ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

 

" มันไม่มีที่อื่นจะไปกันแล้วหรือไง ถึงได้แห่กันมาแน่ที่นี่เนี่ย "  เธอบ่นเบาๆ เมื่อเข้าจองห้องพัก แต่ก็เต็มทุกที 

 

 

" แล้วทำไมไม่จองก่อนหละครับ " ชายหนุ่มที่เพิ่งจะเดินเข้ามายืนขนาบข้างเธอพร้อมกับเธอเต้นหมอน ผ้าห่มพะรุงพะรัง 

 

 

 

" ฮ้อยยย .. " เธอขมวดคิ้วเรียวก่อนจะรับหมอนกับผ้าห่มมาถือไว้ แล้วจ้ำๆนำอีกฝ่ายไป

 

 

อุทยานแห่งหนึ่งที่ต้องเดินขึ้นไปเกือบ 9 กิโลเมตรกว่าจะกางเต้นนอนได้

 

 

 

" ฮ้อยยยย เมื่อยขาไปหมดแล้วว เมื่อไหร่จะถึงเนี่ยยย " เธอเดินโซเซลากขาตัวเองไปเรื่อยๆ 

 

 

" เหอะ ก่อนมานี่ยังปากเก่งอยู่เลยนะ ทำไมตอนนี้ยอมแพ้แล้วหละ  " เขาแหยะยิ้มมุมปากให้กับหญิงสาวที่เดินหน้านิ่มขาเป้ตามหลังเขาอยู่

 

 

" ฮึฮึ ก้ใครมันจะไปรู้หละ ว่าต้องเดินไกลต้องหอบของเยอะขนาดนี้ นี่ชั้ลต้องการมาถ่ายรูปนะ ไม่ใช่มาแบกของขึ้นเขาลงเขาแบบนี้  " เธอบ่นไปเลิก  จนอีกฝ่ายต้องหยุดเดินแล้วจ้องมองสภาพหญิงสาวที่พร้อมจะนั่งทรุดลงกับพื้นทุกวินาที

 

 

 

" เห้อออ ถ้าไม่ทำปากเก่งตั้งแต่ทีแรกมันคงจะดีกว่านี้นะ " เขาบ่น แต่มือหนาก้เอื้อมไปดึงหมอนและผ้าห่มจากอ้อมแขนของเธอมาถือไว้เอง " จะถ่ายรูปก้ถ่ายไป ไป๊ " แล้วก้เดินจ้ำๆนำไปข้างหน้า อีกฝ่ายยืนอึ้งๆไม่คิดว่าเขาจะมีน้ำใจให้กับเพื่อนอย่างเธอ เธอเผลอยิ้มให้กับอีกคนและไม่ลืมที่จะกดชัตเตอร์เก็บภาพชายหนุ่มที่หอบหิ้วของเก็บมือเดินนำเธอไปข้างหน้า

 

 

 

จนมาถึงที่พัก ....

 

 

 

" ถึงซะที .. " ร่างสูงวางสัมภาระไว้กับพื้นก่อนจะปาดเหงื่อที่โชกเต็มหน้า หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆแอบมองก่อนจะล้วงผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าออกมาแล้วยื่นให้กับเขา

 

 

" อะๆ เช็ดกับผ้าดีกว่า " เธอพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

 

 

 

" หน้าตาไม่ให้พกผ้าเช็ดหน้านะ " เขาแซวแต่ก้รับผ้าของเธอมาใช้เช็ดหน้า

 

 

 

- - ! " ทำไม หน้าตาแบบนั้นคงเหมาะกับการพกอะไรมิทราบ " แก้วหาเรื่อง

 

 

 

" พอๆ อย่ามาชวนทะเลาะ อะ ช่วยกันกางเต้นท์เดี๊ยวก้ไม่มีที่นอนกันหรอก " เขาพูดพลางส่งอุปกรณ์ให้เธอ

 

 

 

ทั้งคู่ช่วยกันกางเต้นท์จนเสร็จเรียบร้อย

 

 

 

" ไปถ่ายรูปแล้วก้ไปหาอะไรกินกันนะ " เธอเอ่ยปากชวน เขาพยักหน้าตามใจ

 

 

ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆจนถึงจุดชมวิวสูงสุดของที่นี่

 

 

" หยุด ไม่ต้องหันมานะ ยืนตรงนั้นแหละ นิ่งๆ ! " เธอออกคำสั่ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายยืนได้อย่างเข้าที่เข้าทางและเข้ากับมุมกล้องของเธอมาก

 

 

แชะ 

 

 

" สุดยอดหวะ " เธอพูดเมื่อตัวเองได้รูปสวยตามที่ต้องการ คำพูดของเธอมันทำให้อีกคนหันกลับมามองด้วยความสงสัย

 

 

 

แชะ ! และการเอี่ยวตัวหันกลับมาของเขามันทำให้เธอได้ภาพที่สวยงามอีกภาพหนึ่ง

 

 

 

" โห้ววว สวยหวะ " เธอวิ่งเจ๊นเข้าไปหาอีกคนก่อนจะเปิดรูปให้ดู

 

 

" ทำได้ไงวะ " เขาเองก็ถึงในมุมภาพของเธอที่มันดูสมบูรณ์เอามากๆ

 

 

" เจ๋งอะดิ " เธอชมตัวเอง " ชั้ลอยากได้แบบนี้บ้างอะ แกทำให้หน่อยดิ " เธอย่นจมูกทำหน้าตาอ้อนวอนคนข้างๆ จนเขาเผลอไปกับมุมนี้ที่ไม่เคยเห็น 

 

 

" อะเออๆ ไปยืน เดี๊ยวถ่ายให้ " และเขาเลือกที่จะหลีกตัวออกมาซะก่อน

 

 

เขาตั้งใจบรรจงถ่ายภาพให้ออกมาสวยอย่างที่เธอทำ แต่ทำเท่าไหร่ๆก้ไม่ได้ดั่งใจเธอเลย

 

 

" ฮ้อยยย ไม่เอาแล้วว ถ่สยอะไรก้ไม่รู้ ไม่ได้เรื่อง " เธอเซ็ง

 

 

 

" เอ้าา ! ก้ไม่เคยถ่ายรูปอะ " เขาบ่น

 

 

 

" งั้นถือกล้องเลย แล้วก้กดๆไป อยากถ่ายอะไรก้ถ่าย ชั้ลให้เวลา 20 นาที ชั้ลหวังว่าแกจะมีรูปสวยๆให้กับชั้ลนะ " เธอพูด แล้วเดินนำหน้าไป หันมองทิวทัศน์เรื่องๆปล่อยให้อีกคนหมกมุ่นอยู่กับการใช้กล้อง

 

 

 

เขาถ่ายรูปไปเรื่อย วิว เขา ต้นไม้ แต่ก้ไม่ได้ดั่งใจเขาเองสักรูป เลนส์กล้องส่ายไปมาหาวิวไปเรื่อยๆจนเจอกับอีกคนที่มาด้วยกันกับเขา ทำไมเขามองเธอผ่านเลนส์กล้องแล้วเธอดูเศร้าจัง เธอกำลังคิดอะไรอยู่

 

 

แชะ ! เขากดถ่ายรูปเผลอของเธอไปหนึ่งครั้งแล้วเปิดดูมัน  รูปที่เธอยืนโอบกอดตัวเองแล้วทอดสายตามองไปจนไกลสุดตา

 

เขาใช้กล้องซูมเข้าไปจนเห็นใบหน้าและแววตาของเธอชัดขึ้นแล้วกดเก็บภาพตรงนั้นไว้

 

 

" แก้ว " เขามองเธอผ่านเลนส์กล้องก่อนจะกดถ่ายรูปตอนที่เธอเอี่ยวตัวหันมา

 

 

" เห้ยยย ! แอบถ่ายหรออ " เธอหลุนขำเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองโดนแอบถ่าย ใบหน้าที่ยิ้มแย้มทำไมมันน่ามองกว่าใบหน้าเศร้าๆของเธอเมื่อครู่นี้

 

 

แชะ ! 

 

 

' ตอนยิ้มก็ดูมีเสน่ห์กว่าตั้งเยอะ ทำไมไม่ชอบยิ้ม ?? " เขามองรูปเธอที่เอี่ยวตัวมาทางกล้องแล้วยิ้มแป้นสลับกับอีกรูปที่เธอดูเหม่อลอยและเศร้าหมอง

 

 

 

" ไหนดูดิ ได้รูปสวยๆบ้างมั้ย " เธอดึงกล้องจากมือของเขาแล้วเปิดรูปเลื่อนดูไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่รูปๆหนึ่ง รูปที่เห็นใบหน้าและแววตาของเธอชัดมากจนทำให้คนดูสัมผัสได้ว่าคนในรูปกำลังเศร้า

 

 

" ชั้ลชอบรูปนี้จัง " เธอพูดเบาๆ

 

 

พรึบ!!! เขาแย่งกล้องกลับไป ก่อนจะกดเลื่อนไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่รูปอีกรูปหนึ่งที่หญิงสาวยิ้มแป้น " ชั้ลว่ารูปนี้สวยกว่าเยอะ " พูดจบเขาก้ยื่นกล้องคืนให้เธอแล้วเดินนำไป 

 

 

 

 

สองทุ่ม ... ทั้งคู่นั่งหน้ากองไฟที่ก่อกันขึ้นมาเองรออาหารมื้อค่ำกันอย่างใจจดใจจ่อ

 

 

" ดีนะที่มีม่าม่ากับน้ำ ไม่งั้นก้ได้อดตาย " คราวนี้เป็นชายหนุ่มที่ออกปากบ่นขึ้นมา เมื่อทั้งคู่เดินหากันจนทั่วแล้ว แต่ไม่มีร้านไหนเปิดเลย

 

 

" ก็ดีแล้วไง กินแบบนี้เข้ากับบรรยากาศจะตาย นั่งกินมาม่าแล้วก้นั่งพิงไฟไปด้วย ดีจะตายยย " เธอพูดพลางยกหม้อต้มมาม่าออกมาจากกองไฟแล้วยื่นช้อนให้กับอีกฝ่าย

 

 

 

" ซู๊ดดดดด " เสียงซดมาม่าของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มมองอย่างประหลาดใจ

 

 

" ไม่คิดจะอายบ้างหรือไง เป็นผู้หญิงทำไมไม่กินให้มันดีๆ " เขาแซะ

 

 

 

" อายทำไม ไม่เห็นเป็นเรื่องน่าอายเลย " แต่ขอโทษที เธอไม่สน หึหึ " ซู๊ดดดดด อ่าาาาาาาส " แล้วเธอก็ทำมันอีกครั้ง

 

 

 

" เพราะแบบนี้ไง ถึงไม่มี ผ สักที " เขาส่ายหน้าไปมาแล้วดึงหม้อมาม่ามากินบ้าง

 

 

 

" เหอะ ทำเป็นพูดไปเถอะ ไม่แน่ชั้ลอาดจะมีในเร็วๆนี้ก้ได้ " เธอพยายามปลอบใจตัวเอง

 

 

 

" ครับ ผมจะคอยดูนะครับ ซู๊ดดดดด อ่าาาาาา " เขาแซะเธออีกครั้งก่อนจะซูดเส้นบะหมี่เข้าปาก 

 

 

 

 

หลังทานดินเนอร์กันเสร็จ ทั้งคู่ก้จัดแจงปูเสื่อนอนดูดาวด้วยกัน

 

 

 

" ไม่อยากจะคิดเลย ถ้าย่าอ่อนรู้ว่าเรามาค้างกันอยู่ที่นี่สองคนมันจะเกิดอะไรขึ้นวะ 5555 " ชายหนุ่มนอนหนุนแขนตัวเองเงยหน้ามองดาวอย่างสบายอารมณ์

 

 

 

" แกก้คงจะโดนฆ่า ส่วนชั้ลก้คงจะโดนสงครามเย็นเล่นงานจนตรอมใจตาย "  เธอเองก็นอนหนุนแขนตัวเองอยู่ข้างๆเขาเงยมองดวงดาวอย่างสบาย

 

 

 

" คิดถึงตอนเด็กๆเนาะ จะเล่นกันสักครั้งต้องหลบๆซ่อนๆ  แกปีนไปเล่นบ้านชั้ลหรือไม่ชั้ลก้ปีนมาเล่นบ้านแก เหอะๆ " 

 

 

 

" นั้นสิ พอโดนจับได้ก็โดนกักบริเวณเป็นเดือนๆ ชั้ลนอนร้องไห้เกือบทุกวัน 5555 " เธอเล่าไปก้ขำไป

 

 

 

" ชั้ลก้เหมือนกัน เหงาๆบอกไม่ถูก แล้วคิดยังไงวะ ถึงได้ไปเรียนเมืองนอก แล้วเสือกไม่บอกกันสักคำ " เขาเอียงหน้ามาถามแล้วมองเธออย่างรอคำตอบ

 

 

 

" อื้อออ หนีรักไปพักใจมั้ง " เธอพูดเสียงเศร้า แววตาแบบนี้ ใบหน้าแบบนี้ กล้บมาให้เขาเห็นอีกครั้ง มันเหมือนกันในรูปภาพที่เขาถ่ายเอาไว้เปะเลย

 

 

 

" อกหัก ?  หรอ ? " เขาถามต่อ

 

 

 

" ไม่รู้สิ ไม่รู้จะเรียกว่าอกหักหรืออะไรดี " 

 

 

 

" อะไรวะ ไม่รู้ได้ยังไง แล้วเรื่องมันเป็นยังไง " เขาหงุดหงิดอยากจะรู้มากกว่านี้

 

 

 

" ช่างมันเถอะน๊าาา พูดเรื่องอื่นดีกว่า " เธอไม่อยากจะพูดถึงมันอีก  เขาเองก็ไม่อยากจะเซ้าซี้ให้เสียบรรยากาศ

 

 

 

" เออๆ " เขาหันหน้ากลับมามองดวงดาวแล้วนอนเงียบๆกันไปสักพัก  

 

 

 

" กลับเข้าไปนอนในเต้นท์ดีกว่า น้ำค้างเริ่มลงละ " เขาพูดแล้วลุกขึ้นนั่ง แต่อีกฝ่ายดันหลับไหลไปตั้งแต่ตอนไปนก้ไม่รู้

 

 

 

" เห้ย ตื่นนน กลับไปนอนในเต้นท์  " เขาพยายามปลุก แต่เธอก็ไม่ตื่น มือหนาเลยช้อนร่างบางมาไว้ในอ้อมแขนแล้วอุ้มเธอมานอนในเต้นท์

 

 

 

 

เขาบรรจงวางเธออย่างเบามือที่สุด มันทำให้ทั้งคู่หน้าใกล้กันมาก จนเขาเผลอมองใบหน้านวลของเธออย่างหลงไหล ใบหน้าที่ปราศจากสิ่งเติมแต่ง คิ้วเรียวบาง ดวงตาที่หลับสนิทมีขนตาบางๆ จมูกโด่งได้รูปกับปากอวบอิ่มของเธอมันทำให้เขาเผลอ  เผลอจนแทบจะเอื้อมมือไปสัมผัสกับมัน

 

 

 

" เห้ย ! " เขาสะดุ้งถอยห่างออกมาเมื่อมีสติ แล้วตกใจไปกะบความผลั้งเผลอของต้วเอง

 

 

' บ้าไปแล้ววว  ' ร่างสูงรีบล้มตัวลงนอน แล้วไม่ลืมที่จะเอาเป้ของเขามาคั่นกลางระหว่างกันเอาไว้ 

 

 

 

เช้าของวันใหม่

 

 

 

" ฮ้าววววว " หญิงสาวบิดขี้เกรียจก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง

 

 

 

" เมื่อคืนชั้ลเข้ามานอนในเต้นท์ได้ไง " เธอถาม เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนอนหลับอยู่นอกเต้นท์ 

 

 

 

" ไม่รู้ดิ  ชั้ลตื่นมาก้เห็นแกมานอนอยู่ในเต้นท์แล้ว " อีกฝ่ายพูดพลางเก็บของเข้ากระเป๋า  เธอนิ่งคิดสักครู่

 

 

 

" นี่ชั้ลละเมอคลานเข้ามานอนในเต้นท์เลยหรอ " เธอทำหน้าทำตาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองพูด 

 

 

 

" มั้ง ! " แต่เขาก้ไม่ยอมจะบอกความจริงกับเธอ

 

 

 

 

ป๊อป - ฟาง

 

 

 

ที่บ้านของป๊อป

 

 

 

" ชั้ลว่าเด็กสองคนก้เข้ากันได้ดี เราน่าจะคุยเรื่องหมั้นหมายกันในเร็วๆนี้นะคะ " แม่ป๊อปพูด  ก่อนจะมองไปยังฟางที่นั่งคุยกับป๊อปริมสระน้ำ

 

 

 

" ดิฉันก้คิดแบบนั้นเหมือนกันคะ แต่ดิฉันไม่มั่นใจเลยว่าเด็กหัวดื้ออย่างฟางจะยอมหรือเปล่า " แม่ฟางพูด

 

 

" เราค่อยๆพูดกันก้ได้คะคุณหญิง หรือไม่ก้ลองจัดฉากทำให้เด็กมันรักกันก้ได้นะคะ ชั้ลว่าแผนนี้น่าจะโอเค " แม่ป๊อปเสนอ แม่ฟางชั้ลมายิ้มเจ้าเล่ห์

 

 

 

" เยี่ยมเลยค่ะ คริๆ " แม่ฟางเห็นด้วย

 

 

 

 

ริมสระน้ำ

 

 

 

 

" ว่าแต่แก้ว พอเจอกับตัวเข้า ชั้ลจะอยากจะกระโดดน้ำตาย " ฟางบ่น เมื่อเริ่มจะเดาเจตนาของทั้งสองครอบครัวออกมาต้องการอะไรจากเธอ

 

 

" ถึงขนาดนั้นเลยหรอฮะ " ป๊อปทำหน้าทำตาเหมือนตกใจกับคำพูดของฟาง

 

 

 

" ทำไมพี่ชอบแกล้งฟางนักเนี่ย แล้วทำไมไม่บอกแม่พี่ไปหละว่าพี่มีแฟนแล้ว มาทำแบบนี้ผู้ใหญ่เค้าจะเข้าใจผิดนะ " ฟางโวยวาย

 

 

 

" แล้วใครบอกว่าพี่มีแฟน " ป๊อปย้อนถาม

 

 

 

" ก้พี่ไง วันนั้นพี่บอกว่ามีแฟนแล้ว " ฟางเล่า

 

 

 

" หรอ  ... ไม่เห็นจะจำได้เลย แต่ทำไมฟางถึงจำได้หละว่าพี่พูดอะไร" ป๊อปถ้าวคางสักฟางใหญ่

 

 

 

" จิ๊ พี่อย่ามาทำแบบนี้สิ ทำแบบนี้แฟนพี่เค้าจะเสียใจนะ แล้วถ้าผู้ใหญ่เค้า... " ฟางว่ายาว แต่ป๊อปแทรกเอาไว้ก่อน

 

 

 

" วันนั้นพี่โกหก  " เขาพูด เธอนิ่งไปครู่นึง

 

 

 

" แล้วทำไมต้องโกหก "

 

 

 

" อยากรู้ว่ามีใครสนใจเราหรือเปล่า " เขายิ้มเจ้าเล่ห์ ฟางรีบแก้ตัว

 

 

 

" งั้นก้รีบหาแฟนสะสิจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฟาง ไม่ต้องมาถุกจับคู่อยู่แบบนี้อะ "

 

 

 

 

" ก้ดีแล้วหนิ " ป๊อปยิ้มหน้าระรื่นไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรด้วย

 

 

 

" มันจะดีได้ยังไง เรากำลังจะถูกบังคับนะ " 

 

 

 

 

" หรอ .. พี่ไม่เห็นรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกบังคับเลย " ป๊อปจ้องฟางตาเป็นมัน ขนเธอต้องหลบสายตาของเขา

 

 

 

" ถ้าพี่ชอบฟาง พี่จะต้องทำยังไง " แล้วอยู่ๆเขาก้พูดขึ้นมา จนอีกฝ่ายอึ้งไป

 

 

 

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก 

 

 

 

 

" ฟางไม่สนุกนะ " ฟางไม่สบอารมณ์ด้วยนึกว่าป๊อปมาล้อเล่นกับความรู้สึกของเธอ เธอยืนขึ้นจะเดินหนีเขาไป

 

 

 

 

" พี่ป๊อปของฟางจริงๆ " เขาตะโกนไล่หลังเธอไป ใจหญิงสาวเต้นแรงจนแทบจะระเบิด เหมือนเธอจะดีใจ แต่เธอก้กลัวอยู่ดี กลัวว่าเขาแค่ล้อเล่น....