาไปนะ”แก้วโวยวายก่อนที่โทโมะจะพูดต่อแล้วถือวิสาสะไปที่รถแก้ว
แล้วควบรถขี่รถให้แก้วโดยที่ไม่สนใจคำทักท้วงของแก้วและสุดท้ายเธอก็ยอมซ้อนรถโทโมะออก
ไปด้วยกันอยู่ดี
 
 
 
 
 
“หิวจังเลย อ่านหนังสือจนจะ4ทุ่มแล้ว ร้านข้างล่างคงจะปิดแล้วสินะ”ฟางที่หลบหน้าป๊อปปี้ขังตัวเอง
อ่านหนังสือจนจบเริ่มหิวพบว่าดึกมากแล้ว ของในตู้เย็นในห้องก็ไม่มีจึงตัดสินใจออกไปข้างนอก
ห้องเพื่อหาอะไรกิน
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่ป๊อป/เอ่อ พี่ไปซื้อผัดไทมาแล้วไอ้เขื่อนมันดันเบี้ยวไม่มากินด้วยเหลือห่อนึงเลยเอามาแบ่ง
ให้”ฟางตกใจเมื่อเปิดประตูออกไปพบว่าป๊อปปี้ยืนอยู่ก่อนที่จะยื่นถุงผัดไทห่อหนึ่งให้แล้วพูดขึ้น
แล้วถือวิสาสะดันตัวเองเข้าไปในห้อง
 
 
 
 
“อ่านอิ้งค์อยู่หรอ เดี๋ยวจดวิธีจำหลักง่ายๆให้นะจะได้จำได้แล้วเอาไปใช้ในห้องสอบได้/นี่พี่จะเก่ง
ไปทุกวิชาเลยรึไงคะ”ป๊อปปี้เดินมานั่งที่โต๊ะหนังสือของฟางแล้วพูดก่อนที่จะเขียนหลักแกรมม่าให้
ฟางก่อนที่ฟางจะอดพูดไม่ได้ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้วยิ้มนิดนึงก่อนจะไม่พูดอะไรต่อ
 
 
 
“ยังไงซะพรุ่งนี้มีสอบอ่านหนังสือเสร็จแล้วกินข้าวแล้วก็รีบนอนด้วยล่ะ พี่ไปละ”ป๊อปปี้ที่จดแกรมม่า
ให้เสร็จแล้วหันมาพูดกับฟางก่อนที่จะกลับห้อง
 
 
 
 
 
“เอ่อ ยังไงก็ขอบคุณนะคะพี่รหัส”ก่อนที่ป๊อปปี้จะออกจากห้องฟางรีบพูดก่อนที่ป๊อปปี้จะหันกลับมา
ยักคิ้วกวนๆแล้วเดินออกไป ก่อนที่ฟางจะมองผัดไทห่อนั้นแล้วยิ้มออกมาพร้อมเดินไปแกะห่อเพื่อ
กินมันแล้วเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
 
 
 

 
 
 
หลบหน้ากันแต่พี่รหัสก็ห่วงน้องรหัสอยู่ดี
 
ไมรู้ว่าอัพแนวใสใสแบบนี้ จะมีคนอ่านเหลืออยู่รึเปล่า