ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.63K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

41)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

ชายหนุ่มที่จอดรถดักรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าบ้านฉลาม รีบลงจากรถเดินเข้ามาในบ้าน เมื่อเห็นเพื่อนสาวร่วมห้องของเขากำลังจะขึ้นรถไปกับเป้ 

 

 

 

" จะไปไหนอีก นี่มันจะทุ่มครึ่งแล้วนะ " มือหนารีบคว้าแขนเล็กแล้วดึงรั้งจนเธอต้องหยุดเดินแล้วหันกลับมาหาเขา

 

 

 

" แม่กูชวนแกัวกับฉลามไปกินข้าวที่บ้าน " เป้ที่นั่งอยู่ในรถตำแหน่งคนขับ เปิดประตูลุกขึ้นยืนคุยกับโทโมะ 

 

 

 

" แล้วจะชวนไปทำไมวะ " โทโมะรู้สึกเกลียดขี้หน้าเป้จนไม่อยากจะมอง เขาจ้องมองเป้ราวกับเป้มาแย่งของอะไรไปจากเขา 

 

 

 

" คืแม่กุชวนแก้วไง ไม่ได้ชวนมึง แล้วมึงจะมาวุ่นวายอะไร " เป้แกล้ง 

 

 

 

" นี่ ชั้ลจะไปกินข้าว หิวข้าวแล้วด้วย " แก้วแกะมือโทโมะออก แล้วเดินขึ้นรถไปหน้าตาเฉย โทโมะมองตามอย่างน้อยใจ ฉลามเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วเปิดประตูจะขึ้นรถ แต่กลับหยุดชะงัดแล้วเหลือบมองโทโมะ 

 

 

 

" ปากแข็งอยู่ตั้งนานนะ " เธอว่า โทโมะหลบสายตา " ถ้าหวงมาก ก็ตามไปดิ " เธอพูดเบาๆแล้วขึ้นรถไป โทโมะไม่รอช้ารีบวิ่งขึ้นรถแล้วขับตามไปทันที

 

 

 

 

ที่บ้านเป้ ป๊อปพาฟางมาที่บ้านตั้งแต่เลิกงานแล้ว และตอนนี้ฟางก็กำลังนั่งคุยกับแม่อยู่ที่ห้องรับแขก 

 

 

 

" ยัยฟาง พรุ่งนี้พี่จะเข้าไปดูชุดนะ " ปาล์มเดินฉาดฉายเข้ามานั่งอยู่ข้างๆฟาง ก่อนจะหันซ้ายหันขวาเหมือนหาใครอยู่ " ยัยเด็กแก้วยังไม่มาอีกหรอ " เธอว่า

 

 

 

" เป้ไปรับอยู่ ใกล้จะถึงแล้วหละ " แม่ว่า ปาล์มพยักหน้าเบาๆแล้วหันมากระซิบกับฟาง

 

 

 

" ไอหมาป๊อปมันขอฟางแต่งงานแล้วยัง จะแต่งพร้อมพี่เลยมั้ย " ปาล์มกระซิบให้ได้ยินกันสองคน

 

 

 

" โธ่พี่ปาล์ม พี่ป๊อปยังไม่เคยบอกรักฟางเลย ฟางจะไปแต่งกับเค้าได้ยังไง " ฟางพูดอย่างน้อยใจ

 

 

 

" เห้ย " ปาล์มทำหน้าตกใจ " ยังไม่บอกอีกหรอ นี่ก็คบกันนานแล้วนะ " ปาล์มพูด 

 

 

 

" คบอะไรกันหละพี่ปาล์ม เค้ายังไม่ขอฟางเป็นแฟนเล๊ย " ฟางพูด ปาล์มตกใจใหญ่ แล้วลุกขึ้นดึงมือฟางให้ลุกขึ้นตาม

 

 

 

" อ้าว นั่นอะไรกันสองคนนั้น จะไปไหนอีก " แม่นั่งมองทั้งสองด้วยความงงงวย 

 

 

 

" ปาล์มจะพาฟางไปด่าไอป๊อป " ปาล์มว่า แล้วเดินลากฟางไปหาป๊อปที่สวนหย่อมหน้าบ้าน 

 

 

 

"ไอป๊อป ! น้องโง่ ทำไมแกยังไม่ขอฟางเป็นแฟนอีก " ปาล์มด่าเสียงดัง ฟางอายจนจะแอบอยู่หลังฟาง 

 

 

 

" อะไรของเจ้เนี่ย มาถึงก้ด่าๆๆ " ป๊อปอมยิ้มตลกที่ฟางไปฟ้องปาล์ม 

 

 

 

" ก็แกพาฟางไปนู้นไปนี้ ตัวติดกันอย่างกับปาท่องโก๋ ชั้ลนึกว่าแกจะขอน้องเค้าเปนแฟนแล้วสะอีก ทำไมแกทำแบบนี้วะ " ปาล์มด่าสาดจนป๊อปอธิบายไม่ทัน " หรือว่าแกมีคนอื่นอีกไอป๊อป "

 

 

 

 

" เจ้ !! ผมไม่มีใคร มีก็แต่ฟางเนี่ยแหละ " ป๊อปอธิบาย

 

 

 

 

" แล้วทำไมไม่ขอน้องเค้าเป็นแฟน แกรู้มั้ยว่าฟางน้อยใจ " ปาล์มใส่ไฟเข้าไปอีก ป๊อปอมยิ้มแล้วเหล่มองฟาง ป๊อปดึงปาล์มเข้ามาใกล้ๆ แล้วกระซิบ

 

 

 

" ผมจะขอแต่งงานทีเดียวเลย เจ้อย่าทำให้เสียเรื่องดิ " ป๊อปกระซิบ

 

 

 

 

" แล้วจะขอเมื่อไหร่หละ จะได้แต่งพร้อมกัน " ปาล์มว่า

 

 

 

 

" จะบ้าหรอ เจ้จะแต่งอีกสองอาทิตย์อยู่แล้ว ผมว่าจะขอฟางในงานเจ้นั้นแหละ เงียบๆไว้นะ " ป๊อปว่า ปาล์มพยักหน้า 

 

 

 

" โอเค " ปาล์มว่า 

 

 

 

 

 

" มายื่นทำอะไรกันตรงนี้ " เป้ตะโกนเสียงดัง เมื่อเห็นสามคนยื่นคุยกันอยู่ที่สวนหย่อม แล้วเดินนำแก้วกับฉลามเข้ามาหาป๊อป ปาล์ม ฟาง

 

 

 

 

"ยัยแก้ววววว " ปาล์มอ้าแขนกว้างเมื่อเห็นแก้ว แก้วเดินตรงเข้าไปกอดปาล์มไว้แน่น " คิดถึงจัง " ปาล์มกอดแน่น

 

 

 

 

" แก้วก็คิดถึงพี่ปาล์มเหมือนกัน " แก้วว่า 

 

 

ปาล์มคลายกอดออกแล้วจะหันมาคุยกับเป้แต่กลับชะงักนิ่ง เมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ เธอจ้องมองฉลามอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะละสายตากลับมามองเป้ด้วยสายตาที่ตั้งคำถาม 

 

 

 

" เอ่อ นี่ฉลาม เป็นเพื่อนของพี่ เค้าช่วยแก้วเอาไว้เมื่อวันก่อน เราก็เลยรู้จักกัน " เป้เล่า ปาล์มยิ้มน้อยๆให้ฉลาม 

 

 

 

 

" สวัสดีคะ " ปาล์มพุด 

 

 

 

" สวัสดีคะ " ฉลามยิ้มให้ 

 

 

 

" ปะ เข้าบ้านกันดีกว่า " เป้ว่า แล้วกอดคอแก้วเดินเข้าไปในบ้าน ปาล์มเดินคุยกับฉลาม ส่วนป๊อปคอยแหย่แกล้งที่ฟางงอลเขา 

 

 

ในบ้าน อาหารถูกจัดเตรียมเอาไว้อย่างเรียบร้อย 

 

 

 

" มาเร็วเด็กๆ ทุกอย่างพร้อมแล้ว " แม่เดินออกมาต้อนรับทุกคนที่ประตูหน้่าบ้าน เธอเริกคิ้วตั้งคำถามกับเป้หลังจากมองหน้าฉลาม 

 

 

 

" ฉลามครับ เป็นเพื่อนของผม คนที่ผมเล่าให้ฟังว่าช่วยแก้วเอาไว้ไง " เป้เล่า 

 

 

 

" อ่อ คนนี้เองหรอ " แม่ยิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าฉลาม ฉลามยกมือไหว้ " มาลูกมา มากินข้าวกัน " แม่โอบฉลามเข้าไปที่ห้องอาหาร ทุกคนเดินตามมา 

 

 

 

ระหว่างทานข้าว 

 

 

 

" น้องป๊อปตักกับข้าวให้ฟางด้วยนะลูก " แม่เชียรฺใหญ่ 

 

 

 

" ตาเป้ แก้วเอาปลาไปถึง ตักให้น้องด้วยสิลูก " แม่พูด ปาล์มเหลือบมองแม่สลับกับมองป๊อปเป้แก้วฟางแล้วอมยิ้ม เหมือนเธอรู้ว่าแม่ตัวเองกำลังจับคู่ให้่ลูกอยู่ 

 

 

 

ความสุข ความสนุกของคนในบ้านมันสร้างความทรมานใจให้กับอีกคนนึงไม่น้อย เมื่อไม่ใช่แขกรับเชิญ เขาก็คงมีสิทธิยืนได้แค่นอกรั้วบ้านเท่านั้น 

 

 

 

" เมื่อไหร่จะเสร็จวะ กินอะไรกันนักกันหนา " ร่างสูงทนร้อนไม่ได้จนต้องออกมาเดินอยู่ข้างๆรถแล้วต้องคอยชะเง้อหน้ามองเข้าไปในบ้าน สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวกดโทรศัพท์ไปหาแก้ว 

 

 

 

 

ครื่นนน โทรศัพท์แก้วสั่น หญิงสาวล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาดู แล้วยื่นให้ฉลามดูด้วย 

 

 

 

 

" ^^ " ฉลามอมยิ้มตลกโทโมะ แก้วยิ้มน้อยๆแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากลับไป 

 

 

คนนอกรั้ว : การไม่รับโทรศัพท์ของเธอ มันสร้างความหงุดหงิดให้กับเขาเป็นอย่างมาก แล้วคิดว่าเขาจะยอมงั้นหรอ.... โทโมะกดโทรศัพท์ไปหาแก้ว กดไปเรื่อยๆ กดไปเป็นชั่วโมงแต่แก้วก็ไม่รับ หนำซ้ำยังนั่งกินของอร่อยหน้าตาเฉย 

 

 

 

 

" ลูกตาลลอยแก้วของโปรดแก้ว " หมดของคาวก็เสรฟต่อด้วยของหวาน ของหวานถูกเสริฟตรงหน้าของทุกคนบนโต๊ะอาหาร แก้วกินลูกตลอดอย่างอร่อยโดยแกล้งไม่สนใจโทรศัพท์ที่สั้นอยู่ตลอดเวลา 

 

 

 

 

" ไอบ้าเอ้ย คอยดูนะ ชั้ลจะเอาคืนให้เต็มแม็คเลยคอยดู " ร่างสูงยอมแพ้เลิกโทรหาอีกคนแล้วกลับขึ้นไปรอในรถ 

 

 

ผ่านไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งหมดก็เดินออกมาหน้าบ้าน 

 

 

 

" มาบ่อยๆนะ บ้านจะได้ไม่เงียบ " แม่ว่า ฟาง แก้ว พยักหน้า ฉลามยิ้มน้อยๆ

 

 

 

 

" สวัสดีคะ " แก้ว ฟาง ฉลาม ยกมือไหว้ลา 

 

 

ป๊อปขับรถไปส่งฟาง ส่วนแก้วกับฉลาม มากับเป้ โทโมะรีบขับรถตามเป้ไปติดๆ 

 

 

 

 

จนถึงบ้านของฉลาม 

 

 

 

 

" ทำไมแกไม่รับโทรศัพท์ชั้ล " โทโมะก็ลงมาโวยวายใส่แก้วทันที 

 

 

 

" อ้าว ! " แก้วแกล้งทำหน้าตกใจ " แกโทรมาหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย " แก้วว่า โทโมะขมวดคิ้วโมโห 

 

 

 

 

" กลับบ้านมึงไปได้แล้วไป นี่ก็ดึกแล้ว จะได้พักผ่อนกันสักที " เป้ออกปากไล่ราวกับโทโมะมายืนอยู่หน้าบ้านตัวเอง 

 

 

 

 

" ไม่กลับ จะนอนที่นี้ " โทโมะดื้อ 

 

 

 

 

" นี่ ! เราคุยกันแล้วไง กลับไปได้แล้ว " แก้วดุ 

 

 

 

" ก็ใช่ไง ก็แกบอกจะมานอนที่นี่ แกก็มาแล้วไง แล้วชั้ลบอกหรอว่าจะไม่ตามมา " โทโมะว่า 

 

 

 

" กลับไปซะเถอะ ไม่มีที่นอนแล้ว ไป๊ " เป้ไล่ ฉลามเหล่ตามอง 

 

 

 

" ถ้าจะนอนก็เข้ามา ปิดประตูรั้วให้ด้วยแล้วกัน " ฉลามแกล้งเป้ พูดจบก็เดินเข้าบ้าน เป้ไม่พอใจเดินเข้ามาติดๆ 

 

 

 

" นี่ ! เธอจะให้มันเข้ามาทำไม มันทำร้ายแก้วนะ ลืมไปแล้วหรอ " เป้โวยวายเสียงดัง ฉลามทำเป็นไม่ได้ยิน เดินต่อ 

 

 

 

ขวับ ! เป้กระชากแขนฉลามให้หันกลับมา แต่หารู้ไม่ว่าอีกคนเคยเรียนมวยมาก่อน  ฉลามตกใจจะฝาดหมัดใส่เป้แต่เป้หลบทันจนเซหล่นตกไปที่พื้นแล้วดึกฉลามให้ลงตามมาด้วย 

 

 

 

จ๊วฟ  O_O >///< 

 

 

 

 

" เอ่อออ.... " เป้ใจเต้นแรง ฉลามเองก็ไม่ต่างกัน

 

 

 

 

" ปล่อยสิ ! " ฉลามจะลุกขึ้น แต่เป้ลืมตัวยังจับข้อมือเธอไว้อยู่ พอได้ยินฉลามพูดเขาถึงมีสติแล้วปล่อยมือฉลาม ฉลามรีบลุกขึ้นยืนแล้วหันหน้าไปทางอื่น เป้ค่อยๆลุกขึ้นตาม 

 

 

 

 

" ขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจ "

 

 

 

 

" เออ ช่างมันเถอะ " ฉลามยังใจเต้นแรง " คืนนี้ให้โทโมะนอนด้วยนะ " เธอว่าแล้วเดินขึ้นห้องไปเลย " อื้ม  " เป้ตอบอย่างลืมตัว เพราะใจยังคิดถึงรอยปากของฉลามอยู่ " เห้ยยยย ไม่ได้ !!" พอนึกได้ก็โวยวายเสียงดัง 

 

 

 

" โมะ กลับไปนอนที่คอนโดเถอะ แก้วเกรงใจพี่ฉลาม " แก้วว่า

 

 

 

" ทำไม ? อยากจะอยู่กับไอ้เป้มันสองคนใช่มั้ย " โทโมะหึง 

 

 

 

" โมะ อย่าพูดไม่รู้เรื่องสิ นี่ไม่ใช่บ้านแก้วนะ " เธอเกรงใจฉลาม เป้ก็ตามมาคนนึงแล้ว นี่ยังจะโทโมะอีก 

 

 

 

" แล้วทำไมไอ้เป้มันนอนได้หละ " โทโมะไม่เข้าใจ 

 

 

 

" ทำไมเข้าใจยากอย่างนี้เนี่ย " แก้วทำหน้าไม่พอใจ อีกคนน้อยใจประชดประชันยอมขับรถกลับบ้านไป 

 

 

 

" มันกลายเป็นคนขี้งอลตั้งแต่ตอนไหนวะ " แก้วมองตามรถโทโมะที่ขับออกไป 

 

 

 

" ไอ้โมะมันกลับไปแล้วหรอ " เป้จะเดินออกมาตามแก้วหน้าบ้าน 

 

 

แก้วหยักหน้า " ไปนอนกันดีกว่าเฮีย แก้วง่วงแล้ว " แก้วว่า แล้วเดินนำเข้าบ้านมา เป้เดินตามมาติดๆ ทั้งสองแยกย้ายกันไปนอน 

 

 

 

ฉลามคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ที่ล้มลงไปจูบกับเป้จนนอนไม่หลับ เป้เองก็ไม่ต่างกัน เขายังคงเอามือจับที่ริมฝีปากของตัวเองแล้วนอนอมยิ้ม 

 

 

ส่วนแก้ว โทรศัพท์ไปหาโทโมะ แต่อีกคนไม่ยอมรับสาย จนเธอเริ่มเป็นกังวล ต้องส่งข้อความไปหาเขา

 

 

 

'  ถ้าไม่รับแล้วไม่โทรศัพท์ พรุ่งนี้จะไปกลับไปคอนโดนะ ' แก้วส่งข้อความไปขู่ ไปเกิน 1 นาทีก็มีสายเข้าจากโทโมะ 

 

 

 

 

" ถึงห้องแล้วใช่มั้ย "

 

 

( อือ ) เขาตอบสั่นๆ แก้วอมยิ้ม ขำในความขี้งอลของเขา

 

 

" เปนไร โกรธหรอ " แก้วถาม 

 

 

( ป่าว ) เขาตอบปัดๆ 

 

 

 

" แน่นะ " แก้วว่า

 

 

( อือ แค่นี้ จะนอน ) ตู้ดๆๆๆ แล้วเขาก็ตัดสายทิ้ง

 

 

 

 

" นี่ตกลงใครเป็นผู้หญิงใครเป็นผู้ชายวะเนี่ยย "

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา