ฟ้าเคียงดาว

 
 
 
 
 
                    ชายหนุ่มหันหน้าไปมองผู้หญิงที่ยืนจ้องมองเขาอยู่เบื้องหน้า  เจอจ้องมองหญิงผู้นั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า  ใบหน้าเธอดูคมในแบบของหญิงไทย  จมูกเธอตั้งโด่งขึ้นเป็นสันดัง ดวงตาเธอคมเข้มจนดูลึกลับหน้าค้นหา  คิ้วเธอเรียวบางเข้มจนเป็นสีดำสนิท  ริมปีฝากอวบอิ่มเป็นสีแดงเลือดหมู  รับกับผิวสีน้ำผึ้งและเส้นผมที่ดำสนิทของเธอเป็นอย่างมาก
 
 
                    เป้เปิดประตูเดินลงมาจากรถแล้วมุ่งหน้าไปหาเธอผู้หญิง  หญิงสาวคนนั้นยังคงยืนกอดอกจ้องมองเป้อย่างท้าทาย
 
 
                  "  คุณใช่มั้ยที่บอกว่าเป็นคนช่วยแก้วเอาไว้  " เป้พูด  หญิงคนนั้นจ้องมองเป้สวยสายตาที่โกรธเคือง  เธอยังคงนิ่งเงียบไม่พูดตอบ
 
 
" คุณ ผมถามว่าคุณใช่มั้ย  ที่ช่วยแก้วเอาไว้  " เขาย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หนักขึ้น หญิงคนนั้นยิ้มมุมปาก  ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้าน
 
 
เป้ยืนอึ้งนิ่ง ไม่กล้าเข้าไป ผู้หญิงคนนั้นดูลึกลับเหลือเกิน   ... บ้านหลังนี้มองดูเหมือนอบอุ่น  เจ้าของบ้านคงเป็นคนที่ละเอียดและใจเย็นมาก ถึงได้ตกแต่งสวนไม้รอบๆบ้านได้สวยงามขนาดนี้  แต่ทำไมคนที่เดินออกมาจากบ้าน กลับดูเหมือนผู้หญิงที่แข็งกระด่าง  ดูลึกลับจนน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก  
 
 
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่  แล้วตัดสินใจเดินตามเธอเข้าไป  ร่างสูงมองไปรอบๆบ้านอย่างระแวง
 
 
 
" ถ้ากลัวก็ไม่ต้องเข้ามา  " เสียงเรียบเย็นเอ่ยขึ้น  เมื่อตอนนี้เธอยืนอยู่กึ่งกลางของชั้นบันได  เป้ขมวดคิ้วชนกันอย่างแปลกใจก่อนจะเดินตามหญิงคนนั้นขึ้นไปข้างบน
 
 
ประตูห้องของเธอถูกเปิดออกอย่างช้าๆ  เป้ชะเง้อหน้าเข้าไปดู  เขากำลังจะก้าวเท้าเข้าไป  แต่กลับถูกเธอยกแขนขวางทางเอาไว้  ก่อนจะปิดประตูห้องเสีย
 
 
 
" เธอหลับอยู่ " หญิงคนนั้นพูด
 
 
 
 
" เธอทำอะไรแก้วหรือเปล่า  " เป้ไม่ไว้ใจ
 
 
 
" ถ้าชั้ลทำอะไรแก้ว  ชั้ลจะโทรเรียกนายมาที่นี่หรอ  " เธอพูดนิ่งๆแล้วเดินลงไปข้างล่าง  เป้เดินตามไปติดๆ
 
 
 
" ผมจะพาแก้วกลับบ้าน  " เป้บอกเสียงแข็ง  หญิงสาวหันขวับกลับมาจ้องหน้าเป้อย่างเอาเรื่อง  ก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้เขา  เป้ระแวงรีบก้าวเท้าหนี
 
 
 
" น้องไม่สบาย ให้ดีขึ้นกว่านี้ก่อน  แล้วค่อยพากลับไป  " เธอว่า
 
 
 
" ผมอยากรู้ว่าคุณไปเจอแก้วได้ยังไง  " เป้ถาม
 
 
 
 
" ชั้ลก้อยากจะรู้เหมือนกัน ว่านายไปทิ้งผู้หญิงไว้แบบนั้นได้ยังไง !! " หญิงคนนั้นจ้องเป้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เธอขึ้นเสียงใส่เป้จนอีกฝ่ายตกใจ  หญิงสาวหันหลังเดินนำไปที่ศาลาเล็กๆในสวน
 
 
 
 
" ผมไม่ได้ทิ้งแก้วไว้  " เป้เล่าอย่างใจเย็น
 
 
 
" แล้วน้องไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง  " เธอถาม
 
 
 
" เรื่องนี้ผมไม่รู้  " เขาว่า  
 
 
 
" หึ " เธอแค่นหัวเราะอย่างไม่พอใจก่อนจะส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา
 
 
 
 
" ผมอยากรู้ว่าคุณเจอแก้วได้ยังไง  " เป้ถามย้ำอีกครั้ง
 
 
 
 
" เรียบร้อยแล้วครับนาย  " อยู่ๆก็มีผู้ชายรอบสักเต็มตัวเดินเข้ามาที่ศาลา  หญิงคนนั้นเหลือบไปมองเพียงเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า  ชายคนนั้นก็เดินหายออกไป
 
 
 
 
" ชั้ลขับรถไปทำงานทางนั้น  แล้วชั้ลหญิงผู้หญิงที่นอนอยู่ในห้องของชั้ลกำลังโดนทำร้าย  ชั้ลก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าเมื่อคืนชั้ลไม่ผ่านไปทางนั้น ถ้าชั้ลไม่เจอกับเธอ  เธอจะเป็นยังไง  " หญิงคนนั้นพูดเสียงเศร้าก่อนจะหันไปจ้องมองเป้
 
 
 
เป้สะอึก  ช็อค สงสารแก้วจับใจ
 
 
 
" ผมขอบคุณคุณมากที่ช่วยแก้วเอาไว้ " เป้พูดอย่างจริงใจ
 
 
 
" ชั้ลไม่ต้องการให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเธออีก  " หญิงคนนั้นพูดเสียงกร้าว
 
 
 
" ผมก็ไม่มีวันให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกับแก้วอีก  " เป้พูดเสียงดังฟังชัด  หญิงคนนั้นเงียบไป ก่อนจะลุกขึ้นหันหลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน
 
 
 
" คุณจะไปไหน " เป้ทักขึ้น เธอหยุดเดิน  แต่ไม่พูดอะไรก่อนจะเดินต่อ เป้เดินตามหญิงคนนั้นเข้าไปในบ้าน
 
 
ห้องโถงใหญ่ภายในบ้าน
 
 
 
 
" นี่คุณเลี้ยงแมวด้วยหรอ " เป้ตาค้าง  เมื่อเดินตามหญิงคนนั้นเข้าไปในห้องๆหนึ่ง  ที่มีแมวถึงเจ็ดตัวอาศัยอยู่ในนั้น  เธอดูเป็นคนละคนเมื่อเธอเล่นกับแมวพวกนี้  ดูอ่อนโยน  ผิดกับผู้หญิงที่คุยกับเขาเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง
 
 
 
" อือ " เธอตอบสั้นๆ แล้วอุ้มแมวมาเล่น
 
 
 
" คุณชื่ออะไรหรอ " เป้นั่งลงข้างๆหญิงคนนั้น  เธอเงยหน้ามามองเป้
 
 
 
" ชื่อ ฉลาม " เธอตอบสั้นๆ ก่อนจะก้มลงเล่นกับแมวต่อ
 
 
 
" ฉลามหรอ " เป้ย้ำถาม  เธอนิ่งเงียบ  ไม่ตอบ
 
 
 
" แก้วเป็นยังไงบ้าง  ผมจะพาแก้วกลับบ้านได้เมื่อไหร่  " เป้ถาม
 
 
 
" น้องอย่างอยู่ที่นี่อาทิตย์นึง  " ฉลามพูดอย่างจริงจัง น้ำเสียงของเธอดูอ่อนลงกว่าเดิม
 
 
 
" อาทิตย์นึงเลยหรอ แต่ผม.. " เป้จะแย้ง
 
 
 
 
" ชั้ลไม่ได้บังคับ  " เธอตัดบท  ก่อนจะลุกเดินออกไป
 
 
 
" ผมจะไว้ใจคุณได้ยังไง " เป้พูดตรงๆ
 
 
 
" ชั้ลบอกคุณไปแล้ว ว่าไม่ได้บังคับ น้องอยากจะอยู่ ชั้ลก้ให้อยู่" ฉลาดพูดเสียงนิ่ง
 
 
 
" ผมจะมาอยู่กับแก้วด้วย " เขาว่า  หญิงสาวเหลือกตาจ้องมองเขา ก่อนจะละสายตาไปทางอื่น
 
 
 
" คุณไม่ตอบ ผมจะถือว่าคุณอนุญาตแล้วกัน  " เป้ว่า  ฉลามยังคงนิ่งเงียบ  ไม่พูดไม่จา
 
 
 
 
" พี่ฉลาม " แก้วเดินมึนๆลงมาจากข้างบน  " พี่เป้ .... ฮึก " แก้วน้ำตาไหลทันที  เมื่อเห็นเป้  เธอรีบเดินลงบันได ก่อนจะเดินเข้ามากอดเป้
 
 
 
" แก้วว.... ไม่เป็นอะไรแล้วนะ  คนดีของพี่  " เป้กอดแก้วเอาไว้แน่น  ใจเขาหายวูบ เมื่อเห็นน้ำตาของคนในอ้อมกอด 
 
 
 
" แก้วกลัว ฮึก " เธอสะอื้นไห้อยู่ในกอดของเขา " ถ้าพี่ฉลามไม่ผ่านมาทางนั้น  แก้วต้องตายแน่ๆ  ฮืออ  ฮืออ " แก้วร้องไห้ไม่หยุด  เป้หันไปมองหน้าฉลามว่าจะเอายังไงดี
 
 
 
" ไม่เอา  ไม่ร้องแล้วนะ  " ฉลามเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วลูบหลังแก้วอย่างเบามือ  แก้วกลัเนสะอื้นแล้วเช็ดน้ำตา
 
 
ฉลามจับมือแก้ว แล้วจูงมือไปนั่งที่เก้าอี้  ก่อนจะเอื้อมหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้แก้ว
 
 
 
" น้องไม่เป็นอะไรแล้วนะ ลืมทุกอย่างไปให้หมด ทิ้งมันเอาไว้ น้องผ่านทุกอย่างมาได้แล้วนะคะ " ฉลามกอดปลอบแก้วเอาไว้  เป้ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง  ฉลามดูเป็นคนอ่อนโยนผิดกับเวลาที่เธอพูดคุยกับเขาอย่างสิ้นเชิง
 
 
 
ช่วงค่ำของวันเดียวกัน  
 
 
ฉลามแต่งหน้าคมทำผมสวย ใส่ชุดเดรสรัดเซ็กซี่เดินลงมาจากบันได  เป้มองฉลามตาค้าง แต่ไม่ค่อยถูกใจกับชุดของฉลามสักเท่าไหร่
 
 
 
" คุณจะไปไหน  " เป้ทักขึ้น 
 
 
 
ดวงตาคมจ้องมองมาทางเป้  แต่กลับไม่ตอบอะไรแล้วเดินออกจากบ้านไปหน้าตาเฉย
 
 
 
" พี่ฉลามเค้าไปทำงาน  " แก้วบอก
 
 
 
"  งาน ? งานอะไร " เป้ว่า
 
 
 
 
" เค้าเป็นเจ้าของผับ ห่างจากตรงนั้นไป 3 กิโลก้ถึงแล้ว " แก้วว่า
 
 
 
" ตกลงจะเล่าได้แล้วยัง ว่าเค้าไปช่วยแก้วได้ยังไง " 
 
 
 
 
" แก้วกลัวเสียงฟ้าร้อง เลยวิ่งเข้าแอบข้างทาง แล้วก้มีรถผ่านมา แล้วเลยเดินออกไป ผู้ชายคนนั้นเค้าเมาแล้วจะปล้นเอาของจากแก้ว พี่ฉลามขับรถผ่านมากับลูกน้องพอดีเลยช่วยแก้วไว้ทัน  " เธอเล่า
 
 
 
" ลูกน้อง ? พวกผู้ชายที่มีรอยสักหนะหรอ " เป้ถามต่อ  แก้วพยักหน้า
 
 
 
" เหอะ แล้วแบบนี้จะไว้ใจได้หรือเปล่า ดูลึกลับชอบกล " เป้ว่า
 
 
 
 
" ลึกลับตรงไหนของพี่  " แก้วย้อนถาม 
 
 
เป้นิ่งเงียบไม่ตอบ แต่นึกถึงหน้าของฉลาม บุคลิคท่าทาง การพูดการจาของเธอ ที่ดูไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป
 
 
 
" แล้วนี่บ้านของฉลามหรอ " 
 
 
 
" อื้ม ใช่ บ้านของพี่ฉลาม พี่เค้าอยู่คนเดียว แก้วเลยขออยู่ด้วยสักอาทิตย์นึง " แก้วว่า
 
 
 
" เห้ย  ไม่เอาหรอก ผู้หญิงคนนั้นจะเอาแก้วไปขายหรือเปล่า ใครจะไปรู้ " เป้ว่า แล้วดึงแล้วมากอดแบบหวงๆ
 
 
 
" พี่พูดอะไรหนะ พี่ฉลามเค้ารู้หมดนะ นู้น มีกล้องวงจรปิดรอบบ้านเลย " แก้วเงยหน้า แล้วชี้ให้เป้ดู
 
 
 
" เห้ย  !! " เป้เงยหน้า มองไปรอบๆบ้าน ยิ่งตกใจหนักขึ้นไปอีก 
 
 
 
ของส่วนตัวของฉลาม บนชั้นสองของผับ หญิงสาวจ้องมองหน้าจอในมือ แล้วส่ายหน้าไปมา เมื่อเห็นเป้ ทำหน้าตกใจตอนรู้ว่า มีกล้องอยู่รอบบ้าน
 
 
 
 
" พี่ฉลาม  รดาเอาขนมมาฝาก  " เด็กน้อยเสียงหวาน ถือวิสาสะด้วยความสนิทเปิดประตูวิ่งเข้ามาหาฉลามในห้อง
 
 
 
 
" ไอเปี๊ยก นี่ก้เกือบสามทุ่มแล้ว ทำไมยังพาลูกมาที่นี่อีก แล้วเมื่อกี่พารดาขึ้นมาทางไหน " ฉลามพูดเสียงดุ
 
 
 
" พ่อพารดาขึ้นมาทางบันไดหลังร้านคะ รดาไม่เห็นอะไรเลยนะคะ พี่ฉลามไม่ต้องเป็นห่วง " เธอพูดเอาใจ
 
 
 
" แล้วทำไมเรายังไม่นอนอีกห๊ะ เป็นเด็กต้องเข้านอนเร็วๆ รู้มั้ย  " ฉลามอุ้มรดาขึ้นมานั่งบนตัก
 
 
" แม่มันไปทำงานต่างจังหวัดครับนาย ผมเลยพามาด้วย ไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียว " เปี๊ยกอธิบาย
 
 
 
" เออๆ งั้นชั้ลฝากด้วยนะ ค่อยไปรับรดาพรุ่งนี้แล้วกัน ชั้ลจะพากลับไปนอนที่บ้าน " ฉลามสั่ง แล้วอุ้มรกาลงบันไดหลังผับกล้บไปบ้าน
 
 
 
บ้านฉลาม 
 
 
 
" อ้าวคุณ เลิกงานแล้วหรอ " เมื่อได้ยินเสียงรถ เป้เลยเดินออกมาดูหน้าบ้าน
 
 
 
" ออกมาก้ดี ฝากปิดประตูบ้านด้วย " เธอสั่ง แล้วอุ้มฉลามพาดบ่าขึ้นไปห้องนอน
 
 
 
หลังจากพารดาขึ้นไปนอนในห้องแล้ว หญิงสาวล้างหน้าจนสะอาดแล้วเปลี่ยนชุดลงมาข้างล่าง
 
 
 
" คุณนอนห้องนั่นก้แล้วกันนะ " เธอว่า แล้วชี้ไปทางห้องคนใช้
 
 
 
" โหคุณ " เป้บ่น
 
 
 
 
" หรืออยากจะนอนนอกบ้านหละ คุณเลือกได้นะ " เธอว่า
 
 
 
" อะๆ นอนห้องคนใช้ก้ได้ครับ " เป้จำยอม ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวที่ปราศจากเครื่องสำอางอย่างเต็มตาอีกครั้ง ' แบบนี้ก้สวยดีอยู่แล้ว จะไปแต่งให้เป็นงิ้วทำไมวะ ' เขาติอยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดออกมา
 
 
 
" เห้ยคุณ จะไปนอนแล้วหรอ " เป้ทักขึ้น เมื่อเห็นฉลาม กำลังจะเดินขึ้นบันได เธอหันหลังให้ แล้วพยักหน้า ก่อนจะเดินขึ้นบันไดต่อไป 
 
 
 
 
เช้าของวันใหม่
 
 
 
ในขณะที่เป้กำลังจะกลับไปที่ร้าน  แก้ว ฉลามก้มายืนส่งที่หน้าบ้าน
 
 
 
" พี่เป้ ฝากบอกฟางด้วยนะ พรุ่งนี้แก้วจะไปทำงานปกติ วันนี้แก้วขอพักอีกวัน " เธอว่า
 
 
 
" อื้อ ดูแลตัวเองด้วย เดี๊ยวเย็นๆพี่กลับมานะ " เป้ว่า แล้วขึ้นรถขับออกไป 
 
 
 
" ไอหมอนี่แฟนเราหรอ " ฉลามถามตรงๆ 
 
 
 
" ไม่ใช่ๆ คะ " แก้วรีบปฏิเสธ
 
 
 
" หึ ไป ไปกินข้าว " ฉลามเข้นขำ ก่อนจะโอบไหล่แก้วให้กลับเข้ามาในบ้าน
 
 
 
 
ร้าน sweet wedding โทโมะมารอฟางตั้งแต่เช้ามืด เพื่อถามเรื่องแก้ว
 
 
 
" เจอแก้วแล้ว ปลอดภัยดี แต่ฟางไม่รู้หรอกนะ ว่าตอนนี้แก้วอยู่ที่ไหน " ฟางตอบอย่างไม่เต็มใจ 
 
 
 
 
" ฟาง โมะอยากรู้ว่าแก้วอยู่ที่ไหน ฟางช่วยบอกโมะได้มั้ย " มือหนาจับมือหญิงสาวไว้แน่น แววตาของเขาดูเว้าวอนต้องการจะรู้คำตอบจริงๆ
 
 
 
" ฟางไม่รู้ ! " เธอว่า แล้วดึงมือกลับ
 
 
 
" ฟาง โมะ อยากจะขอโทษแก้ว อยากจะคุยกับแก้ว " 
 
 
 
 
" จนถึงตอนนี้ ฟางยังไม่เข้าใจเลย ว่าโมะทำแบบนั้นกับแก้วได้ยังไง " เธอพูดก้วยความโกรธและผิดหวัง พูดจบก้เดินกลับเข้าไปในร้านทันที