ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

" มันไม่มีที่อื่นจะไปกันแล้วหรือไง ถึงได้แห่กันมาแน่ที่นี่เนี่ย "  เธอบ่นเบาๆ เมื่อเข้าจองห้องพัก แต่ก็เต็มทุกที 

 

 

" แล้วทำไมไม่จองก่อนหละครับ " ชายหนุ่มที่เพิ่งจะเดินเข้ามายืนขนาบข้างเธอพร้อมกับเธอเต้นหมอน ผ้าห่มพะรุงพะรัง 

 

 

 

" ฮ้อยยย .. " เธอขมวดคิ้วเรียวก่อนจะรับหมอนกับผ้าห่มมาถือไว้ แล้วจ้ำๆนำอีกฝ่ายไป

 

 

อุทยานแห่งหนึ่งที่ต้องเดินขึ้นไปเกือบ 9 กิโลเมตรกว่าจะกางเต้นนอนได้

 

 

 

" ฮ้อยยยย เมื่อยขาไปหมดแล้วว เมื่อไหร่จะถึงเนี่ยยย " เธอเดินโซเซลากขาตัวเองไปเรื่อยๆ 

 

 

" เหอะ ก่อนมานี่ยังปากเก่งอยู่เลยนะ ทำไมตอนนี้ยอมแพ้แล้วหละ  " เขาแหยะยิ้มมุมปากให้กับหญิงสาวที่เดินหน้านิ่มขาเป้ตามหลังเขาอยู่

 

 

" ฮึฮึ ก้ใครมันจะไปรู้หละ ว่าต้องเดินไกลต้องหอบของเยอะขนาดนี้ นี่ชั้ลต้องการมาถ่ายรูปนะ ไม่ใช่มาแบกของขึ้นเขาลงเขาแบบนี้  " เธอบ่นไปเลิก  จนอีกฝ่ายต้องหยุดเดินแล้วจ้องมองสภาพหญิงสาวที่พร้อมจะนั่งทรุดลงกับพื้นทุกวินาที

 

 

 

" เห้อออ ถ้าไม่ทำปากเก่งตั้งแต่ทีแรกมันคงจะดีกว่านี้นะ " เขาบ่น แต่มือหนาก้เอื้อมไปดึงหมอนและผ้าห่มจากอ้อมแขนของเธอมาถือไว้เอง " จะถ่ายรูปก้ถ่ายไป ไป๊ " แล้วก้เดินจ้ำๆนำไปข้างหน้า อีกฝ่ายยืนอึ้งๆไม่คิดว่าเขาจะมีน้ำใจให้กับเพื่อนอย่างเธอ เธอเผลอยิ้มให้กับอีกคนและไม่ลืมที่จะกดชัตเตอร์เก็บภาพชายหนุ่มที่หอบหิ้วของเก็บมือเดินนำเธอไปข้างหน้า

 

 

 

จนมาถึงที่พัก ....

 

 

 

" ถึงซะที .. " ร่างสูงวางสัมภาระไว้กับพื้นก่อนจะปาดเหงื่อที่โชกเต็มหน้า หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆแอบมองก่อนจะล้วงผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าออกมาแล้วยื่นให้กับเขา

 

 

" อะๆ เช็ดกับผ้าดีกว่า " เธอพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

 

 

 

" หน้าตาไม่ให้พกผ้าเช็ดหน้านะ " เขาแซวแต่ก้รับผ้าของเธอมาใช้เช็ดหน้า

 

 

 

- - ! " ทำไม หน้าตาแบบนั้นคงเหมาะกับการพกอะไรมิทราบ " แก้วหาเรื่อง

 

 

 

" พอๆ อย่ามาชวนทะเลาะ อะ ช่วยกันกางเต้นท์เดี๊ยวก้ไม่มีที่นอนกันหรอก " เขาพูดพลางส่งอุปกรณ์ให้เธอ

 

 

 

ทั้งคู่ช่วยกันกางเต้นท์จนเสร็จเรียบร้อย

 

 

 

" ไปถ่ายรูปแล้วก้ไปหาอะไรกินกันนะ " เธอเอ่ยปากชวน เขาพยักหน้าตามใจ

 

 

ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆจนถึงจุดชมวิวสูงสุดของที่นี่

 

 

" หยุด ไม่ต้องหันมานะ ยืนตรงนั้นแหละ นิ่งๆ ! " เธอออกคำสั่ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายยืนได้อย่างเข้าที่เข้าทางและเข้ากับมุมกล้องของเธอมาก

 

 

แชะ 

 

 

" สุดยอดหวะ " เธอพูดเมื่อตัวเองได้รูปสวยตามที่ต้องการ คำพูดของเธอมันทำให้อีกคนหันกลับมามองด้วยความสงสัย

 

 

 

แชะ ! และการเอี่ยวตัวหันกลับมาของเขามันทำให้เธอได้ภาพที่สวยงามอีกภาพหนึ่ง

 

 

 

" โห้ววว สวยหวะ " เธอวิ่งเจ๊นเข้าไปหาอีกคนก่อนจะเปิดรูปให้ดู

 

 

" ทำได้ไงวะ " เขาเองก็ถึงในมุมภาพของเธอที่มันดูสมบูรณ์เอามากๆ

 

 

" เจ๋งอะดิ " เธอชมตัวเอง " ชั้ลอยากได้แบบนี้บ้างอะ แกทำให้หน่อยดิ " เธอย่นจมูกทำหน้าตาอ้อนวอนคนข้างๆ จนเขาเผลอไปกับมุมนี้ที่ไม่เคยเห็น 

 

 

" อะเออๆ ไปยืน เดี๊ยวถ่ายให้ " และเขาเลือกที่จะหลีกตัวออกมาซะก่อน

 

 

เขาตั้งใจบรรจงถ่ายภาพให้ออกมาสวยอย่างที่เธอทำ แต่ทำเท่าไหร่ๆก้ไม่ได้ดั่งใจเธอเลย

 

 

" ฮ้อยยย ไม่เอาแล้วว ถ่สยอะไรก้ไม่รู้ ไม่ได้เรื่อง " เธอเซ็ง

 

 

 

" เอ้าา ! ก้ไม่เคยถ่ายรูปอะ " เขาบ่น

 

 

 

" งั้นถือกล้องเลย แล้วก้กดๆไป อยากถ่ายอะไรก้ถ่าย ชั้ลให้เวลา 20 นาที ชั้ลหวังว่าแกจะมีรูปสวยๆให้กับชั้ลนะ " เธอพูด แล้วเดินนำหน้าไป หันมองทิวทัศน์เรื่องๆปล่อยให้อีกคนหมกมุ่นอยู่กับการใช้กล้อง

 

 

 

เขาถ่ายรูปไปเรื่อย วิว เขา ต้นไม้ แต่ก้ไม่ได้ดั่งใจเขาเองสักรูป เลนส์กล้องส่ายไปมาหาวิวไปเรื่อยๆจนเจอกับอีกคนที่มาด้วยกันกับเขา ทำไมเขามองเธอผ่านเลนส์กล้องแล้วเธอดูเศร้าจัง เธอกำลังคิดอะไรอยู่

 

 

แชะ ! เขากดถ่ายรูปเผลอของเธอไปหนึ่งครั้งแล้วเปิดดูมัน  รูปที่เธอยืนโอบกอดตัวเองแล้วทอดสายตามองไปจนไกลสุดตา

 

เขาใช้กล้องซูมเข้าไปจนเห็นใบหน้าและแววตาของเธอชัดขึ้นแล้วกดเก็บภาพตรงนั้นไว้

 

 

" แก้ว " เขามองเธอผ่านเลนส์กล้องก่อนจะกดถ่ายรูปตอนที่เธอเอี่ยวตัวหันมา

 

 

" เห้ยยย ! แอบถ่ายหรออ " เธอหลุนขำเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองโดนแอบถ่าย ใบหน้าที่ยิ้มแย้มทำไมมันน่ามองกว่าใบหน้าเศร้าๆของเธอเมื่อครู่นี้

 

 

แชะ ! 

 

 

' ตอนยิ้มก็ดูมีเสน่ห์กว่าตั้งเยอะ ทำไมไม่ชอบยิ้ม ?? " เขามองรูปเธอที่เอี่ยวตัวมาทางกล้องแล้วยิ้มแป้นสลับกับอีกรูปที่เธอดูเหม่อลอยและเศร้าหมอง

 

 

 

" ไหนดูดิ ได้รูปสวยๆบ้างมั้ย " เธอดึงกล้องจากมือของเขาแล้วเปิดรูปเลื่อนดูไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่รูปๆหนึ่ง รูปที่เห็นใบหน้าและแววตาของเธอชัดมากจนทำให้คนดูสัมผัสได้ว่าคนในรูปกำลังเศร้า

 

 

" ชั้ลชอบรูปนี้จัง " เธอพูดเบาๆ

 

 

พรึบ!!! เขาแย่งกล้องกลับไป ก่อนจะกดเลื่อนไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่รูปอีกรูปหนึ่งที่หญิงสาวยิ้มแป้น " ชั้ลว่ารูปนี้สวยกว่าเยอะ " พูดจบเขาก้ยื่นกล้องคืนให้เธอแล้วเดินนำไป 

 

 

 

 

สองทุ่ม ... ทั้งคู่นั่งหน้ากองไฟที่ก่อกันขึ้นมาเองรออาหารมื้อค่ำกันอย่างใจจดใจจ่อ

 

 

" ดีนะที่มีม่าม่ากับน้ำ ไม่งั้นก้ได้อดตาย " คราวนี้เป็นชายหนุ่มที่ออกปากบ่นขึ้นมา เมื่อทั้งคู่เดินหากันจนทั่วแล้ว แต่ไม่มีร้านไหนเปิดเลย

 

 

" ก็ดีแล้วไง กินแบบนี้เข้ากับบรรยากาศจะตาย นั่งกินมาม่าแล้วก้นั่งพิงไฟไปด้วย ดีจะตายยย " เธอพูดพลางยกหม้อต้มมาม่าออกมาจากกองไฟแล้วยื่นช้อนให้กับอีกฝ่าย

 

 

 

" ซู๊ดดดดด " เสียงซดมาม่าของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มมองอย่างประหลาดใจ

 

 

" ไม่คิดจะอายบ้างหรือไง เป็นผู้หญิงทำไมไม่กินให้มันดีๆ " เขาแซะ

 

 

 

" อายทำไม ไม่เห็นเป็นเรื่องน่าอายเลย " แต่ขอโทษที เธอไม่สน หึหึ " ซู๊ดดดดด อ่าาาาาาาส " แล้วเธอก็ทำมันอีกครั้ง

 

 

 

" เพราะแบบนี้ไง ถึงไม่มี ผ สักที " เขาส่ายหน้าไปมาแล้วดึงหม้อมาม่ามากินบ้าง

 

 

 

" เหอะ ทำเป็นพูดไปเถอะ ไม่แน่ชั้ลอาดจะมีในเร็วๆนี้ก้ได้ " เธอพยายามปลอบใจตัวเอง

 

 

 

" ครับ ผมจะคอยดูนะครับ ซู๊ดดดดด อ่าาาาาา " เขาแซะเธออีกครั้งก่อนจะซูดเส้นบะหมี่เข้าปาก 

 

 

 

 

หลังทานดินเนอร์กันเสร็จ ทั้งคู่ก้จัดแจงปูเสื่อนอนดูดาวด้วยกัน

 

 

 

" ไม่อยากจะคิดเลย ถ้าย่าอ่อนรู้ว่าเรามาค้างกันอยู่ที่นี่สองคนมันจะเกิดอะไรขึ้นวะ 5555 " ชายหนุ่มนอนหนุนแขนตัวเองเงยหน้ามองดาวอย่างสบายอารมณ์

 

 

 

" แกก้คงจะโดนฆ่า ส่วนชั้ลก้คงจะโดนสงครามเย็นเล่นงานจนตรอมใจตาย "  เธอเองก็นอนหนุนแขนตัวเองอยู่ข้างๆเขาเงยมองดวงดาวอย่างสบาย

 

 

 

" คิดถึงตอนเด็กๆเนาะ จะเล่นกันสักครั้งต้องหลบๆซ่อนๆ  แกปีนไปเล่นบ้านชั้ลหรือไม่ชั้ลก้ปีนมาเล่นบ้านแก เหอะๆ " 

 

 

 

" นั้นสิ พอโดนจับได้ก็โดนกักบริเวณเป็นเดือนๆ ชั้ลนอนร้องไห้เกือบทุกวัน 5555 " เธอเล่าไปก้ขำไป

