ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

แม้ว่าภายนอกเธอจะดูห้าวห่ามไม่เหมือนกับผู้หญิงทั่วไป แต่จริงๆแล้วเนื้อแท้ของเธอก็ยังควมีความเป็นผู้หญิงอยู่ไม่น้อย ....

 

 

และเช้ามืดของวันนี้ สาวหน้าละอ่อนอย่างเธอก็รีบลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟันจนสะอาด เธอรวบผมมัดเอาไว้แบบลวกๆก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินไปจ่ายตลาด จนผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงเธอก็กลับมาพร้อมกับของสดเต็มมือ  

 

 

 

เธอจัดแจงทั้งล้างทั้งหั่นแล้วทำจนสุกเตรียมเสริฟไว้บนโต๊ะ จนกลิ่นอาหารหอมฟุ้งเข้าไปในห้องของลายหนุ่มที่นั่งนอนมุดอยู่ใต้ผ้าห่ม กลิ่นหอมของกระเพราไป่โลยเข้าจมูกของเขา จนชายหนุ่มต้องลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินมาตามกลิ่น

 

 

 

เอี๊ยด เขาเปิดประตูออกมาเห็นหญิงสาวในสภาพแม่ครัวก็แอบตกใจไม่ใจจนต้องกล้บเข้าไปแล้วหยิบโทรศัพท์มากดถ่ายรูปเอาไว้

 

 

 

" หน้าตาไม่ให้ทำอาหารเป็นนะ " เสียงแซวของอีกฝ่าย ทำให้เธอต้องหันมามอง

 

 

 

" หึ ! แล้วจะติดใจจนต้องร้องขอ " เธอพูดอย่างมั่นใจก่อนจะยกจานอาหารมาวางไว้บนโต๊ะกับข้าว

 

 

 

" ในปิ่นโตนั้นของใคร " เขาเดินมานั่งประจำที่ มองจานข้าวของตัวเองและของคนทำ ก่อนจะเหลือบไปเห็นปิ่นโตที่มินิบาร์

 

 

 

" ของไอฟางมันอะ " เธอพูดพลางล้างของใช้ในอ่างล้างจาน

 

 

 

" ฟางชอบกินกระเพาไก่ไข่ดาวหรอ " เขาถามอย่างสนใจ ก่อนจะตักชิมอาหารที่เธอทำ ใบหน้าหล่อแบะปากแต่ยังเคี้ยวตุ้ยๆ พอใจในรสชาติของอาหาร

 

 

 

" เออ " แก้วถอนผ้ากันเปื้อนก่อนจะเดินมานั่งตรงข้ามกับโทโมะ

 

 

 

" ไง กินได้มั้ย " เธอพูดก่อนจะตักข้าวเข้าปาก

 

 

 

เขาทำท่าทีลอยหน้าลอยตา แล้วนักกินเรื่อยๆจนหมดจานก่อนจะผลักจานไปขอข้าวเพิ่ม

 

 

 

" หึ " แก้วขำในลำคอแล้วลุกไปตักข้าวให้

 

 

 

" ไอป๊อปมันจะมาหาฟางอีกมั้ยวันนี้ " เขาถาม

 

 

 

" ก็คงจะมาทุกวัน กันเอาไว้เผื่อย่าอ่อนจะแอบมาดู " เธอพูด เขาพยักหน้าเข้าใจแล้วกินข้าวต่อ

 

 

 

 

ณ sweet wedding ในขณะที่หญิงสาวเจ้าของร้านกำลังทำความสะอาดภายในร้านอยู่

 

 

Oh my honey  เสียงสัญญาณเตือนก็ดังขึ้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองหมายจะบอกกับคนที่เขามาว่า " ร้านยังไม่เปิดคะ " แต่แล้วว เขาคนนั้นไม่ใช่ลูกค้า

 

 

 

" ผมทราบครับ " แต่เป็นคนที่เธอบอกว่าเหม็นขี้หน้านั่นเอง

 

 

 

" แก้วยังไม่มา " เธอพูดแบบปัดๆก่อนจะหันไปกวาดขยะต่อ

 

 

 

" ครับ พี่ก็ไม่ได้มาหาแก้วหนิ " ชายร่างสูงตอบแบบกวนๆก่อนจะเข้าไปยืนใกล้ๆ

 

 

 

" ถ้าจะมาดูชุดแต่งงาน ร้านยังไม่เปิดนะคะ เปิดสิบโมง " น้ำเสียงเธอเริ่มรำคาญ

 

 

 

" ทราบครับ ป้ายหน้าร้านก็ปิดอยู่ ^^ " รอยยิ้มบนใบหน้าของเขามันทำให้เธอหมั้นไส้

 

 

 

" แล้วมาทำไม ! " ก้วยความที่เป็นคนเจ้าอารมณ์เธอจึงตะเบงเสียงใส่

 

 

 

แล้วถุงขนมในมือของเขาก็ถูกชูอยู่ตรงหน้าเธอ

 

 

 

 

" ซื้อมาฝากไง ^^" เขายิ้มให้เธออีกครั้งจนอีกฝ่ายนิ่งไป

 

 

 

" แล้วจะซื้อมาทำไม ไม่ชอบกินขนม " เธอเขิน แต่ก็ยังเก็บอาการ มือเล็กยื่นไปรับถุงขนมแล้วเดินนำเข้าไปในครัว

 

 

 

" ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร พี่ซื้อมาให้แก้ว " เขาพูดทะเล้นก่อนจะยิ้มกวนๆให้เธอแล้วเดอนออกมาจากในครัวหน้าตาเฉย

 

 

 

 

ปัก !! แล้วช้อนก็บินมาโดยศีรษะของเขา

 

 

 

 

" โอ้ย! " 

 

 

 

" สม ! " เธอยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะก่อนจะเบียดร่างสูงเดินออกมาหน้าร้าน

 

 

 

 

 

" พี่ป๊อปมาหรอ "  แก้วที่เพิ่งจะเดินเข้ามากับโทโมะอดสงสัยไม่ได้ เมื่อก่อนหน้าไม่เจอใครในร้าน แล้วจู่ๆฟางก็เดินออกมาจากในครัว

 

 

 

" อื้อ ไม่รู้จะมาทำไม " เธอทำหน้าเซ็งก่อนจะนั่งลงบนโซฟา โทโมะมองฟางตาไม่กระพริบ

 

 

 

" ไง เรา ทำไมเพิ่งจะมา " แล้วไม่นานป๊อปก็เดินตามฟางออกมา แก้วหันไปมองฟาง แล้วเหลือบเห็นโทโมะที่ส่งสัญญาณให้พาป๊อปออกไปไกลๆ แก้วกลอกตามองบนอย่างเอื่อมๆแต่ก็ต้องยอมลากป๊อปกลับเข้าไปในครัว

 

 

 

" ฟางทานมื้อเช้าแล้วยังครับ " โทโมะพูดเสียงหวานเชื่องจนเลี่ยน

 

 

 

" ฟางรอแก้วอยู่ ปกติแก้วจะทำให้ทานตลอด " ฟางพูด โทโมะตาเบิกกว้างไม่อยากจะเชื่อ

 

 

 

" แก้วเนี่ยนะ ทำอาหารให้ฟางทาน ไม่ท้องเสียหรอ " เขาแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

" 555 ทำไมพูดแบบนั้นหละ แก้วทำอาหารเก่งนะ อร่อยด้วย ยังไม่เคยชิมหละสิ  " ฟางนับปิ่นโตมาจากโทโมะแล้วแกะออก

 

 

 

" เมื่อเช้าก็ทานแล้ว รสชาติก็งั้นๆ ไม่ได้วิเศษอะไร " ปากก็พูดไป แต่สายตานี่ไม่มีความจริงอยู่เลย

 

 

 

" หรอ แต่ฟางติดฝีมือแก้วมากเลยนะ ทานที่ไหนๆก็ไม่อร่อยเท่ากับแก้วทำ " ฟางพูดพร้อมกับตักอาหารทานแล้วทำหน้าอร่อย โทโมะมองความน่ารักของอีกฝ่ายด้วยความหลงไหล

 

 

 

 

ในครัว

 

 

 

" หมอนั่นเป็นใคร ทำไมมากับแก้วได้หละ " ป๊อปแอบมองโทโมะที่จ้องมองฟางตาเป็นประกายก็อดถามไม่ได้

 

 

 

" โห้วว เพื่อนข้างบ้านอะพี่ป๊อป พี่ป๊อป " แก้วพูดอย่างหนักใจ

 

 

 

" นี่มันชอบฟางหรอ ดูมันมองสิ  ตานี่เยิ้มเลย " ป๊อปถาม

 

 

 

" อื้อ ก็ประมาณนั้นแหละ " แก้วพูดก่อนจะชะเง้อหน้าไปมองทั้งคู่ แล้วหันกลับมามองป๊อปก็อดรู้สึกผิดไม่ได้

 

 

 

" แบบนี้พี่ก็มีคู่แข่งแล้วหละสิ  " ป๊อปพูด แต่ก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาโมโหอะไร เขายังคงยืนนิ่งๆแล้วมองคนทั้งคู่ต่อไป

 

 

 

 

" พี่ป๊อป แก้วจำเป็นต้องช่วยมันนะ แต่เฉพาะต่อหน้ามันเท่านั้นแหละ พี่ป๊อปไม่โกรธแก้วนะ " แก้วสารภาพ

 

 

 

" โกรธ " ป๊อปหันมาทำหน้านิ่งๆแววตาดุใส่แก้ว 

 

 

 

" เห้ยอย่าโกรธดิ  ก็แก้วไม่มีทางเลือกหนิ " แก้วอ้อน เธอรู้สึกผิดกับป๊อป แต่เธอก็จำเป็นต้องทำ 

 

 

 

" แกใจดำหวะ พี่ก็ช่วยแกแต่แกไม่ช่วยพี่ " ป๊อปแกล้งทำเป็นน้อยใจ

 

 

 

" โธ่ววว แก้วขอโทษจริงๆ จะให้แก้วทำอะไรเป็นการไถ่โทษก็ได้ นะนะ " แก้วจับข้อมือป๊อปแล้วอ้อนเขา  จนป๊อปเอ็นดู

 

 

 

" เออ แต่เดี๋ยวขอคิดดูก่อนว่าจะทำยังไงกับแกดี แต่วันนี้พี่ต้องไปพบลูกค้าก่อน เจอกันตอนเย็นนะไอเด็กแสบ " พี่ป๊อปลูบผมแก้วก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป แก้วเดินตามไปส่ง

 

 

 

" ขับรถดีๆนะเฮีย " แก้วโบกมือบ๊ายบ่าย

 

 

 

" ไปซะได้ก็ดี " ฟางออกอาการเมื่ออีกฝ่ายหายไป 

 

 

 

" ฟางไม่ชอบเค้าหรอ " โทโมะได้ทีก็ถามใหญ่ แล้วนั่งลงบนโซฟาพลางหยิบขนมที่ป๊อปซื้อมากิน

 

 

 

" ไม่ ฟางเหม็นขี้หน้าเค้า เค้าชอบกวน ชอบหาเรื่องฟาง " ฟางบ่น โทโมะแอบยิ้มดีใจ มีหวังขึ้นมา

 

 

 

" แล้วนี่ไม่ไปทำงานหรอ มานั่งพูดมากอยู่ที่ร้านคนอื่นเนี่ย " แก้วทัก โทโมะก้มลงมอฝดูนาฬิกาก็หน้าเปลี่ยน 

 

 

 

" เห้ย ใกล้สายแล้วนี่หว๊า " ชายหนุ่มเก้ๆกังๆอยากจะอยู่ก็อยากจะอยู่ แต่ก็จำต้องไป

 

 

 

" ไปก่อนนะฟาง ไว้ตอนเย็นจะมาหาใหม่นะ " เขาบอกลาก่อนจะวิ่งออกจากร้านไป

 

 

 

" เพื่อนแกนี่ก็ตลกนะ 555" ฟางขำท่าทางลุกลี้ลุกลนของโทโมะ

 

 

 

" มันตลกกับแกชั้ลแหละ กับชั่ลหละมันด่าจนเสียชาติเกิด " แก้วพูด

 

 

 

 

" 5555 เออเอาน๊าา  ตั้งแต่มาที่นี่ย่าอ่อนไม่โทรมาเลยนะ  " 

 

 

 

" ไม่โทรอะไรหละ  เมื่อกี้เพิ่งโทรให้ชั้ลไปกินข้าวกับปลัดแถวบ้านอยู่เลย ชั้ลอยากจะบ้า  " แก้วออกอาการเซ็ง

 

 

 

" ห่ะ ! นี่ยังไม่เลิกอีกหรอ " ฟางตกใจ

 

 

 

" อื้อออ ตอนเย็นชั้ลต้องไปอีกเนี่ยย โอ้ยยยย อะไรนักหนาวะ " 

 

 

 

" แล้วจะเอายังไง จะไปคนเดียวหรอ ไม่ได้นะแก " ฟางเป็นห่วง

 

 

 

" ไม่กล้าหรอก  เดี๊ยวค่อยชวนใครไปด้วยสักคน " แก้วคิดหนัก

 

 

 

 

" ชั้ลโทรไปเลื่อนนัดป๊าดีกว่า เดี๊ยวชั้ลจะไปเป็นเพื่อนแก " ฟางหยอบโทรศัพท์จะกดโทรออกหาพ่อ แต่แก้วดักไว้ก่อน

 

 

 

" เห้ยไม่ต้อง ชั้ลจัดการเอง แกไม่ต้องเป็นห่วง " แก้วพูด ฟางมองหน้าไม่ค่อยมั่นใจ แก้วจึงพยักหน้าย้ำอีกครั้ง

 

 

 

 

จนตกเย็น .... ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ แก้วยังคงนั่งงงๆอยู่คนเดียวหน้าร้าน

 

 

' พี่ป๊อปก็มีนัด พี่ก้องก็ทำงาน ฟางก็ไม่ว่าง นี่ชั้ลต้องไปคนเดียวจริงๆใช่มั้ย T T  " เธอนั่งหน้าเครียด แล้วลุกขึ้นเดินไปเรื่อยๆ

 

 

 

ครื่นนนน ครื่นนนนน เสียงโทรศัพท์เธอก็ดันสั่นขึ้นมา หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่คิดไว้แล้วล่วงหน้าว่าต้องเป็นย่าอ่อนแน่นอน

 

 

 

 

แต่ เธอคิดผิด

 

 

 

 

( อยู่ไหนวะ ปิดร้านแล้วหรอ ) เสียงกระดากหูดังลั่นมาจากโทรศัพท์

 

 

 

" เออ ปิดแล้ว ฟางกลับไปแล้ว " แก้วเครียด พูดกระแทกเสียงอย่างไม่สบอารมณ์

 

 

 

( เอ้า แล้วแกอยู่ไหน ) เขาถามอีกครั้ง

 

 

 

" อยู่ข้างถนนเนี่ย มีอะไร " 

 

 

 

( แล้วตรงไหนหละวะ ไอข้างถนนอะ ) 

 

 

 

" โอ้ยยย " แก้วรำคาญจึงกดวางสายไป เธอหนุดยืนรอรถแท็กซี่ แล้วกวักมือเรียกขึ้นรถแท็กซี่ไปเลย..... จนถึงที่หมาย

 

 

 

ครื่นนนน โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

 

( เอ็งอยู่ไหนแล้ว พี่เค้ารออยู่นานแล้วนะ ) ย่าอ่อนดุมาตามสาย

 

 

" เนี่ยแก้วถึงแล้วค่าาา กำลังเดินเข้าไป " แก้วเหนื่อย เพลีย และเซ็งมากกับการถูกบังคับ และไอคนที่จะเจออีกสักครู่ก็ไม่รู้จะมาสไตล์ไหนอีก

 

 

 

" สวัสดีคะ พี่นทีใช่มั้ยคะ " แก้วหาคนที่ย่าอ่อนส่งรูปมาให้ดู ไม่นานก็เจอ  เธอถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปทักทายเขา

 

 

 

" สวัสดีครับ น้องแก้ว เชิญนั่งครับ " นทีลุกขึ้นแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้แก้วนั่ง

 

 

 

" น้องแก้วเพิ่งเลิกงานหรอครับ " เขาถามอย่างสุภาพ 

 

 

เธอฝืนยิ้มแล้วตอบเขา " คะ ... พี่นทีมารอนานแล้วยังค่ะ  " 

 

 

 

" อ่อไม่หรอกครับ น้องแก้วอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะครับ " เขายื่นเมนูอาหารแล้วเปิดให้แก้วเลือก

 

 

 

' ไม่มีอารมณ์ทานเลยคะพี่นที  'เธอได้แต่บ่นในใจแต่ก็จำต้องเลือกเมนูอาหารต่อ

 

 

 

" น้องแก้วดูน่ารักกว่าในรูปเยอะเลยนะคะ ^^" เขาชมและมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ

 

 

 

" ขอบคุณคะ " เธอยิ้มแหยๆให้เขาก่อนจะเบนหน้าหันไปมองทางอื่น

 

 

 

 

O _ O ' ไอโมะ !!! '  เธออึ้งมึนเมื่อเห็นโทโมะนั่งโบกมือยิ้มร่ามองมาที่เธอ อีกใจหนึ่งเธอก็หมั่นไส้ในความหน้ากระล่อนชอบเยาะเย้ยของเพื่อนร่วมห้อง แต่อีกใจหนึ่งเธอก็อุ่นใจ ที่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

 

 

 

" น้องแก้วมองใครหรอคะ " นทีมองแก้วที่เหมือนจะมองอะไรอยู่ก็หันมองตาม

 

 

 

" อ่อ ป่าวคะ แก้วก็มองไปรอบๆ " เธอยิ้มได้ขึ้นมาทันที ที่รู้สึกว่าตัวเองปลอดภัย

 

 

 

" น้องแก้วทำงานที่ไหนหรอครับ เพื่อพี่ได้แวะไปหาบ้าง " นทีพูดตรงๆเล่นเอาแก้วหน้าเหวอไปเลย

 

 

 

" อย่าไปเลยคะ ที่ทำงานแก้วมีแต่หมาดถ แก้วเกรงว่าพี่นทีจะโดนหมากัดนะคะ " แก้วเริ่มจะกล้าตีฝีปาก

 

 

 

" 55 ครับไม่ไปก็ได้ครับ " 

 

 

 

" พี่นทีรู้จักก้บย่าอ่อนยังได้ยังไงคะ " 

 

 

 

" อ่อ  ย่าของพี่กับย่าอ่อนเป็นเพื่อนกันหนะครับ ท่านก็เลย .... นทียังพูดไม่จบ

 

 

 

" ให้เราเจอกัน " แก้วแทนกขึ้นมา นทีพยักหน้า

 

 

 

" พี่นทีคงอึดอัดน่าดูเลยนะคะ ที่จริงพี่บอกผู้ใหญ่เค้าไปตรงๆเลยก้ได้นะคะถ้าไม่อยากจะมา แก้วไม่คิดมาก " เธอเริ่มออกอุบาย

 

 

 

" ไม่หรอกครับ พี่ก็ไม่ได้อึดอัดอะไร ยิ่งเห็นน้องแก้วน่ารักๆแบบนี้ พี่ยิ่งอยากมาเจอ " นทียิ้มหล่อใส่ แก้วเซ็ง ฝืนยิ้มให้นที

 

 

 

ทั้งคู่กินข้าวกันไปพูดคุยกันไปเรื่อยๆจนเสร็จ

 

 

 

" ให้พี่ไม่ส่งมั้ย " นทีเสนอ 

 

 

" ไม่เป็นไรคะ แก้วเอารถมา " แก้วยิ้มหวานให้นที

 

 

 

" โอเคครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ  ^^ เขายิ้มหล่อ แก้วยิ้มรับ ทั้งคู่เดินออกจากร้านมาพร้อมก้น

 

 

 

" หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ " นทียิ้มให้อีกครั้ง แก้วยิ้มอ่อน 

 

 

 

' Noway  !! ' เธอพูดในใจแล้วย้อนกลับมาในร้านมาหาโทโมะ แต่ทันทีที่เธอหันหลังก็เกือบจะชนกับร่างแกร่งของเขา

 

 

 

 

" ชั้ลนับถือย่าอ่อนจริงๆ ขนาดอยู่กันคนละทียังโทรมาสั่งแกได้อีก  เด็ด " หนุ่มหล่อยกนิ้วโป้งให้เลย

 

 

 

 

" เหอะ ชั้ลละอยากจะบ้าตายยยย  " ร่างบางกรอกตามองบนแล้วหิ้วร่างอันไร้แรงของตัวเองตามร่างสูงไปที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา