รักออกแบบไม่ได้

"ในตลอดระยะเวลาที่ฉันคบกับพี่ออมมา ฉันมีความสุขมากเลย นึกถึงตอนที่ฉันอยู่ม.5เถียงเค้าตลอด กีดกันหัวใจตัวเองตลอด สุดท้ายก็รักเค้าโดยไม่รู้ตัว พอเค้าจบจากการฝึกสอนก็ใจหายแล้วก็มีวันหนึ่งเหมือนเราเลิกกัน ตอนนั้นฉันยังจำได้ไม่มีวันลืมฉันทำร้ายหัวใจตัวเองชัดๆ ทั้งๆที่เค้าดูแลหัวใจฉันมาดีตลอด ฉันกลับมองไม่เห็นในสิ่งที่เค้าทำเลย พอมาวันนี้ที่ฉันเจอเค้าที่หน้าโรงหนังฉันดีใจจนเนื้อเต้นเลยล้ะ สุดท้ายเราก็มาคบกันอีกครั้ง เวลาทำให้เราพิสูจน์อะไรหลายๆอย่าง ขอบคุณนะที่เข้าใจกันถึงทุกวันนี้ :) จาก พริมมา"
ออม:พริมไม่ไปมหาลัยหรอ นี่มันสายแล้วนะ
พริม:กำลังลงไปคะ
ออม:ทำอะไรอยู่ ถึงนานจัง
พริม:ไม่มีอะไรหรอกคะ รีบไปเถอะคะเดี๋ยวพริมสายนะ แม่คะพริมไปก่อนนะคะ
แม่:จ้า ฝากดูพริมด้วยนะออม
ออม:ครับแม่
พริม:เดี๋ยววันนี้พริมขอกลับกับนิดนะคะ
ออม:ได้สิ ถ้าจะให้พี่ไปรับโทรมานะครับ
พริม:โอเคคะ พริมไปก่อนนะ
ออม:ตั้งใจเรียนล่ะ
พริม:ค้าาาพ่อ
ออม:-..-
มหาลัยXXX
พริม:นิดๆ
นิด:......
พริม:นิดๆ 
นิด:.....
พริม:นิดด(ตะโกน)
นิด:แกจะตะโกนทำไมเนี่ย
พริม:ก็ฉันเรียกแกสอบรอบแล้ว แกเป็นอะไรดูไม่มีสมาธิเอาเสียเลย
นิด:ฉันไม่เป็นอะไรหรอก
พริม:บอกฉันมาเถอะ แกไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ หรือว่าแกกำลังมีความรักหรอ
นิด:แกจะรู้มากเกินไปแล้วน้าา เฮ้อ!ใช่ฉันแอบชอบคนๆนึง
พริม:ใครหรอๆๆ(ตาประกาย)
นิด:พี่รหัสแกอ่ะ
พริม:พี่เบน
นิด:ใช่ 
พริม:แล้วแกจะนั่งซึมทำไมล้ะ
นิด:ก็...ฉันไปบอกเค้าแล้วว่าฉันชอบเค้าอ่ะแก
พริม:แล้วพี่เบนเค้าว่าไง
นิด:เขาเห็นฉันเป็นแค่น้องสาวน่ะสิ 
พริม:คงไม่ใช่แล้วล่ะ
นิด:อะไรไม่ใช่
พริม:เปล่าๆ พี่เค้าพูดหมดรึยัง แกตัดตอนเค้าพูดหรือเปล่า
นิด:ก็ตอนที่พี่เค้าพูด เค้าพูดว่าพี่ ฉันก็ตัดตอนเลยเพราะฉันรู้ตัวเองดี
พริม:ยัยเบื้อก ไปตัดตอนได้ไง
นิด:ทำไมล่ะ 
พริม:พี่เค้ายังไม่ทันพูดจบเลย
นิด:ฉันกลัวคำตอบ แล้วอีกอย่างเค้ากับพี่กี้ก็...
พริม:ก็อาจจะชอบกันใช่ไหม
นิด:อื้มใช่
พริม:พี่กี้เค้ามีแฟนแล้วส่วนพี่เบนเพื่อนสนิทพี่กี้
นิด:หรอ
พริม:ฉันเคยโกหกอะไรแกไหมละ
นิด:ก็ไม่
พริม:พี่เบน
นิด:พี่เบนทำไม
พริม:เค้ามานู่นแล้ว
นิด:ฉันว่าเราไปเรียนกันเถอะ
พริม:ไม่ ฉันไม่ให้ไปแกต้องเคลียร์กับพี่เค้าให้รู้เรื่อง ฉันเอาใจช่วยนะ:) ฉันไปล่ะ
นิด:เดี๋ยวสิ!
เบน:นิด
นิด:พี่เบนคะ คือว่านิดต้องไปตามพริมก่อนนะคะ
เบน:เดี๋ยวสิ ก่อนจะเข้าใจผิดนะ พริมบอกพี่หมดแล้ว
นิด:บอก บอกตอนไหนคะ
เบน:พี่โทรหาพริม แล้วพริมยังไม่ได้ตัดสาย พี่เลยจะมาคุยกับเราให้รู้เรื่อง
นิด:พี่เบน นิดขอโทษนะที่ชอบพี่อ่ะ
เบน:จะขอโทษทำไม พี่ก็ชอบนิดเหมือนกัน
นิด:พี่ชอบนิดหรอคะ
เบน:พี่ชอบเราตั้งแต่ที่พี่เป็นรหัสให้พริมแล้ว ตอนแรกพี่ยังไม่รู้สึกหรอกพอเราได้ไปไหนด้วยกันพี่รู้สึกว่า พี่มีความสุข ปกติพี่จะไม่ค่อยสนใจใครนะอย่างที่พริมบอกพี่ดูเหมือนคนเย็นชา แต่ที่จริงพี่ไม่ได้เย็นชาจริงๆนะ พี่เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งหนะ แต่ตอนนี้นิดทำให้พี่กล้าเปิดใจ เป็นแฟนกับพี่นะครับ
นิด:ตกลงคะ พี่เบน:)
เบน:งั้นพี่จะมารับนะ
นิด:วันนี้นิดกลับบ้านกับพริมคะ พรุ่งนี้ได้ไหมคะ
เบน:ได้ครับ เจอกันในแชทนะ
นิด:นิดไปก่อนนะคะ 
เบน:โชคดีครับแฟน
นิด:><
พริม:เป็นยังไงบ้างจ้ะ
นิด:ไม่นกนะจ้าา
พริม:แต่ตอนเศร้าๆยังเป็นหมาหงอยอยู่เลย
นิด:ไปๆเข้าเรียนกัน
พริม:เล่าให้ฉันฟังหน่อยน้าา
นิด:ไม่บอกหรอก5555
พริม:นี่ยัยนิดบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่บอกฉันจะตะโกนลั่นมหาลัยเลย ว่าแกกับพี่เบนคบกัน
นิด:แกไม่กล้าทำหรอก
พริม:พี่เบนเป็่นแฟนกับนิด พี่เบนเป็นแฟนกับนิด พี่เบนเป็นแฟนกับนิด (ตะโกน)
อาจารย์:นักศึกษาที่นี่มหาลัยไม่ใช่ที่บ้าน
นิด:จ๋อยเลยไหม
พริม:หู้วววว ไม่อยากรู้ก็ได้
นิด:มาๆเดี๋ยวเล่า
พริม:เล่าๆๆ
นิด:ไหนบอกไม่อยากฟังไง ฉันไปดีกว่า (วิ่ง)
พริม:อ๊ากกกกก มาเล่าให้ฉันฟังที(วิ่ง)
นิด:จับให้ได้สิจ้ะ ;)