ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

 

 

                    ชายหนุ่มหันหน้าไปมองผู้หญิงที่ยืนจ้องมองเขาอยู่เบื้องหน้า  เจอจ้องมองหญิงผู้นั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า  ใบหน้าเธอดูคมในแบบของหญิงไทย  จมูกเธอตั้งโด่งขึ้นเป็นสันดัง ดวงตาเธอคมเข้มจนดูลึกลับหน้าค้นหา  คิ้วเธอเรียวบางเข้มจนเป็นสีดำสนิท  ริมปีฝากอวบอิ่มเป็นสีแดงเลือดหมู  รับกับผิวสีน้ำผึ้งและเส้นผมที่ดำสนิทของเธอเป็นอย่างมาก

 

 

                    เป้เปิดประตูเดินลงมาจากรถแล้วมุ่งหน้าไปหาเธอผู้หญิง  หญิงสาวคนนั้นยังคงยืนกอดอกจ้องมองเป้อย่างท้าทาย

 

 

                  "  คุณใช่มั้ยที่บอกว่าเป็นคนช่วยแก้วเอาไว้  " เป้พูด  หญิงคนนั้นจ้องมองเป้สวยสายตาที่โกรธเคือง  เธอยังคงนิ่งเงียบไม่พูดตอบ

 

 

" คุณ ผมถามว่าคุณใช่มั้ย  ที่ช่วยแก้วเอาไว้  " เขาย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หนักขึ้น หญิงคนนั้นยิ้มมุมปาก  ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้าน

 

 

เป้ยืนอึ้งนิ่ง ไม่กล้าเข้าไป ผู้หญิงคนนั้นดูลึกลับเหลือเกิน   ... บ้านหลังนี้มองดูเหมือนอบอุ่น  เจ้าของบ้านคงเป็นคนที่ละเอียดและใจเย็นมาก ถึงได้ตกแต่งสวนไม้รอบๆบ้านได้สวยงามขนาดนี้  แต่ทำไมคนที่เดินออกมาจากบ้าน กลับดูเหมือนผู้หญิงที่แข็งกระด่าง  ดูลึกลับจนน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก  

 

 

ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่  แล้วตัดสินใจเดินตามเธอเข้าไป  ร่างสูงมองไปรอบๆบ้านอย่างระแวง

 

 

 

" ถ้ากลัวก็ไม่ต้องเข้ามา  " เสียงเรียบเย็นเอ่ยขึ้น  เมื่อตอนนี้เธอยืนอยู่กึ่งกลางของชั้นบันได  เป้ขมวดคิ้วชนกันอย่างแปลกใจก่อนจะเดินตามหญิงคนนั้นขึ้นไปข้างบน

 

 

ประตูห้องของเธอถูกเปิดออกอย่างช้าๆ  เป้ชะเง้อหน้าเข้าไปดู  เขากำลังจะก้าวเท้าเข้าไป  แต่กลับถูกเธอยกแขนขวางทางเอาไว้  ก่อนจะปิดประตูห้องเสีย

 

 

 

" เธอหลับอยู่ " หญิงคนนั้นพูด

 

 

 

 

" เธอทำอะไรแก้วหรือเปล่า  " เป้ไม่ไว้ใจ

 

 

 

" ถ้าชั้ลทำอะไรแก้ว  ชั้ลจะโทรเรียกนายมาที่นี่หรอ  " เธอพูดนิ่งๆแล้วเดินลงไปข้างล่าง  เป้เดินตามไปติดๆ

 

 

 

" ผมจะพาแก้วกลับบ้าน  " เป้บอกเสียงแข็ง  หญิงสาวหันขวับกลับมาจ้องหน้าเป้อย่างเอาเรื่อง  ก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้เขา  เป้ระแวงรีบก้าวเท้าหนี

 

 

 

" น้องไม่สบาย ให้ดีขึ้นกว่านี้ก่อน  แล้วค่อยพากลับไป  " เธอว่า

 

 

 

" ผมอยากรู้ว่าคุณไปเจอแก้วได้ยังไง  " เป้ถาม

 

 

 

 

" ชั้ลก้อยากจะรู้เหมือนกัน ว่านายไปทิ้งผู้หญิงไว้แบบนั้นได้ยังไง !! " หญิงคนนั้นจ้องเป้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เธอขึ้นเสียงใส่เป้จนอีกฝ่ายตกใจ  หญิงสาวหันหลังเดินนำไปที่ศาลาเล็กๆในสวน

 

 

 

 

" ผมไม่ได้ทิ้งแก้วไว้  " เป้เล่าอย่างใจเย็น

 

 

 

" แล้วน้องไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง  " เธอถาม

 

 

 

" เรื่องนี้ผมไม่รู้  " เขาว่า  

 

 

 

" หึ " เธอแค่นหัวเราะอย่างไม่พอใจก่อนจะส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา

 

 

 

 

" ผมอยากรู้ว่าคุณเจอแก้วได้ยังไง  " เป้ถามย้ำอีกครั้ง

 

 

 

 

" เรียบร้อยแล้วครับนาย  " อยู่ๆก็มีผู้ชายรอบสักเต็มตัวเดินเข้ามาที่ศาลา  หญิงคนนั้นเหลือบไปมองเพียงเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า  ชายคนนั้นก็เดินหายออกไป

 

 

 

 

" ชั้ลขับรถไปทำงานทางนั้น  แล้วชั้ลหญิงผู้หญิงที่นอนอยู่ในห้องของชั้ลกำลังโดนทำร้าย  ชั้ลก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าเมื่อคืนชั้ลไม่ผ่านไปทางนั้น ถ้าชั้ลไม่เจอกับเธอ  เธอจะเป็นยังไง  " หญิงคนนั้นพูดเสียงเศร้าก่อนจะหันไปจ้องมองเป้

 

 

 

เป้สะอึก  ช็อค สงสารแก้วจับใจ

 

 

 

" ผมขอบคุณคุณมากที่ช่วยแก้วเอาไว้ " เป้พูดอย่างจริงใจ

 

 

 

" ชั้ลไม่ต้องการให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเธออีก  " หญิงคนนั้นพูดเสียงกร้าว

 

 

 

" ผมก็ไม่มีวันให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกับแก้วอีก  " เป้พูดเสียงดังฟังชัด  หญิงคนนั้นเงียบไป ก่อนจะลุกขึ้นหันหลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน

 

 

 

" คุณจะไปไหน " เป้ทักขึ้น เธอหยุดเดิน  แต่ไม่พูดอะไรก่อนจะเดินต่อ เป้เดินตามหญิงคนนั้นเข้าไปในบ้าน

 

 

ห้องโถงใหญ่ภายในบ้าน

 

 

 

 

" นี่คุณเลี้ยงแมวด้วยหรอ " เป้ตาค้าง  เมื่อเดินตามหญิงคนนั้นเข้าไปในห้องๆหนึ่ง  ที่มีแมวถึงเจ็ดตัวอาศัยอยู่ในนั้น  เธอดูเป็นคนละคนเมื่อเธอเล่นกับแมวพวกนี้  ดูอ่อนโยน  ผิดกับผู้หญิงที่คุยกับเขาเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง

 

 

 

" อือ " เธอตอบสั้นๆ แล้วอุ้มแมวมาเล่น

 

 

 

" คุณชื่ออะไรหรอ " เป้นั่งลงข้างๆหญิงคนนั้น  เธอเงยหน้ามามองเป้

 

 

 

" ชื่อ ฉลาม " เธอตอบสั้นๆ ก่อนจะก้มลงเล่นกับแมวต่อ

 

 

 

" ฉลามหรอ " เป้ย้ำถาม  เธอนิ่งเงียบ  ไม่ตอบ

 

 

 

" แก้วเป็นยังไงบ้าง  ผมจะพาแก้วกลับบ้านได้เมื่อไหร่  " เป้ถาม

 

 

 

" น้องอย่างอยู่ที่นี่อาทิตย์นึง  " ฉลามพูดอย่างจริงจัง น้ำเสียงของเธอดูอ่อนลงกว่าเดิม

 

 

 

" อาทิตย์นึงเลยหรอ แต่ผม.. " เป้จะแย้ง

 

 

 

 

" ชั้ลไม่ได้บังคับ  " เธอตัดบท  ก่อนจะลุกเดินออกไป

 

 

 

" ผมจะไว้ใจคุณได้ยังไง " เป้พูดตรงๆ

 

 

 

" ชั้ลบอกคุณไปแล้ว ว่าไม่ได้บังคับ น้องอยากจะอยู่ ชั้ลก้ให้อยู่" ฉลาดพูดเสียงนิ่ง

 

 

 

" ผมจะมาอยู่กับแก้วด้วย " เขาว่า  หญิงสาวเหลือกตาจ้องมองเขา ก่อนจะละสายตาไปทางอื่น

 

 

 

" คุณไม่ตอบ ผมจะถือว่าคุณอนุญาตแล้วกัน  " เป้ว่า  ฉลามยังคงนิ่งเงียบ  ไม่พูดไม่จา

 

 

 

 

" พี่ฉลาม " แก้วเดินมึนๆลงมาจากข้างบน  " พี่เป้ .... ฮึก " แก้วน้ำตาไหลทันที  เมื่อเห็นเป้  เธอรีบเดินลงบันได ก่อนจะเดินเข้ามากอดเป้

 

 

 

" แก้วว.... ไม่เป็นอะไรแล้วนะ  คนดีของพี่  " เป้กอดแก้วเอาไว้แน่น  ใจเขาหายวูบ เมื่อเห็นน้ำตาของคนในอ้อมกอด 

 

 

 

" แก้วกลัว ฮึก " เธอสะอื้นไห้อยู่ในกอดของเขา " ถ้าพี่ฉลามไม่ผ่านมาทางนั้น  แก้วต้องตายแน่ๆ  ฮืออ  ฮืออ " แก้วร้องไห้ไม่หยุด  เป้หันไปมองหน้าฉลามว่าจะเอายังไงดี

 

 

 

" ไม่เอา  ไม่ร้องแล้วนะ  " ฉลามเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วลูบหลังแก้วอย่างเบามือ  แก้วกลัเนสะอื้นแล้วเช็ดน้ำตา

 

 

ฉลามจับมือแก้ว แล้วจูงมือไปนั่งที่เก้าอี้  ก่อนจะเอื้อมหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้แก้ว

 

 

 

" น้องไม่เป็นอะไรแล้วนะ ลืมทุกอย่างไปให้หมด ทิ้งมันเอาไว้ น้องผ่านทุกอย่างมาได้แล้วนะคะ " ฉลามกอดปลอบแก้วเอาไว้  เป้ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง  ฉลามดูเป็นคนอ่อนโยนผิดกับเวลาที่เธอพูดคุยกับเขาอย่างสิ้นเชิง

 

 

 

ช่วงค่ำของวันเดียวกัน  

 

 

ฉลามแต่งหน้าคมทำผมสวย ใส่ชุดเดรสรัดเซ็กซี่เดินลงมาจากบันได  เป้มองฉลามตาค้าง แต่ไม่ค่อยถูกใจกับชุดของฉลามสักเท่าไหร่

 

 

 

" คุณจะไปไหน  " เป้ทักขึ้น 

 

 

 

ดวงตาคมจ้องมองมาทางเป้  แต่กลับไม่ตอบอะไรแล้วเดินออกจากบ้านไปหน้าตาเฉย

 

 

 

" พี่ฉลามเค้าไปทำงาน  " แก้วบอก

 

 

 

"  งาน ? งานอะไร " เป้ว่า

 

 

 

 

" เค้าเป็นเจ้าของผับ ห่างจากตรงนั้นไป 3 กิโลก้ถึงแล้ว " แก้วว่า

 

 

 

" ตกลงจะเล่าได้แล้วยัง ว่าเค้าไปช่วยแก้วได้ยังไง " 

 

 

 

 

" แก้วกลัวเสียงฟ้าร้อง เลยวิ่งเข้าแอบข้างทาง แล้วก้มีรถผ่านมา แล้วเลยเดินออกไป ผู้ชายคนนั้นเค้าเมาแล้วจะปล้นเอาของจากแก้ว พี่ฉลามขับรถผ่านมากับลูกน้องพอดีเลยช่วยแก้วไว้ทัน  " เธอเล่า

 

 

 

" ลูกน้อง ? พวกผู้ชายที่มีรอยสักหนะหรอ " เป้ถามต่อ  แก้วพยักหน้า

 

 

 

" เหอะ แล้วแบบนี้จะไว้ใจได้หรือเปล่า ดูลึกลับชอบกล " เป้ว่า

 

 

 

 

" ลึกลับตรงไหนของพี่  " แก้วย้อนถาม 

 

 

เป้นิ่งเงียบไม่ตอบ แต่นึกถึงหน้าของฉลาม บุคลิคท่าทาง การพูดการจาของเธอ ที่ดูไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป

 

 

 

" แล้วนี่บ้านของฉลามหรอ " 

 

 

 

" อื้ม ใช่ บ้านของพี่ฉลาม พี่เค้าอยู่คนเดียว แก้วเลยขออยู่ด้วยสักอาทิตย์นึง " แก้วว่า

 

 

 

" เห้ย  ไม่เอาหรอก ผู้หญิงคนนั้นจะเอาแก้วไปขายหรือเปล่า ใครจะไปรู้ " เป้ว่า แล้วดึงแล้วมากอดแบบหวงๆ

 

 

 

" พี่พูดอะไรหนะ พี่ฉลามเค้ารู้หมดนะ นู้น มีกล้องวงจรปิดรอบบ้านเลย " แก้วเงยหน้า แล้วชี้ให้เป้ดู

 

 

 

" เห้ย  !! " เป้เงยหน้า มองไปรอบๆบ้าน ยิ่งตกใจหนักขึ้นไปอีก 

 

 

 

ของส่วนตัวของฉลาม บนชั้นสองของผับ หญิงสาวจ้องมองหน้าจอในมือ แล้วส่ายหน้าไปมา เมื่อเห็นเป้ ทำหน้าตกใจตอนรู้ว่า มีกล้องอยู่รอบบ้าน

 

 

 

 

" พี่ฉลาม  รดาเอาขนมมาฝาก  " เด็กน้อยเสียงหวาน ถือวิสาสะด้วยความสนิทเปิดประตูวิ่งเข้ามาหาฉลามในห้อง

 

 

 

 

" ไอเปี๊ยก นี่ก้เกือบสามทุ่มแล้ว ทำไมยังพาลูกมาที่นี่อีก แล้วเมื่อกี่พารดาขึ้นมาทางไหน " ฉลามพูดเสียงดุ

 

 

 

" พ่อพารดาขึ้นมาทางบันไดหลังร้านคะ รดาไม่เห็นอะไรเลยนะคะ พี่ฉลามไม่ต้องเป็นห่วง " เธอพูดเอาใจ

 

 

 

" แล้วทำไมเรายังไม่นอนอีกห๊ะ เป็นเด็กต้องเข้านอนเร็วๆ รู้มั้ย  " ฉลามอุ้มรดาขึ้นมานั่งบนตัก

 

 

" แม่มันไปทำงานต่างจังหวัดครับนาย ผมเลยพามาด้วย ไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียว " เปี๊ยกอธิบาย

 

 

 

" เออๆ งั้นชั้ลฝากด้วยนะ ค่อยไปรับรดาพรุ่งนี้แล้วกัน ชั้ลจะพากลับไปนอนที่บ้าน " ฉลามสั่ง แล้วอุ้มรกาลงบันไดหลังผับกล้บไปบ้าน

 

 

 

บ้านฉลาม 

 

 

 

" อ้าวคุณ เลิกงานแล้วหรอ " เมื่อได้ยินเสียงรถ เป้เลยเดินออกมาดูหน้าบ้าน

 

 

 

" ออกมาก้ดี ฝากปิดประตูบ้านด้วย " เธอสั่ง แล้วอุ้มฉลามพาดบ่าขึ้นไปห้องนอน

 

 

 

หลังจากพารดาขึ้นไปนอนในห้องแล้ว หญิงสาวล้างหน้าจนสะอาดแล้วเปลี่ยนชุดลงมาข้างล่าง

 

 

 

" คุณนอนห้องนั่นก้แล้วกันนะ " เธอว่า แล้วชี้ไปทางห้องคนใช้

 

 

 

" โหคุณ " เป้บ่น

 

 

 

 

" หรืออยากจะนอนนอกบ้านหละ คุณเลือกได้นะ " เธอว่า

 

 

 

" อะๆ นอนห้องคนใช้ก้ได้ครับ " เป้จำยอม ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวที่ปราศจากเครื่องสำอางอย่างเต็มตาอีกครั้ง ' แบบนี้ก้สวยดีอยู่แล้ว จะไปแต่งให้เป็นงิ้วทำไมวะ ' เขาติอยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดออกมา

 

 

 

" เห้ยคุณ จะไปนอนแล้วหรอ " เป้ทักขึ้น เมื่อเห็นฉลาม กำลังจะเดินขึ้นบันได เธอหันหลังให้ แล้วพยักหน้า ก่อนจะเดินขึ้นบันไดต่อไป 

 

 

 

 

เช้าของวันใหม่

 

 

 

ในขณะที่เป้กำลังจะกลับไปที่ร้าน  แก้ว ฉลามก้มายืนส่งที่หน้าบ้าน

 

 

 

" พี่เป้ ฝากบอกฟางด้วยนะ พรุ่งนี้แก้วจะไปทำงานปกติ วันนี้แก้วขอพักอีกวัน " เธอว่า

 

 

 

" อื้อ ดูแลตัวเองด้วย เดี๊ยวเย็นๆพี่กลับมานะ " เป้ว่า แล้วขึ้นรถขับออกไป 

 

 

 

" ไอหมอนี่แฟนเราหรอ " ฉลามถามตรงๆ 

 

 

 

" ไม่ใช่ๆ คะ " แก้วรีบปฏิเสธ

 

 

 

" หึ ไป ไปกินข้าว " ฉลามเข้นขำ ก่อนจะโอบไหล่แก้วให้กลับเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

ร้าน sweet wedding โทโมะมารอฟางตั้งแต่เช้ามืด เพื่อถามเรื่องแก้ว

 

 

 

" เจอแก้วแล้ว ปลอดภัยดี แต่ฟางไม่รู้หรอกนะ ว่าตอนนี้แก้วอยู่ที่ไหน " ฟางตอบอย่างไม่เต็มใจ 

 

 

 

 

" ฟาง โมะอยากรู้ว่าแก้วอยู่ที่ไหน ฟางช่วยบอกโมะได้มั้ย " มือหนาจับมือหญิงสาวไว้แน่น แววตาของเขาดูเว้าวอนต้องการจะรู้คำตอบจริงๆ

 

 

 

" ฟางไม่รู้ ! " เธอว่า แล้วดึงมือกลับ

 

 

 

" ฟาง โมะ อยากจะขอโทษแก้ว อยากจะคุยกับแก้ว " 

 

 

 

 

" จนถึงตอนนี้ ฟางยังไม่เข้าใจเลย ว่าโมะทำแบบนั้นกับแก้วได้ยังไง " เธอพูดก้วยความโกรธและผิดหวัง พูดจบก้เดินกลับเข้าไปในร้านทันที