ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

ในขณะนั่งรถ

 

 

 

" แล้วแกตามชั้ลมาได้ยังไง " แก้วสงสัยเลยหันหน้าไปถาม

 

 

 

" ชั้ลเห็นแกขึ้นรถแท็กซี่ เลยตามไป " เขาตอบ

 

 

 

เธอชะงักไปชั่วขณะ " แล้วตามไปทำไม " ก่อนจะถามกลับ

 

 

" ก็นึกว่าไปกับฟาง " เขาก็ตอบไปตามตรง เธอกรอกตามองบนอย่างระอา ไม่คิดว่าเพื่อนชายจะบ้ากระห่ำได้ถึงขนาดนี้

 

 

 

" เหอะ ... แล้วกินอะไรมาแล้วยัง " 

 

 

 

" ยังหวะ ทำอะไรให้กินหน่อยดิ  " เขาบอก ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดหน้าตลาดสด

 

 

 

' เหอะ เมื่อเช้ายังว่ารสชาติอาหารชั้ลไม่ได้วิเศษวิโสอยู่เลย พอมาตอนนี้แล้ว จะกินฝีมือชั้ล หึ 'เธอบ่นพรึมพรำกับตัวเองในใจ แล้วเบ้ปากใส่อีกคนที่ลงไปยืนรออยู่ข้างรถ 

 

 

 

" แล้วอยากจะกินอะไร " เธอถามเสียงเซ็ง แต่ชายหนุ่มไม่ตอบกลับเดินมุ่งหน้าเข้าไปหาซื้อผักสด เนื้อสัตว์มาเต็มมือ ส่วนเธอก็ได้แต่เดินตามหลังเขาต่อยๆๆ

 

 

 

" สุกี้ ? " แค่เห็นของในกำมือเขาเธอก็อยู่แล้ว ว่าต้องทำอะไร เขายิ้มจนตาปิดก่อนจะเริกคิ้วหนาแล้วเดินเอาของไปเก็บในรถ

 

 

 

 

 

แล้วก็ถึงเวลาเตียมของ

 

 

 

" ต้องล้างมั้ย " ชายหนุ่มที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดสบายๆนุ่งผ้ากันเปื้อน ถือถุงผัก หันถามหญิงสาวที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดสบายๆที่กำลังล้างเนื้อสัตว์อยู่

 

 

 

" ล้างสิคุณ เอามานี้มา " เธอพูดพลางพ่ายมือขอถุงผัก เขาส่ายหน้าไปมา แล้วเดินเข้าไปใกล้เธอหมายจะช่วย

 

 

 

" ไม่เคยทำไม่ใช่หรอ " เธอถาม 

 

 

 

" ก็หัดไว้ไง เผื่อทำให้ฟางกิน " เขาพูด แล้วก้มลงทำอย่างตั้งใจ เธอดูอึ้งๆเมื่อเห็นโหมดนี้ของเขา

 

 

 

" ไอฟางมันจะท้องเสียมั้ยวะ " แล้วเธอก็แซวเขาก่อนจะหันไปสนใจกับหน้าที่ตัวเองต่อ 

 

 

 

แล้วทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย ผักที่หั่นเอาไว้อย่างสวยงาม เนื้อสัตว์ที่พร้อมจะต้ม น้ำจิ่ม ถ้วย หม้อ ช้อน ทุกอย่างถูกวางอย่างเป็นระเบียบที่โต๊ะอาหาร

 

 

 

 

" กว่าจะได้กิน " เล่นเอาฝ่ายชายถึงกับเหงือตก

 

 

 

" บ่นอยู่นั้นแหละ เปิดไฟสิ  " แก้วสั่ง โทโมะเลยเดินไปเปิดไฟ 

 

 

 

" ตกลงแกจะเอาใคร ไอหมอ ไอป๊อป ไอเสี่ยนั่น หรือ ไอนทีคนล่าสุด " ในขณะที่กำลังกินกันอย่างอร่อย อยู่ๆโทโมะก็โพลงถามขึ้นมา

 

 

 

" ไม่เอาสักคน แล้วไม่ต้องถามอีกนะ ไม่งั้นชั้ลจะไล่แกออกไปอยู่ที่อื่น " แก้ววางตะเกียบจนเสียงดัง ก่อนจะเงยหน้ามาด่าโทโมะ  แต่คนตรงหน้ากลับทำหน้าทะเล้นเหมือนแกล้งๆกลัวในสิ่งที่เธอขู่ ทำตาโต ทำปากหวอจนแก้วโกรธลุกพรวดขึ้น

 

 

 

" ชั้ลไม่กินแล้ว เก็บไปล้างให้หมดด้วยย " เธอเลยชิ่งหนีเข้าห้องไปเลย

 

 

" อ้าวเห้ยยยย  !!! " 

 

 

 

 

 

ทางด้านของฟาง ที่กำลังโม้เรื่องแก้วให้พ่อกับแม่ของเธอฟัง แต่ก็หารู้ไม่ว่าตัวเองก็กำลังจะโดนแบบเดียวกัน

 

 

 

 

" ฟางสงสารแก้วจังเลยป๊า ถ้าเป็นฟางนะ ฟางจะหนีไปให้ไกลๆเลย " เธอพูดอย่างใส่อารมณ์ พ่อกับแม่ของฟางหันมองหน้ากัน

 

 

 

" อย่าถึงขนาดนั้นเลยลูก ยังไงผู้ใหญ่เค้าก็หวังดีนะ " แม่ฟางพูด

 

 

 

" โอ้ยยย จะหวังดีหรืออะไรก็ช่างเถอะ แต่เรื่องแบบนี้ควรจะให้เจ้าตัวเค้าตัดสินใจเอง " ฟางเถียง

 

 

 

" สวัสดีครับ คุณอาบุญชัย คุณอารติ " เสียงหล่อดังขึ้นมาจากด้านหลังของฟาง ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า 

 

 

O_O

 

 

 

" เห้ย!!!!! " ฟางอุทานเสียงดังจนพ่อกับแม่สงสัย

 

 

 

" หนูรู้จักพี่ป๊อปเค้าแล้วหรอลูก  " แม่ฟางถาม ฟางอึกอัก

 

 

 

" ไม่รู้จักหรอกคะ คนที่ไหนก็ไม่รู้ " หญิงสาวเฉิดหน้าใส่แล้วเบ้หน้าไปทางอื่น ชายหนุ่มอมยิ้มแล้วนั่งลงข้างๆเธอ

 

 

 

" นี่พี่ป๊อปนะ ลูกของคุณลุงชัยศักดิ์ สวัสดีพี่ป๊อปสิลูก " พ่อฟางสั่ง เธอทำหน้างอลแล้วหันมามองหน้าป๊อปอย่างไม่พอใจก่อนจะยกมือไหว้แบบลวกๆ

 

 

 

" บังเอิญเนาะ ^^ " ชายหนุ่มเองก็ไม่วาย ไปแกล้งกระซิบข้างหูฟาง

 

 

 

" อย่าเรียกว่าบังเอิญเลย เรียกว่าซวยจะดีกว่า " 

 

 

 

" พี่ว่าน่าจะพรหมลิขิตมากกว่า ^^ " ป๊อปเองก็เล่นไม่เลิกจนฟางทนไม่ไหวลุกเดินหนีไป ป๊อปขออนุญาตพ่อกับแม่แล้วลุกตามไป

 

 

 

" ทำไมพี่ต้องมาวนเวียนอยู่ในชีวิตฟางด้วยเนี่ย " เธอหันขวับมาโวยใส่ป๊อป เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเดินตามมา

 

 

 

" ก็พี่อยากอยู่ในชีวิตฟางหนิ " ป๊อปหยอด

 

 

 

" หยุดพูดเลย อยากจะอ้วกก " ฟางทำท่าจะอ้วก

 

 

 

" ก็เป็นสะอย่างเนี่ย " ป๊อปขำกับกิริยาต่อต้านของฟาง 

 

 

 

 

" หื้ยยยย " เธอทำหน้าเซ็งแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ

 

 

 

 

บ้านแก้ว

 

 

 

" มันหายไปสี่ห้าวัน ไม่โทรกลับมาบ้างเลยหรอนังเกตุ " ย่าอ่อนนั่งกอดรูปถ่ายแล้วด้วยแววตาที่คิดถึงคนึงหา ก่อนจะเปรยถามลูกสาวที่นั่งดูทีวีอยู่ข้างๆ