 

 

 

" ชั้ลก้เหมือนกัน เหงาๆบอกไม่ถูก แล้วคิดยังไงวะ ถึงได้ไปเรียนเมืองนอก แล้วเสือกไม่บอกกันสักคำ " เขาเอียงหน้ามาถามแล้วมองเธออย่างรอคำตอบ

 

 

 

" อื้อออ หนีรักไปพักใจมั้ง " เธอพูดเสียงเศร้า แววตาแบบนี้ ใบหน้าแบบนี้ กล้บมาให้เขาเห็นอีกครั้ง มันเหมือนกันในรูปภาพที่เขาถ่ายเอาไว้เปะเลย

 

 

 

" อกหัก ?  หรอ ? " เขาถามต่อ

 

 

 

" ไม่รู้สิ ไม่รู้จะเรียกว่าอกหักหรืออะไรดี " 

 

 

 

" อะไรวะ ไม่รู้ได้ยังไง แล้วเรื่องมันเป็นยังไง " เขาหงุดหงิดอยากจะรู้มากกว่านี้

 

 

 

" ช่างมันเถอะน๊าาา พูดเรื่องอื่นดีกว่า " เธอไม่อยากจะพูดถึงมันอีก  เขาเองก็ไม่อยากจะเซ้าซี้ให้เสียบรรยากาศ

 

 

 

" เออๆ " เขาหันหน้ากลับมามองดวงดาวแล้วนอนเงียบๆกันไปสักพัก  

 

 

 

" กลับเข้าไปนอนในเต้นท์ดีกว่า น้ำค้างเริ่มลงละ " เขาพูดแล้วลุกขึ้นนั่ง แต่อีกฝ่ายดันหลับไหลไปตั้งแต่ตอนไปนก้ไม่รู้

 

 

 

" เห้ย ตื่นนน กลับไปนอนในเต้นท์  " เขาพยายามปลุก แต่เธอก็ไม่ตื่น มือหนาเลยช้อนร่างบางมาไว้ในอ้อมแขนแล้วอุ้มเธอมานอนในเต้นท์

 

 

 

 

เขาบรรจงวางเธออย่างเบามือที่สุด มันทำให้ทั้งคู่หน้าใกล้กันมาก จนเขาเผลอมองใบหน้านวลของเธออย่างหลงไหล ใบหน้าที่ปราศจากสิ่งเติมแต่ง คิ้วเรียวบาง ดวงตาที่หลับสนิทมีขนตาบางๆ จมูกโด่งได้รูปกับปากอวบอิ่มของเธอมันทำให้เขาเผลอ  เผลอจนแทบจะเอื้อมมือไปสัมผัสกับมัน

 

 

 

" เห้ย ! " เขาสะดุ้งถอยห่างออกมาเมื่อมีสติ แล้วตกใจไปกะบความผลั้งเผลอของต้วเอง

 

 

' บ้าไปแล้ววว  ' ร่างสูงรีบล้มตัวลงนอน แล้วไม่ลืมที่จะเอาเป้ของเขามาคั่นกลางระหว่างกันเอาไว้ 

 

 

 

เช้าของวันใหม่

 

 

 

" ฮ้าววววว " หญิงสาวบิดขี้เกรียจก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง

 

 

 

" เมื่อคืนชั้ลเข้ามานอนในเต้นท์ได้ไง " เธอถาม เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนอนหลับอยู่นอกเต้นท์ 

 

 

 

" ไม่รู้ดิ  ชั้ลตื่นมาก้เห็นแกมานอนอยู่ในเต้นท์แล้ว " อีกฝ่ายพูดพลางเก็บของเข้ากระเป๋า  เธอนิ่งคิดสักครู่

 

 

 

" นี่ชั้ลละเมอคลานเข้ามานอนในเต้นท์เลยหรอ " เธอทำหน้าทำตาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองพูด 

 

 

 

" มั้ง ! " แต่เขาก้ไม่ยอมจะบอกความจริงกับเธอ

 

 

 

 

ป๊อป - ฟาง

 

 

 

ที่บ้านของป๊อป

 

 

 

" ชั้ลว่าเด็กสองคนก้เข้ากันได้ดี เราน่าจะคุยเรื่องหมั้นหมายกันในเร็วๆนี้นะคะ " แม่ป๊อปพูด  ก่อนจะมองไปยังฟางที่นั่งคุยกับป๊อปริมสระน้ำ

 

 

 

" ดิฉันก้คิดแบบนั้นเหมือนกันคะ แต่ดิฉันไม่มั่นใจเลยว่าเด็กหัวดื้ออย่างฟางจะยอมหรือเปล่า " แม่ฟางพูด

 

 

" เราค่อยๆพูดกันก้ได้คะคุณหญิง หรือไม่ก้ลองจัดฉากทำให้เด็กมันรักกันก้ได้นะคะ ชั้ลว่าแผนนี้น่าจะโอเค " แม่ป๊อปเสนอ แม่ฟางชั้ลมายิ้มเจ้าเล่ห์

 

 

 

" เยี่ยมเลยค่ะ คริๆ " แม่ฟางเห็นด้วย

 

 

 

 

ริมสระน้ำ

 

 

 

 

" ว่าแต่แก้ว พอเจอกับตัวเข้า ชั้ลจะอยากจะกระโดดน้ำตาย " ฟางบ่น เมื่อเริ่มจะเดาเจตนาของทั้งสองครอบครัวออกมาต้องการอะไรจากเธอ

 

 

" ถึงขนาดนั้นเลยหรอฮะ " ป๊อปทำหน้าทำตาเหมือนตกใจกับคำพูดของฟาง

 

 

 

" ทำไมพี่ชอบแกล้งฟางนักเนี่ย แล้วทำไมไม่บอกแม่พี่ไปหละว่าพี่มีแฟนแล้ว มาทำแบบนี้ผู้ใหญ่เค้าจะเข้าใจผิดนะ " ฟางโวยวาย

 

 

 

" แล้วใครบอกว่าพี่มีแฟน " ป๊อปย้อนถาม

 

 

 

" ก้พี่ไง วันนั้นพี่บอกว่ามีแฟนแล้ว " ฟางเล่า

 

 

 

" หรอ  ... ไม่เห็นจะจำได้เลย แต่ทำไมฟางถึงจำได้หละว่าพี่พูดอะไร" ป๊อปถ้าวคางสักฟางใหญ่

 

 

 

" จิ๊ พี่อย่ามาทำแบบนี้สิ ทำแบบนี้แฟนพี่เค้าจะเสียใจนะ แล้วถ้าผู้ใหญ่เค้า... " ฟางว่ายาว แต่ป๊อปแทรกเอาไว้ก่อน

 

 

 

" วันนั้นพี่โกหก  " เขาพูด เธอนิ่งไปครู่นึง

 

 

 

" แล้วทำไมต้องโกหก "

 

 

 

" อยากรู้ว่ามีใครสนใจเราหรือเปล่า " เขายิ้มเจ้าเล่ห์ ฟางรีบแก้ตัว

 

 

 

" งั้นก้รีบหาแฟนสะสิจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฟาง ไม่ต้องมาถุกจับคู่อยู่แบบนี้อะ "

 

 

 

 

" ก้ดีแล้วหนิ " ป๊อปยิ้มหน้าระรื่นไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรด้วย

 

 

 

" มันจะดีได้ยังไง เรากำลังจะถูกบังคับนะ " 

 

 

 

 

" หรอ .. พี่ไม่เห็นรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกบังคับเลย " ป๊อปจ้องฟางตาเป็นมัน ขนเธอต้องหลบสายตาของเขา

 

 

 

" ถ้าพี่ชอบฟาง พี่จะต้องทำยังไง " แล้วอยู่ๆเขาก้พูดขึ้นมา จนอีกฝ่ายอึ้งไป

 

 

 

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก 

 

 

 

 

" ฟางไม่สนุกนะ " ฟางไม่สบอารมณ์ด้วยนึกว่าป๊อปมาล้อเล่นกับความรู้สึกของเธอ เธอยืนขึ้นจะเดินหนีเขาไป

 

 

 

 

" พี่ป๊อปของฟางจริงๆ " เขาตะโกนไล่หลังเธอไป ใจหญิงสาวเต้นแรงจนแทบจะระเบิด เหมือนเธอจะดีใจ แต่เธอก้กลัวอยู่ดี กลัวว่าเขาแค่ล้อเล่น....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา