จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 
 
 
 
 
 
          เวลาสำหรับงานแต่งมาถึงแล้ว พรุ่งนี้แล้วที่ฟางและเฟย์จะได้เป็นเจ้าสาว 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ฟางยังไม่นอนอีกเหรอลูก 
 
 
 
ฟาง: ก็กำลังจะไปนอนแล้วล่ะค่ะ 
 
 
 
แม่ฟาง: เป็นอะไรรึเปล่า
 
 
 
ฟาง: เปล่าค่ะแม่ ฟางแค่นอนไม่หลับนะค่ะ เลยออกมานั่งดูดาว 
 
 
 
แม่ฟาง: ฟางแน่ใจแล้วนะ 
 
 
 
ฟาง: คะ แน่ใจ? 
 
 
 
แม่ฟาง: ถ้าลูกไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ ตอนนี้ก็ยังไม่สายนะ 
 
 
 
ฟาง: บางทีอยู่ๆกันไปเดี๋ยวก็ดีขึ้นล่ะค่ะ ถึงแม้ว่ามันอาจจะยากก็ตาม 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ถ้าลูกแน่ใจ มั่นใจ แม่ก็คงห้ามอะไรไม่ได้ แต่ถ้าลูกอยากกลับมาบ้านก็กลับมาหาพ่อกับแม่ได้ตลอดเวลานะลูก
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะแม่ ฟางรักแม่นะค่ะ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: แม่ก็รักฟางลูก รักมาก
 
 
 
 
 
เฟย์: ถ้าพี่ป๊อบรักพี่ฟางก็คงจะดีกว่านี้ เฮ้ออ
 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: พี่ป๊อบ ตื่นยังเนี้ย 
 
 
 
ป๊อบ: อะไรเขื่อน 
 
 
 
เขื่อน: ตื่นได้แล้ว ตี3 ล่ะนะ
 
 
 
ป๊อบ: จะรีบไปไหน 
 
 
เขื่อน: พี่เป็นเจ้าบ่าวนะ 
 
 
 
ป๊อบ: เออๆ รู้ล่ะ เดี๋ยวลงไป โอเค
 
 
 
เขื่อน: ผมขอร้องนะ คิดซะว่าต่อหน้าแม่ พี่ควรนึกถึงจิตใจแม่นะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม ไปเถอะ ชั้นจะอาบน้ำแล้วตามไป
 
 
 
 
 
 
 
                  งานแต่งงานถูกจัดขึ้นณโรงแรมหรูใจกลางเมือง บรรยากาศช่วงเช้าดูอบอุ่น เป็นพิธีหมั้นในช่วงเช้า แต่สีหน้าเจ้าบ่าวของฟาง ไม่บ่งบอกถึงความสุขแม้แต่น้อย เหมือนคนกำลังทุกข์ ส่วนฟางก็เสียใจ ที่การแต่งงานครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต ต้องเป็นแบบนี้ ผู้หญิงทุกคนฝันจะมีงานแต่งงานที่ดี และมีความสุข แต่เธอกลับไม่มีความสุขเลยสักนิดเดียว คู่ของเฟย์และเขื่อนก็เป็นคู่ที่ดีดีและมีความสุขมาก 
 
 
 
 
 
            ในช่วงบ่ายทั้งสองคู่ก็แยกย้ายไปห้องพักเจ้าบ่าวเจ้าสาว
 
 
 
 
                 
 
 
เขื่อน: เหนื่อยมั้ย 
 
 
 
เฟย์: ก็เหนื่อยนะ แต่ก็มีความสุข 
 
 
 
เขื่อน: เค้าก็เหมือนกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
             เมื่อเข้ามาในห้องป๊อบปี้ก็นอนราบลงบนเตียง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น โดยไม่สนและใส่ใจฟางเลย ฟางก็ถอนหายใจและกลั้นน้ำตาเอาไว้เดินไปนั่งที่โซฟา เวลาผ่านไปสักพัก ฟางเผลอหลับไป ป๊อบปี้เดินออกมาดู เค้านิ่งมองฟางสักพักก็ไปหยิบผ้าห่มมาห่ม ให้ฟาง แล้ว เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดในงานช่วงค่ำ 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: พี่ฟางๆ 
 
 
 
ป๊อบ: เฟย์ มีอะไรรึเปล่า 
 
 
 
เฟย์: ช่างแต่งหน้ามาแล้วค่ะ 
 
 
ป๊อบ: งั้นเดี๋ยวพี่พาฟางไปเอง ไปก่อนเลย 
 
 
 
เฟย์: ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
          ป๊อบปี้เดินมาดูเห็นฟางยังไม่ตื่นก็นั่งที่โซฟาข้างๆ แล้วจ้องใบหน้าสวยที่มีเครื่องสำอางอยู่แต่ก็มีคราบน้ำตาติดอยู่เช่นกันบนใบหน้าป๊อบปี้ค่อยๆเอามือกระชับผ้าห่มให้ฟาง แล้วลูบผมฟางไปมา ฟางรู้สึกถึงไออุ่นและก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาเห็นป๊อบปี้มองเธออยู่ ป๊อบปี้ที่เห็นฟางตื่นมาก็รีบเอามือออก แล้วนั่งที่เดิม 
 
 
 
 
ป๊อบ: จะนอนไปถึง5ทุ่มเลยรึไง กว่าจะตื่น ได้นะ 
 
 
 
ฟาง: แล้วนี่ กี่โมงแล้วอ่ะค่ะ 
 
 
 
ป๊อบ: จะสี่โมงล่ะ ช่างแต่งหน้ามาแล้วนะ รีบๆไปอาบน้ำ แต่งตัว 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ 
 
 
 
       จังหวะที่ฟางลุกขึ้นฟางก็สะดุดกับชุดไทยที่ยาวแล้วป๊อบปี้ก็คว้าตัวไว้ได้ทันทำให้ฟางมานั่งอยู่บนตักของป๊อบปี้ 
 
 
 
 
ป๊อบ: จะมองอีกนานมั้ย ลุกขึ้นไปได้แล้ว ชั้นหนัก 
 
 
 
 
ฟาง: ขอโทษค่ะ 
 
 
 
ป๊อบ: อืม 
 
 
 
 
 
            ตอนหวานๆก็มีน้าาาาา ><