รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ถ้าสอบเสร็จแล้วเราไปฉลองกันเถอะ ไปโยนโบว์กันดีมั้ย”ปลื้มพูดขณะที่นั่งรอเวลาสอบตัว

สุดท้ายอยู่กับโทโมะและฟาง

 

 

 

 

 

 

“เอาสิ ฟางอยากหาอะไรๆสนุกๆคลายเครียดพอดีเลย แต่ชวนเฟย์เพื่อนของฟางไปด้วยนะปลื้ม ไป

หลายๆคนสนุกดี”ฟางตอบก่อนที่จะรีบไลน์หาเฟย์เพื่อบอกนัด

 

 

 

 

“จะฉลองกันยังไงซะก็อย่าลืมกลับไปเก็บกระเป๋าล่ะ เพราะสุดสัปดาห์นี้เราจะไปทำกิจกรรมที่ทะเล

กัน/นี่เธอรู้ได้ไงซีแนน”ซีแนนเดินเข้ามาพุดจนฟางอดที่จะถามไม่ได้

 

 

 

 

 

“นี่ว่างมากก็ช่วยเช้คเฟสกลุ่มรุ่นเรามั่งนะจะได้รู้ว่าพรุ่งนี้พี่ปี3เค้านัดพวกเราที่หน้าคณะตอน9โมง

เพื่อไปทำกิจกรรมที่ทะเล2วัน1คืน/อะไรกัน หมดรับน้องไปแล้วนี่ จะนัดกันอีกทำไมล่ะ”ซีแนนพู

ดก่อนที่ฟางจะโวยวายและหน้างอทันที

 

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆน่าฟาง บางทีมันอาจจะไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรก็ได้ ทำใจให้สงบแล้วไปสอบกันดีกว่านะ

ไปๆเข้าห้องสอบได้แล้ว”โทโมะพยายามพูดให้ฟางใจเย็นลงก่อนที่จะพาฟางเข้าห้องสอบไปเพื่อ

ไม่ให้มีเรื่องกับซีแนน และแล้วทั้งหมดก็สอบเสร็จก่อนที่พวกฟางจะมาโยนโบว์ลิ่งเป็นการฉลองสอบ

เสร็จตามที่ตกลงกันไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะทุกคน”ฟางที่ปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำข้างนอกเพียงลำพังชะงักเมื่อเห็น

ผู้ชายลักษณะเหมือนกั้งเดินกับใครคนหนึ่งไปทางโซนคาราโอเกะของร้านก็แอบเดินตามไป

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อะไรคะกั้ง/หวังว่านี่คงจะทำให้เชอรีนหายโกรธกั้งนะที่ผิดนัดวันก่อน”เชอรีนแปลกใจที่กั้งพา

มาในที่ลับตาก่อนที่กั้งจะเอาช่อดอกกุหลาบแดงยื่นให้พร้อมกับแกะกล่องสร้อยคอรูปดาวสวมให้

เชอรีนอย่างอ่อนโยนทำให้ฟางชะงักเมื่อนึกถึงสมัยเรียนที่เชียงใหม่แล้วกั้งซื้อสร้อยข้อมือรูปดาวให้

เธอ

 

 

 

 

 

“แหม แฟนใครเนี่ยขี้อ้อนน่ารักจัง รีนรักตายเลย”เชอรีนสวมกอดกั้งแน่นก่อนที่จะพูดแล้วเขย่งตัว

บรรจงจูบชายหนุ่มอย่างอ่อนโยนทำให้ฟางอึ้งก่อนที่จะถอยหลังไปชนกับถังขยะล้มเสียงดัง

 

 

 

 

 

“อ้าวน้องฟาง มาเที่ยวหรอ/ใครคะกั้ง”กั้งผละจากฟางแล้วทักทำให้เชอรีนแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่เป็นน้องสาวแถวบ้านกั้งน่ะจ้ะรีน อ้าวมาเที่ยวหรอฟางแล้วกลับยังไงเดี๋ยวพี่ไปส่งมั้ย/อ๋อ ฟาง

มากับเพื่อนหลายคนค่ะกลับเองได้พี่กั้งไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฟางขอตัวนะคะ”กั้งตอบแฟนสาวทำให้

ฟางยิ่งสะอึกเมื่อถูกย้ำคำว่าน้องสาวลงไปก่อนที่จะฝืนยิ้มแล้วรีบออกมา

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

ฟางที่เสียใจและร้องไห้ออกมาวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นวิ่งมาเรื่อยๆจนชนกับใครคนหนึ่งเข้าจนล้ม

กระเด็น

 

 

 

 

 

“ตายแล้วน้องฟางเป็นอะไรทำไมร้องไห้คะ รึว่าเจ็บเพราะล้ม”พิมรีบวิ่งไปประคองฟางขึ้นมาแล้วถาม

ฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรไปน้องรหัส วิ่งหนีอะไรมารึว่าจะมาหาเรื่องจับผิดอะไรอีกรึเปล่า”ป๊อปปี้มองฟางที่พยายาม

ปาดน้ำตาแล้วถามขึ้นแกมประชดคนตัวเล็ก

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นอะไร/ไม่เป็นอะไรบ้าล่ะ วิ่งร้องไห้มาซะขนาดนี้ ใครทำอะไรเรา หรือว่าโดนไอ้ชีกอ

ที่ไหนลวนลามบอกพี่มา”ฟางปฏิเสธแต่ป๊อปปี้ไม่เชื่อแล้วรีบถามพลางจะเดินไปทางที่ฟางวิ่งมา ฟาง

ตกใจรีบคว้าแขนป๊อปปี้รั้งไว้ไม่ให้เขาไป

 

 

 

 

 

"อ้าวฟาง เมื่อกี้ยังไม่ทันคุยกันจบดีเลย ดันวิ่งออกมาซะก่อนแล้วนี่ใครหรอฟาง แฟนหรอ”กั้งและ

เชอรีนที่รีบตามฟางออกมาเห็นฟางอยู่กับป๊อปปี้และพิมก็ถาม

 

 

 

 

 

“แฟนรึเปล่ามันเกี่ยวอะไรกับนายล่ะแล้วนี่มากับใครล่ะ/พี่ป๊อป หยุดนะคะ เอ่อ นี่พี่รหัสที่คณะฟาง

ค่ะพี่กั้งชื่อพี่ป๊อป”ป๊อปปี้เห็นเชอรีนที่คล้องแขนแสดงความเป็นเจ้าของกับกั้งและสังเกตท่าทางของ

ฟางเมื่อกี้ก็รีบถามก่อนที่ฟางจะร้องห้ามและแนะนำให้ป๊อปปี้รู้จักกับกั้ง

 

 

 

 

“อ๋อ สวัสดีครับพี่รหัสน้องฟางผมเป็นพี่ชายแถวบ้านของน้องเค้านะครับ ตอนแรกผมก็ห่วงฟาง

เหมือนกันว่าจะอยู่ที่นี่ได้มั้ยลำบากรึเปล่า แต่ผมเห็นพี่รหัสของฟางและก็เพื่อนของฟางแล้วทำให้

ผมสบายใจแล้วล่ะครับว่าน้องสาวคนนี้ของผมคงไม่เหงาแล้ว ยังไงผมฝากดูแลน้องสาวของผมด้วย

นะครับ อ้อ ฟาง แล้วมีอะไรก็โทรหาพี่ได้ทุกเมื่อเลยนะ เดี๋ยวพี่ขอตัวไปกับแฟนก่อนนะ”กั้งมอง

ท่าทางสนิทสนมของป๊อปปี้ฟางแล้วพูดพลางฝากฝังฟางไว้ก่อนที่จะขอตัวเดินออกไปกับแฟนสาว

ฟางมองภาพนั้นตาละห้อยแล้วเศร้าลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

“ก็นึกว่าเป็นแฟนกับหมอหล่อ ที่แท้ก็แอบรักเค้าข้างเดียว แถมรักพี่แถวบ้านตัวเองอีกด้วย/แล้ว

ทำไมล่ะคะ ฟางจะรักใครชอบใครมันเกี่ยวอะไรกับพี่ นี่คงจะสมน้ำหน้าฟางล่ะสิ เชิญเลย สมน้ำหน้า

ฟางให้พอเลย ก็ฟางมันโง่เองนิที่แอบชอบพี่เค้าข้างเดียวมาตลอดแบบนี้”ป๊อปปี้เหล่มองท่าทาง

ของฟางแล้วว่าทำให้ฟางหันขวับแล้วโพล่งออกมาทั้งน้ำตาก่อนที่จะเดินหนีป๊อปปี้กับพิมออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ ชั้นมันโง่เองที่ดันไปแอบชอบพี่เค้า ทั้งๆที่พี่กั้งมีแฟนอยู่แล้ว/ระวัง”ฟางที่เดินหนีป๊อปปี้

ออกมาแล้วมัวแต่ร้องไห้ตัดพ้อตัวเองทำให้ไม่มองเส้นทางจนเดินเกือบจะชนกับคนเล่นสเก็ตบอร์ด

โชว์ตรงลานกลางห้าง แต่ป๊อปปี้ที่เดินตามฟางมารีบคว้าฟางหลบมาได้ทันทำให้คนตัวเล็กตกอยู่ใน