 

 

 

" มันไม่โทร แม่ก็โทรไปหามันเองสิ  " การะเกตุพูด

 

 

 

" โอ้ยย ไม่ได้สิวะ มันเป็นหลาน มันต้องโทรมาหาข้าสิ  จะให้ข้าโทรไปมันไม่ถูกต้อง " ย่าอ่อนโวย

 

 

 

" งั้นแม่ก็นั่งดูรูปมันต่อไปแล้วกัน ชั้ลไปนอนก่อนนะ " การะเกตุส่ายหน้าไปมาแล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องตัวเองไป ทิ้งให้ย่าอ่อนนั่งซึมอยู่ลำพัง

 

 

 

" นังเด็กโง่เอ้ย ทำไมเอ็งไม่โทรมาหาย่าบ้างเลยนะ " ย่าอ่อนน้ำตาคลอ

 

 

 

 

 

ในเมื่อใจมันคิดถึง กายจึงมาหา

 

 

 

Oh  my honey เสียงสัญญาณดังขึ้น ฟางเดินออกมาจากท้ายครัว เธอเข้าใจว่าลูกค้าเข้ามาในร้าน

 

 

 

" น้องฟาง ไอแก้วมันยังไม่มารึ " ย่าอ่อนที่เดินเข้ามาพร้อมๆกับหมอการินบ่นถาม ก่อนจะชะเง้อมองหาแก้ว ฟางอึ้ง ตกใจ ไม่คิดว่าย่าอ่อนจะมาถึงที่นี่

 

 

 

" อะเออ แก้วกำลังจะมาคะ ย่านั่งก่อนนะ เดี๊ยวฟางหาอะไรให้ทาน " ฟางรีบหนีเข้าไปท้ายครัว แล้วหยิบโทรศัพท์จะโทรหาแก้ว

 

 

 

 

Oh  my  honey แล้วเสียงสัญญาณก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ฟางรีบวิ่งออกไปดู เธอเข้าใจว่าเป็นแก้ว แต่...

 

 

 

" ฟา... "

 

 

 

O_O  

 

 

" ย่าอ่อนมาหาแก้วหรอครับ " ป๊อปเองก็เหวอไปไม่ต่างจากฟาง เขาทักทายย่าอ่อน แต่อีกฝ่ายเชิดใส่ ป๊อปยืนเก้ๆกังๆทำอะไรไม่ถูกจนต้องเข้าไปสมทบกันกับฟาง

 

 

 

" มาได้ไงเนี่ย " ป๊อปถาม

 

 

 

" ไม่รู้ รีบโทรหาแก้วเร็ว "   ฟางลุกลี้ลุกลนเร่งให้ป๊อปโทรหาแก้ว  แต่....

 

 

 

Oh  my  honey  เสียงสัญญาณก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมก้บหลานสาวย่าอ่อนที่เดินเข้ามาเคียงคู่กับโทโมะ

 

 

 

" ไอแก้ว !!!!! " ย่าอ่อนตะคอกสุดเสียงจนฟางและป๊อปออกมาดูด้วยความตกใจ

 

 

 

" ย่าาาาา " แก้วช๊อก ไม่คิดว่าย่าอ่อนจะบุกมาถึงที่

 

 

 

" มานี้ " ย่าอ่อนเดินไปดึงแก้วให้ออกห่างจากโทโมะ

 

 

 

" มากับมันได้ยังไง " ย่าอ่อนกระซิบถามแก้ว

 

 

 

" นี่ย่า ผมหนะมาที่นี่ทุกวัน ย่าไม่ต้องตกใจหรอกน๊า " โทโมะกวนประสาท

 

 

 

" ไอโทโมะ มึงมาทำไม ! " ย่าอ่อนชี้หน้าด่า

 

 

 

 

" นี่ย่าครับ ไม่ต้องกังวลหรอก เพราะผมไม่ได้มาหาหลานสาวย่า " 

 

 

 

 

" จริงมั้ยยัยแก้ว " ย่าอ่อนหันมากระซิบถามย่าอ่อน

 

 

 

 

" จริงสิย่า มันมาจีบฟางไง แล้วนู้นไง คนที่มาหาแก้วก็คือพี่ป๊อป " แก้วเดินไปควงแขนป๊อป ป๊อปเองก็เล่นละครเต็มที่

 

 

 

" นี่ยังไม่เลิกตอแยหลานสาวชั้ลอีกหรอ " ย่าอ่อนหันไปเหวี้ยงใส่ป๊อปต่อ

 

 

 

" เลิกไม่ได้หรอกครับ น้องแก้วน่ารักขนาดนี้ " ป๊อปลูบผมแก้วก่อนจะโอบศีรษะของเธอให้มาซบไหล่เขา

 

 

 

 

" พอๆ ชั้ลจะอ้วก " จนย่าอ่อนทนดูไม่ได้ ลับหลังย่าอ่อน แก้วกับป๊อปหัวเราะคิกๆ แล้วพากันเลยไปนั่งกับย่าอ่อน

 

 

 

 

" ย่ามาที่นี่ไม่เห็นจะโทรบอกแก้วก่อนเลย " แก้วถาม

 

 

 

" ทีแรกข้าก็ไม่คิดจะมาหรอก แต่หมอเค้าอยากเจอเอ็ง ข้าเลยมาเป็นเพื่อน  " ย่าอ่อนโยนไปให้การิน ซึ่งอันที่จริงแล้ว เป็นตนนั้นแหละที่โทรตามให้หมอพามาที่นี้

 

 

 

 

" จริงหรอพี่หมอ " แก้วจ้องถาม หมอการินยิ้มน้อยๆ แค่นี้ก้ทำให้แก้วรู้แล้วว่าใครกันแน่ที่อยากมาหา

 

 

 

 

" แหมย่า ทำเป็นปากแข็งไปได้ คิดถึงแก้วก็แค่บอกว่าคิดถึงสิ ทำเป็นโยนขี้ให้คนอื่น " แก้วแซว ทุกคนขำกับอาการเก้ๆกังๆของย่าอ่อน

 

 

 

" เห้ย !! ใครคิดถึงเอ็ง หมอนู้นนนนน ไม่ใช่ข้า " ย่าอ่อนแก้ตัว

 

 

 

" อะๆๆๆๆ พี่หมอก็พี่หมอ " 

 

 

 

 

" ไหนๆข้าก็มาแล้ว เอ็งพาข้ากับหมอไปทานอาหารอร่อยๆหน่อยสิ " ย่าอ่อนอ้อนเสียงหวาน

 

 

 

" แต่แก้วพาพี่ป๊อปไปด้วยนะ " แก้วยื่นข้อต่อรอง ย่าอ่อนทำหน้าเอือมๆแต่ก็ยอม   แก้วไปทานข้าวกับย่าอ่อน ส่วนฟางขอตัวเฝ้าร้านต่อ

 

 

 

 

" ป๊อปจีบแก้วจริงๆหรอ " โทโมะมองสี่คนที่เดินออกไปจากร้านแล้วเอ่ยถามฟาง 

 

 

 

" คงงั้นมั้ง " ฟางตอบแบบปัดๆทำเป็นไม่อย่างสนใจ

 

 

 

" หรออ ไม่น่าเป็นไปได้นะ " โทโมะแทบไม่อยากจะเชื่อ

 

 

 

 

" โมะหมายถึงอะไร " 

 

 

 

 

" โห้ ก็ท่าจะจีบไอแก้ว มาจีบฟางไม่ดีกว่าหรอ " 

 

 

 

" ดูพูดเค้าสิ แก้วได้ยินเสียใจแย่เลย " ฟางเอ็ด 

 

 

 

" เราพูดจริงหนิ มันอยู่ห้าวๆ ห่ามๆ เหมือนม้าดีดกระโหลก ผู้ชายที่ไหนเค้าจะชอบ " โทโมะพูด

 

 

 

 

" สงสัยยังไม่เห็นมุมน่ารักของมันหละสิ  แต่ก็อย่างว่าแหละ ที่เคยเห็นมุมนั้นของมัน ก็มีแอยู่แค่คนเดียว แล้วก็นานแล้วด้วย " ฟางพูดทิ้งท้ายจนโทโมะสงสัย แล้วเจ้าหล่อนก็ดันเดินเลี้ยงคำถามเข้าครัวไปซะงั้น ปล่อยให้หนุ่มปากจัดยืนมึนอยู่คนเดียว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา