ฟ้าเคียงดาว

 
 
 
 
ชายหนุ่มที่จอดรถดักรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าบ้านฉลาม รีบลงจากรถเดินเข้ามาในบ้าน เมื่อเห็นเพื่อนสาวร่วมห้องของเขากำลังจะขึ้นรถไปกับเป้ 
 
 
 
" จะไปไหนอีก นี่มันจะทุ่มครึ่งแล้วนะ " มือหนารีบคว้าแขนเล็กแล้วดึงรั้งจนเธอต้องหยุดเดินแล้วหันกลับมาหาเขา
 
 
 
" แม่กูชวนแกัวกับฉลามไปกินข้าวที่บ้าน " เป้ที่นั่งอยู่ในรถตำแหน่งคนขับ เปิดประตูลุกขึ้นยืนคุยกับโทโมะ 
 
 
 
" แล้วจะชวนไปทำไมวะ " โทโมะรู้สึกเกลียดขี้หน้าเป้จนไม่อยากจะมอง เขาจ้องมองเป้ราวกับเป้มาแย่งของอะไรไปจากเขา 
 
 
 
" คืแม่กุชวนแก้วไง ไม่ได้ชวนมึง แล้วมึงจะมาวุ่นวายอะไร " เป้แกล้ง 
 
 
 
" นี่ ชั้ลจะไปกินข้าว หิวข้าวแล้วด้วย " แก้วแกะมือโทโมะออก แล้วเดินขึ้นรถไปหน้าตาเฉย โทโมะมองตามอย่างน้อยใจ ฉลามเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วเปิดประตูจะขึ้นรถ แต่กลับหยุดชะงัดแล้วเหลือบมองโทโมะ 
 
 
 
" ปากแข็งอยู่ตั้งนานนะ " เธอว่า โทโมะหลบสายตา " ถ้าหวงมาก ก็ตามไปดิ " เธอพูดเบาๆแล้วขึ้นรถไป โทโมะไม่รอช้ารีบวิ่งขึ้นรถแล้วขับตามไปทันที
 
 
 
 
ที่บ้านเป้ ป๊อปพาฟางมาที่บ้านตั้งแต่เลิกงานแล้ว และตอนนี้ฟางก็กำลังนั่งคุยกับแม่อยู่ที่ห้องรับแขก 
 
 
 
" ยัยฟาง พรุ่งนี้พี่จะเข้าไปดูชุดนะ " ปาล์มเดินฉาดฉายเข้ามานั่งอยู่ข้างๆฟาง ก่อนจะหันซ้ายหันขวาเหมือนหาใครอยู่ " ยัยเด็กแก้วยังไม่มาอีกหรอ " เธอว่า
 
 
 
" เป้ไปรับอยู่ ใกล้จะถึงแล้วหละ " แม่ว่า ปาล์มพยักหน้าเบาๆแล้วหันมากระซิบกับฟาง
 
 
 
" ไอหมาป๊อปมันขอฟางแต่งงานแล้วยัง จะแต่งพร้อมพี่เลยมั้ย " ปาล์มกระซิบให้ได้ยินกันสองคน
 
 
 
" โธ่พี่ปาล์ม พี่ป๊อปยังไม่เคยบอกรักฟางเลย ฟางจะไปแต่งกับเค้าได้ยังไง " ฟางพูดอย่างน้อยใจ
 
 
 
" เห้ย " ปาล์มทำหน้าตกใจ " ยังไม่บอกอีกหรอ นี่ก็คบกันนานแล้วนะ " ปาล์มพูด 
 
 
 
" คบอะไรกันหละพี่ปาล์ม เค้ายังไม่ขอฟางเป็นแฟนเล๊ย " ฟางพูด ปาล์มตกใจใหญ่ แล้วลุกขึ้นดึงมือฟางให้ลุกขึ้นตาม
 
 
 
" อ้าว นั่นอะไรกันสองคนนั้น จะไปไหนอีก " แม่นั่งมองทั้งสองด้วยความงงงวย 
 
 
 
" ปาล์มจะพาฟางไปด่าไอป๊อป " ปาล์มว่า แล้วเดินลากฟางไปหาป๊อปที่สวนหย่อมหน้าบ้าน 
 
 
 
"ไอป๊อป ! น้องโง่ ทำไมแกยังไม่ขอฟางเป็นแฟนอีก " ปาล์มด่าเสียงดัง ฟางอายจนจะแอบอยู่หลังฟาง 
 
 
 
" อะไรของเจ้เนี่ย มาถึงก้ด่าๆๆ " ป๊อปอมยิ้มตลกที่ฟางไปฟ้องปาล์ม 
 
 
 
" ก็แกพาฟางไปนู้นไปนี้ ตัวติดกันอย่างกับปาท่องโก๋ ชั้ลนึกว่าแกจะขอน้องเค้าเปนแฟนแล้วสะอีก ทำไมแกทำแบบนี้วะ " ปาล์มด่าสาดจนป๊อปอธิบายไม่ทัน " หรือว่าแกมีคนอื่นอีกไอป๊อป "
 
 
 
 
" เจ้ !! ผมไม่มีใคร มีก็แต่ฟางเนี่ยแหละ " ป๊อปอธิบาย
 
 
 
 
" แล้วทำไมไม่ขอน้องเค้าเป็นแฟน แกรู้มั้ยว่าฟางน้อยใจ " ปาล์มใส่ไฟเข้าไปอีก ป๊อปอมยิ้มแล้วเหล่มองฟาง ป๊อปดึงปาล์มเข้ามาใกล้ๆ แล้วกระซิบ
 
 
 
" ผมจะขอแต่งงานทีเดียวเลย เจ้อย่าทำให้เสียเรื่องดิ " ป๊อปกระซิบ
 
 
 
 
" แล้วจะขอเมื่อไหร่หละ จะได้แต่งพร้อมกัน " ปาล์มว่า
 
 
 
 
" จะบ้าหรอ เจ้จะแต่งอีกสองอาทิตย์อยู่แล้ว ผมว่าจะขอฟางในงานเจ้นั้นแหละ เงียบๆไว้นะ " ป๊อปว่า ปาล์มพยักหน้า 
 
 
 
" โอเค " ปาล์มว่า 
 
 
 
 
 
" มายื่นทำอะไรกันตรงนี้ " เป้ตะโกนเสียงดัง เมื่อเห็นสามคนยื่นคุยกันอยู่ที่สวนหย่อม แล้วเดินนำแก้วกับฉลามเข้ามาหาป๊อป ปาล์ม ฟาง
 
 
 
 
"ยัยแก้ววววว " ปาล์มอ้าแขนกว้างเมื่อเห็นแก้ว แก้วเดินตรงเข้าไปกอดปาล์มไว้แน่น " คิดถึงจัง " ปาล์มกอดแน่น
 
 
 
 
" แก้วก็คิดถึงพี่ปาล์มเหมือนกัน " แก้วว่า 
 
 
ปาล์มคลายกอดออกแล้วจะหันมาคุยกับเป้แต่กลับชะงักนิ่ง เมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ เธอจ้องมองฉลามอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะละสายตากลับมามองเป้ด้วยสายตาที่ตั้งคำถาม 
 
 
 
" เอ่อ นี่ฉลาม เป็นเพื่อนของพี่ เค้าช่วยแก้วเอาไว้เมื่อวันก่อน เราก็เลยรู้จักกัน " เป้เล่า ปาล์มยิ้มน้อยๆให้ฉลาม 
 
 
 
 
" สวัสดีคะ " ปาล์มพุด 
 
 
 
" สวัสดีคะ " ฉลามยิ้มให้ 
 
 
 
" ปะ เข้าบ้านกันดีกว่า " เป้ว่า แล้วกอดคอแก้วเดินเข้าไปในบ้าน ปาล์มเดินคุยกับฉลาม ส่วนป๊อปคอยแหย่แกล้งที่ฟางงอลเขา 
 
 
ในบ้าน อาหารถูกจัดเตรียมเอาไว้อย่างเรียบร้อย 
 
 
 
" มาเร็วเด็กๆ ทุกอย่างพร้อมแล้ว " แม่เดินออกมาต้อนรับทุกคนที่ประตูหน้่าบ้าน เธอเริกคิ้วตั้งคำถามกับเป้หลังจากมองหน้าฉลาม 
 
 
 
" ฉลามครับ เป็นเพื่อนของผม คนที่ผมเล่าให้ฟังว่าช่วยแก้วเอาไว้ไง " เป้เล่า 
 
 
 
" อ่อ คนนี้เองหรอ " แม่ยิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าฉลาม ฉลามยกมือไหว้ " มาลูกมา มากินข้าวกัน " แม่โอบฉลามเข้าไปที่ห้องอาหาร ทุกคนเดินตามมา 
 
 
 
ระหว่างทานข้าว 
 
 
 
" น้องป๊อปตักกับข้าวให้ฟางด้วยนะลูก " แม่เชียรฺใหญ่ 
 
 
 
" ตาเป้ แก้วเอาปลาไปถึง ตักให้น้องด้วยสิลูก " แม่พูด ปาล์มเหลือบมองแม่สลับกับมองป๊อปเป้แก้วฟางแล้วอมยิ้ม เหมือนเธอรู้ว่าแม่ตัวเองกำลังจับคู่ให้่ลูกอยู่ 
 
 
 
ความสุข ความสนุกของคนในบ้านมันสร้างความทรมานใจให้กับอีกคนนึงไม่น้อย เมื่อไม่ใช่แขกรับเชิญ เขาก็คงมีสิทธิยืนได้แค่นอกรั้วบ้านเท่านั้น 
 
 
 
" เมื่อไหร่จะเสร็จวะ กินอะไรกันนักกันหนา " ร่างสูงทนร้อนไม่ได้จนต้องออกมาเดินอยู่ข้างๆรถแล้วต้องคอยชะเง้อหน้ามองเข้าไปในบ้าน สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวกดโทรศัพท์ไปหาแก้ว 
 
 
 
 
ครื่นนน โทรศัพท์แก้วสั่น หญิงสาวล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาดู แล้วยื่นให้ฉลามดูด้วย 
 
 
 
 
" ^^ " ฉลามอมยิ้มตลกโทโมะ แก้วยิ้มน้อยๆแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากลับไป 
 
 
คนนอกรั้ว : การไม่รับโทรศัพท์ของเธอ มันสร้างความหงุดหงิดให้กับเขาเป็นอย่างมาก แล้วคิดว่าเขาจะยอมงั้นหรอ.... โทโมะกดโทรศัพท์ไปหาแก้ว กดไปเรื่อยๆ กดไปเป็นชั่วโมงแต่แก้วก็ไม่รับ หนำซ้ำยังนั่งกินของอร่อยหน้าตาเฉย 
 
 
 
 
" ลูกตาลลอยแก้วของโปรดแก้ว " หมดของคาวก็เสรฟต่อด้วยของหวาน ของหวานถูกเสริฟตรงหน้าของทุกคนบนโต๊ะอาหาร แก้วกินลูกตลอดอย่างอร่อยโดยแกล้งไม่สนใจโทรศัพท์ที่สั้นอยู่ตลอดเวลา 
 
 
 
 
" ไอบ้าเอ้ย คอยดูนะ ชั้ลจะเอาคืนให้เต็มแม็คเลยคอยดู " ร่างสูงยอมแพ้เลิกโทรหาอีกคนแล้วกลับขึ้นไปรอในรถ 
 
 
ผ่านไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งหมดก็เดินออกมาหน้าบ้าน 
 
 
 
" มาบ่อยๆนะ บ้านจะได้ไม่เงียบ " แม่ว่า ฟาง แก้ว พยักหน้า ฉลามยิ้มน้อยๆ
 
 
 
 
" สวัสดีคะ " แก้ว ฟาง ฉลาม ยกมือไหว้ลา 
 
 
ป๊อปขับรถไปส่งฟาง ส่วนแก้วกับฉลาม มากับเป้ โทโมะรีบขับรถตามเป้ไปติดๆ 
 
 
 
 
จนถึงบ้านของฉลาม 
 
 
 
 
" ทำไมแกไม่รับโทรศัพท์ชั้ล " โทโมะก็ลงมาโวยวายใส่แก้วทันที 
 
 
 
" อ้าว ! " แก้วแกล้งทำหน้าตกใจ " แกโทรมาหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย " แก้วว่า โทโมะขมวดคิ้วโมโห 
 
 
 
 
" กลับบ้านมึงไปได้แล้วไป นี่ก็ดึกแล้ว จะได้พักผ่อนกันสักที " เป้ออกปากไล่ราวกับโทโมะมายืนอยู่หน้าบ้านตัวเอง 
 
 
 
 
" ไม่กลับ จะนอนที่นี้ " โทโมะดื้อ 
 
 
 
 
" นี่ ! เราคุยกันแล้วไง กลับไปได้แล้ว " แก้วดุ 
 
 
 
" ก็ใช่ไง ก็แกบอกจะมานอนที่นี่ แกก็มาแล้วไง แล้วชั้ลบอกหรอว่าจะไม่ตามมา " โทโมะว่า 
 
 
 
" กลับไปซะเถอะ ไม่มีที่นอนแล้ว ไป๊ " เป้ไล่ ฉลามเหล่ตามอง 
 
 
 
" ถ้าจะนอนก็เข้ามา ปิดประตูรั้วให้ด้วยแล้วกัน " ฉลามแกล้งเป้ พูดจบก็เดินเข้าบ้าน เป้ไม่พอใจเดินเข้ามาติดๆ 
 
 
 
" นี่ ! เธอจะให้มันเข้ามาทำไม มันทำร้ายแก้วนะ ลืมไปแล้วหรอ " เป้โวยวายเสียงดัง ฉลามทำเป็นไม่ได้ยิน เดินต่อ 
 
 
 
ขวับ ! เป้กระชากแขนฉลามให้หันกลับมา แต่หารู้ไม่ว่าอีกคนเคยเรียนมวยมาก่อน  ฉลามตกใจจะฝาดหมัดใส่เป้แต่เป้หลบทันจนเซหล่นตกไปที่พื้นแล้วดึกฉลามให้ลงตามมาด้วย 
 
 
 
จ๊วฟ  O_O >///< 
 
 
 
 
" เอ่อออ.... " เป้ใจเต้นแรง ฉลามเองก็ไม่ต่างกัน
 
 
 
 
" ปล่อยสิ ! " ฉลามจะลุกขึ้น แต่เป้ลืมตัวยังจับข้อมือเธอไว้อยู่ พอได้ยินฉลามพูดเขาถึงมีสติแล้วปล่อยมือฉลาม ฉลามรีบลุกขึ้นยืนแล้วหันหน้าไปทางอื่น เป้ค่อยๆลุกขึ้นตาม 
 
 
 
 
" ขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจ "
 
 
 
 
" เออ ช่างมันเถอะ " ฉลามยังใจเต้นแรง " คืนนี้ให้โทโมะนอนด้วยนะ " เธอว่าแล้วเดินขึ้นห้องไปเลย " อื้ม  " เป้ตอบอย่างลืมตัว เพราะใจยังคิดถึงรอยปากของฉลามอยู่ " เห้ยยยย ไม่ได้ !!" พอนึกได้ก็โวยวายเสียงดัง 
 
 
 
" โมะ กลับไปนอนที่คอนโดเถอะ แก้วเกรงใจพี่ฉลาม " แก้วว่า
 
 
 
" ทำไม ? อยากจะอยู่กับไอ้เป้มันสองคนใช่มั้ย " โทโมะหึง 
 
 
 
" โมะ อย่าพูดไม่รู้เรื่องสิ นี่ไม่ใช่บ้านแก้วนะ " เธอเกรงใจฉลาม เป้ก็ตามมาคนนึงแล้ว นี่ยังจะโทโมะอีก 
 
 
 
" แล้วทำไมไอ้เป้มันนอนได้หละ " โทโมะไม่เข้าใจ 
 
 
 
" ทำไมเข้าใจยากอย่างนี้เนี่ย " แก้วทำหน้าไม่พอใจ อีกคนน้อยใจประชดประชันยอมขับรถกลับบ้านไป 
 
 
 
" มันกลายเป็นคนขี้งอลตั้งแต่ตอนไหนวะ " แก้วมองตามรถโทโมะที่ขับออกไป 
 
 
 
" ไอ้โมะมันกลับไปแล้วหรอ " เป้จะเดินออกมาตามแก้วหน้าบ้าน 
 
 
แก้วหยักหน้า " ไปนอนกันดีกว่าเฮีย แก้วง่วงแล้ว " แก้วว่า แล้วเดินนำเข้าบ้านมา เป้เดินตามมาติดๆ ทั้งสองแยกย้ายกันไปนอน 
 
 
 
ฉลามคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ที่ล้มลงไปจูบกับเป้จนนอนไม่หลับ เป้เองก็ไม่ต่างกัน เขายังคงเอามือจับที่ริมฝีปากของตัวเองแล้วนอนอมยิ้ม 
 
 
ส่วนแก้ว โทรศัพท์ไปหาโทโมะ แต่อีกคนไม่ยอมรับสาย จนเธอเริ่มเป็นกังวล ต้องส่งข้อความไปหาเขา
 
 
 
'  ถ้าไม่รับแล้วไม่โทรศัพท์ พรุ่งนี้จะไปกลับไปคอนโดนะ ' แก้วส่งข้อความไปขู่ ไปเกิน 1 นาทีก็มีสายเข้าจากโทโมะ 
 
 
 
 
" ถึงห้องแล้วใช่มั้ย "
 
 
( อือ ) เขาตอบสั่นๆ แก้วอมยิ้ม ขำในความขี้งอลของเขา
 
 
" เปนไร โกรธหรอ " แก้วถาม 
 
 
( ป่าว ) เขาตอบปัดๆ 
 
 
 
" แน่นะ " แก้วว่า
 
 
( อือ แค่นี้ จะนอน ) ตู้ดๆๆๆ แล้วเขาก็ตัดสายทิ้ง
 
 
 
 
" นี่ตกลงใครเป็นผู้หญิงใครเป็นผู้ชายวะเนี่ยย "