ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

36)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                    ชายหนุ่มหันหน้าไปมองผู้หญิงที่ยืนจ้องมองเขาอยู่เบื้องหน้า  เจอจ้องมองหญิงผู้นั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า  ใบหน้าเธอดูคมในแบบของหญิงไทย  จมูกเธอตั้งโด่งขึ้นเป็นสันดัง ดวงตาเธอคมเข้มจนดูลึกลับหน้าค้นหา  คิ้วเธอเรียวบางเข้มจนเป็นสีดำสนิท  ริมปีฝากอวบอิ่มเป็นสีแดงเลือดหมู  รับกับผิวสีน้ำผึ้งและเส้นผมที่ดำสนิทของเธอเป็นอย่างมาก

 

 

                    เป้เปิดประตูเดินลงมาจากรถแล้วมุ่งหน้าไปหาเธอผู้หญิง  หญิงสาวคนนั้นยังคงยืนกอดอกจ้องมองเป้อย่างท้าทาย

 

 

                  "  คุณใช่มั้ยที่บอกว่าเป็นคนช่วยแก้วเอาไว้  " เป้พูด  หญิงคนนั้นจ้องมองเป้สวยสายตาที่โกรธเคือง  เธอยังคงนิ่งเงียบไม่พูดตอบ

 

 

" คุณ ผมถามว่าคุณใช่มั้ย  ที่ช่วยแก้วเอาไว้  " เขาย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หนักขึ้น หญิงคนนั้นยิ้มมุมปาก  ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้าน

 

 

เป้ยืนอึ้งนิ่ง ไม่กล้าเข้าไป ผู้หญิงคนนั้นดูลึกลับเหลือเกิน   ... บ้านหลังนี้มองดูเหมือนอบอุ่น  เจ้าของบ้านคงเป็นคนที่ละเอียดและใจเย็นมาก ถึงได้ตกแต่งสวนไม้รอบๆบ้านได้สวยงามขนาดนี้  แต่ทำไมคนที่เดินออกมาจากบ้าน กลับดูเหมือนผู้หญิงที่แข็งกระด่าง  ดูลึกลับจนน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก  

 

 

ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่  แล้วตัดสินใจเดินตามเธอเข้าไป  ร่างสูงมองไปรอบๆบ้านอย่างระแวง

 

 

 

" ถ้ากลัวก็ไม่ต้องเข้ามา  " เสียงเรียบเย็นเอ่ยขึ้น  เมื่อตอนนี้เธอยืนอยู่กึ่งกลางของชั้นบันได  เป้ขมวดคิ้วชนกันอย่างแปลกใจก่อนจะเดินตามหญิงคนนั้นขึ้นไปข้างบน

 

 

ประตูห้องของเธอถูกเปิดออกอย่างช้าๆ  เป้ชะเง้อหน้าเข้าไปดู  เขากำลังจะก้าวเท้าเข้าไป  แต่กลับถูกเธอยกแขนขวางทางเอาไว้  ก่อนจะปิดประตูห้องเสีย

 

 

 

" เธอหลับอยู่ " หญิงคนนั้นพูด

 

 

 

 

" เธอทำอะไรแก้วหรือเปล่า  " เป้ไม่ไว้ใจ

 

 

 

" ถ้าชั้ลทำอะไรแก้ว  ชั้ลจะโทรเรียกนายมาที่นี่หรอ  " เธอพูดนิ่งๆแล้วเดินลงไปข้างล่าง  เป้เดินตามไปติดๆ

 

 

 

" ผมจะพาแก้วกลับบ้าน  " เป้บอกเสียงแข็ง  หญิงสาวหันขวับกลับมาจ้องหน้าเป้อย่างเอาเรื่อง  ก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้เขา  เป้ระแวงรีบก้าวเท้าหนี

 

 

 

" น้องไม่สบาย ให้ดีขึ้นกว่านี้ก่อน  แล้วค่อยพากลับไป  " เธอว่า

 

 

 

" ผมอยากรู้ว่าคุณไปเจอแก้วได้ยังไง  " เป้ถาม

 

 

 

 

" ชั้ลก้อยากจะรู้เหมือนกัน ว่านายไปทิ้งผู้หญิงไว้แบบนั้นได้ยังไง !! " หญิงคนนั้นจ้องเป้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เธอขึ้นเสียงใส่เป้จนอีกฝ่ายตกใจ  หญิงสาวหันหลังเดินนำไปที่ศาลาเล็กๆในสวน

 

 

 

 

" ผมไม่ได้ทิ้งแก้วไว้  " เป้เล่าอย่างใจเย็น

 

 

 

" แล้วน้องไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง  " เธอถาม

 

 

 

" เรื่องนี้ผมไม่รู้  " เขาว่า  

 

 

 

" หึ " เธอแค่นหัวเราะอย่างไม่พอใจก่อนจะส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา

 

 

 

 

" ผมอยากรู้ว่าคุณเจอแก้วได้ยังไง  " เป้ถามย้ำอีกครั้ง

 

 

 

 

" เรียบร้อยแล้วครับนาย  " อยู่ๆก็มีผู้ชายรอบสักเต็มตัวเดินเข้ามาที่ศาลา  หญิงคนนั้นเหลือบไปมองเพียงเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า  ชายคนนั้นก็เดินหายออกไป

 

 

 

 

" ชั้ลขับรถไปทำงานทางนั้น  แล้วชั้ลหญิงผู้หญิงที่นอนอยู่ในห้องของชั้ลกำลังโดนทำร้าย  ชั้ลก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าเมื่อคืนชั้ลไม่ผ่านไปทางนั้น ถ้าชั้ลไม่เจอกับเธอ  เธอจะเป็นยังไง  " หญิงคนนั้นพูดเสียงเศร้าก่อนจะหันไปจ้องมองเป้

 

 

 

เป้สะอึก  ช็อค สงสารแก้วจับใจ

 

 

 

" ผมขอบคุณคุณมากที่ช่วยแก้วเอาไว้ " เป้พูดอย่างจริงใจ

 

 

 

" ชั้ลไม่ต้องการให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเธออีก  " หญิงคนนั้นพูดเสียงกร้าว

 

 

 

" ผมก็ไม่มีวันให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกับแก้วอีก  " เป้พูดเสียงดังฟังชัด  หญิงคนนั้นเงียบไป ก่อนจะลุกขึ้นหันหลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน

 

 

 

" คุณจะไปไหน " เป้ทักขึ้น เธอหยุดเดิน  แต่ไม่พูดอะไรก่อนจะเดินต่อ เป้เดินตามหญิงคนนั้นเข้าไปในบ้าน

 

 

ห้องโถงใหญ่ภายในบ้าน

 

 

 

 

" นี่คุณเลี้ยงแมวด้วยหรอ " เป้ตาค้าง  เมื่อเดินตามหญิงคนนั้นเข้าไปในห้องๆหนึ่ง  ที่มีแมวถึงเจ็ดตัวอาศัยอยู่ในนั้น  เธอดูเป็นคนละคนเมื่อเธอเล่นกับแมวพวกนี้  ดูอ่อนโยน  ผิดกับผู้หญิงที่คุยกับเขาเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง

 

 

 

" อือ " เธอตอบสั้นๆ แล้วอุ้มแมวมาเล่น

 

 

 

" คุณชื่ออะไรหรอ " เป้นั่งลงข้างๆหญิงคนนั้น  เธอเงยหน้ามามองเป้

 

 

 

" ชื่อ ฉลาม " เธอตอบสั้นๆ ก่อนจะก้มลงเล่นกับแมวต่อ

 

 

 

" ฉลามหรอ " เป้ย้ำถาม  เธอนิ่งเงียบ  ไม่ตอบ

 

 

 

" แก้วเป็นยังไงบ้าง  ผมจะพาแก้วกลับบ้านได้เมื่อไหร่  " เป้ถาม

 

 

 

" น้องอย่างอยู่ที่นี่อาทิตย์นึง  " ฉลามพูดอย่างจริงจัง น้ำเสียงของเธอดูอ่อนลงกว่าเดิม

 

 

 

" อาทิตย์นึงเลยหรอ แต่ผม.. " เป้จะแย้ง

 

 

 

 

" ชั้ลไม่ได้บังคับ  " เธอตัดบท  ก่อนจะลุกเดินออกไป

 

 

 

" ผมจะไว้ใจคุณได้ยังไง " เป้พูดตรงๆ

 

 

 

" ชั้ลบอกคุณไปแล้ว ว่าไม่ได้บังคับ น้องอยากจะอยู่ ชั้ลก้ให้อยู่" ฉลาดพูดเสียงนิ่ง

 

 

 

" ผมจะมาอยู่กับแก้วด้วย " เขาว่า  หญิงสาวเหลือกตาจ้องมองเขา ก่อนจะละสายตาไปทางอื่น

 

 

 

" คุณไม่ตอบ ผมจะถือว่าคุณอนุญาตแล้วกัน  " เป้ว่า  ฉลามยังคงนิ่งเงียบ  ไม่พูดไม่จา

 

 

 

 

" พี่ฉลาม " แก้วเดินมึนๆลงมาจากข้างบน  " พี่เป้ .... ฮึก " แก้วน้ำตาไหลทันที  เมื่อเห็นเป้  เธอรีบเดินลงบันได ก่อนจะเดินเข้ามากอดเป้

 

 

 

" แก้วว.... ไม่เป็นอะไรแล้วนะ  คนดีของพี่  " เป้กอดแก้วเอาไว้แน่น  ใจเขาหายวูบ เมื่อเห็นน้ำตาของคนในอ้อมกอด 

 

 

 

" แก้วกลัว ฮึก " เธอสะอื้นไห้อยู่ในกอดของเขา " ถ้าพี่ฉลามไม่ผ่านมาทางนั้น  แก้วต้องตายแน่ๆ  ฮืออ  ฮืออ " แก้วร้องไห้ไม่หยุด  เป้หันไปมองหน้าฉลามว่าจะเอายังไงดี

 

 

 

" ไม่เอา  ไม่ร้องแล้วนะ  " ฉลามเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วลูบหลังแก้วอย่างเบามือ  แก้วกลัเนสะอื้นแล้วเช็ดน้ำตา

 

 

ฉลามจับมือแก้ว แล้วจูงมือไปนั่งที่เก้าอี้  ก่อนจะเอื้อมหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้แก้ว

 

 

 

" น้องไม่เป็นอะไรแล้วนะ ลืมทุกอย่างไปให้หมด ทิ้งมันเอาไว้ น้องผ่านทุกอย่างมาได้แล้วนะคะ " ฉลามกอดปลอบแก้วเอาไว้  เป้ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง  ฉลามดูเป็นคนอ่อนโยนผิดกับเวลาที่เธอพูดคุยกับเขาอย่างสิ้นเชิง

 

 

 

ช่วงค่ำของวันเดียวกัน  

 

 

ฉลามแต่งหน้าคมทำผมสวย ใส่ชุดเดรสรัดเซ็กซี่เดินลงมาจากบันได  เป้มองฉลามตาค้าง แต่ไม่ค่อยถูกใจกับชุดของฉลามสักเท่าไหร่

 

 

 

" คุณจะไปไหน  " เป้ทักขึ้น 

 

 

 

ดวงตาคมจ้องมองมาทางเป้  แต่กลับไม่ตอบอะไรแล้วเดินออกจากบ้านไปหน้าตาเฉย

 

 

 

" พี่ฉลามเค้าไปทำงาน  " แก้วบอก

 

 

 

"  งาน ? งานอะไร " เป้ว่า

 

 

 

 

" เค้าเป็นเจ้าของผับ ห่างจากตรงนั้นไป 3 กิโลก้ถึงแล้ว " แก้วว่า

 

 

 

" ตกลงจะเล่าได้แล้วยัง ว่าเค้าไปช่วยแก้วได้ยังไง " 

 

 

 

 

" แก้วกลัวเสียงฟ้าร้อง เลยวิ่งเข้าแอบข้างทาง แล้วก้มีรถผ่านมา แล้วเลยเดินออกไป ผู้ชายคนนั้นเค้าเมาแล้วจะปล้นเอาของจากแก้ว พี่ฉลามขับรถผ่านมากับลูกน้องพอดีเลยช่วยแก้วไว้ทัน  " เธอเล่า

 

 

 

" ลูกน้อง ? พวกผู้ชายที่มีรอยสักหนะหรอ " เป้ถามต่อ  แก้วพยักหน้า

 

 

 

" เหอะ แล้วแบบนี้จะไว้ใจได้หรือเปล่า ดูลึกลับชอบกล " เป้ว่า

 

 

 

 

" ลึกลับตรงไหนของพี่  " แก้วย้อนถาม 

 

 

เป้นิ่งเงียบไม่ตอบ แต่นึกถึงหน้าของฉลาม บุคลิคท่าทาง การพูดการจาของเธอ ที่ดูไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป

 

 

 

" แล้วนี่บ้านของฉลามหรอ " 

 

 

 

" อื้ม ใช่ บ้านของพี่ฉลาม พี่เค้าอยู่คนเดียว แก้วเลยขออยู่ด้วยสักอาทิตย์นึง " แก้วว่า

 

 

 

" เห้ย  ไม่เอาหรอก ผู้หญิงคนนั้นจะเอาแก้วไปขายหรือเปล่า ใครจะไปรู้ " เป้ว่า แล้วดึงแล้วมากอดแบบหวงๆ

 

 

 

" พี่พูดอะไรหนะ พี่ฉลามเค้ารู้หมดนะ นู้น มีกล้องวงจรปิดรอบบ้านเลย " แก้วเงยหน้า แล้วชี้ให้เป้ดู

 

 

 

" เห้ย  !! " เป้เงยหน้า มองไปรอบๆบ้าน ยิ่งตกใจหนักขึ้นไปอีก 

 

 

 

ของส่วนตัวของฉลาม บนชั้นสองของผับ หญิงสาวจ้องมองหน้าจอในมือ แล้วส่ายหน้าไปมา เมื่อเห็นเป้ ทำหน้าตกใจตอนรู้ว่า มีกล้องอยู่รอบบ้าน

 

 

 

 

" พี่ฉลาม  รดาเอาขนมมาฝาก  " เด็กน้อยเสียงหวาน ถือวิสาสะด้วยความสนิทเปิดประตูวิ่งเข้ามาหาฉลามในห้อง

 

 

 

 

" ไอเปี๊ยก นี่ก้เกือบสามทุ่มแล้ว ทำไมยังพาลูกมาที่นี่อีก แล้วเมื่อกี่พารดาขึ้นมาทางไหน " ฉลามพูดเสียงดุ

 

 

 

" พ่อพารดาขึ้นมาทางบันไดหลังร้านคะ รดาไม่เห็นอะไรเลยนะคะ พี่ฉลามไม่ต้องเป็นห่วง " เธอพูดเอาใจ

 

 

 

" แล้วทำไมเรายังไม่นอนอีกห๊ะ เป็นเด็กต้องเข้านอนเร็วๆ รู้มั้ย  " ฉลามอุ้มรดาขึ้นมานั่งบนตัก

 

 

" แม่มันไปทำงานต่างจังหวัดครับนาย ผมเลยพามาด้วย ไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียว " เปี๊ยกอธิบาย

 

 

 

" เออๆ งั้นชั้ลฝากด้วยนะ ค่อยไปรับรดาพรุ่งนี้แล้วกัน ชั้ลจะพากลับไปนอนที่บ้าน " ฉลามสั่ง แล้วอุ้มรกาลงบันไดหลังผับกล้บไปบ้าน

 

 

 

บ้านฉลาม 

 

 

 

" อ้าวคุณ เลิกงานแล้วหรอ " เมื่อได้ยินเสียงรถ เป้เลยเดินออกมาดูหน้าบ้าน

 

 

 

" ออกมาก้ดี ฝากปิดประตูบ้านด้วย " เธอสั่ง แล้วอุ้มฉลามพาดบ่าขึ้นไปห้องนอน

 

 

 

หลังจากพารดาขึ้นไปนอนในห้องแล้ว หญิงสาวล้างหน้าจนสะอาดแล้วเปลี่ยนชุดลงมาข้างล่าง

 

 

 

" คุณนอนห้องนั่นก้แล้วกันนะ " เธอว่า แล้วชี้ไปทางห้องคนใช้

 

 

 

" โหคุณ " เป้บ่น

 

 

 

 

" หรืออยากจะนอนนอกบ้านหละ คุณเลือกได้นะ " เธอว่า

 

 

 

" อะๆ นอนห้องคนใช้ก้ได้ครับ " เป้จำยอม ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวที่ปราศจากเครื่องสำอางอย่างเต็มตาอีกครั้ง ' แบบนี้ก้สวยดีอยู่แล้ว จะไปแต่งให้เป็นงิ้วทำไมวะ ' เขาติอยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดออกมา

 

 

 

" เห้ยคุณ จะไปนอนแล้วหรอ " เป้ทักขึ้น เมื่อเห็นฉลาม กำลังจะเดินขึ้นบันได เธอหันหลังให้ แล้วพยักหน้า ก่อนจะเดินขึ้นบันไดต่อไป 

 

 

 

 

เช้าของวันใหม่

 

 

 

ในขณะที่เป้กำลังจะกลับไปที่ร้าน  แก้ว ฉลามก้มายืนส่งที่หน้าบ้าน

 

 

 

" พี่เป้ ฝากบอกฟางด้วยนะ พรุ่งนี้แก้วจะไปทำงานปกติ วันนี้แก้วขอพักอีกวัน " เธอว่า

 

 

 

" อื้อ ดูแลตัวเองด้วย เดี๊ยวเย็นๆพี่กลับมานะ " เป้ว่า แล้วขึ้นรถขับออกไป 

 

 

 

" ไอหมอนี่แฟนเราหรอ " ฉลามถามตรงๆ 

 

 

 

" ไม่ใช่ๆ คะ " แก้วรีบปฏิเสธ

 

 

 

" หึ ไป ไปกินข้าว " ฉลามเข้นขำ ก่อนจะโอบไหล่แก้วให้กลับเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

ร้าน sweet wedding โทโมะมารอฟางตั้งแต่เช้ามืด เพื่อถามเรื่องแก้ว

 

 

 

" เจอแก้วแล้ว ปลอดภัยดี แต่ฟางไม่รู้หรอกนะ ว่าตอนนี้แก้วอยู่ที่ไหน " ฟางตอบอย่างไม่เต็มใจ 

 

 

 

 

" ฟาง โมะอยากรู้ว่าแก้วอยู่ที่ไหน ฟางช่วยบอกโมะได้มั้ย " มือหนาจับมือหญิงสาวไว้แน่น แววตาของเขาดูเว้าวอนต้องการจะรู้คำตอบจริงๆ

 

 

 

" ฟางไม่รู้ ! " เธอว่า แล้วดึงมือกลับ

 

 

 

" ฟาง โมะ อยากจะขอโทษแก้ว อยากจะคุยกับแก้ว " 

 

 

 

 

" จนถึงตอนนี้ ฟางยังไม่เข้าใจเลย ว่าโมะทำแบบนั้นกับแก้วได้ยังไง " เธอพูดก้วยความโกรธและผิดหวัง พูดจบก้เดินกลับเข้าไปในร้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา