จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

 

         

 

          งานแต่งงานผ่านไปได้ด้วยดี ก็ได้เวลากลับบ้าน ส่งตัวเข้าเรือนหอ ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็เข้ามาส่งคู่ของป๊อบปี้กับฟางก่อนจะส่งคู่ของเขื่อนเฟย์เพราะป๊อบปี้เป็นพี่ก็เลยต้องให้ป๊อบปี้กับฟางก่อน

 

 

 

 

แม่ฟาง: แม่ฝากฟางด้วยนะป๊อบ 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ 

 

 

 

พ่อฟาง: ฟางต่อไปนี้ลูกมีครอบครัว แล้วนะ ทำอะไรก็คิดถึงครอบครัวให้มากๆนะลูก ป๊อบหนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกันนะ พ่อฝากน้องด้วย 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ฮึก ฮึก ป๊อบ ดูแลหนูฟางดีๆนะ แม่รักหนูฟางมากนะ และที่สำคัญ เราควรดูแลรักษาสิ่งที่มีค่าที่สุดเอาไว้นะ อย่าทำให้น้องเสียใจ และที่สำคัญเป็นสามีที่ดี มีหลานให้แม่เร็วๆนะหนูฟาง 

 

 

 

 

ป๊อบ: อันหลังผมขอไม่รับปากนะครับ 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ทำไมพูดแบบนั้น 

 

 

 

ป๊อบ: ผมขอโทษนะครับ ที่พูดตรงๆ ขอโทษคุณอาทั้งสองด้วย ผมยังไม่อยากมีลูกตอนนี้อ่ะครับ ผมอยากทำงานให้มั่นคงกว่านี้ก่อนนะครับ 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: งานก็ต้องรับผิดชอบนะ แต่ครอบครัวก็สำคัญไม่แพ้กันนะ ถ้าแต่งงานแล้วไม่มีลูก ยังไงๆ มันก็ยังไม่ใช่ครอบครัว หรอกนะลูก 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ฟางเอง.......ก็ยังไม่อยากมีลูกเหมือนกันค่ะ อย่าโทษพี่ป๊อบเลยค่ะ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เอาล่ะ แม่ว่า ส่งตัวคู่ของฟางแล้ว เราต้องไปส่งคู่หนูเฟย์ อีกนะ ให้เค้าทั้งสองคนพักเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันล่ะ

 

 

 

 

 

 

               เมื่อผู้ใหญ่ทุกคนออกไป ป๊อบปี้ก็พับผ้าห่มที่โรยกุหลาบ เอาไปวางไว้มุมนึง แล้วไปหยิบผ้าห่มผืนใหม่ในตู้ออกมา ฟางยืนมองการกระทำของป๊อบปี้ก็หลับตาลงอย่างท้อแท้ ฟางเดินไปหยิบกระเป๋า เสื้อผ้าตัวเองแล้ว เตรียมจะใส่ตู้แต่เสื้อผ้าป๊อบปี้ก็เต็มตู้ไปหมด ฟางหันมามองป๊อบปี้แต่ป๊อบปี้ไม่สนใจ ฟางจึงหยิบเฉพาะเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนใส่นอน ออกมา แล้วเข้าไปในห้องน้ำ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เมื่อไหร่จะออกมา ชั้นจะอาบน้ำวันนี้นะ ไม่ใช่พรุ่งนี้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: แป๊บนึงค่ะ ฟางรูดซิปไม่ถึง 

 

 

 

 

ป๊อบ: เฮ้ออ ช้าชะมัด ! 

 

 

        ฟางเปิดประตูออกมา 

 

 

ฟาง: เข้าก่อนเถอะค่ะ ฟางขอโทษที่ทำให้หงุดหงิด 

 

 

 

 

ป๊อบ: รู้ไว้ก็ดี หลีกไป 

 

 

 

 

      

 

          ป๊อบปี้แทรกไปทางข้างๆ แล้ว ปิดประตูใส่หน้าฟางทันที ฟางสุดจะทนก็ร้องไห้ออกมา ฟางพยายามจะรูดซิป แต่ก็รูดไม่ออก ฟางกำลังจะออกจากห้องไปหาเฟย์ ป๊อบปี้เปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะไปไหน 

 

 

 

ฟาง: จะไปหาเฟย์ค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะตี 1 แล้วนะเธอจะไปทำไม 

 

 

 

ฟาง: ฟางรูดซิปลงไม่ได้อ่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: หันหลัง 

 

 

ฟาง: ห้ะ! 

 

 

 

ป๊อบ: หันหลังมา ชั้นรูดให้ 

 

 

 

ฟาง: แต่ว่า... 

 

 

 

ป๊อบ: หรือเธอจะนอนทั้งชุดนี้....ก็ได้นะ งั้นชั้นนอน...

 

 

 

ฟาง: ก็ได้ค่ะ ! 

 

 

 

 

ป๊อบ: ได้รึยัง

 

 

 

ฟาง: ดะ...ได้...ได้แล้วค่ะ 

 

 

 

 

 

 

            ฟางรีบวิ่งเข้าห้องน้ำส่วนป๊อบปี้ก็ส่ายหัวไปมาแล้วไปที่ห้องทำงาน เปิดลิ้นชักออกมาก็หยิบรูปคู่ระหว่างเค้าและฟ้าขึ้นมา

 

 

 

ป๊อบ: วันนั้นสำหรับเราสองคนคงไม่มีแล้วซินะ...ฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไปไหนของเค้า ? 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอนอนในห้องนะ ชั้นนอนที่ห้องทำงานเอง 

 

 

 

ฟาง: ......ค่ะ 

 

 

 

 

 

        ป๊อบปี้เข้ามาในห้องแล้วเดินไปหยิบหมอนกับ ผ้าห่ม ที่เตรียมไว้ไปที่ห้องทำงาน ฟางก้มหน้าลงเศร้าๆ ก็เดินไปตรงที่นอน แล้วนั่งมองหมอนกับผ้าปูเพราะผ้าห่มป๊อบปี้เอาไปแล้ว ฟางเลยลุกขึ้นไปหยิบผ้าห่มที่ป๊อบปี้เอาไปกองไว้ที่พื้น ขึ้นมา แล้ว เอาดอกกุหลาบออกไปพร้อมน้ำตา แล้วก็กลับมานอนและฟางก็หลับไปทั้งคราบน้ำตา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         พี่ป๊อบใจร้ายยยย