รักออกแบบไม่ได้

"ในตลอดระยะเวลาที่ฉันคบกับพี่ออมมา ฉันมีความสุขมากเลย นึกถึงตอนที่ฉันอยู่ม.5เถียงเค้าตลอด กีดกันหัวใจตัวเองตลอด สุดท้ายก็รักเค้าโดยไม่รู้ตัว พอเค้าจบจากการฝึกสอนก็ใจหายแล้วก็มีวันหนึ่งเหมือนเราเลิกกัน ตอนนั้นฉันยังจำได้ไม่มีวันลืมฉันทำร้ายหัวใจตัวเองชัดๆ ทั้งๆที่เค้าดูแลหัวใจฉันมาดีตลอด ฉันกลับมองไม่เห็นในสิ่งที่เค้าทำเลย พอมาวันนี้ที่ฉันเจอเค้าที่หน้าโรงหนังฉันดีใจจนเนื้อเต้นเลยล้ะ สุดท้ายเราก็มาคบกันอีกครั้ง เวลาทำให้เราพิสูจน์อะไรหลายๆอย่าง ขอบคุณนะที่เข้าใจกันถึงทุกวันนี้ :) จาก พริมมา"

ออม:พริมไม่ไปมหาลัยหรอ นี่มันสายแล้วนะ

พริม:กำลังลงไปคะ

ออม:ทำอะไรอยู่ ถึงนานจัง

พริม:ไม่มีอะไรหรอกคะ รีบไปเถอะคะเดี๋ยวพริมสายนะ แม่คะพริมไปก่อนนะคะ

แม่:จ้า ฝากดูพริมด้วยนะออม

ออม:ครับแม่

พริม:เดี๋ยววันนี้พริมขอกลับกับนิดนะคะ

ออม:ได้สิ ถ้าจะให้พี่ไปรับโทรมานะครับ

พริม:โอเคคะ พริมไปก่อนนะ

ออม:ตั้งใจเรียนล่ะ

พริม:ค้าาาพ่อ

ออม:-..-

มหาลัยXXX

พริม:นิดๆ

นิด:......

พริม:นิดๆ 

นิด:.....

พริม:นิดด(ตะโกน)

นิด:แกจะตะโกนทำไมเนี่ย

พริม:ก็ฉันเรียกแกสอบรอบแล้ว แกเป็นอะไรดูไม่มีสมาธิเอาเสียเลย

นิด:ฉันไม่เป็นอะไรหรอก

พริม:บอกฉันมาเถอะ แกไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ หรือว่าแกกำลังมีความรักหรอ

นิด:แกจะรู้มากเกินไปแล้วน้าา เฮ้อ!ใช่ฉันแอบชอบคนๆนึง

พริม:ใครหรอๆๆ(ตาประกาย)

นิด:พี่รหัสแกอ่ะ

พริม:พี่เบน

นิด:ใช่ 

พริม:แล้วแกจะนั่งซึมทำไมล้ะ

นิด:ก็...ฉันไปบอกเค้าแล้วว่าฉันชอบเค้าอ่ะแก

พริม:แล้วพี่เบนเค้าว่าไง

นิด:เขาเห็นฉันเป็นแค่น้องสาวน่ะสิ 

พริม:คงไม่ใช่แล้วล่ะ

นิด:อะไรไม่ใช่

พริม:เปล่าๆ พี่เค้าพูดหมดรึยัง แกตัดตอนเค้าพูดหรือเปล่า

นิด:ก็ตอนที่พี่เค้าพูด เค้าพูดว่าพี่ ฉันก็ตัดตอนเลยเพราะฉันรู้ตัวเองดี

พริม:ยัยเบื้อก ไปตัดตอนได้ไง

นิด:ทำไมล่ะ 

พริม:พี่เค้ายังไม่ทันพูดจบเลย

นิด:ฉันกลัวคำตอบ แล้วอีกอย่างเค้ากับพี่กี้ก็...

พริม:ก็อาจจะชอบกันใช่ไหม

นิด:อื้มใช่

พริม:พี่กี้เค้ามีแฟนแล้วส่วนพี่เบนเพื่อนสนิทพี่กี้

นิด:หรอ

พริม:ฉันเคยโกหกอะไรแกไหมละ

นิด:ก็ไม่

พริม:พี่เบน

นิด:พี่เบนทำไม

พริม:เค้ามานู่นแล้ว

นิด:ฉันว่าเราไปเรียนกันเถอะ

พริม:ไม่ ฉันไม่ให้ไปแกต้องเคลียร์กับพี่เค้าให้รู้เรื่อง ฉันเอาใจช่วยนะ:) ฉันไปล่ะ

นิด:เดี๋ยวสิ!

เบน:นิด

นิด:พี่เบนคะ คือว่านิดต้องไปตามพริมก่อนนะคะ

เบน:เดี๋ยวสิ ก่อนจะเข้าใจผิดนะ พริมบอกพี่หมดแล้ว

นิด:บอก บอกตอนไหนคะ

เบน:พี่โทรหาพริม แล้วพริมยังไม่ได้ตัดสาย พี่เลยจะมาคุยกับเราให้รู้เรื่อง

นิด:พี่เบน นิดขอโทษนะที่ชอบพี่อ่ะ

เบน:จะขอโทษทำไม พี่ก็ชอบนิดเหมือนกัน

นิด:พี่ชอบนิดหรอคะ

เบน:พี่ชอบเราตั้งแต่ที่พี่เป็นรหัสให้พริมแล้ว ตอนแรกพี่ยังไม่รู้สึกหรอกพอเราได้ไปไหนด้วยกันพี่รู้สึกว่า พี่มีความสุข ปกติพี่จะไม่ค่อยสนใจใครนะอย่างที่พริมบอกพี่ดูเหมือนคนเย็นชา แต่ที่จริงพี่ไม่ได้เย็นชาจริงๆนะ พี่เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งหนะ แต่ตอนนี้นิดทำให้พี่กล้าเปิดใจ เป็นแฟนกับพี่นะครับ

นิด:ตกลงคะ พี่เบน:)

เบน:งั้นพี่จะมารับนะ

นิด:วันนี้นิดกลับบ้านกับพริมคะ พรุ่งนี้ได้ไหมคะ

เบน:ได้ครับ เจอกันในแชทนะ

นิด:นิดไปก่อนนะคะ 

เบน:โชคดีครับแฟน

นิด:><

พริม:เป็นยังไงบ้างจ้ะ

นิด:ไม่นกนะจ้าา

พริม:แต่ตอนเศร้าๆยังเป็นหมาหงอยอยู่เลย

นิด:ไปๆเข้าเรียนกัน

พริม:เล่าให้ฉันฟังหน่อยน้าา

นิด:ไม่บอกหรอก5555

พริม:นี่ยัยนิดบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่บอกฉันจะตะโกนลั่นมหาลัยเลย ว่าแกกับพี่เบนคบกัน

นิด:แกไม่กล้าทำหรอก

พริม:พี่เบนเป็่นแฟนกับนิด พี่เบนเป็นแฟนกับนิด พี่เบนเป็นแฟนกับนิด (ตะโกน)

อาจารย์:นักศึกษาที่นี่มหาลัยไม่ใช่ที่บ้าน

นิด:จ๋อยเลยไหม

พริม:หู้วววว ไม่อยากรู้ก็ได้

นิด:มาๆเดี๋ยวเล่า

พริม:เล่าๆๆ

นิด:ไหนบอกไม่อยากฟังไง ฉันไปดีกว่า (วิ่ง)

พริม:อ๊ากกกกก มาเล่าให้ฉันฟังที(วิ่ง)

นิด:จับให้ได้สิจ้ะ ;)