ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

40)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังอยู่หน้าห้องอย่างต่อเนื่อง จนหญิงสาวที่นอนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนเตียงนุ่มในห้องของตัวเองต้องลุกขึ้นไปเปิดประตู 

 

 

เธอพยายามเบิกตาของตัวเองให้ลืมขึ้นแล้วจับลูกบิดประตูเปิดออก

 

 

" แก้ว... โมะขอนอนด้วยสิ " ร่างสูงยืนทำหน้าอ้อนๆอยู่หน้าประตู 

 

 

" ห้องตัวเองก็มีจะมานอนห้องคนอื่นทำไม " แก้วขมวดคิ้วมองอีกคนด้วยอารมณ์หงุดหงิด 

 

 

" โมะไม่ได้ซักผ้าปูที่นอนนานแล้ว มันเหม็นๆ อยากจะมานอนที่นี่ก่อน " เขาพูดเสียงอ้อน 

 

 

แล้วจ้องอีกคนแล้วแบะปากใส่ " หึ จริงๆก็แอบมานอนอยู่ในห้องชั้ลหลายคืนแล้วไม่ใช่หรอ " เธอพูดอย่างรู้ทัน 

 

 

" แก้วรู้ได้ยังไงครับ " เขาพูดเสียงหวานปนสงสัย 

 

 

 

" ก็กลิ่นมันเปลี่ยนไป มันมีแต่กลิ่นแกเต็มห้องของชั้ลไปหมด อยากจะอ้วก " แก้วทำหน้าสะอิดสะเอียน 

 

 

" ทำไม ! นี่ถ้าเป็นกลิ่นไอเป้คงจะอยากสูดสดเข้าไปให้ลึกสุดปอดสินะ " จากที่พูดหวานๆอยู้ เขาก็กลายเป็นคนเจ้าอารมณ์ทันที เมื่ออีกคนทำท่าทีเหมือนรักเกียจเขา

 

 

 

" อย่ามาชวนทะเลาะตอนนี้นะ ชั้ลง่วง จะนอน " เธอปัดความรำคาญแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง อีกคนเดินตามเข้ามาแล้วปิดประตูล็อคกลอนแน่น

 

 

" นี่แกจะล็อคกลอนทำไม ไปเปิดดดด " มือเล็กดันแผ่นหลังของคนตัวสูงที่กำลังจะเอนหลังนอนลงบนเตียงข้างๆเธอ 

 

 

" แก้วนอนเถอะ โมะง่วงแล้วว " เขาบ่ายเบี่ยงแล้วโอบบ่าคนตัวเล็กให้นอนลงข้างๆเขา 

 

 

 

 

ครื่นนน  ครื่นนนน 

 

 

 

 

" ใครโทรมาป่านนี้ ! " ดวงตาคมจ้องมองไปที่โทรศัพท์ของแก้วแล้วบ่นทันที อีกคนไม่พูดอะไรกลับรีบกดรับโทรศัพท์ 

 

 

 

" โทรศัพท์แก้วแบตหมดคะ แก้วเพิ่งเปิดเครื่องตะกี้เอง " เธอพูด โทโมะเงื้อหูฟัง

 

 

 

( ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ รู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วง แล้วเราไปนอนที่ไหน เมื่อกี้พี่โทรไปหาฉลาม ฉลามบอกว่าแก้วไม่ได้กลับไปที่บ้าน ) เป้พูด 

 

 

 

" เอ่อ แก้วกลับมานอนที่คอนโดคะ " เธอพูดเสียงเบา 

 

 

 

( อะไรนะ นอนที่คอนโด แล้วไอนั่นมันอยู่หรือเปล่า ) เป้ตกใจ 

 

 

 

" อยู่คะ "

 

 

 

( แล้วมันทำอะไรแก้วหรือเปล่า แล้วแก้วกลับไปนอนที่นั่นทำไม ) เป้โวยวายเสียงดัง 

 

 

 

พลึบ ! ตื้ดดด  ๆๆ

 

 

 

" พอละ จะนอน หนวกหู " โทโมะคว้าโทรศัพท์ของแก้วไปแล้วกดวางสายทันที

 

 

" ทำไมทำแบบนี้ ชั้ลยังคุยไม่รู้เรื่องเลยนะ เอามาาาา " แก้วเอื้อมมือไปคว้าหาโทรศัพท์ของตัวเอง จนร่างของเธอทับอยู่บนตัวของเขา 

 

 

 

พลึบ อ่ะ !! ร่างสูงพลิกตัวกลับให้คนตัวเล็กกลับมาอยู่ใต้อำนาจของเขา โดยมือเล็กๆของเธอถูกเขาจับขึงเอาไว้เหนือหัว 

 

 

 

 

" ชั้ลไม่ชอบเลยหวะ ที่แกต้องคอยรายงานไอหมอนั่นทุกเรื่อง " เขายื่นหน้ามาพูดใกล้ๆจนใบหน้าของเธอสัมผัสได้ถึงลมปากของเขา

 

 

 

" ก็เค้าเปนห่วง แกพาชั้ลหายมาแบบนี้ ไหนจะแบตหมดอีก เค้าก้แค่..... " แก้วยังพูดไม่จบโทโมะก็แกล้งยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนแก้วต้องเบือนหน้าหนี " อ้ายยยย "

 

 

 

" ทำไมชอบทำให้หึงนักหวะ " เขากระซิบข้างหู 

 

 

 

" แล้วจะหึงอะไรนักหนาเนี่ย " เธอบ่นด้วยความรำคาญ 

 

 

 

 

" ก็มันดีกว่าชั้ลทุกอย่าง หล่อกว่า รวยกว่า เท่กว่า แล้วมันแปลกตรงไหนที่ชั้ลจะกลัวแกชอบมันมากกว่าชั้ล "

 

 

 

" เออ นั้นสิ ทำไมชั้ลถึงไม่ชอบคนที่ดีกว่าแก หรือชั้ลจะเปลี่ยนใจดี " แก้วแกล้ง อีกคนมองตาเธอด้วยความน้อยใจ ก่อนจะพลิกตัวลงจากร่างบางแล้วนอนหันหลังให้เธอ 

 

 

 

' ผู้ชายงอลเค้าเป็นแบบนี้กันหรอ ' เธอคิดในใจแล้วนอนมองอีกคนที่นอนหันหลังให้เธอจนหลับไป 

 

 

 

 

เช้าตรู่ของวันใหม่ 

 

 

 

" นี่ ! ปล่อยสิ เดี๋ยวก้ไปทำงานสายหรอก " แล้วพยามแกะแขนแกร่งของอีกคนที่โอบรัดเอวของเธอไว้แน่น ใบหน้าหล่อของเขาก็ยังคงซุกอยู่กับแผ่วหลังของเธอ 

 

 

 

" ทำไมตัวหอมจัง " เขาพูดเสียงงัวเงียแล้วรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม 

 

 

 

" นี่แกกลายเป็นพวกโรคจิตขี้หื่นตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย " แก้วพูดแล้วพยามตะเกียกตะกายตัวเองให้ออกมาจากคนตัวสูง

 

 

 

" ไม่รู้สิ ชั้ลก็เพิ่งจะรู้ตัวเหมือนกันว่าชั้ลก็หื่น ^^ " เขาพูดแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่ข้างหลังเธอ 

 

 

 

" แล้วชั้ลจะปลอดภัยมั้ยเนี่ย " คำพูดของเขามันทำให้เธอขนลุกฟูไปทั้งตัว 

 

 

" ถ้าแกยังไม่หยุดดิ้น ชั้ลก็ไม่รับประกันความปลอดภัยนะ " เธอคงไม่รู้ว่าเวลาที่เธอดิ้นออกจากกายเขาและเขากลับรัดเธอแน่นขึ้น มันทำให้ร่างกายของเขาสัมผัสกับร่างกายของเธอมากยิ่งขึ้น 

 

 

 

หญิงสาวหยุดกึก เมื่อได้ยินคำพูดของอีกคน 

 

 

" แล้วจะปล่อยได้แล้วยังหละ " เธอเริ่มกลัวกับคำพูดจอมลวมลามของเขา  ชายหนุ่มค่อยๆคลายกอดออก หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นทันทีที่ตัวเองเป็นอิสระ 

 

 

 

" นี่ ! " เขาเรียกอีกคนที่ยืนอยู่ปลายเตียง " แกทำเสน่ห์ใส่ชั้ลหรือเปล่าวะ " เขาถามอีกคน เมื่อรู้สึกว่าใจตัวเองรักเธอเข้าไปแล้วจังๆ จริงๆแล้วตัวเขาเองก็ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้มาก่อน กับไอแค่ได้นอนกอดเธออยู่บนเตียง ทำไมมันกลับทำให้ใจของเขาเต้นแรงมากขนาดนี้ก็ไม่รู้ 

 

 

 

" จะบ้าหรอ " เธอว่า แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ 

 

 

 

 

ครื่นนนนน แล้วเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น โทโมะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง 

 

 

 

" ไออัท โทรมาทำไมแต่เช้าวะ " เขาบ่นแล้วกดรับโทรศัพท์ " เออ ว่าไง "

 

 

 

( ไอโมะ มึงอยู่ไหนวะ ทำไมยังไม่มาเตรียมตัวอีก วันนี้มึงต้องเสนอรายงานให้หัวหน้านะโว่้ยยย แล้วถ้ามึงพลาด มึงได้ถูกไล่ออกแน่ ) อัทบ่นยาว 

 

 

 

" เชี้ยย " ชายหนุ่มอุทานเสียงหลง " เออ กุจะไปเดี๋ยวนี้แหละ " เขารีบลุกจากเตียงจะเดินออกจากห้อง แต่ก็ดันหยุดมองรูปภาพของแก้วที่ติดไว้ข้างฝา " เพราะเธอคนเดียวเลย ทำไมให้ชีวิตชั้ลวุ่นวายไปหมด " เขาว้่า แล้วเดินออกจากห้องแก้วไป 

 

 

 

ทั้งคู่เดินออกจากห้องมาพร้อมกันในชุดทำงาน 

 

 

 

" ชั้ลไปนอนที่บ้านพี่ฉลามนะ " เธอบอก เขาขมวดคิ้วไม่พอใจ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้เพราะรับปากเธอเอาไว้แล้ว 

 

 

 

" อืม " เขาพูด แล้วรีบออกจากห้องขับรถไปบริษัททันที 

 

 

 

ที่ร้าน sweet wedding  ทุกคนอยู่กันครบองค์ประชุม ขาดก็แต่แก้ว  เป้ ป๊อป ฟาง มองแก้วเป็นสายตาเดียวกัน เมื่อแก้วเดินเข้ามาในร้าน 

 

 

 

 

" ทำไมแกไปนอนที่คอนโด เล่ามาเดี๋ยวนี้นะ " ฟางเปิดประเด็นทันที 

 

 

 

" ชั้ลไม่รู้ว่าโทโมะตามชั้ลกับพี่เป้ไปที่ร้านตั้งแต่ตอนไหน รู้อีกทีเขาก็มาลากชั้ลขึ้นรถไป ตอนที่พี่เป้ไปคุยโทรศัพท์ "

 

 

 

" แผนของไออัทแน่ๆ " เป้พูด

 

 

 

" แล้วยังไงต่อ " ฟางถามต่อ 

 

 

 

 

" แล้วโทโมะก็พาไปที่คอนโด แล้วก็คุยกัน " แก้วเล่า

 

 

 

" คุยอะไร ? " เป้สงสัย 

 

 

" เขาก็ขอโทษเรื่องวันนั้น " แก้วว่า

 

 

 

 

" ขอโทษ จะขอโทษสักกี่รอบวะ ... แล้วยังไงอีก " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

" ก็แค่นั้นแหละ จบแล้ว " แก้วไม่กล้าเล่า 

 

 

 

 

" ไม่จริงอะ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ไม่งั้นแกคงไม่ยอมนอนที่นั้นหรอก " ฟางไม่เชื่อ 

 

 

 

 

" เล่ามาให้หมด " เป้สั่งเสียงดุ 

 

 

 

 

" ไม่มีอะไร " แก้วพยายามเฉไฉ แต่ทุกคนกดดันเธอจนเธอต้องยอมเล่า " เค้าบอกว่าหึงจนหน้ามืด จนพาแก้วไปทิ้งไว้ข้างทาง " แก้วยิ้มแหยๆ 

 

 

 

" หึง ? หึงอะไรอะ " ฟางถามต่อ 

 

 

" โทโมะตามไปตอนที่ชั้ลกับพี่เป้ไปถ่ายรูปให้ลูกค้าที่ต่างจังหวัด แล้วก็โกรธ แล้วก็ หึงมั้ง " แก้วอายๆ ไม่กล้าเล่า 

 

 

 

" คิดไว้แล้วเชียวว่ามันต้องเป็นแบบนี้ " เป้ว่า 

 

 

 

" หมายความว่าไงเฮีย " ป๊อปไม่เข้าใจ 

 

 

 

" ก็วันนั้นที่ไปต่างจังหวัด พี่เห็นมันแว็บๆแต่ก็ไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่า เพราะไม่คิดว่ามันจะบ้าตามไปถึงที่นั้น จนวันนี้พี่รู้แล้วว่ามันบ้าจริงๆ " เป้ว่า 

 

 

 

" แสดงว่าที่มาที่ร้านพักหลังๆ ก็ไม่น่าจะมาเฝ้าฟาง แต่มาเฝ้าแก้ว " ป๊อปว่า 

 

 

 

" ปากแข็งแบบนี้ ต้องแกล้งซะให้เข็ด " ฟางหมั่นไส้ 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา