ฟ้าเคียงดาว

 
 
 
 
 
และวันนี้เป็นวันที่เธอต้องย้ายไปอยู่ที่คอนโดใหม่ โดยมีป๊อปที่อาสาไปรับถึงบ้านและขนของมาส่งให้ถึงที่
 
 
 
" แน่ใจนะว่าไม่ให้พี่ช่วยจัดของอะ " ป๊อปถามย้ำอีกครั้ง
 
 
 
" คร้าบบบ เดี๋ยวแก้วจัดการเอง " แก้วยิ้มขอบคุณก่อนจะยกของที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยเข้าไปในบ้าน
 
 
 
" งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ ป๊ากับม๊านัดทานข้าวหนะ " ป๊อปพูด แก้วเหล่ตามองทำสายตาไม่เชื่อ
 
 
 
" หรอ " แก้วแซว ป๊อปยิ้มขำๆ แล้วเอามือมาลูบผมแก้วอย่างเอ็นดูก่อนจะเดินจากไป
 
 
 
" กว่ามันจะไป  กูนี่รอกันจนจะหลับ " ทันทีที่ป๊อปลงลิปไป โทโมะก้ขนสัมภาระของตัวเองมากองไว้ที่หน้าห้องของแก้ว แล้วบ่นเสียงดังจนแก้วหงุดหงิด
 
 
 
" โห้ยย บ่นอะไรนักหนา ให้อยู่ด้วยก้บุญเท่าไหร่แล้ว เอ๊า ขนเข้ามา " แก้วชักสีหน้าใส่อย่างเซ็งในอารมณ์ก่อนจะเปิดประตูกว้างให้โทโมะขนของเข้ามา
 
 
 
" ไม่คิดจะช่วยกันหน่อยหรอวะ " เพื่อนหนุ่มออกปากบ่นอีกครั้ง เมื่อตัวเองต้องยกของหนักๆอยู่หลายๆรอบ
 
 
 
 
" ก็อยู่ที่สบายๆไม่ชอบ อยากจะย้ายบ้านเองทำไมหละ ช่วยไม่ได้ " และเธอก็ไม่คิดที่จะช่วยจริงๆ หนำซ้ำยังเดินส่ายก้มข้ามของของเขาเข้าห้องตัวเองไปอีก
 
 
 
 
ทั้งคู่ใช้เวลาจัดของอยู่ตลอดทั้งวันจนเสร็จเรียบร้อย ก็เริ่มจะหิวโซ
 
 
 
" มีอะไรกินบ้างวะ " ด้วยความถือวิสาสะ เขาดันเปิดประตูพรวดเข้ามาจนเธอตกใจสะดุ้ง เด่งตัวขึ้นมาจากเตียง
 
 
 
" โห้ยยยย ทำไมไม่เคาะประตูวะ คนอื่นเค้าตกอกตกใจหมด " แก้วโวยใส่ แล้วเดินเข้ามาผลักโทโมะให้ไปคุยกันนอกห้องนอน
 
 
 
" แหมะ ทำเป็นตกอกตกใจ กุจะอ้วก " ร่างสูงเหล่ตามองแบะปากอย่างหมั่นไส้ 
 
 
 
" เอ้า ก้กุเป็นผู้หญิงหนิ " 
 
 
 
 
" เออ เรื่องของแก ชั้ลหิว จะกิน " เขาเปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อรู้ว่าถ้าพูดต่อไปคงจะไม่จบแน่นอน
 
 
 
" แล้วยังไง บอกชั้ลแล้วจะได้กินหรอ " แก้วยืนกอดอกถามกลับ
 
 
 
 
" อะไรวะ แล้วในห้องไม่มีอะไรบ้างเลยหรือไง ทำไมไม่จัดเตรียมให้มันเรียบร้อยหละ ไอสะบงสะเบียงอะไรเนี่ยมันก้ต้องมีให้พร้อม  " โทโมะพูดพลางทำท่าทางเหมือนเจ้านายตำหนิลูกน้อง
 
 
 
 
" นี่ยังมีหน้ามาพูดจาแบบนี้อีกนะ ชั้ลให้อยู่ร่วมห้องด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว นี่ดีนะที่คอนโดมันมีสองห้องนอน ไม่งั้นชั้ลจะให้แกนอนหน้าห้องนู้นแหละ " 
 
 
 
 
" อย่ามาเหิมเกริมนะครับ อย่าลืมสิว่าผมอมความลับของคุณไว้อยู่ " เขาก้าวเข้ามาหาเธอช้าๆจนเธอหลังชนฝาไร้ทางสู้
 
 
 
 
" โห้ยยยยยยยย !!! แล้วจะยังไง ! " แก้วนิ่วหน้ารำคาญ แต่ก้ทำอะไรไม่ได้
 
 
 
" ไปซื้อข้างมาบริการสิ ข้างใต้ยังเปิดอยู่ไป๊ " โทโมะพูดพลางชี้นิ้วไม่ที่ประตู
 
 
 
" จะกินก้ลงไปซื้อเองสิวะ  " แล้วใช่เรื่องอะไรที่คนอย่างเธอต้องทำให้กับเขาด้วยหละ
 
 
 
 
" ไม่เป็นไร ซื้อเองก็ดะ แต่เรื่องอาจถึงหูย่าอ่อนนะ " สิ้นคำโทโมะ แก้วก้เดินพรวดพลาดออกไปซื้อข้าวให้โทโมะทันที
 
 
 
 
เกือบครึ่งชั่วโมงก็กลับมาพร้อมกับข้าวสองกล่องและต้มจืดหนึ่งถุง เธอจัดแจงให้ถ้วยใส่จานแล้วมาตั้งไว้บนโต๊ะ
 
 
 
 
" เชิญค่ะ !!!!" เธอตะโกนเรียกอีกฝ่ายที่นั่งยกเท้าเกยโต๊ะรับแขก ใบหน้าหล่อยิ้มร่าสมใจก่อนจะเดินมานั่งตรงข้ามเธอ
 
 
 
 
" นี่ ! ไอหมอนั่นมันเป็นใคร " เขาถาม
 
 
 
" หมอนั้นหนะหมอไหน " เธอพูดพลางกินพลาง
 
 
 
 
" ก็ไอที่มันมาส่งแกอะ พี่มันชื่อป๊อปอะ " เขาถามไปก้กินไป
 
 
 
 
" เพื่อนพี่ก้อง ทำไม " 
 
 
 
 
" ชั้ลชอบฟางหวะ  ช่วยกันท่าหมอนั้นให้หน่อยดิ ชั้ลรู้มามันชอบฟาง " แล้วอยู่ๆเขาก้พูดขึ้นมาจนเธอแทบสำลัก
 
 
 
 
" 55555555 โอ้ยยตายๆๆๆ โอ้ยยยอย่าไปยุ่งกับมันเล๊ยยยย แกจีบมันไม่ตืดหรอก " ด้วยความที่เธอเป็นเพื่อนสนอทกับฟาง เธอย่อมรู้ดีว่าเพื่อนของเธอชอบแบบไหนและคนแบบไหนที่จะพิชิตใจฟางได้
 
 
 
 
" เห้ย! ชั้ลไม่ขำนะ ช่วยจริงจังหน่อยดิ  อยากให้เรื่องถึงหูย่าอ่อนหรือไง " สีหน้าท่าทางของเขาเริ่มจริงจังจนเธอขำไม่ออก
 
 
 
 
 
" นี่ ! ก้ชั้ลบอกแล้วไง ว่าอย่าไปยุ่งกับมันเถอะ " เธอเองก็เตือนเขาด้วยความหวังดี
 
 
 
 
" ไม่ ! ชั้ลชอบฟางจริงๆ อยากได้เป็นแฟนด้วย " เขาก็ยังยืนยันเสียฃหนักแน่นคำเดิม
 
 
 
 
" เออ ก็แล้วแต่ละกัน " 
 
 
 
 
" และแกก็ต้องช่วยชั้ลด้วย กันกมอนั่นออกจากฟางซะ ถ้าแกไม่ทำ ชั้ลจะเอาเรื่องแกไปบอกย่าอ่อน " พูดจบเขาก็ลุกขึ้นไปทันที ปล่อยให้อีกฝ่ายนั่งคิดหนักอยู่เพียงลำพัง
 
 
 
 
 
เช้าวันต่อมา ..... ที่ร้านของแก้วและฟาง ทั้งคู่จัดระเบียบและดูความเรียบร้อยของร้านกันเสร็จ ก็เริ่มช่วยกันคิดวิธีโปรโมทร้านกัน
 
 
 
 
" สวัสดีครับสาวๆ " สักพักก็มีเสียงหล่อจากหนุ่มคนเดิมเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับถุงขนม
 
 
 
 
" โห้พี่ป๊อป ซื้อของกินมาเพียบเลยยย " แก้วรู้งานรีบเดินไปรับขนมจากป๊อปแล้วเดินไปในครัว
 
 
 
 
" ไงเรา ลูกค้าเข้าร้านบ้างแล้วยังวันนี้ " ป๊อปยิ้มหล่อแล้วนั่งลงใกล้ๆฟาง ฟางเขยิบหนี
 
 
 
 
" จะเข้าได้ยังไง เพิ่งจะเปิดร้านเป็นวันแรก " ฟางพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
" อ่อออ  แล้วนี่ทำอะไรกันอยู่ " ป๊อปถามต่อ
 
 
 
 
" คิดเรื่องโปรโมทร้านกันอยู่คะ " ฟางตอบแล้วทำเป็นไม่สนใจ มองดูเอกสารตรงหน้าต่อ
 
 
 
 
" พี่ช่วยได้น๊าาา ถ้าฟางต้องการหนะ " พี่ป๊อปเสนอ
 
 
 
 
" ไม่ดีกว่าคะ ฟางกับแก้วเราทำกันเองได้ " ฟางเชิดไม่สน แก้วที่แอบฟังอยู่ได้จังหวะก็รีบเดินเข้ามา
 
 
 
 
" แล้วถ้าพี่ป๊อปช่วย จะช่วยยังไงคะ " แก้วถามแล้วยักคิ้วเปิดทางให้ป๊อป
 
 
 
 
" พี่สาวพี่เป็นนางแบบ  ถ้าได้ใส่ชุดของที่ร้านแล้วถ่ายรูปลงโซเชี่ยล พี่ว่าคงจะเรียกความสนใจได้เลยนะ " ป๊อปบอก ฟางนิ่งไป เริ่มจะเห็นด้วยกับแผนของป๊อป แต่ก็ยังวางฟอร์มอยู่
 
 
 
 
" เห้ยดีเลยพี่ ถ้าได้แบบนี้จริงๆ แปปเดียวได้ลูกค้าเต็มร้านแหงๆเลย " แก้วเห็นด้วยและอยากจะทำตามวิธีของป๊อปจริงๆ
 
 
 
 
" ไม่อะ เราทำกับเองก็ได้ " ฟางยังหยิ่งอยู่
 
 
 
 
" แก โอกาสดีแล้วนะ จะไปหานางแบบฟรีๆไม่ได้แล้วนะ คิดดีๆสิ " แก้วกระซิบบอก ฟางนิ่ง คิดหนัก
 
 
 
 
" เก็บเอาไปคิดกันก่อนก็ได้ครับ ถ้ายังไงบอกพี่ได้ตลอดเลยนะ พี่ไปทำงานก่อน " พี่ป๊อปส่งสายตากันกับแก้วให้ช่วยเคลียร์ทางให้ แก้วขยิบตาตอบรับ
 
 
 
 
" ชั้ลไม่ชอบหน้าหมอนี้เลยอะ ให้พี่ก้องหาคนอื่นให้ได้มั้ยวะแก " ฟางเริ่มออกอาการ
 
 
 
 
" เป็นอะไร ทำไมอยู่ๆไม่ชอบขี้หน้าเค้าหละ " แก้วยิ้มขำๆ ฟางทำหน้าหงุดหงิดใส่แล้วเดินกลับเข้าไปหลังร้าน
 
 
 
 
Oh my honey  เสียงสัญญาณเตือนเมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามา แก้วเงยหน้ามอง แล้วก็ต้องถอนหายใจยาวเมื่อเห็นคนตรงหน้า
 
 
 
" ชั้ลบอกให้แกกันท่า ไม่ใช้ให้เปิดทาง " ชายหนุ่มตรงเข้ามาด่าทันทีที่เห็นหน้าเธอ
 
 
 
" จะกันท่าบ้าอะไรหละ ชั้ลก็ต้องขอความช่วยเหลือจากเค้าอยู่ คิดสิคิด " แก้วด่ากลับ 
 
 
 
" ไม่รู้หละ ยังไงแกก็ต้องช่วยชั้ล " เขาไม่ยอม แก้วขมวดคิ้วจนผูกโบว์
 
 
 
" แก้ว ลูกค้ามาหรอ " ฟางได้ยินเสียงคนคุยกันจึงเดินออกมาหน้าร้าน เมื่อโทโมะเห็นฟางในชุดสวยที่เดินเข้ามาหาตนเรื่อยๆก็ถึงกับสตั้นหยุดนิ่ง ราวกับโลกกำลังหยุดหมุน สายตาของเขาจับจ้องมองไปที่เธอเพียงคนเดียวโดยไม่ชายตามองสิ่งรอบข้างใดๆเลยแม้แต่น้อย
 
 
" เอ่ออ  ผมชื่อโทโมะครับ " เขามองเธอตาหวานเยิ้ม ฟางมึนงงมองหน้าแก้วอย่างหาคำตอบ
 
 
 
" เพื่อนชั้ลเอง ชื่อโทโมะ " แก้วแนะนำ แล้วสะกิดโทโมะให้ได้สติ
 
 
 
" อ่อ ตามสบายเลยนะโมะ ^^" ฟางยิ้มหวานให้ แล้วเดินกลับเข้าไปหลังร้าน
 
 
 
" ครับ " เขาตอบเธอเสียงหวาน และยังคงมองตามแผ่นหลังของหญิงสาวที่ค่อยๆเดินจากเขาไป
 
 
 
" แหวะ กุจะอ้วก ทีหลังอย่ามาพูดครับให้ชั้ลได้ยินอีกนะ  คลื่นไส้ " แก้วทำท่าทางสะอิดสะเอียน พะอืดพะอม 
 
 
 
 
" ชั้ลพูดกับเค้า ไม่ได้พูดกับแก  ... มานี่ !!! มีอะไรให้ดู " แล้วอยู่ๆ มือหนาของเขาก็จับข้อมือเล็กๆของเธอก่อนจะลากออกจากร้านมา
 
 
 
 
" เท่ป่ะ ! " ทั้งคู่หยุดอยู่ตรงหน้ารถคันหรูสีดำที่เงางามราวกับเพิ่งถอยมาใหม่ๆ
 
 
 
" รถใครวะ ส๊วยสวย " แก้วมองรถคันนั้นตาแวว มันสวยจริงๆซค่งเธอไม่อาจปฏิเสธได้เลย
 
 
 
 
" ของชั้ล! " เขากระซิบบอกแก้วอย่างภูมิใจ เธอหันขวับกลับไปมองเขาด้วยสีหน้าแววตาที่อึ้ง ไม่อยากจะเชื่ออออ
 
 
 
 
" อย่าบอกนะ ว่าเงินสามแสนนั้น... " แก้วอึ้งตาค้าง 
 
 
 
 
" ^^ yea  Madam  " 
 
 
 
 
" ไอ้โทโมะ  !!! นี่แกบ้าไปแล้วหรือไง ทำไมซื้อรถแพงแบบนี้ จะเอาเงินที่ไหนไปผ่อน " แก้วอยากจะบ้าตายให้ได้ๆ
 
 
 
 
" ขอโทษครับ พอดีผมซื้อสด ไม่ได้ผ่อน ไม่ต้องกังวลครับ " 
 
 
 
 
" แต่มันหลายล้านเลยนะ " แก้วแทบจะกระอักเลือดแทน
 
 
 
 
" เออออ เอาน๊า แล้วชั้ลจะมารับมาส่งแกทุกวัน เพราะชั้ลจะได้มาเห็นหน้าฟางทุกเช้าเย็น " เขาโอบบ่าเธอพาเดินเข้าไปในร้าน
 
 
 
 
" แก ชั้ลว่าเรื่องฟาง .... " แก้วจะเตือนโทโมะอีกครั้งแต่ก็ไม่ทัน
 
 
 
 
" คุณฟาง ทำอะไรอยู่หรอครับ " เพราะเขาดันเดินล่ำหน้าเธอไปหาฟางซะแล้ว ....
 
 
 
 
 
 " - - ! "