สายใยแห่งรัก

     "ถึงแล้วพะย่ะค่ะเจ้าชะ เอ่อเจ้าหญิงถึงที่พักแล้ว" นทีบอกกลับเจ้าฟ้าชาย แต่โดนเจ้าฟ้าชายเขม่นพระเนตรใส่เพราะเคยสั่งให้องครักษ์และทหารเรียกพระองค์ว่า จิรา ซึ่งเป็นหัวหน้าโจรอย่างที่เจ้าหญิงทรงเข้าใจ
     เจ้าหญิงราณีทอดพระเนตรออกไป เห็นป้อมปราสาทหินสองชั้นขนาดพอเหมาะ ภายนอกมีชายชุดดำเฝ้าอยู่เกือบร้อยคน
     "ประทับอยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วอย่าทรงคิดหนีล่ะ เพราะแถวนี่เสือมันเยอะ แต่ถ้าอยากโดนเสือกัดตายก็ตามใจ" เจ้าฟ้าชายกล่าวเเมื่อเห็นว่าเจ้าหญิงทรงคิดหนีแน่นอน
      "ปราสาทนี่ก็น่าประทับอยู่เหมือนกันนะเพค่ะเจ้าหญิง" นารีกราบทูล
       "ที่น่าอยู่ก็น่าอยู่อยู่หรอก แต่อยู่ใกล้พวกโจรนี่สิ หึ" เจ้าหญิงตรัสพลางลอบมองชายที่ทรงเรียกว่าโจร
        "นที พาองค์หญิงเสด็จไปที่ห้องรับรอง"เจ้าฟ้าชายรับสั่งก่อนจะเดินไปหาเหล่าทหารที่เฝ้ายามเพื่อสอบถามความเรียบร้อย
       "เชิิญทางนี้พะย่ะค่ะ" 
 
ภายในห้องที่กว้างใหญ่พอสมควร มีหญิงสาวสองสามคนกำลังปูผ้ารองแท่นนอน อีกนางก็จัดดอกไม้ไว้ต้อนรับอย่างดี
       "นี่เราขอถามอะไรหน่อย นายของพวกเจ้าจับเรามาทำไม"
เจ้าหญิงตรัสถามนที
        "ข้อนี้กระหม่อมมิอาจทราบได้ เจ้าหญิงตรัสถามท่านหัวหน้าเองจะดีกว่า" นทีกล่าว
        "เอ เจ้านทีเหตุใดเจ้าถึงพูดราชาศัพท์ได้ถูกต้องเช่นนี้" นารีถามอย่างสงสัย นทีเอามือปิดปากกลัวความลับแตก
        "ก็ข้าเคยมีเมียเป็นนางกำนัลในวังนะสิ นางเลยสอนข้า แต่ตอนนี้นางทิ้งข้ากลับวังไปแล้วข้าเลยอกหัก อยากจะได้แม่นางผู้นี้มาดามหัวใจให้หน่อย" นทีพูดพร้อมกับจับแขนนารี
      "ยี้ อย่ามาแตะต้องตัวข้านะ" นารีหลบไปยืนด้านหลังเจ้าหญิงราณี 
      "ชั่วทั้งนายทั้งบ่าวเลยนะ" เจ้าหญิงตรัสพลางเหลือบไปเห็นนายของนทัเดินเข้ามา
       "ว่าใครชั่ว" เจ้าฟ้าชายถือดาบในมือตรงเข้ามาหาเจ้าหญิงสายพระเนตรดูดุดัน เจ้าหญิงพระทัยแทบหยุดเต้น พระพักตร์ซัดเผือด 
        "อย่าทำอะไรเรานะ" เจ้าหญิงถอยหลังจนชนกำแพง
แต่กลายเป็นว่าโจรที่มีนามว่า จิรา กลับหยิบผ้าที่ว่างบนโต็ะข้างหลังเจ้าหญิงมาเช็ดดาบในมือ
       "มันน่าโมโหนัก ทำไมพวกนี้ถึงไม่รู้จักดูแลอาวุธในคลังบ้าง
(หันไปทางนที) อ้าวทรงเป็นอะไรไปเจ้าหญิง"
เจ้าหญิงถึงกลับหน้าเสีย ถอนหายใจโล่งอก
      "เปล่าๆ " เจ้าหญิงตรัสพระทัยยังไม่สู้ดีนัก
      "พักที่นี่แหละ ขาดเหลืออะไรก็บอกแม่พวกนี้ " จิราสั่งก่อนจะเดินออกไปกับนที
       "เฮ้อ คิดว่าจะโดนฆ่าซะแล้ว" เจ้าหญิงกล่าวกับนารี
       "หม่อมฉันก็ตกใจแทบแย่เพค่ะ"
      "ถ้าพวกนั้นไม่คิดจะฆ่าเรา แล้วจะจับเรามาทำไมเนี่ย"
      "นั้นสิเพค่ะ รึว่า ท่านจิราจะถูกใจในความงามของพระองค์ก็เลยเอ่อ" นารีพูดพลางเอาสองนิ้วมาชิดกัน
     "บ้าน่านารี อีกไม่กี่วันเราก็จะเข้าพิธีอภิเษกกับเจ้าชายธนาแล้ว ไม่มีทางที่เราจะยอมเป็นของชายอื่น วันนี้เราจะถามให้แน่ว่าเจ้าโจรจิรา จับเรามาเพื่ออะไรกันแน่"