อ้อมกอดของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ยัยเพี้ยน จะเสียใจทั้งทีช่วยมองทางหน่อยได้มั้ย ขี้แย ซุ่มซ่ามเหลือเกิน/ฟางก็เป็นของฟางแบบนี้

ใช่สิ ไม่ได้สวยเซ็กซี่แบบแฟนพี่กั้งคนนั้นนิ เลยเป็นได้แค่น้อง ฮือๆ”ป๊อปปี้สบตากับฟางที่อยู่ใน

อ้อมกอดได้สติรีบผละฟางออกมาแล้วดุฟางก่อนที่ฟางจะระเบิดอารมณ์ที่กำลังเสียใจของตัวเอง

ออกมาแล้วปล่อยโฮอย่างไม่อายคนในห้างทำให้ป๊อปปี้เหวอก่อนจะลากฟางไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

“เลิกร้องไห้ได้แล้ว เดี๋ยวเค้าก็หาว่าพี่ทำเราร้องไห้หรอก”ป๊อปปี้พาฟางมานั่งในร้านไอติมแล้วพูด

พลางมองฟางที่นั่งสะอึกสะอื้นตรงข้ามแล้วสั่งน้ำมูกออกมาจนทิชชู่กองเต็มโต๊ะ ก่อนที่จะจัดการเก็บ

กวาดให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าฟางมันแย่มากพี่ก็ไปกับพี่พิมสิ ไม่ต้องสนใจฟาง ทิ้งฟางไว้ตรงนี้เลย ฟางโอเค”ฟางพูดพลาง

สั่งน้ำมูกอีกครั้งป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนที่จะขยับตัวเองมานั่งข้างๆฟางแล้วจับหน้าฟางให้

หันมาสบตาตัวเองก่อนที่จะใช้นิ้วปาดน้ำตาฟางออกไป ทั้งคู่สบตากันนิ่งทำให้ฟางนึกถึงวันที่ป๊อปปี้

ขโมยจูบตัวเองไปก็หน้าแดงแล้วผละออกจากป๊อปปี้ก่อนที่จะฟาดเข้าที่แขนเต็มเปา

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะ มือหนักอย่างกับช้าง/ว่าฟางเป็นช้างหรอพี่ป๊อป”ป๊อปปี้ร้องแล้วบ่นแบจนฟางเลิก

ร้องไห้แล้วโวยวายพลางทุบป๊อปปี้รัว จนชายหนุ่มต้องรีบรวบข้อมือบางเอาไว้ไม่ให้ทุบตัวเองอีก

 

 

 

 

 

“พอเลยๆ เลิกทุบพี่ได้แล้ว นี่ก็เลิกร้องไห้ได้แล้วนิ ดีแล้วล่ะร้องไห้มากเดี๋ยวหน้าแก่ไม่สวยนะ เห็น

กำลังเสียใจเดี๋ยววันนี้พี่ขอทำหน้าที่พี่รหัสแสนดีซะหน่อย พี่เลี้ยงไอติมนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มออก

มา

 

 

 

 

 

“จริงสิ แล้วพี่พิมล่ะคะ เมื่อกี้มากับพี่นิ แล้วพี่มาอยู่กับฟางแบบนี้พี่พิมไปไหนแล้วล่ะคะ”เมื่อไอติม

ถูกวางเสิร์ฟฟางนึกถึงพิมก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“แยกกันไปหาปั้นจั่นแล้วล่ะ หยุด ไม่ต้องอ้าปากจะถามอะไรอีก รีบกินเดี๋ยวไอติทมละลายเอา ไม่

งั้นพี่แย่งเชอรี่นะ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะรีบพูดเมื่อเห็นฟางอ้าปากจะพูดเพราะเขารู้ดีว่ายัยน้องรหัสตัว

แสบคงจะถามถึงเรื่องเขากับพิมแน่ๆก่อนที่จะรีบแย่งเชอรี่ในถ้วยฟางไปทันที

 

 

 

 

 

 

“อ๊า พี่ป๊อปขโมยของน้องนี่แน่ะ ต้องเอาคืน”ฟางเหวอก่อนที่จะรีบแย่งลูกเชอรี่คืนจากถ้วยของ

ป๊อปปี้ ทั้งคู่แย่งกันกินไอติมของกันไปมาเหมือนเด็กและหัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ โอเคจ้าฟาง ถ้ากลับไปก่อนก็ไม่เป็นไรเพราะเดี๋ยวสักพักพวกเราก็เลิกแล้วแยกกันแล้วล่ะ

เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่คณะนะฟาง บาย”โทโมะยืนคุยโทรศัพท์กับฟางที่โทรมาบอกว่าตัวเองแยกกลับ

ไปกับป๊อปปี้แล้วก่อนที่จะบอกให้ปลื้มไปส่งเฟย์ที่หอได้เลย ส่วนตัวเองก็แยกออกมาหาเพื่อนที่

เรียนวิศวะด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“นี่ทีเจแน่ในนะว่าไอ้กวินมันอยู่ที่ร้านนี่กับสาวใหม่ของมัน”โทโมะถามเมื่อถูกทีเจลากเข้าไปในผับ

สุดหรูที่หนึ่งหลังจากที่ทีเจรู้ข่าวว่าถึงแม้กวินจะเลิกกับแก้วไปแล้ว แต่ก็ยังโทรไปหาแก้วแล้วนัดแก้ว

มาหาที่นี่

 

 

 

 

“ชัวร์ดิไม่เข้าใจจริงๆว่ามีน้องลิลลี่ไปแล้วยังจะโทรให้แก้วมาที่นี่ทำไมมีแต่พวกมันทั้งนั้น เห้ย นั่นไง

แก้ว”ทีเจตอบก่อนจะสะกิดโทโมะให้มองไปทางแก้วที่เดินเข้ามาแล้วตรงขึ้นไปที่โซนVIPของกวิน

ทั้งคู่รีบตามแก้วไปทันที สักพักพวกเขาก็เห็นเพื่อนของกวิน3-4คนเดินตามทเข้าไปหลังจากที่แก้ว

เหมือนจะมีปากเสียงกับกวิน ตอนนั้นเองแก้วตกใจเมื่อถูกล้อมและจับตัวไว้พยายามดิ้นขัดขืนโท

โมะและทีเจตกใจรีบวิ่งไปที่คัทเอ้าท์แล้วปิดไฟทันทีก่อนที่จะแอบลากตัวแก้วออกมาจากพวกกวิน

และจัดการเอาคืนพวกนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ปล่อย อ๊ะ โทโมะ”แก้วดิ้นไปมาแล้วทุบตีรัวก่อนที่จะชะงักเมื่อพวกเขาออกมาข้าง

นอกคลับแล้วเห็นคนที่ลากเธอมาเป็นโทโมะและเพื่อนของโทโมะอีกคน

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นทำไมพวกนั้นถึงจะทำร้ายเอา แล้วนี่เป็นอะไรเจ็บตรงไหนรึเปล่า’โทโมะรีบสำรวจเนื้อ

ตัวของแก้วแล้วถามด้วยความเป็นห่วง แก้วที่เห็นโทโมะเป็นห่วงตัวเองก็ปล่อยโฮออกมาโผกอดโท

โมะแน่น

 

 

 

 

 

 

“กวิน ฮือๆเลิกกับชั้นไปแล้วเรียกชั้นไปหา แต่มันบอกว่าเพื่อนที่คณะมันสนใจชั้น อยากให้ชั้นไปคบ

กับไอ้ปลาไหลพวกนั้น ฮือๆกวินมันเห็นชั้นเป็นอะไรชั้นไม่ใช่สิ่งของนะที่จะยกให้ใครไปก็ได้”แก้ว

ระบายออกมาทั้งน้ำตาจนโทโมะอดสงสารแก้วไม่ได้และกอดตอบ

 

 

 

 

 

 

“ถึงแม้เธออาจจะไม่มีค่าในสายของผู้ชายแบบนั้นแต่เธอมีค่าในตัวเองนะแก้ว อย่าเสียใจไปเลย

อย่างน้อยเหตุการณ์วันนี้ก็ทำให้เธอได้เห็นมุมเลวๆจากคนที่เธอไม่คิดจะลืม มันจะช่วยให้เธอลืมมัน

เร็วๆได้ไง เอาล่ะ เลิกร้องไห้กลับมาเข้มแข็งเป็นพี่แก้วของผมคนเดิมดีกว่านะ ก้าวเดินต่อไป ไม่

ต้องสนใจคนที่ทำร้ายเรา รู้มั้ยว่าผมชอบพี่รหัสคนสวยที่เข้มแข็งมากกว่าร้องไห้แบบนี้อีกนะ”โทโมะ

ผละแก้วออกจากอ้อมกอดแล้วพูดให้กำลังใจ

 

 

 

 

 

“พูดถูกใจนะวันนี้เดี๋ยวพี่รหัสคนนี้จะเลี้ยงข้าวนะ”แก้วปาดน้ำตาแล้วยิ้มก่อนจะชวนโทโมะไปกินข้าว

ด้วยกัน

 

 

 

 

เมื่ออกหักก็ต้องมีคนปลอบใจแล้วพี่รหัสคนนี้จะดูแลน้องดีมั้ยน้ออออ

 

 

 

อย่าลืมติดตามต่อไปเน้ออออ