สายใยแห่งรัก

     "ถึงแล้วพะย่ะค่ะเจ้าชะ เอ่อเจ้าหญิงถึงที่พักแล้ว" นทีบอกกลับเจ้าฟ้าชาย แต่โดนเจ้าฟ้าชายเขม่นพระเนตรใส่เพราะเคยสั่งให้องครักษ์และทหารเรียกพระองค์ว่า จิรา ซึ่งเป็นหัวหน้าโจรอย่างที่เจ้าหญิงทรงเข้าใจ

     เจ้าหญิงราณีทอดพระเนตรออกไป เห็นป้อมปราสาทหินสองชั้นขนาดพอเหมาะ ภายนอกมีชายชุดดำเฝ้าอยู่เกือบร้อยคน

     "ประทับอยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วอย่าทรงคิดหนีล่ะ เพราะแถวนี่เสือมันเยอะ แต่ถ้าอยากโดนเสือกัดตายก็ตามใจ" เจ้าฟ้าชายกล่าวเเมื่อเห็นว่าเจ้าหญิงทรงคิดหนีแน่นอน

      "ปราสาทนี่ก็น่าประทับอยู่เหมือนกันนะเพค่ะเจ้าหญิง" นารีกราบทูล

       "ที่น่าอยู่ก็น่าอยู่อยู่หรอก แต่อยู่ใกล้พวกโจรนี่สิ หึ" เจ้าหญิงตรัสพลางลอบมองชายที่ทรงเรียกว่าโจร

        "นที พาองค์หญิงเสด็จไปที่ห้องรับรอง"เจ้าฟ้าชายรับสั่งก่อนจะเดินไปหาเหล่าทหารที่เฝ้ายามเพื่อสอบถามความเรียบร้อย

       "เชิิญทางนี้พะย่ะค่ะ" 

ภายในห้องที่กว้างใหญ่พอสมควร มีหญิงสาวสองสามคนกำลังปูผ้ารองแท่นนอน อีกนางก็จัดดอกไม้ไว้ต้อนรับอย่างดี

       "นี่เราขอถามอะไรหน่อย นายของพวกเจ้าจับเรามาทำไม"

เจ้าหญิงตรัสถามนที

        "ข้อนี้กระหม่อมมิอาจทราบได้ เจ้าหญิงตรัสถามท่านหัวหน้าเองจะดีกว่า" นทีกล่าว

        "เอ เจ้านทีเหตุใดเจ้าถึงพูดราชาศัพท์ได้ถูกต้องเช่นนี้" นารีถามอย่างสงสัย นทีเอามือปิดปากกลัวความลับแตก

        "ก็ข้าเคยมีเมียเป็นนางกำนัลในวังนะสิ นางเลยสอนข้า แต่ตอนนี้นางทิ้งข้ากลับวังไปแล้วข้าเลยอกหัก อยากจะได้แม่นางผู้นี้มาดามหัวใจให้หน่อย" นทีพูดพร้อมกับจับแขนนารี

      "ยี้ อย่ามาแตะต้องตัวข้านะ" นารีหลบไปยืนด้านหลังเจ้าหญิงราณี 

      "ชั่วทั้งนายทั้งบ่าวเลยนะ" เจ้าหญิงตรัสพลางเหลือบไปเห็นนายของนทัเดินเข้ามา

       "ว่าใครชั่ว" เจ้าฟ้าชายถือดาบในมือตรงเข้ามาหาเจ้าหญิงสายพระเนตรดูดุดัน เจ้าหญิงพระทัยแทบหยุดเต้น พระพักตร์ซัดเผือด 

        "อย่าทำอะไรเรานะ" เจ้าหญิงถอยหลังจนชนกำแพง

แต่กลายเป็นว่าโจรที่มีนามว่า จิรา กลับหยิบผ้าที่ว่างบนโต็ะข้างหลังเจ้าหญิงมาเช็ดดาบในมือ

       "มันน่าโมโหนัก ทำไมพวกนี้ถึงไม่รู้จักดูแลอาวุธในคลังบ้าง

(หันไปทางนที) อ้าวทรงเป็นอะไรไปเจ้าหญิง"

เจ้าหญิงถึงกลับหน้าเสีย ถอนหายใจโล่งอก

      "เปล่าๆ " เจ้าหญิงตรัสพระทัยยังไม่สู้ดีนัก

      "พักที่นี่แหละ ขาดเหลืออะไรก็บอกแม่พวกนี้ " จิราสั่งก่อนจะเดินออกไปกับนที

       "เฮ้อ คิดว่าจะโดนฆ่าซะแล้ว" เจ้าหญิงกล่าวกับนารี

       "หม่อมฉันก็ตกใจแทบแย่เพค่ะ"

      "ถ้าพวกนั้นไม่คิดจะฆ่าเรา แล้วจะจับเรามาทำไมเนี่ย"

      "นั้นสิเพค่ะ รึว่า ท่านจิราจะถูกใจในความงามของพระองค์ก็เลยเอ่อ" นารีพูดพลางเอาสองนิ้วมาชิดกัน

     "บ้าน่านารี อีกไม่กี่วันเราก็จะเข้าพิธีอภิเษกกับเจ้าชายธนาแล้ว ไม่มีทางที่เราจะยอมเป็นของชายอื่น วันนี้เราจะถามให้แน่ว่าเจ้าโจรจิรา จับเรามาเพื่ออะไรกันแน่"